از اول دبستان همیشه یکی بوده که بهش غبطه میخودم که ای کاش جای اون بودم ... همیشه یکی بوده ...
...
دوره دبیرستان یکی از هم مدرسه ای ها معدلش ۲۰ میشد ... من: ای کاش جای اون بودم.
اما در کمال ناباوری دانشگاه قبول نشدن... با خودم گفتم دیگه هیچ وقت نمیگم ای کاش جای کسی باشم.
...
توی کنکور سراسری یکی از دوستام رتبه ش خیلی خوب شد ... من: ای کاش جای اون بودم
اما الآن میبینم شرایط ش اصلا خوب نیست
...
دوره دانشگاه دوباره یکی از همکلاسی ها خیلی زرنگ بود ... و ارشد هم رتبه خوبی آورد ... من: ای کاش جای اون بودم.
هرچند من دیرتر کنکور ارشد قبول شدم. ولی حالا میبینم شرایط م با اون هیچ فرقی نداره... شاید هم بهتره.
...
ممکنه شما دیرتر ارشد قبول بشید و چون به این موفقیت به سختی دست یافتید قدرش رو بیشتر بدونید و دوره ارشد رو خیلی بهتر پشت سر بذارید و دکتری زودتر قبول بشید.
...
من معدل لیسانسم ۱۴/۹۱ بود! این شکست م و شکست توی کنکور ارشد باعث شد قدر دوره ارشد رو خیلی بیشتر بدونم ... و ۴/۲۵ پیشرفت معدل داشته باشم و خیلی پیشرفت های دیگه ای که نسبت به دوره کارشناسی احساس میکنم.
.............................................................................................................................................
خوشبختانه کنکور یه خوبی که داره کمتر بی عدالتی مشاهده میشه ... آدم میدونه یک، دو، سه و غیره. سال بخونه بالاخره موفق میشه (همیشه همین طور بوده) . کسی نیست که حق ت رو بخوره.
اصلاً معلوم نیست آینده چی میشه! مهم اینه که بعد از هر شکستی دوباره شروع کنیم.
..............................................................................................................................................
اینا رو باید هر لحظه یکی به خودم هم یادآوری کنه ... که غصه دکتری رو کمتر بخورم
... بازم وقتی الآن میبینم کسی رتبه تک رقمی دکتری شده یا مثلا پذیرش گرفته و میخواد بره یه دانشگاه تاپ، بهش غبطه میخورم ...
اما باز هم نمیشه گفت در آینده کی موفق تر خواهد بود ...