انجمنصفحه اولجستجوی انجمن

[Fardad-A]

مدتی پیش یک روز تعطیل قبل از انتخابات ، طبق معمول در وقت بیکاری مشغول تغییر کانالهای تلویزیون بودم که تصادفا" به برنامه ای رسیدم بنام "عشق من ایران من" ، البته من برنامه هایی که یه مجری با چند نفر هنرمند و ورزشکار و غیره را دعوت میکند و ازشون راجع به همه اموری که حالا ممکنه در حیطه کارشون باشه یا نباشه سوال میکنه، را نگاه نمیکنم . این برنامه را هم تا اونموقع ندیده بودم.
ولی اونروز تصادفا" دعوت شوندگان یک خانم و آقا بودند بهمراه دختر بچه شون. این خانم و آقا در تهران کارمند اداره دولتی بوده اند ولی کار و زندگی را در تهران رها کرده بودند و همه توانشون را جمع کرده بودند و رفته بودند در جزیره هنگام وسط خلیج فارس مزرعه تولید تمساح راه اندازی کرده بودند.
وقتی همه موارد را در نظر بگیرید ، مثلا" زندگی در تهران و شرایطش و زندگی در اونجا و شرایطش ، کار در یه اداره دولتی که صبح بری کارت بزنی و عصر بیای تا اینکه میلیونها تومان پول و وام بگیرید و برید در جزیره هنگام کاری را راه بندازی که در ایران کسی انجام نداده و کلی ریسک داره.
مزرعه تولید تمساح در هنگام
پارک تمساح در قشم
واقعا" فکر کنید.
فقط اداره ۳۵ تا تمساح کوچیک و بزرگ و تامین ماهی برای اینکه بخورند ، (چون نمیشه بذارند خودشون برن ماهی بگیرند تو خلیج فارس) برای یک زوج جوان کار ساده ای نیست. البته حتما" پرسنلی دارند ولی ....

وقتی مجری ازشون پرسید که چی باعث شد شما یه همچین تغییر اساسی در زندگی تون بدین . خانم باین مضمون گفت ما یکبار بیشتر زندگی نمیکنیم بهتره اونجوری که دوست داریم زندگی کنیم و دنبال آرزوهامون باشیم.
حالا توضیحات دیگه و سختی و مشقاتش و اینکه اینها دامپزشک یا جانورشناس هم نبودند بماند . ولی اینکه کسی چیزی را دوست داره و دنبالش میره خیلی جالب بود. رمز موفقیت کسانیکه کارهای بزرگ کرده اند شاید همینه که آرزوهاشون در حد آرزو نمیماند.

انگیزه ها
در این بین علاوه بر علاقه شاید انگیزه هم خیلی مهمه.
انگیزه ها گاهی درونی و گاهی بیرونی هستند. انگیزه های درونی ، اهدافی هستند که ما در زندگی برای خودمون داریم و شاید تا موقع ظهورش آشکار نمیشه .شاید یک حس درونی است که تا آخر عمر با ماست.
انگیزه های بیرونی هم شاید موقعیت اجتماعی است که ما در مسیر رسیدن به اهداف پیدا میکنیم.شاید داشتن یک زندگی خوب و شاید مرفه یا ... هست.
من روانشناس یا جامعه شناس نیستم ولی قبلا" در دانشگاه یا بعدا" در محیط کار و اجتماع با افراد مختلفی سر و کار داشته ام ولی در طول این دو سه سال در مانشت ، بجهت اینکه با طیف خاصی از جوانان سر و کار داشته و دارم ، و سوالات یا درد دل هایی میشه که شاید خیلی برای حلش نیاز به دانستن روانشناسی نباشه و با نگاهی به دور و بر خودمون بشه بر مشکلات غلبه کرد ، این بحث را باز کردم و بتدریج با کمک علاقمندان ادامه اش میدیم. گاهی تصوراتی که از سختی راهیداریم از سختی واقعی راه ،بیشتر بنظر میرسه.

[good-wishes]

اکثرا تغییر وضعیت سخت و غیر قابل باور هست اما "خلاقیت زاییده شکستن پارادایم های ذهنیمون هست" .

من فکر می کنم خدا آینده ما رو به ما نشون نمیده تا ما بتونیم در هر لحظه تصمیم جدیدی برای تغییر وضعیتمون بگیریم و اگر راهی رو اشتباه رفتیم فرصت و جرأت تغییر داشته باشیم اما بیشتر مواقع ما خودمون یک مسیر ذهنی ثابت برای خودمون ترسیم می کنیم و طبق پیش بینی های بی از حد خودمون از خطرات راه و شکست های احتمالی با دست خودمون راه حرکت خودمون رو می بندیم .

