در راستای تولد وستای عزیز و صحبت از فوتبال همچنین در آستانه جام جهانی
.
.
الکی مثلا الان ۳ سال دیگه اس ...
و همچنین جه حمایت از ورزش و غیره
این مطلب رو می گذارم. بسی از الان توجه کنند.
به هر چیزی فکر کنید مدیونید!
ایشالله قهرمانی استقلال
چگونه شکست بخوریم که پیروز شویم؟
ما دیشب به تیم قدرتمند بوسنی باختیم و احتمالا فقط میتوانستیم هندوراس را این جام جهانی ببریم ! چند نکته ای که به ذهنم میرسه و از شکستهای زندگیم یاد گرفتم عبارتند از :
۱ شاگرد زرنگ کسیست که بعد امتحان ، غلطهای خودش را بررسی کند و ببیند از کجا خورده ؟ بد درس خوندن یا بد مرور کردن یا بد امتحان دادن زیرا دقیقا پاسخ این سه گزینه است که تعیین میکند قدم بعدیش چیست ؟ تست بزند؟ درست درسها را جمع بندی کند یا بعضی فصول را نباید اساسا سمتش برود؟ متاسفانه اکثر آدمهای جامعه ما از نو با همه پتانسیلشون شروع میکنند به درس خوندن و طبعا فرسوده میشوند. الان تیم ملی نیز باید نقاط ضعفش را دقیق ببیند و با فرافکنی به داور و ....فرصت شناخت دقیقش را از دست ندهد
۲ بازی با آرژانتین ، اسنثنای فوتبال ایران بود و بازی با بوسنی قاعده اصلی ماست. اگر این موضوع را درست ببینیم میتونیم الگوی خود را بهینه کنیم. به پیروزیهای خود غره شدن یعنی شکست بعدی را سریع کردن. به قول سهیل رضایی اگر ما آرژانین را برده بودیم ، بدبخت میشدیم زیرا این پیروزی برای همیشه فرصت بازبینی ضعفهای ما را از ما میگرفت . لیونل مسی بعد بازی ایران نیز مسی بود . قدرت تحلیل نشده نیمه اول بازی ما موجب شکست دهشتناک بعدی ما میشود .بعضی پیروزیهای زندگی باعث میشود بعضی ها خیالشون راحت بشه که میتونن و بعدش انگار نه انگار ! هر پیروزی مسوولیت بزرگتری روی دوش آدم میگذارد و آن تمرکز بهتر است روی هدف و عملکرد خود
۳ فرانسه از الان بازیهای تدارکاتی بعد جام جهانی را تنظیم کرده است، معنی بزرگ این نگرش اینست که باید دائم افق خود را توسعه داد. افق ما نباید جام جهانی فعلی باشد بلکه باید طوری برنامه ریزی کنیم که بازیهای آتی مهم دنیا را از دست ندهیم. گاهی اوقات پذیرش یک شکست باعث میشود ده تا پیروزی بعدی را از دست ندهیم.