انجمنصفحه اولجستجوی انجمن

[barabox]

یکی از اهداف که من واسه ارشد دارم ارتقا معلومات خودم و رفتن به شهرهای بزرگ از طریق ارشده
تا بشه کنارش رفت و کار عملی هم کرد و دو راه میمونه واسه من
اول اینکه همونجا موندگار شم و کم کم پیشرفت کنم
دوم اینکه با یه معلومات خوب برگردم و چند سال دیکه اگه شرکت زدم حرفی برای گفتن داشته باشم تو بازار

تو کارشناسی هم همین مورد رو دنبال کردم و خیلی چیزا یاد گرفتم و کلا کترشناسیم رو تو شرکت مهندسی بودم
که البته اصلا بدرد شهرستان نخورد متاسفانه !
و اینکه من اصلا قصد ارشد نداشتم
ولی با این اتفاقی که پیش اومد یجورایی برای ادامه و استفاده از اون معلومات و گسترشش تصمیم گرفتم برای ارشد و خوندن به شهر بزرگ
فکر کنم


بنظرتون منطقیه یا اتلاف وقت ؟

[h.pourjam]

(بحث در مورد رشته نرم افزار هست)

سلام
من الان ۵ سال هست که توی بازار کار هستم. اگه بخوای پروژه های کوچیک اینور و اونور قبلش رو هم در نظر بگیری میشه ۷ سال.
سال ۸۹ کارشناسی از بهشتی فارغ التحصیل شدم و همون سال شروع کردم ارشد نرم افزار دانشگاه تهران خوندن. بعد از دو ترم انصراف دادم و رفتم سربازی. سال ۹۳ دوباره کنکور دادم و الان ترم دو ارشد نرم افزار شریف در حال درس خوندنم.


اگه اسم صنعت رو میزارید طراحی نرم افزار های پیش پا افتاده و ساده خیالتون رو راحت کنم که درس خوندن به هیچ دردی نمی خوره. اما اگه واقعا کار صنعتی می خواید انجام بدید خیلی از مفاهیمی که توی منابع درسیمون بوده فوق العاده به کار خواهد اومد. اگه وارد بازار کار میشی و درس هایی که خوندی رو نمودش رو نمیبینی یا کاری که انجام میدی کار سطح بالایی نیست یا درس ها رو درست مطالعه نکردی. چیزی که شما رو گزینه بهتری می کنه در بازار توانایی هاتونه نه مدرکتون، دانشگاهی که مدرک گرفتی وقتی مهمه که قرار باشه از صفر شروع کنی نه وقتی که توانایی داری. منظورم از توانایی صرفا برنامه نویسی نیست. خیلی ها فکر می کنن رشته نرم افزار فقط برنامه نویسی کردنه. برنامه نویسی جزئی از این رشته هستش نه همه این رشته. کسی که پایه علمی کافی داشته باشه یاد گرفتن یک زبان برنامه نویسی جدید براش کار ۱ ماه هستش. اگه درس "طراحی و پیاده سازی زبان های برنامه نویسی و برنامه سازی" و "کامپایلر" رو درست خونده باشی متوجه میشی که چقدر یاد گرفتن زبان جدید راحته. اگه درس "برنامه نویسی پیشرفته"، "ساختمان داده" و "طراحی الگوریتم" رو مسلط باشی می بینی که برنامه نویسی بیشتر شبیه انشا نوشتن میشه. اگه درس "سیستم عامل"، "ذخیره بازیابی" و "پایگاه داده" رو مسلط باشی استفاده کردن از پایگاه داده های جدید یا مختلف برات کار سختی نخواهد بود. اگر درس "تجزیه و تحلیل سیستم ها"، "مهندسی نرم افزار"، "متدولوژی تولید نرم افزار" و "الگو های نرم افزاری" رو مسلط باشی میبینی که حرکت از جایگاه یک برنامه نویس معمولی به کسی که سیستم ها رو تحلیل می کنه و یا مدیریت تیم های نرم افزاری رو انجام میده کار دشواری نیست.

در نهایت این موضوع مد نظرتون باشه که داشتن دانش یک بحث هست و بکار گیری اون بحث دیگه. باید دانش داشته باشی و باید بتونی بکار بگیریش. اگه دانشت پایین باشه از بقیه عقب میوفتی و اگه فقط دانش داشته باشی و نتونی اون رو به کار بگیری نمی تونی ارزش آفرینی کنی برای یک سازمان.

[mostafa122]