بله حق با شماست . ما خیلی مواقع از شکست می ترسیم ، من فکر می کنم دلیلش اینه که ما اهدافمون رو در قالب انگیزه های بیرونی کوچک و بی ارزش ، خورد(کمرنگ) می کنیم و تحت تاثیر محیط دور و برمون قرار میگیریم به جای اینکه بدونیم خودمون چی میخواهیم .
در حقیقت شکست یعنی یافتن راهی که به مقصد نمیرسه که بهتره اون رو در پایگاه داده ذهنیمون نگه داریم تا دیگه از اون راه نریم نه اینکه با یافتن این تجربه ارزشمند از ادامه راه منصرف بشیم و سرخورده.
جوون تر که بودم مامانم همیشه بهم می گفت برای خودت انگیزه های پایدار انتخاب کن تا در صورت از دست دادنش از مسیر حرکت باز نمونی.

نمی خوام خیلی قلمبه حرف بزنم اما این جملات خیلی به من در خصوص اهداف و تلاش در زندگی آرامش میده که مایلم با شما به اشتراک بذارمش :
"با نگاه توحیدی ، این جهان یک مجموعه نظام مند است. یک مجموعه قانون مدار است. طبیعت هدف دار است، ماهم که جزئی از طبیعت هستیم ما هم پیدایشمان و زندگیمان هدفدار است. بی هدف به دنیا نیامده ایم. این جاذبه نگاه توحیدیست.
معنای اعتقاد به وجود خداوند عالم و قادر اینه. وقتی فهمیدیم هدفدار هستیم آنوقت در جستجوی آن هدف بر می آییم. خود این جستجو یک تلاش امیداوارانه است.تلاش می کنیم آن هدف را پیدا کنیم . بعد که آن هدف را یافتیم و فهمیدیم آن هدف چیست، تلاشی شروع می شود برای رسیدن به آن هدف . ببینید همه زندگی می شود تلاش، آن هم تلاش جهتدار و هدف دار .
از آن طرف این را هم می دانیم - با نگاه توحیدی - که هرگونه تلاشی و مجاهدتی در راه هدف، انسان را قطعا به نتیجه می رساند. نتایج گوناگونی وجود دارد.مراتبی دارد این نتایج.
یقینا به یک نتیجه مطلوب می رسانه.
با این نگاه، در زندگی انسان یأس دیگر معنا پیدا نمی کنه.یاس ، ناامیدی، افسردگی، سرخوردگی دیگه معنا ندارد . وقتی شما می دانید وجود شما و پیدایش و حیات و تنفس شما با یک هدفی تحقق پیدا کرده است، دنبال آن هدف می گردید برای رسیدن به آن هدف تکاپو و تلاش می کنید. از نظر خداوند متعال که آفریننده هستی است خود این تکاپو هم اجر دارد ، پاداش دارد. به هر نقطه ای که رسیدید در واقع به هدف رسیدید "

---

یه چیز رو که از اول باعث شد در این تاپیک اظهار نظر کنم یادم رفت بگم
جالبه اکثر مواقع به چیزهایی که فکر می کنم، فرداش موضوعی مرتبط با اون پیدا میشه . مثل فکری که دیشب کردم و این تاپیک که امروز ایجاد شد بارها در زندگی این رو تجربه کردم و فکر می کنم نشون دهنده اینه که کافیه ما دنبال پیدا کردن راه باشیم و تصمیمی برای حرکت بگیریم اونوقته که شرایطش پیش میاد . البته گاهی باد مخالف می وزه که باز فکر می کنم اونم برا اینه که هنوز استقامت کافی نداریم و باید در مواجه با ناملایمات قوی بشیم تا در شرایط ایده آلی که می خواهیم قرار بگیریم.

