انجمنصفحه اولجستجوی انجمن

[sahar salehi]

سحر با باد می‌گفتم حدیث آرزومندی .................................... خطاب آمد که واثق شو به الطاف خداوندی
دعای صبح و آه شب کلید گنج مقصود است ............................ بدین راه و روش می‌رو که با دلدار پیوندی
قلم را آن زبان نبود که سر عشق گوید باز ............................... ورای حد تقریر است شرح آرزومندی
الا ای یوسف مصری که کردت سلطنت مغرور............................. پدر را بازپرس آخر کجا شد مهر فرزندی
جهان پیر رعنا را ترحم در جبلت نیست.................................... ز مهر او چه می‌پرسی در او همت چه می‌بندی
همایی چون تو عالی قدر حرص استخوان تا کی........................ دریغ آن سایه همت که بر نااهل افکندی
در این بازار اگر سودیست با درویش خرسند است...................... خدایا منعمم گردان به درویشی و خرسندی
به شعر حافظ شیراز می‌رقصند و می‌نازند................................. سیه چشمان کشمیری و ترکان سمرقندی

[aamitis]

ﺑﺎ ﻫﻤﻪٔ ﺑﯽ ﺳﺮ ﻭ ﺳﺎﻣﺎﻧﯽ ﺍﻡ
ﺑﺎﺯ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭘﺮﻳﺸﺎﻧﯽ ﺍﻡ
ﻃﺎﻗﺖ ﻓﺮﺳﻮﺩﮔﯽ ﺍﻡ ﻫﻴﭻ ﻧﻴﺴﺖ
ﺩﺭ ﭘﯽ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺷﺪﻧﯽ ﺁﻧﯽ ﺍﻡ
ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﻠﮑﻪ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﮐﻨﯽ
ﻋﺎﺷﻖ ﺁﻥ ﻟﺤﻈﻪٔ ﺗﻮﻓﺎﻧﯽ ﺍﻡ
ﺩﻟﺨﻮﺵ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﮐﺴﯽ ﻧﻴﺴﺘﻢ
ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﺎ ﺗﻮ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﯽ ﺍﻡ
ﺁﻣﺪﻩ ﺍﻡ ﺑﺎ ﻋﻄﺶ ﺳﺎﻝ ﻫﺎ
ﺗﺎ ﺗﻮ ﮐﻤﯽ ﻋﺸﻖ ﺑﻨﻮﺷﺎﻧﯽ ﺍﻡ
ﻣﺎﻫﯽ ﺑﺮﮔﺸﺘﻪ ﺯ ﺩﺭﻳﺎ ﺷﺪﻡ
ﺗﺎ ﮐﻪ ﺑﮕﻴﺮﯼ ﻭ ﺑﻤﻴﺮﺍﻧﯽ ﺍﻡ
ﺧﻮﺏ ﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻣﻴﺪﺍﻧﻤﺖ
ﺧﻮﺏ ﺗﺮﻳﻦ ﺣﺎﺩﺛﻪ ﻣﯽ ﺩﺍﻧﯽ ﺍﻡ
ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻥ ﺍﺑﺮ ﻣﺮﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﻦ
ﺩﻳﺮ ﺯﻣﺎﻧﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺭﺍﻧﯽ ﺍﻡ
ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻥ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻥ ﺳﺎﻝ ﻫﺎﺳﺖ
ﺗﺸﻨﻪٔ ﻳﮏ ﺻﺤﺒﺖ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺍﻡ
ﻫﺎ ...
ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﮐﺸﯽ ﺍﻡ ﺧﻮﺏ ﻣﻦ؟
ﻫﺎ !!!... ﻧﮑﺸﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﭘﺸﻴﻤﺎﻧﯽ ﺍﻡ
ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻠﯽ ﺑﻬﻤﻨﯽ

[نازین]

چرا رفتی چرا من بی قرارم
به سر سودای آغوش تو دارم
نگفتی ماه تاب امشب چه زیباست
ندیدی جانم از غم نا شکیباست
چرا رفتی چرا من بی قرارم
به سر سودای آغوش تو دارم



خیالت گرچه عمری یار من بود
امیدت گرچه در پندار من بود
بیا امشب شرابی دیگرم ده
ز مینای حقیقت ساغرم ده
چرا رفتی چرا من بی قرارم
به سر سودای آغوش تو دارم