اکثر افرادی که میخوان ارشد بدن فرار رو به جلو از وضعیتی هست که گرفتارش هستن نمیگم همه ولی اکثر افراد اینجوری هست
وضعیت الان این افراد چیه؟؟ بیکاری . نبود کار . استرس . فشار خانواده . سربازی . و .......
حالا این وضعیت و کی درست کرد؟؟؟؟ عقب ماندگی این عقب ماندگی از چی بوجود اومد؟ جنگ و تحریم و نبودن امکانات تو شهرستان و به عدم توجه مسولین و ............
حالا ی جوان بیکار داریم با ی لیسانس که از دانشگاه درپیت گرفته ؟ ببخشید اینجوری دارم حرف میزنم واقعیت و دارم میگم
وضعیت الان خودم و افرادی که دور و ورم هستن و دارم براتون میگم من تو روستا زندگی کردم ۴ ابتدایی بودم که پدرم و از دست دادم پدرم کارگر بود نه زمین داشتیم نه پدرم کار دولتی داشت که بگم لاقل حقوقی بیمه بهمون بده .. بگذریم ... رسیدم راهنمایی هزار بار خواستم ترک تحصیل کنم وضعیتم بد بود خیلی دوتا خواهر دوتا برادر کوچکتر و من بزرگ خانواده ... دوم راهنمایی کار کردن و شروع کردم بنایی شاگردی داروخانه کار کردم دفترخانه کار کردم تو بازار جنس فروختم و ....... رسیدم دبیرستان انتخاب رشته !!!! به به اصلا نمیدونستم انتخاب رشته چیه !! باورتون میشه یا نه ؟ فرم بهم دادن به مدیر گفتم خب چکار کنم با این فرم گفت فرم پر کن رشته مورد علاقت و بنویس میخوای چی بخونی !! گفتم یعنی چی؟ گفت دیگه هر رشته ای رو انتخاب کنی میری ی مدرسه فلان رشته تو فلان مدرسه فلان رشته تو فلان مدرسه ... ما هم تو وادی درس نبودیم نزدیکترین مدرسه به خونه رو انتخاب کردیم شدیم مدرسه فنی و حرفه ای شهرستان فلان ... همه درس نخون معلم هم سرباز معلم بود ی روز میمومد ی روز نمیومد ... گذشت و گذشت دیپلم گرفتم ... خدا سر شاهد به ولای علی تو طول تحصیل نه مشاوری نه معلمی و نه مدیری اسم کنکور و مشاوره و تست و اینجور چیزا رو بگه یعنی دیپلم و گرفتم نمیدونستم بعدش کنکور باید داد رفتم سربازی سربازی رو تموم کردم اومدم همراه کار کردن رفتم دانشگاه ازاد فان جا مدرک کاردانی بعد هم علیمی کاربردی تو شهر اهواز قبول شدم تو مجتمع اب وبرق اهواز از سایر دانشگاههای شهر اهواز سطحش بالاست اساتید خوبی توش بود یکش دکتر صادق زاده هست خیلی کمکم کرد ... کارشناسی رو گرفتم ... این و بگم هیچ درس نخوندم شب امتحانی بودم چون وقتش و نداشتم ........... حالا کسایی که بهم میگن ارشد نده و پیشرفت نکن ببینمشون کجان بیان جلو؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟ کار همیشه هست خدا سر شاهده کار هست ولی ما عرضه نداریم لیسانس پیام نور و علمی کاربردی و دانشگاه ازاد داریم بعد انتظار داریم پشت میز بشینیم نه اقا جان اینطور نیست .... کار میخوای ! بگردی پیدا میکنی فقط شهامت میخواد جنس بفروش ! چه عیبی داره ؟ باید از جایی شروع کرد ... پسر عمومی خودم لیسانس مکانیک از دانشگاه شهید چمران داره زحمت خیلی کشید همه ای استخدامها رو رفت از شرکت فولاد خوزستان بگیر تا شرکت نفت . قبول نشد تو مصاحبه رد میشود یا تو ازمون ... اخرش رفت ی دوره تو اهواز مکانیک عملی یاد گرفت تو شهر دیگه رفت مغازه مکانیکی زد الان برو ببینش بعد دو سال دو شاگرد واسه خودش گرفت ساعت ۹ هم میره مغازه پول داره در میاره . ما هم پارسال خواستیم کنکور ارشد بدیم خوندم ولی خب فشار خانواده روم بود بایستی مخارج خانواده رو تامین میکردم صبح و عصر کار میکردم شغل ثابتی نداشتم ولی خب کار میکردم تا اینکه خدا دری رو باز کرد تو ی شرکت لرزه نگاری تو اهواز اومدیم بصورت پیمانی دارم کار میکنم کنارش هم دارم درس میخونم تا ببینم چی میشه ...
حالا برسیم به اخر حرفم
من اگه مشاور خوب داشتم امکانات خوب داشتم مدیر مدرسه خوب داشتم و ..... داشتم الان وضعیتم این بود!!!!
میخوام بگم اکثر افراد ناخواسته به این راه کشیده شدن که همه تب ارشد و پیشرفت و اومدن به تهران و دارن ... وضعیت اینجوریه کاریش نمیشه کرد

[ConductedClever]

راستش همه ی پست ها رو نخوندم واقعا زیاده اما دیدم همه دارن درد دل میکنن گفتم منم دلمو خالی کنم حتی اگه کسی نخونه:

امیدوارم به جایی برسیم تا مدرک برای خودمون بی ارزش باشه. تا بیایم دانشگاه برای اینکه یچی یاد بگیریم. هدفمون از رفتن به دانشگاه بهتر رسیدن به استادای با سواد تر و بودن کنار دانشجوهای پر تلاش تر باشه.
اگه به اینجا برسیم، هدف رو گم نمیکنیم و هر لحظه ای که توی دانشگاه هستیم سعی میکنیم امروز از دیروزمون آدمه به درد بخورتری باشیم. به درد خوردن خیلی مهمه. به درد که بخوری پولم که بهت ندن از زندگیت لذت میبری. که اگه به درد بخوری همه قدرتو میدونن. چه خوبه قبل از اینکه همه قدرمونو بدونن خودمون قدر خودمون رو بدونیم و چه بده قدره خودمون رو بیشتر از چیزی که هست حس کنیم.
بنده به همه ی دوستام میگم که به نظرم تلاشی که با هدف خوب انجام شده باشه بی نتیجه نمیمونه.
به این باور هم رسیدم و جواب هم گرفتم. به نظر بنده، بنده میتونستم بدون دانشگاه هم پایگاه داده و مهندسی نرم افزار و الگوی طراحی و ساختمان داده ها و طراحی الگوریتم و طراحی پیاده سازی و سیستم عامل و برنامه نویسی و چیزای دیگه رو یاد بگیرم اما اومدم اینجا که بستر رو برای یادگیریم فراهم تر کنم. ته تهش من باید یاد بگیرم. کسی نباید یادم بده. بقیه میتونن توی این راه کنارم باشن.
اگه مدرک توی ذهن ما بی ارزش بشه و به دردبخور بودن جاشو بگیره همه چی حله. اگه الان میبینی کار بلد نیستی برو بشین کنار همون جوون ۱۸ ساله ای که عین مرد برنامه مینویسه و ازش یاد بگیر و افتخارت این باشه نه اینکه چهار سال یا شیش سال یه ده سال عمرتو تو دانشگاه هدر دادی. هیچ کسی رو توی گوری کس دیگه نمیذارن. اول و آخرش هر چی برداشت میکنیم همونیه که خودمون کاشتیم.
ببخشید سرتون رو درد آوردم.