جریان از این قراره که دیشب داشتم تو آیینه نگاه می کردم ناخودآگاه به خودم گفتم "برنامه ات برا زندگیت چیه؟ آیا این راهی که داری میری واقعا درسته ؟ آیا زندگی تو همینه ؟"
جملات ساده اما تکان دهنده ای بود . شاید خیلی ها در طول زندگی این سوال رو از ما بپرسند و ما رو کلافه کنند و خیلی از مواقع ما همه چیز رو به پای دیگران می نویسیم و از پاسخ دادن به این سوال طفره میریم و واقعا بهش فکر نمی کنیم .
اما دیشب احساس کردم باید به خودم پاسخ منطقی بدم و نمی تونم سر خودم کلاه بذارم.
امروز قصد داشتم این اتفاق رو برای دوستان نزدیکم بفرستم که خودشون این سوال رو از خودشون بپرسن و به خودشون پاسخ بدن . حالا اینجا فرصت شد می گم که واقعا شما هم این سوال رو یواشکی از خودتون بپرسید .
گاهی لازمه با جدیت هرچه تمام تر خودمون به خودمون یه نهیب بزنیم و این سوال رو از خودمون بپرسیم. چون گاهی اینقدر غرق در حواشی زندگی میشیم و فکر می کنیم راهمون درسته که خودمون خودمون رو گول میزنیم و از اصل غافل میشیم .

من کلا معتقدم هرچی پیش میاد خیره . شما هم این دیدگاه رو امتحان کنید

دوستان ببخشید که پرحرفی کردم

[good-wishes]

نقل قول: شما وقتی قراره از یک دیواره صخره ای بالا برید و حساب همه چی را کردین ولی بهتره یه طناب اطمینان هم کنارتون باشه که اگه همه چی قطع شد نیفتین ته دره. این کمک میکنه که موقع بالا رفتن بامید وجود پشتوانه ، روی همه چیز ریسک نکنید.

ممنونم از مثال خوبتون واقعا ملموس بود

من از پست دوم شما نتیجه گیریم اینه که علاوه بر فرمایش شما ما نباید تک بعدی هم زندگی کنیم و همه ابعاد زندگی رو باید با هم جلو ببریم درسته در اهداف باید جایگزین مشابه باشه اما گاهی لازمه اولویت اهدافمون رو هم تغییر بدیم و تا حدی منفعل برخورد کنیم

البته یکی دیگه از عوامل نرسیدن به اهداف در بحث زمانبندی رسیدن به اهداف ، تصور اشتباه و فراتر از ابعاد شخصیتی و امکاناتمون هست که موجب میشه نتونیم زمان و شرایط رسیدن به اون هدف رو درست ارزیابی کنیم و در نتیجه به مقصد دلخواهمون نمی رسیم .

[Somayeh_Y]

میدونید کار کجا خیلی خیلی سخت میشه؟ وقتی که این حالتی باشه

(۰۵ تیر ۱۳۹۲ ۰۹:۴۶ ق.ظ)Fardad-A نوشته شده توسط:  انگیزه های درونی ، اهدافی هستند که ما در زندگی برای خودمون داریم و شاید تا موقع ظهورش آشکار نمیشه .شاید یک حس درونی است که تا آخر عمر با ماست.

یعنی هدفت یه حس درونی هست، از طرفی برای رسیدن بهش راه سختی در پیش داری اون وقت که این نتیجه اخلاقی جواب نمیده

(۰۵ تیر ۱۳۹۲ ۰۲:۵۷ ب.ظ)Fardad-A نوشته شده توسط:  نتیجه اخلاقیش اینه که بهتره در زندگی در هر زمینه یه هدف اصلی و یه هدفهای ۲ و ۳ داشته باشیم.

حتی اگه به هدف های ۲ و ۳ برسی و بهترین باشی اونجا بازم تا آخر عمر حواست پیش همون هدف اصلیه هست. اینجاست که من یاد یه جمله از استادم می افتادم
"وقتی هدفی براتون خیلی مهمه، برای رسیدن بهش لج کنید! درست مثل بچه ای که لج میکنه و تا به اون چه میخواد نرسه دست بردار نیست"

البته اینم بگم که عمل کردنش به راحتی گفتنش نیست. یه جاهایی جاده رسیدن به هدف اونقدر نفس گیر میشه که واقعا مرد میدون میخواد. مخصوصا که انگیزه های بیرونی هم اینجا در کار نیست که بتونی ازشون کمک بگیری.