چرا رفتی چرا من بی قرارم
به سر سودای آغوش تو دارم
نگفتی ماه تاب امشب چه زیباست
ندیدی جانم از غم نا شکیباست
چرا رفتی چرا من بی قرارم
به سر سودای آغوش تو دارم

دل دیوانه را دیوانه تر کن
مرا از هردو عالم بی خبر کن
بیا امشب شرابی دیگرم ده
ز مینای حقیقت ساغرم ده
ز مینای حقیقت ساغرم ده

[aamitis]

ﻫﯽ! ﺧﺪﺍﺟﻮ ! ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﭘﺮﯼ ﺟﻮﯾﺖ ﮐﻨﺪ
ﻋﺸﻖ ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﯾﺖ ﮐﻨﺪ
ﻭﺭﺩ ﻟﺒﻬﺎﯾﺖ ﺍﮔﺮ ﭼﻮﻥ ﺷﯿﺦ ﺫﮐﺮ ﯾﺎ ﺭﺏ ﺍﺳﺖ
ﻣﯿﺸﻮﺩ ﯾﮏ ﺟﻔﺖ ﭼﺸﻢ ﺷﻮﺥ ﺟﺎﺩﻭﯾﺖ ﮐﻨﺪ
ﺍﯼ ﻭﮐﯿﻞ ﺑﯽ ﮔﻨﺎﻫﺎﻥ ﻗﺎﺿﯽ ﺍﻟﻘﻀﺎﺕ ﻧﯿﺰ
ﺁﻣﺪﻩ ﺗﺎ ﺧﺮﻗﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻭﻗﻒ ﮔﯿﺴﻮﯾﺖ ﮐﻨﺪ
ﺑﺎﺩ ﺷﺎﻟﯿﺰﺍﺭ ﺷﺎﻟﺖ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺭﻗﺺ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ
ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺟﺰ ﻣﻦ ﻣﺒﺎﺩﺍ ﺩﺳﺖ ﺩﺭ ﻣﻮﯾﺖ ﮐﻨﺪ
ﺧﻮﺵ ﺑﻪ ﺣﺎﻝ ﺑﻮﺗﻪ ﯼ ﯾﺎﺳﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻮﺍﻥ ﺗﻮﺳﺖ
ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﺪ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺩﻟﺘﻨﮓ ﺷﺪ ﺑﻮﯾﺖ ﮐﻨﺪ
ﺑﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻨﺪ ﺧﻮﯾﺶ ﺍﻧﺪ ، ﺍﺯ ﮐﺴﯽ ﯾﺎﺭﯼ ﻣﺨﻮﺍﻩ
ﺍﺯ ﺧﺪﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺨﻮﺍﻫﯽ ﺗﺎ "ﻣﻦِ ﺍﻭ " ﯾﺖ ﮐﻨﺪ
" ﻋﻠﯿﺮﺿﺎ ﺑﺪﯾﻊ "

[happy07]

هر کاری می کنی باهام خوبه
حال دلم حال و هوام خوبه
چیزی دیگه ازت نمی پرسم
هر چی که دوست داری برام خوبه

آغوش تو وا کرده خوشحالم
تو بهترین روزای هر سالم
هیچکیس رو غیر از تو نمی شناسم
هر سال همین روز و همین حالم

تو محرم تنهایی و رازم
هر چی بشه من با تو می سازم
تسلیم هر تصمیم تو میشم
تنها تویی الهه نازم

تو اتفاقی خوب افتادی
مثل هوای خوب آزادی
من زندگیم و بچگی کردم
تو زندگی رو یاد من دادی

این ترانه با نام "الهه‌ی نازم" اثر جناب یاحا کاشانی، ترانه تقدیم شده به *خدا*

[mammad_asir]

اینم تقدیم به کسایی که دلشون واسه دبستان و معلماشون تنگ شده
------------------
خاطرات کـــــــــــــودکی زیبـــــا ترند
یادگاران کـــــــــــــــــــهن مانا تـــرند