[help2010]

الان همه دنبال پول شدن متاسفانه کسی به دانش فکر نمیکنه

[crevice]

متاسفانه همیشه و همه جا دنبال شعاریم و شعار دادن!
هر وقت توی یک شهرستان هیچ گونه نیازی به تخصصت نیست آخه یاد گرفتن شما چه سنخیتی با اونجا داره! بجز اینکه به سخره هم میگیرنت که یارو فلانی دیوونه شده روزی ۱۲ ساعت پشت سیستمش نشسته!!
تخصص شما توی اکثر شهرها(نمیگم همه) به درد خودمون و عمه جانمون شاید بخوره.... منظورم تخصص آکادمیک و علم اکادمیکه و نه اندروید و mvc و معماری های نرم افزاری...
توی همون کالیفرنیاش هم که تولید GDP اش دوبرابر یه کشوری مثل هند(یک هفتم جمعیت جهان)ه که بهشت علوم ارتباطاته تقریبا کسی که بخواد دنبال کارهای مهندسی و عملی بره نمیره ارشد و دکتری... شاااااااااید بعضی ها برن ارشد رو بگیرن که همونم بعیده... چون ذهنیتشون اینه که نمیخان دوسال از عمر گران بهاشونو تلف کنن...ارشد و دکتراها اکثرا میرن دنبال پژوهشگاهها و کارهای پژوهش محور دیگه و یا تدریس و دانشگاه.
مسئله اینه که تحصیلات تکملیلی واسه اکثر افرادی که نمیخوان تهران زندگی کنن و نمیخوان اپلای کنن و برن بلاد کفر میشه سر گردنه میشه متاسفانه...
حالا شماها همش بیاید بگید من بخاطر خود ذات علم درس میخونم ولی دو روز دیگه که رفتی خواستگاری نمیپرسن که چند تا پیپر ISI داری... میگن کارت چیه...میشی مثل اون بنده خدا که با شاگرد شوفر مقایسه اش کرده بودن و تهش به این نتیجه رسیده بودن که اون شوفره بهتره!...
بابا حرف این نیست که بگیم بریم تهران کار کن... بحث اینه که واقعا واسه یه سری ادمها این درس میشه قوز بالای قوز...

پ.ن:من خودم راضی ام از اینکه درس رو ادامه دادم و باز هم ادامه میدم... ولی بدم میاد از اینکه یک طرفه به قاضی بریم و واقعیتها رو پشت ۴ تا شعار قشنگ قایم کنیم....والا اسحاق نیوتن هم اینجوری دم از ذات علم نمیزده

[ConductedClever]

(۱۹ خرداد ۱۳۹۴ ۰۲:۴۷ ب.ظ)crevice نوشته شده توسط:  متاسفانه همیشه و همه جا دنبال شعاریم و شعار دادن!
هر وقت توی یک شهرستان هیچ گونه نیازی به تخصصت نیست آخه یاد گرفتن شما چه سنخیتی با اونجا داره! بجز اینکه به سخره هم میگیرنت که یارو فلانی دیوونه شده روزی ۱۲ ساعت پشت سیستمش نشسته!!
تخصص شما توی اکثر شهرها(نمیگم همه) به درد خودمون و عمه جانمون شاید بخوره.... منظورم تخصص آکادمیک و علم اکادمیکه و نه اندروید و mvc و معماری های نرم افزاری...
توی همون کالیفرنیاش هم که تولید GDP اش دوبرابر یه کشوری مثل هند(یک هفتم جمعیت جهان)ه که بهشت علوم ارتباطاته تقریبا کسی که بخواد دنبال کارهای مهندسی و عملی بره نمیره ارشد و دکتری... شاااااااااید بعضی ها برن ارشد رو بگیرن که همونم بعیده... چون ذهنیتشون اینه که نمیخان دوسال از عمر گران بهاشونو تلف کنن...ارشد و دکتراها اکثرا میرن دنبال پژوهشگاهها و کارهای پژوهش محور دیگه و یا تدریس و دانشگاه.
مسئله اینه که تحصیلات تکملیلی واسه اکثر افرادی که نمیخوان تهران زندگی کنن و نمیخوان اپلای کنن و برن بلاد کفر میشه سر گردنه میشه متاسفانه...
حالا شماها همش بیاید بگید من بخاطر خود ذات علم درس میخونم ولی دو روز دیگه که رفتی خواستگاری نمیپرسن که چند تا پیپر ISI داری... میگن کارت چیه...میشی مثل اون بنده خدا که با شاگرد شوفر مقایسه اش کرده بودن و تهش به این نتیجه رسیده بودن که اون شوفره بهتره!...
بابا حرف این نیست که بگیم بریم تهران کار کن... بحث اینه که واقعا واسه یه سری ادمها این درس میشه قوز بالای قوز...