البته ببخشید ها، اینا نظر من بود و حاصل یه عمر تجربه

[انرژی مثبت]

یه سوال؟ (من چون زیاد در این مورد مطلب خاصی نمی دونم که نظری بدم، سوال می پرسم )

یه مطلبی که بیان شد این بود که تک هدفی نباشم. حداقل ۲ تا هدف رو برای خودمون متصور باشم. حالا سوال اینه که هدف دوم، فقط در حد یه هدف می مونه یا باید بصورت موازی حالا نه لزوما در حد هدف اول، ولی تا حدودی براش وقت گذاشته بشه؟ جواب دو حات داره اره یا نه. خب اگر اره باشه در این صورت تمرکز رو از هدف اصلی می گیره. مثلا شخص همزمان یا درس خوندن برای کنکور، سر کار میره یا سعی می کنه در موارد دیگه ای مهارت هایی کسب کنه این شخص اگر نتیجه مطلوبش رو در هدف اول نگیره، ممکنه این مطلب در ذهنش ایجاد بشه که اگر تمرکز رو روی یه هدف میذاشتم این طور نمی شد!
خالا اگر پاسخ نه باشه، خب در این حالت چه فرقی می کنه شخص در همون ابتدا بیش از یه هدف داشته باشه یا زمانی که می بینه نمی تونه به هدف اول برسه سراغ اون میره. در واقع در این حالت تفاوت فقط در داشتن هدف دوم یا سوم بهمراه اولی هست در حالی که هیچ کاری براش انجام نشده و در هر صورت باید از صفر شروع بشه و زمان هم از دست رفته!!

بحث زمان پذیر بودن هدف رو قبول دارم.

------------------------------------------
]البته بین هدف و ارزش تفاوت وجود داره (چیزیه که در صحبت های دکتر فرهنگ دیدم). بخشی از اون رو میارم دوست داشتید بقیه اش رو می تونید راحت پیدا کنید. البته این بحث هم داشتن چندین هدف رو بصورت همزمان مطرح می کنه.

میانگین آمار جهانی ==> 3 درصد از مردم جهان دارای هدف در زندگی هستند و ۹۷ درصد هدفی در زندگی ندارند.

تمام مطالعات و تحقیقات در بهترین دانشگاههای جهان بیانگر این اصل است: تمام مردان و زنانی که در دنیا به موفقیت های چشمگیر دست یافته اند تنها هدفمند بودند و به دنبال رسیدن به اهدافشان.

شاید با خود بگویید همه ما اهدافی در زندگی داریم ولی چرا جزو موفقترین افراد نیستیم؟ چرا به اهدافمان نمیرسیم.؟
زیرا اکثر ما یک سری ارزش ها را هدف قرار داده ایم و رسیدن به ارزش امکان پذیر نیست!!!

اهداف دارای ویژگی هایی هستند که باید به دقت انتخاب شوند. برای اینکه متوجه مفهموم هدف شوید ابتدا ۵ مورد از مسائلی را که فکر میکنید اهدافتان هستند روی کاغذ بنویسید و بعد با مطالعه ویژگی های هدف ببینید که کدامیک از انها هدف است و کدام یک ارزش.

هدف باید کاملا ؛ کاملا واضح باشد. هدف ان چیزی است که به محض اعلام شدن ذهن را درگیر میکند. آنقدر دقیق است که ذهن ما را با هستی همسو میکند و وقتی ذهن با هستی همسو شد رسیدن به هدف آسان میشود. خواسته های ما نباید گنگ باشد. هدف باید محرک ذهن و جسم ما باشد.

مثلا: موارد زیر هیچ کدام هدف نیست و قابل دستیابی نیست! زیرا گنگ است و سمت و سوی مشخصی ندارد

میخوام خوشبخت بشم ، میخوام پولدار بشم؛ میخوام ازدولج کنم میخوام دکتر بشم ؛میخوام جهانگرد بشم و... مثلا وقتی میگویی میخوام پولدار بشم ؛ اولین پولی که به دستت رسید ذهن تو آن را پولدار شدن تلقی میکند! به همین سادگی...!!!!

راه حل: برای اینکه موارد بالا را به هدف تبدیل کنید این سوالات را در مقابل هر ارزشی از خود بپرسید و بنویسید

میخوام پولدار بشم=====> چقدر؟؟؟ ۲۰ ملیون ؟ ۲۰۰ ملیون؟ ۲ ملیارد؟ تا کی ... ؟ و هر سوال دیگری که هدف را واضح تر کند
میخوام ازدواج کنم ======> با چه شخصی؟؟؟؟ (منظور شخصی با چه ویژگی هایی؟ اعم از ظاهری و باطنی. البته در این مورد انتخاب فرد هم هدف است مثلا با پسرخاله اما هدفی است اشتباه !!!)
میخوام دکتر بشم =====> در چه زمینه ای =====> در چه دانشگاهی ======> کی ؟؟؟؟ ؟ و هر سوال دیگری که هدف را واضح تر کند
میخوام برم خارج====> کجا؟ ===> کی؟ چگونه؟ و هر سوال دیگری که هدف را واضح تر کند

نمونه ای از اهداف واضح و مشخص: میخوام پژوی ۲۰۶ دنده اتوماتیک سفید رنگ داشته باشم. میخوام در شهر پکن دکترای طب سوزنی بگیرم. میخوام خانه ای ۱۲۰ متری با مشخصات..... در فلان خیابان یا فلان محدوده شهر داشته باشم.