پ.ن:من خودم راضی ام از اینکه درس رو ادامه دادم و باز هم ادامه میدم... ولی بدم میاد از اینکه یک طرفه به قاضی بریم و واقعیتها رو پشت ۴ تا شعار قشنگ قایم کنیم....والا اسحاق نیوتن هم اینجوری دم از ذات علم نمیزده

نمی دونم این متن رو در جواب کی نوشتید اما اگه احیانا کوچکترین اشاره ای به متن بنده داره، بنده هم به بعد های دیگه ای از دانشگاه اشاره داشتم. دانشگاه با آدمایی که توش هستن با ارزشه. میشینی پیش ۴ تا آدم باسواد. تازشم توی جلسه ی خواستگاری لزومی نداره در مورد مقاله ی ISI بپرسن که. اگه چهار تا مقاله داده باشی و ۴۰ تا مقاله خونده باشی اونقدر ذهنت باز میشه که کار عملی رو هم بتونی به خوبی مقاله انجام بدی. ذهن خیلی مهمه. به نظر بنده تحصیلات و بودن کنار اساتید خوب ذهن آدم رو باز میکنه. همه چی از ذهن شروع میشه و به ذهن تموم میشه. بله، اول و آخرش همه باید اندروید بنویسیم، همه باید بازی بسازیم، همه باید سایت با معماری mvc طراحی کنیم و مثل اینا اما اگه ذهنت بازتر باشه، همه ی این کار هارو بهتر انجام میدی. بنده به یک چیز دیگه هم لااقل فعلا اعتقاد دارم. اونم اینه که تا وقتی که آدم از دانشگاه جدا نشده پتانسیل یادگیریش بالاتره. میبینی شبی که امتحان داری خیلی راحت میشینی سوکت پراگرمینگ هم میخونی ولی سر کار که بری دیگه به پولی که در میاری اینقدر راضی میشی که ... . البته اصلا نمیشه گفت همینه و غیر این نیست. اما در مورد خودم اینطور حس میکنم.
ان شا الله هممون خواسته یا ناخواسته توی راهی بیافتیم که برامون بهتره.
واقعا باید از خدا بخوایم مارو توی راه راست قرار بده. وگرنه تا آخر عمرم به هر طرف بدوییم به جایی نمیرسیم.
این واقعا نظرمه. میگید شعار. اما واسه شما شعاره. برای بنده و امثال بنده شده باور.
در پناه خدا.

[crevice]

(۱۹ خرداد ۱۳۹۴ ۰۳:۲۳ ب.ظ)ConductedClever نوشته شده توسط:  نمی دونم این متن رو در جواب کی نوشتید اما اگه احیانا کوچکترین اشاره ای به متن بنده داره، بنده هم به بعد های دیگه ای از دانشگاه اشاره داشتم.

خواستم بگم که منظور من اصن شما نبودید...
ولی خب ایرانی هستیم و حماسه و کلیشه و شعار جزء جدا نشدنی زندگیمونه... نمیدونم این ریشه ی ریا و پشت پرده شخصیت خاصی زیستن از کجا وارد فرهنگمون شده که روش اسید بپاشم!!

(۱۹ خرداد ۱۳۹۴ ۰۳:۲۳ ب.ظ)ConductedClever نوشته شده توسط:  دانشگاه با آدمایی که توش هستن با ارزشه. میشینی پیش ۴ تا آدم باسواد. تازشم توی جلسه ی خواستگاری لزومی نداره در مورد مقاله ی ISI بپرسن که. اگه چهار تا مقاله داده باشی و ۴۰ تا مقاله خونده باشی اونقدر ذهنت باز میشه که کار عملی رو هم بتونی به خوبی مقاله انجام بدی. ذهن به نظر بنده تحصیلات و بودن کنار اساتید خوب ذهن آدم رو باز میکنه. همه چی از ذهن شروع میشه و به ذهن تموم میشه. بله، اول و آخرش همه باید اندروید بنویسیم، همه باید بازی بسازیم، همه باید سایت با معماری mvc طراحی کنیم و مثل اینا اما اگه ذهنت بازتر باشه، همه ی این کار هارو بهتر انجام میدی

بله دانشگاه ارزشش ب ادمهاست...
اما متاسفانه من کاملا با بقیه حرفتون مخالفم...
من میگم میزان موفقیت یه فرد توی هر چیزی(مثل کد نویسی و تحلیل سیستم و ...) به ۳ تا چیز بستگی داره: ۱- علاقه ۲- سماجت ۳- هوش
خب کدومش توی دانشگاه به شما داده میشه؟؟ اون دوستانی هم که از شریف رفتن برنامه نویس شدن باور کنین قول میدم اگه ارشد هم نخونده بودن باز موفق بودن و چه بسا موفق تر چون کل تمرکزشون میشد کارشون... منظورم اینه که بیسش رو داشتن و نه اینکه استاد شریف و یا تهران و یا نازی اباد معجزه کرده...شاید اولش یه معرفی انجام بشن ولی اگه ناموفق باشن مطمئن باشین ماندنی نیستن! اتفاقا توی دوره ارشدم فهمیدم ۹۰%+ استادها اصن واسشون مهم نیست که پ بر سرت میاد... هر وقت میبینی یه استاد و یا یه دانشجوی دکتری زحمت ۴،۵ ماه زندگیتو به منجلاب میکشه و وقتی میبینی که اون استاد زورش میاد از پول ساپورت و بودجه اش یکم هم به شما بده... هر وقت میبینی فقط فکرش گرفتن فلان پوزیشنه و یا تا زمانی که بهت نیاز داره دنبالته اون وقت میفهمی که استادم اینجا اکثرا ینی کشک!
البته استاد من خوب بود ولی دانشجوی دکتری ای که کار میکردم به خونش تشنه ام که خودش هم الانن شده استاد!...استادم هم که اشتباهش کمی از خیانت نداشت واسه من...
به شکلی که ۳ ماهه بغض اشتباه اونا رو دارم..
************************
البته استاد دلسوزم هم هست هر چند کمتر.
شما هم موفق باشی