ویژگی های هدف:
۱/ باید متعالی باشد (باعث رشد و شکوفایی ما شود)
۲/ باید به صلاحمان باشد(از کجا بفمیم؟ تایید خدا و عقل)
۳/ مقدور بودن (۲۰۰ سال عمر کردن هدفی است غیر مقدور)
۴/ دارای اولویت (اینکه آیا هدفی ضروری تر و بهتر نیست؟)
۵ تا از مهمترین اهدافتون رو روی کاغذ بنویسد. دقت کنید نباید اهداف شما بیشتر از ۵ تا و کمتر از ۳ تا باشه.

البته اینها اولین قدم و البته مهمترین قدم برای رسیدن به موفقیت بود. با تعیین درست و واضح هدف تکلیف ذهن ما معلوم است !

[Somayeh_Y]

(۰۷ تیر ۱۳۹۲ ۱۰:۰۴ ق.ظ)Fardad-A نوشته شده توسط:  البته ناگفته نماند که بعضی هم در این بین آنچنان غرق هدف دوم میشن که هدف اول را فراموش میکنن. سطح بالای بالاش میشه بیل گیتس که دانشگاه را رها میکنه و میاد بیرون و سطوح پایین ترش کسانی هستند که آنچنان در کاری متبحر میشن که ادامه تحصیل را رها میکنن.

منظور منم از پست اول تقریبا همین بود، خواه ناخواه وقتی درگیر اهداف ۲ و ۳ بشیم چون انرژی و توجه بین چند هدف تقسیم میشه احتمال اینکه هدف اول فراموش بشه هست. یه مثال در مورد رشته خودمون میزنم
فرض کنید فردی علاقه اش در زمینه هوش مصنوعی هست، چند سال کنکور ارشد شرکت میکنه اما نتیجه نمی گیره، میره سراغ هدف دوم یعنی کار. از اونجا که در زمینه سیستم های هوشمند کارهای عملی چندانی انجام نمیشه و اکثرا در حد تئوری هست، قطعا کارش با علاقه مطالعاتی اش همسان نخواهد بود. اتفاقی که می افته این فرد یه برنامه نویس موفق میشه و هر چه موفق تر میشه عملا درگیری کاری اش بیشتر میشه و فرصتی برای درس خوندن نخواهد داشت. و قبولی اش در کنکور عقب تر می افته و گاها طرف بیخیال میشه. ولی همیشه افسوسی باهاش هست. حالا باید چیکار کرد؟

خب به نظرم این فرد نخواست لج کنه ،مثل تمبر که گفتند بچسبه به هدفش ، وقتی دیگران میگن "بازم امسال کنکور داری؟ " دلسرد و خسته نشه ولی در کنارش به بقیه امور زندگی اش مثل کار و ازدواج و ... هم توجه داشته باشه و تا حد امکان اونا رو در راستای هدف اصلی اش پیش ببره و البته اینا برای فردی هست که درس و مطالعه و تحقیق یه حس درونی هست براش.

اگر هم همراستا نیستند باید برای هدف دوم درجه تعیین بشه، درجه ای کمتر از هدف اول.مثلا کسی در کنار درس به هنر هم علاقه داره و برای تغییر روحیه تصمیم می گیره در کنار درس بره دنبال موسیقی، خب مسلم هست که نمی تونه این توقع رو داشته باشه عضو ارکستر سمفونی بشه.مگر اینکه در هدف اولش به موفقیت هایی رسیده باشه و بتونه برای دومی وقت بیشتری صرف کنه.

[good-wishes]

با همه اینا من هنوز معتقدم باید همه جنبه های زندگی رو با هم جلو برد . نمی دونم بحث شما خیلی جزئی هست و من اینقدر کلی می بینم یا اینکه کلا من دارم اشتباه می کنم (که فکر نکنم اینطور باشه)
و بین درس و کار و ... نباید "شرط" اینکه کدوم اول باشه کدوم دوم گذاشت . البته بعضی اهداف پیش نیاز اهداف دیگه اند اما نه به این شدت که ما در زندگی خودمون اعمال می کنیم
کم کم همه رو در کنار هم اگر پیش ببریم یهو می بینیم به همه اش رسیده ایم
یکی از مشکلات اساسی ما اینه که
۱- می خوایم به همه چیز همون اول برسیم و اکثرا موفقیت رو در زود رسیدن می بینیم
۲- در هر برهه ای خودمون رو در بند یه هدف حبس میکنیم و فکر می کنیم اگر فقط به یه چیز تمرکز کنیم خوبه اما اینطوری نیست ، تمرکز این نیست که من یکسال همه چیز رو بذارم کنار و فقط درس بخونم این اشتباهه . تمرکز اینه که هروقت نشستم سر درس تمام حواسم رو به همون اختصاص بدم و در یه زمان کم بهره کافی رو از زمان مطالعه ام ببرم
اینجوری شاید بعد یه سال به اون هدف برسیم اما از خیلی چیزهای دیگه جا می مونیم

good-wishes، در تاریخ ۱۳ تیر ۱۳۹۲ ۰۸:۰۶ ق.ظ برای این مطلب یک پانوشت گذاشته است:

منظورم از جزئی بودن بحث، پرداختن به ریز ِ موضوع هست

[anika]

(۰۶ تیر ۱۳۹۲ ۰۳:۲۹ ب.ظ)انرژی مثبت نوشته شده توسط:  یه مطلبی که بیان شد این بود که تک هدفی نباشم. حداقل ۲ تا هدف رو برای خودمون متصور باشم. حالا سوال اینه که هدف دوم، فقط در حد یه هدف می مونه یا باید بصورت موازی حالا نه لزوما در حد هدف اول، ولی تا حدودی براش وقت گذاشته بشه؟ جواب دو حات داره اره یا نه. خب اگر اره باشه در این صورت تمرکز رو از هدف اصلی می گیره. مثلا شخص همزمان یا درس خوندن برای کنکور، سر کار میره یا سعی می کنه در موارد دیگه ای مهارت هایی کسب کنه این شخص اگر نتیجه مطلوبش رو در هدف اول نگیره، ممکنه این مطلب در ذهنش ایجاد بشه که اگر تمرکز رو روی یه هدف میذاشتم این طور نمی شد!
خالا اگر پاسخ نه باشه، خب در این حالت چه فرقی می کنه شخص در همون ابتدا بیش از یه هدف داشته باشه یا زمانی که می بینه نمی تونه به هدف اول برسه سراغ اون میره. در واقع در این حالت تفاوت فقط در داشتن هدف دوم یا سوم بهمراه اولی هست در حالی که هیچ کاری براش انجام نشده و در هر صورت باید از صفر شروع بشه و زمان هم از دست رفته!!

این سوال مطرح شده ۸ ماهه ذهن منو درگیر کرده کار یا ارشد؟
ولی امشب پاسخ سوالمو به طور اتفاقی (نه نمی گم اتفاقی ،مطمئنا جهان به این هدفمندی با برنامه میره جلو) بعد از آخرین غری که امروز عصر زدم از حرف دوستان تا حدودی پیدا کردم

(۱۲ تیر ۱۳۹۲ ۰۹:۲۲ ب.ظ)good-wishes نوشته شده توسط:  و بین درس و کار و ... نباید "شرط" اینکه کدوم اول باشه کدوم دوم گذاشت . البته بعضی اهداف پیش نیاز اهداف دیگه اند اما نه به این شدت که ما در زندگی خودمون اعمال می کنیم
کم کم همه رو در کنار هم اگر پیش ببریم یهو می بینیم به همه اش رسیده ایم
یکی از مشکلات اساسی ما اینه که
۱- می خوایم به همه چیز همون اول برسیم و اکثرا موفقیت رو در زود رسیدن می بینیم
۲- در هر برهه ای خودمون رو در بند یه هدف حبس میکنیم و فکر می کنیم اگر فقط به یه چیز تمرکز کنیم خوبه اما اینطوری نیست ، تمرکز این نیست که من یکسال همه چیز رو بذارم کنار و فقط درس بخونم این اشتباهه . تمرکز اینه که هروقت نشستم سر درس تمام حواسم رو به همون اختصاص بدم و در یه زمان کم بهره کافی رو از زمان مطالعه ام ببرم
اینجوری شاید بعد یه سال به اون هدف برسیم اما از خیلی چیزهای دیگه جا می مونیم

ولی دوستان در عمل بسیار بسیار سخت می شه اینکارو کرد.
چطور می شه حواست به تحویل دادن کار به مشتری باشه و با تمرکز بشینی مسائل الگوریتم حل کنی؟؟؟
درسته این دروس بقدری جذاب هستند که با کمی تمرکز ذهن درگیر می شه و کلا عالم فراموشت می شه ولی وافعا نمی شه ..