[ConductedClever]

(۱۹ خرداد ۱۳۹۴ ۰۴:۱۴ ب.ظ)crevice نوشته شده توسط:  

(19 خرداد ۱۳۹۴ ۰۳:۲۳ ب.ظ)ConductedClever نوشته شده توسط:  نمی دونم این متن رو در جواب کی نوشتید اما اگه احیانا کوچکترین اشاره ای به متن بنده داره، بنده هم به بعد های دیگه ای از دانشگاه اشاره داشتم.

خواستم بگم که منظور من اصن شما نبودید...
ولی خب ایرانی هستیم و حماسه و کلیشه و شعار جزء جدا نشدنی زندگیمونه... نمیدونم این ریشه ی ریا و پشت پرده شخصیت خاصی زیستن از کجا وارد فرهنگمون شده که روش اسید بپاشم!!

(۱۹ خرداد ۱۳۹۴ ۰۳:۲۳ ب.ظ)ConductedClever نوشته شده توسط:  دانشگاه با آدمایی که توش هستن با ارزشه. میشینی پیش ۴ تا آدم باسواد. تازشم توی جلسه ی خواستگاری لزومی نداره در مورد مقاله ی ISI بپرسن که. اگه چهار تا مقاله داده باشی و ۴۰ تا مقاله خونده باشی اونقدر ذهنت باز میشه که کار عملی رو هم بتونی به خوبی مقاله انجام بدی. ذهن به نظر بنده تحصیلات و بودن کنار اساتید خوب ذهن آدم رو باز میکنه. همه چی از ذهن شروع میشه و به ذهن تموم میشه. بله، اول و آخرش همه باید اندروید بنویسیم، همه باید بازی بسازیم، همه باید سایت با معماری mvc طراحی کنیم و مثل اینا اما اگه ذهنت بازتر باشه، همه ی این کار هارو بهتر انجام میدی

بله دانشگاه ارزشش ب ادمهاست...
اما متاسفانه من کاملا با بقیه حرفتون مخالفم...
من میگم میزان موفقیت یه فرد توی هر چیزی(مثل کد نویسی و تحلیل سیستم و ...) به ۳ تا چیز بستگی داره: ۱- علاقه ۲- سماجت ۳- هوش
خب کدومش توی دانشگاه به شما داده میشه؟؟ اون دوستانی هم که از شریف رفتن برنامه نویس شدن باور کنین قول میدم اگه ارشد هم نخونده بودن باز موفق بودن و چه بسا موفق تر چون کل تمرکزشون میشد کارشون... منظورم اینه که بیسش رو داشتن و نه اینکه استاد شریف و یا تهران و یا نازی اباد معجزه کرده...شاید اولش یه معرفی انجام بشن ولی اگه ناموفق باشن مطمئن باشین ماندنی نیستن! اتفاقا توی دوره ارشدم فهمیدم ۹۰%+ استادها اصن واسشون مهم نیست که پ بر سرت میاد... هر وقت میبینی یه استاد و یا یه دانشجوی دکتری زحمت ۴،۵ ماه زندگیتو به منجلاب میکشه و وقتی میبینی که اون استاد زورش میاد از پول ساپورت و بودجه اش یکم هم به شما بده... هر وقت میبینی فقط فکرش گرفتن فلان پوزیشنه و یا تا زمانی که بهت نیاز داره دنبالته اون وقت میفهمی که استادم اینجا اکثرا ینی کشک!
البته استاد من خوب بود ولی دانشجوی دکتری ای که کار میکردم به خونش تشنه ام که خودش هم الانن شده استاد!...استادم هم که اشتباهش کمی از خیانت نداشت واسه من...
به شکلی که ۳ ماهه بغض اشتباه اونا رو دارم..
************************
البته استاد دلسوزم هم هست هر چند کمتر.
شما هم موفق باشی

اول ممنون از اینکه اینقدر با حوصله جواب میدید و بحث رو الکی به حاشیه نمیبرید.
شعار و کلیشه و اینطور کلمات همونطور که شما رو از یک جهت شما رو اذیت میکنه، بنده رو هم اینطور اذیت میکنه که وقتی از یه هدف بزرگ صحبت میکنی(البته توی ذهن خودم بزرگ و ارزشمند)، بعضیا اسمشو میذارن شعار. خب طبیعتا شما شرایط زندگی خیلی متفاوتی نسبت به بنده داشتید و با اساتید و دانشجوهای متفاوتی نسبت به بنده روبرو بودید و اصل و اساس اختلاف نظرمون احتمالا از همون جا شروع میشه.
بنده منظورم رو چند بار گفتم ولی شما بازهم برمیگردید سر خونه ی اول. بنده از ۲و۳ سال ارشد خودن اتلاف وقت نیست. قطعا بیشتر وقت خودم رو هم روی کارهای برنامه نویسی میذارم و حتی زندگیم اما وصل موندن به دانشگاه به عقیده ی بنده فرصت خیلی خوبیه.
۶۰% دانشگاه به دردم نخورم اما به عشق همون ۴۰% هنوزم دنبال درس و دانشگاه هستم. وی دوران کارشناسی هم همیشه معدلم حدود ۱۴ بود اما سعی میکردم از دانشگاه و فرصت ها اون چیزی رو بگیرم که به دردم میخوره.
معادلات و ریاضی مهندسی و الکترونیکی به دردم نخورد اما عوضش خیلی چیزا به دردم خورد. حتی بعضی موفع ها ۵ دقیقه میرفتم با یه استاد یا حتی یکی از هم کلاسی هام صحبت میکردم و ایده هایی بهم میداد که خیلی ازشون ممنونم. قبول دارم که اگه دقیقه اینطور بود ۵ ماه اینطور نبود. اما بنده به همین شرایط راضی ام. بنده دانشگاه رو محیط خوبی برای به اشتراک گذاشتن اطلاعات میدونم.
بعد از همه ی این حرفا شما بازهم قبول نکنید و بگید شعار اما بنده میگم ما باید حواسمون باشه به چی میگیم شعار و به چی میگیم ریا.
اما در مورد ۱- علاقه ۲- سماجت ۳- هوش:
بنده علاقه ای که به برنامه نویسی پیدا کردم رو توی دانشگاه پیدا کردم نه به خاطر ساختموناش. به خاطر ۴۰ نفر علاقه منده در حال توسعه کنار خودم میدیدم.
سماجت رو از یکی از دوستام یاد گرفتم که میشه گفت اگه دانشگاه نبودیم یجا دیگه ازش یادمیگرفتم اما اینهمه آدم یجا خیلی خوبه. بنده واقعا این امکان رو قبلش نداشتم.
هوش هم به نظر بنده بخشیش خدادادیه و بخش مهمترش با تجربه به دست میاد. اون بخش دوم حاصلضربه دانشگاهه.
نه صرفا همه ی اینا کاره دانشگاه باشه. اما دانشگاه در نقش کاتالیزور واقع میشه.

ان شا الله شما موفق تر باشید.

---

(۱۹ خرداد ۱۳۹۴ ۰۴:۴۷ ب.ظ)Aurora نوشته شده توسط:  

(19 خرداد ۱۳۹۴ ۰۳:۲۳ ب.ظ)ConductedClever نوشته شده توسط:  همه چی از ذهن شروع میشه و به ذهن تموم میشه. بله، اول و آخرش همه باید اندروید بنویسیم، همه باید بازی بسازیم، همه باید سایت با معماری mvc طراحی کنیم و مثل اینا اما اگه ذهنت بازتر باشه، همه ی این کار هارو بهتر انجام میدی. بنده به یک چیز دیگه هم لااقل فعلا اعتقاد دارم. اونم اینه که تا وقتی که آدم از دانشگاه جدا نشده پتانسیل یادگیریش بالاتره. میبینی شبی که امتحان داری خیلی راحت میشینی سوکت پراگرمینگ هم میخونی ولی سر کار که بری دیگه به پولی که در میاری اینقدر راضی میشی که ... . البته اصلا نمیشه گفت همینه و غیر این نیست. اما در مورد خودم اینطور حس میکنم.

اون طوری هم که شما میگید نیست که همه باید اندروید بنویسیم یا بازی بسازیم یا سایت طراحی کنیم با mvc.
اگر قرار بر این موارده اصلا نیازی به دوسال ارشد و ۵ سال دکتری نیست. برای اینها همون کارشناسی کفایت می کنه. شما همین زمان رو بجای اینکه بیای ارشد درس بخونی و مقاله کار کنی صرفا بزارید رو همون موارد که خیلی بهتر پیشرفت میکنید تا هم درگیر تحقیق باشید و هم مثلا طراحی سایت.
چرا همه ی کارها رو تو این موارد میبینید.
من تصورم این هست که نمیشه از چیزی که تو ارشد و در ادامه تو دکتری می خونیم تو بازار کار خیلی استفاده کنیم. مثلا کسی که cloud computing کار کرده یا مثلا شبکه های حسگر بیسیم این فرد بعد بخواد بره تو بازار کار و سراغ اندروید و mvc، ایا اون تحقیقاتش تاثیری داره براش؟ اینها متفاوت نیستند؟
شاید من دارم اشتباه می کنم، اگر تاثیر داره بگید کجا موثره؟
البته این رو قبول دارم که اونی که خیلی علاقه داره بالاخره راهی پیدا می کنه و میره دنبال علاقه اش. میره جایی که این باید باشه.

منظورم این سه تا فیلد نبود! بعدش هم گفتم و مثل اینا. منظورم این بود که باید دانش از رو کاغذ در بیاد و عملی بشه.
ببینید بذارید مثال بزنم. دوستم روی یک مقاله ی video impainting اگه اشتباه نکنم کار میکرد.(البته بنده حتی اسمش رو هم بلد نیستم اما کارش رو میدونم) خب اینو اگه صرفا به قصد مقاله انجام بده حداقل به نظر بنده اشتباهه. همونو میتونه اندروید کنه و هم دنیاشو بخره هم آخرتش.
همین. ان شا الله که هممون موفق باشیم.