من نمی خواستم این کارو بکنم ولی باید کار و فدای درسم بکنم
به قول گوینده میگه: من مجبورم می فهمی مجبور

[eh3an2010]

وقتی ارزش و شخصیت واقعا از تو درس هم پیدا میشه حالا چه از لحاظ ارتقا سطح علم و طرز تفکر چه از دید پُز دادن تو فامیل و دوستان!!!!
در مورد اینکه چرا درس میشه همه چیز یکی :
وقتی رشته های فنی شدن پلی واسه فرار از کشور به واسطه همین درسا چه واسه دخترش چه پسرش
وقتی اکثر بچه درس خونا آرزوشون شدن اون ور رفتن
همه چیز واسشون تو درس خلاصه میشه
البته منظورم با قشر تحصیلکردس
منبع اثبات حرفامم یه ویدو تو یوتوب هست در مورد فرار مغزها
دلم کباب شد
مصاحبه کننده به احمدی نژاد میگه جونامون از بهترین دانشگاهها دارن میرن ایشون هم عرض میکنن انتخاب محل زندگی اختیاری هست!!! اینم ارزش به نسل تحصیل کرده و فراهم کردن شرایطی که نخواد ارزوی اکثریت اون ور رفتن باشه!!!!!!

[Mina_J]

چه جالب
دقیقا دو شب پیش داشتم سمینار هدف دکتر فرهنگ و گوش می کردم
و نکات مهم شو یادداشت می کردم، امروز هم این پست و دیدم که همون موضوع و داره
و خانم انرژی مثبت خیلی واضح و دقیق بعضی نکات سمینار هدف دکتر فرهنگ و نوشتن
علاوه بر خوندن مطالب کاربردی و مفید آقای فرداد
با شنیدن صحبت ها و سوال و جوابای این سمینار
یه طرح کلی و جامع دستتون میاد
و یه جواب اساسی واسه تناقض هایی که راجع به انتخاب و دنبال کردن هدف توی ذهنمون داریم
واسه من که خیلی مفید بود
از این لینک میتونین دانلودش کنین


مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.

[baran]

جالبه منم یه هفته پیش فایل جلسات تکنیکهای موفقیت آقای فرهنگ رو گوش دادم. صحبتهاش در مورد هدف واقعا منو تحت تاثیر قرار داد.

[انرژی مثبت]

(۲۱ تیر ۱۳۹۲ ۱۲:۰۲ ق.ظ)Fardad-A نوشته شده توسط:  

(20 تیر ۱۳۹۲ ۱۱:۱۹ ب.ظ)baran نوشته شده توسط:  جالبه منم یه هفته پیش فایل جلسات تکنیکهای موفقیت آقای فرهنگ رو گوش دادم. صحبتهاش در مورد هدف واقعا منو تحت تاثیر قرار داد.

اگه میشه ادرس بدین بقیه هم گوش کنند.

بجای این دوستمون من ادرس میدم. عذر خواهی می کنم البته ایشونم می تونن ادرس بدن
سخنرانی ها تقریبا ۴۵ جلسه ۱:۳۰ تا ۲ ساعته هست اگه اشتباه نکنم. توی نت سرچ کنید پیدا می شه و البته در یکی از کلیپ هاشون شنیدم که خودشون گفتند کپی از سخنرانی هاشون اشکالی نداره از نظرشون. یه ادرس برای دانلودشون :
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
(البته یکی از دوستان در دو تا پست قبل تر گذاشته بودند این لینک رو.)

یه فایل که صحبت های ایشون رو نوشتند میذارم برای افرادی که فرصت گوش دادن ندارند
پ.ن : ببخشید پیوست نمی شه. ادرس دانلود میذارم: حدود ۳/۴ m

مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.

[baran]

من فایل ها رو از دوستانم گرفتم و از اینترنت نگرفتم متاسفانه

ممنونم از انرژی مثبت که آدرس دادن

[انرژی مثبت]

یه مطلب جالب که امروز در مرور سخنرانی های دکتر فرهنگ بهش رسیدم که موید حرف برخی از دوستان در همین تاپیک بود مطلب زیر بود (البته هیچ لزومی نداره که شما ایشون رو قبول داشته باشید و اینجا هم فرد رو نقد نمی کنیم ولی خب اگه به نظرتون صحبت ها جای نقد داشت خوبه که این کار انجام بشه ).