[IT93]

بستگی به هدفتون داره

[RASPINA]

(۱۸ خرداد ۱۳۹۴ ۰۷:۲۷ ب.ظ)h.pourjam نوشته شده توسط:  اگه درس "طراحی و پیاده سازی زبان های برنامه نویسی و برنامه سازی" و "کامپایلر" رو درست خونده باشی متوجه میشی که چقدر یاد گرفتن زبان جدید راحته. اگه درس "برنامه نویسی پیشرفته"، "ساختمان داده" و "طراحی الگوریتم" رو مسلط باشی می بینی که برنامه نویسی بیشتر شبیه انشا نوشتن میشه. اگه درس "سیستم عامل"، "ذخیره بازیابی" و "پایگاه داده" رو مسلط باشی استفاده کردن از پایگاه داده های جدید یا مختلف برات کار سختی نخواهد بود. اگر درس "تجزیه و تحلیل سیستم ها"، "مهندسی نرم افزار"، "متدولوژی تولید نرم افزار" و "الگو های نرم افزاری" رو مسلط باشی میبینی که حرکت از جایگاه یک برنامه نویس معمولی به کسی که سیستم ها رو تحلیل می کنه و یا مدیریت تیم های نرم افزاری رو انجام میده کار دشواری نیست.

واقعا که گل گقتید .دقیقا همین طوره . من با پایه تحصیلی نسبتا پایین که وارد کار شدم .دیدم علاوه بر کسب مهارت و تخصص چه قدر نیاز دارم برگردم و درسای دانشگاه را بخونم.

[fa_shinobi]

یه ساله این بحث ادامه داره.
ببینید بچه ها هدف همه ماها زندگی کردنه، در واقع خوب زندگی کردنه. حالا خوب زندگی کردن برای هر کی یه معنی داره. یکی دوست داره درس بخونه مقاله بده، یکی پول دربیاره و مرفه باشه، یکی شیرینی کار عملی رو دوست داره و... که همه اشون هم قابل احترامه. پس ما باید هدفمون رو مشخص کنیم. اما این کار خیلی هم ساده نیست. متاسفانه ما فقط نگاه میکنیم میبینیم فلان آدم رفته درس خونده به جاهای بالا رسیده یا رفته CCIE گرفته خدا تومن پول درمیاره. ما اینو میبینیم و خوشمون میاد. نگاه نمیکنیم ببینیم آیا من به درس علاقه دارم یا نه؟ آیا بعد تموم شدن درس پول واسم مهمتره یا سوادش؟ آیا من CCIE بگیرم میتونم تو شهر خودم کاری راه بندازم یا نه؟آیا اصلا میتونم CCIE بگیرم؟ ..... متاسفانه بدون تحقیق و اطلاعات میریم دنبال یه چیزی، چند سال وقتمونو تلف میکنیم و برمیگردیم سر نقطه اول. فقط با انتظارات بیشتر.
پس دوستان اول حتما مشخص کنید که چه انتظاری دارید. الان تدریس تو دانشگاههای مثل پیام نور اگه گیرم بیاد در حد ساعتی ۷-۸ تومنه که اصلا زندگی رو نمیچرخونه.... مدرک ارشد هم صرفا تعیین کننده نیست و تو رشته کامپیوتر باید سواد غیر درسی هم داشت. حالا برای یه سری کارها حتما مدرک ارشد لازمه (یعنی اون کار رو به لیسانسه نمیدن) و یک سری جاها ارشد داشتن یه رزومه است. کلاسهای شبکه خرج داره و باید تجربه کسب کنید.
یه زمانی ممکنه آدم نون شب نداشته باشه بخوره. اینجا دیگه علاقه اصلا معنی نمیده. باید فقط پول دربیاری. اما میشه یه توازن براش در نظر گرفت. مثلا دوسال دیرتر بری سر کار ولی ارشد رو خونده باشی. حقوقت دویست تومن کمتر باشه ولی وقت بیشتری داشته باشی. این دیگه بستگی به خود شخص داره. مسلما همه شماها اساتیدی رو دیدین که زیاد تلاش میکنن پول دربیارن و وقت ندارن، در مقابل بعضی ها میان برای دانشجو بیشتر وقت میذارن.... خوب اینا دلیلش چیه؟؟؟ دلیلش اینه که اون یکی پول درمیاره و خوب زندگی میکنه، این یکی علاقه داره که برای دیگران وقت بذاره و با حقوق کمتر راضی شده.
من خودم به شخصه درس خوندن رو دوست داشتم و دلم میخواست وارد یه دانشگاه خوب بشم حداقل دوسالمو اونجا بگذرونم. از دید و سوادی که به من داده تو این یه سال بسیار راضی هستم و برگردم به عقب دوباره همین راه رو میرم. البته اینم بگم که سوء تفاهم نشه و دوستان فکر نکن ما کاملا مرفه و بی دردیم. نه. حداقل دوسال دیرتر میرم سربازی و دیرتر کار میکنم. ما هم بالاخره ۲۴-۲۵ سالمونه. اما من به کار راضی شدم. کار عملی هم باید بعد تحصیلم تا حدی بلد باشم وگرنه فایده ای نداره.
با این تیتر موافق نیستم که درس خوندن ارزش نداره. اینطورا هم نیست که هر جا رفتی بگی ارشد دارم بندازنت بیرون. درس برای هر کسی یه مقدار خاص ارزش داره و ممکنه به کسی کمک کنه به یکی دیگه کمک نکنه. شرایط شما تعیین کننده است.
قبل از اینکه مسیر آینده اتون رو انتخاب کنید به این سوالا پاسخ بدین که آیا تو سن ۲۶-۲۷ سالگی میخواید برید سر کار؟ آیا ارشد خوندین انتظارتون خیلی نمیره بالا؟ آیا اگه درسو نخوندین واقعا میرید دنبال کار عملی؟ آیا روحیه اتون با جایی که قراره برید توش سازگاره؟ آیا یه مغازه داشته باشید راحت نیستید؟ آیا.........