یکی از راههای رسیده به موفقیت زندگی هدفمند معرفی می شه بعد یه سری ویژگی های هدف که در یکی از ارسالها اوردم و در مود اهداف یه سری توصیه ها می شه که یکیشون اینه :

*****اینکه هدفی رو انتخاب می کنید به این معنی نیست که یعنی اون هدف وحی منزل است****

باید انجام بشه هیچ راهی هم نداره ؟ خیر ، هر وقت احساس نیاز کردی ، احساس کردی دلزده شدی اون هدف دیگه برای تو مناسب نیست عوضش کن هیچ ایرادی نداره.

یکی از گروههایی از انسان ها که بازنده هستن کسانی هستن که یه هدف رو میگیرن و میگن نه همینه ، الا و بلا ما باید به این هدف برسیم. خوشم نمیاد ها ولی هدفمه باید برسم بهش !

دوستان عزیز ، شرایط همیشه در حال عوض شدنه ، شما یه هدف ۴ ساله می نویسید خردش می کنید ، میگید من ۲ سال دیگه اینجام یه سال دیگه اینجام ۶ ماه دیگه به اینجا میرسم و ... ممکنه ۲ سال دیگه شرایط خیلی عوض شده باشه. ۲ سال هدف رو دنبال می کنی ، طبق شرایط می بینی دیگه اصلا این هدف به درد نمی خوره ، به هر دلیلی ، چه اصراری هست که حتما بچسبی به اون هدف ؟

اگر موفقیت در موقعیتی به دست میاد که با برنامه ریزی شما نمیخونه ، خب برنامه رو عوض کنید ، هیچ اشکالی نداره.

تحقیقات علمی و دانشگاهی نشون میده مهمترین عامل موفقیت مردم در قرن ۲۱ انعطاف پذیری است ، این آدم ها به این دلیل که تغییر و تحول ها در دنیای امروز به سرعت انجام میشه ، اگر به هر دلیلی بدونن باید راهشون رو تغییر بدن ، به راحتی این کار رو می کنن ، و سراغ هدف دیگری رفتن.

البته این بهانه ای نشه که هر هدفی انتخاب کردی ۲ روز بعد عوضش کنی ها ، ۱۵ سال بعد ازش می پرسی هنوز تو مرحله ی تغییر دادن اهدافشه. بهانه نشه ها. فقط گفتیم اگر شرایط تغییر کرد بدون هیچ گونه ناراحتی هدفتون رو تغییر بدید.

[x86]

اول
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
رو ببینید بعد متن رو بخونید.

(این عکس برای سه و نیم سال پیشه فروردین ۸۹)از دو سه روز پیش که جوابای نهایی اعلام شد و من دانشگاه تهران قبول شدم یک موضوعی ذهن من رو به شدت مشغول کرده، حدود سه و نیم سال پیش یعنی فروردین ۸۹ من نشستم و یه برنامه ای با خودم ریختم و خلاصه ی اون رو به صورت درختی تو دفترم نوشتم (همون عکسی که بالا گذاشتم)، این تصویر رو قبلا جای دیگه ای هم گذاشته بودم ولی حالا که جوابا اومده واقعا برای من خیلی عجیبه... سه و نیم سال پیش الکی یه تصمیمی گرفتمو الان بهش رسیدم... اون موقع این هدف واقعا خیلی خیلی خیلی بزرگتر از اون چیزی بود که من بخوام بهش فکر کنم... یه دانشجوی ترم دوم دانشگاه پیام نوری ، اونم دانشگاهی که ساختمونش اول مهد کودک بوده بعد مدرسه ابتدایی شده و بعد دانشگاه پیام نور شده ، ۴ تا کلاس بیشتر نداره و کلیه مسئولین (آموزش و حسابداری و فرهنگی و فارغ التحصیلی و برنامه ریزی) در یک اتاق هستن ، استاد زیادی هم نداشتیم ، یه استاد داشتیم که همه ی دروس رو تدریس میکرد ، و کار خاص دیگه ای هم انجام نمیدادم... حالا اینکه چطور شد من به هدفم رسیدم ذهنمو مشغول کرده؟(نه اینکه کار شاقی کردما نه، فقط میخوام رابطه ی برنامه ریزی و انتخاب هدف سه و نیم سال پیشم با قبولیم رو بفهمم، یعنی اگه سه و نیم سال پیش مینوشتم شریف ، الان شریف بودم ؟)