[sonia11]

به نظر من درس خوندن ارزش داره خیلی خوب هم هست حتی توی این ایران خودمون اما به شرط و شروطی:
اول اینکه قبل از هر کاری مثلا ارشد خوندن هدفت رو مشخص کنی وقتی هدفمند باشی وقتی قبل از ورو به ارشد تونظرت این باشه که قطعا می خوای توی این دوره کاری رو انجام بدی که قبلا توانایی انجامش رو نداشتی اون وقت هست که می تونی تحصیلت رو درخشان کنی .
اخه توی این دوره پایان نامه داریم و می تونی یک پروژه صنعتی انجام بدی که قبلا این کار برات امکان پذیر نبوده.
بیاید یه کم نگاهمون رو به زندگی عوض کنیم این خودمون هستیم که توی فکرمون هی خودمون رو کوچیک وکوچیک تر می کنیم در صورتی که همه ما با استفاده از همین تحصیلات اکادمیک میتونیم کارهای بزرگی کنیم همش به خود ما بستگی داره .
این رو هم بدونید ورود به مقطع ارشد دنیای جدیدی رو جلو روتون باز میکنه البته به شرطی که خواهان استفاده از اون باشید این خیلی مهمه چون ما همیشه حرف میزنیم تا عمل کنیم مثلا تو درس خوندمون دنبال نمره گرفتن هستیم نه یاد گرفتن و این مشکلیه که اگه حل شه خیلی از مسائل هم حل میشه.

[amir_zatara]

این پرسش خیلی شخصی هستش ! هرکسی باید با روحیات و انتظارات و اهداف زندگی خودش بهش پاسخ بده .
خب یکی دوست داره بعد از کارشناسی بره و کار کنه و اون دوسالی که قراره ارشد بخونه ، براش سابقه کار درست بشه .
من خودم یه شرکت خوبی داشتم کار میکردم ، شرکت خوبی هم بود . درآمد ش هم برای من که مثلا اول کارمه ، حتی میتونم بگم زیاد بود ولی یه مدتی هست که دیگه تسویه کردم و فعلا نمیخوام کار کنم . چون مثلا اونجایی که من کار میکردم ، کارم برنامه نویسی اندروید بود . میدیدم طرف اومده مثلا داره دیتابیس و یا سرور کار میکنه و درآمدش هم از من بیشتر ه بعد هیچی از مهندسی کامپیوتر بلد نیست ! یعنی پیام نور یه مدرک همینطوری گرفته و بعد کل وقتشو گذاشته روی این کار ولی خب موفق هم بود . من هدفم از ارشد خوندن اینه که بتونم به شرکتی برم که منی که ارشد خوندم ، نسبت به کسی که ارشد نخونده ویا تحصیلات آکادمیک خوبی نداشته برتری نسبی داشته باشم و کم هم نیستن چنین شرکت هایی . مثلا برین یکی از شرکت هایی که توی زمینه بینایی ماشین یا داده کاوی کار میکنن ، اینطوری نیست که مدرک ارشدتون براشون مهم نباشه ! اصلا هم اینطور نیست ! اتفاقا توی شرکت های بزرگ اون چیزی که بلدین اصلا مهم نیست ! بلکه مدرک و کارایی که تا حالا انجام دادین مهمه . مثلا خود گوگل نمیاد که یه تعداد برنامه نویس JS استخدام کنه ، میاد یه تعداد از متاقضیانو به عنوان کارآموز برمیداره و بهشون یاد میده و از اونجایی که اینا قبلا خودشون یه چیزایی رفته بودن و یاد گرفته بودن ، توی شرکت با سرعت بیشتری یاد میگیرن.
و اونچیزی که تا بحال برام ثابت شده اینه که کار همیشه هست !چون اجبار هست(زندگی و نون شب و ... ) من همیشه میتونم برم و اندروید یاد بگیرم و بیام اپ بنویسم . یا اصلا بعد ۱۰ سال شاید بگی دیگه اندروید قدیمی شده ، خب اون جدیدرو میرم یاد میگیرم ! همونطوری که الان یاد گرفتم و تونستم !
اما من همیشه حوصله و علاقه الان رو ندارم که بشینم و روی اون موضوعی که فکر میکنم مورد علاقه مه مطالعه کنم! خیلی وقتا که سوالات سخت و یا مسائل سختی حل میکنم ، با خودم فکر میکنم و میگم : این راه حلی که الان به ذهنم رسیده محاله ده سال دیگه به ذهنم برسه ! به نظر من دقیقا اینطوریه ! الان توی دوره ای از زندگی هستیم که خلاقیت مون بیشتر تراوش میکنه ! پس روی چیزی که علاقه نداریم هدرش ندیم ! چون این گوهر ده سال بعد دیگه دستت نیست ! الان قدرشو بدون ! زن و زندگی و بچه و اینا همیشه هست ! شاید این تفکر اشتباهه ... نمیدونم ، اما فکر میکنم یه چیزی توی خود ادم هست که از همه چیز مهم تره .

[arshadiha]

وای وای وای.
چقدر نا امید !!!
چند نکته رو یادآوری می کنم و بس.
۱- به فکر فردایی که تحریم ها برداشته میشه و شرکت های بزرگ در ایران نمایندگی به پا می کنند، هم باشید.
۲- به فکر فردایی که ایران در بیشتر زمینه ها خودکفا میشه، هم باشید.
۳- از همین الان، قدرت ایده پردازی و تخیل خودتون رو تقویت کنید، حتی خنده دار ترین ایده ها و کوچک ترین آنها را یادداشت کنید.
۴- من هم مثل شما فکر می کنم، اما هیچ وقت امید خود را از دست نمی دهم.
فردا روشن است.