درس‌ های ســــــال اول ســاده بود
آب را بابا بـــــــــــــــه سارا داده بود

درس پــــــــند آمــــــــوز روباه وکلاغ
روبـــــــه مکار و دزد دشـــــت و باغ

روز مهمانی کــــــــوکب خانم است
ســ ـفره پــر از بوی نان گندم است

کاکلی گنجشککی با هــــــوش بود
فیل نادانی بـــــــــــرایش موش بود

با وجود ســــــوز و ســـرمای شدید
ریــــــــــز علی پیراهن از تن میدرید

تا درون نیمکت جــــــــا می شـدیم
ما پر از تصـــــمیم کبری میـــشدیم

پاک کـ ـــن هایی ز پاکی داشـتــیم
یک تـــــراش ســـرخ لاکی داشتیم

کیـــفمان چفتی به رنگ زرد داشت
دوشمان از حلقه هایش درد داشت

گـــــــــــــــرمی دستان ما از آه بود
بــــــرگ دفتـــــــرها به رنگ کاه بود

مانده در گوشم صدایـی چون تگرگ
خش خش جاروی با پا روی بـــرگ

هم کلاسی‌ های مــــــن یادم کنید
باز هــــــــــــم در کوچه فریادم کنید

هم کلاسی های درد و رنــــج و کار
بـچه‌ های جــــامه‌ های وصـــله‌ دار

بــــــچه‌ های دکــــــه خوراک سـرد
کودکان کوچــــــــــــه اما مـرد مــرد

کاش هـــــــــرگز زنگ تفریحی نبود
جمع بودن بـــود و تفـــــــریقی نبود

کاش می‌شد باز کوچک می‌ شدیم
لااقل یک روز کــــــودک می‌ شدیم

یاد آن آمــــــــوزگار ســــــاده پـوش
یاد آن گچ‌ ها که بــودش روی دوش

ای معلم یاد و هــم نامـــــــت بخیر
یــاد درس آب و بابایـــت بخـــــــــیر

ای دبستانی تـــــرین احساس من
بازگــــرد این مشق‌ها را خط بــــزن

شاعر: محمد علی حریری جهرمی

[mammad_asir]

(۱۴ مرداد ۱۳۹۳ ۰۱:۴۷ ق.ظ)happy07 نوشته شده توسط:  

(14 مرداد ۱۳۹۳ ۰۱:۲۳ ق.ظ)mammad_asir نوشته شده توسط:  اینم تقدیم به کسایی که دلشون واسه دبستان و معلماشون تنگ شده




شاعر: محمد علی حریری جهرمی

ایشون همون شاعر مجموعه شعر "مثنوی صنعتی" نیستن؟؟ که یک دوره دانشجوی دانشگاه صنعتی اصفهان بودند؟؟

نمیدونم

[sana2014]

من دلم می خواهد
خانه ایی داشته باشم پر دوست
کنج هر دیوارش
دوست هایم بنشینند آرام
گل بگو گل بشنو....
هر کسی می خواهد
وارد خانه پر عشق و صفایم گردد
یک سبد بوی گل سرخ
به من هدیه کند.
شرط وارد گشتن
شست و شوی دل ها ست.......
شرط آن داشتن
یک دل بی رنگ و ریا ست......
بر درش برگ گلی می کوبم
روی آن با قلم سبز بهار
می نویسم ای یار
خانه ی ما اینجاست
تا که سهراب نپرسد دیگر
خانه دوست کجاست.....

فریدون مشیری

[sana2014]

قلبم را در مِجریِ کهنه ای
پنهان می کنم
در اتاقی که دریچه یی ش
نیست.
از مهتابی
به کوچه ی تاریک
خم می شوم
و به جای همه نومیدان
می گریم.
آه
من
حرام شده ام!
*
با این همه،ای قلبِ در به در!
از یاد مبر
که ما
_من و تو_
عشق را رعایت کرده ایم،
از یاد مبر
که ما
_من و تو_
انسان را
رعایت کرده ایم،
خود اگر شاهد کار خدا بود
یا نبود

[diligent]

وقتی تو نیستی، دنیا چیزی کم دارد؛
مثل کم داشتن یک وزیدن.. یک واژه.. یک ماه
من فکر میکنم در غیاب تو
همه خانه های جهان خالیـــــست.. همه پنجره ها بسته ست
وقتی تو نیستــــــی، من هم تنهاترین اتفاق بی دلیل زمینم
واقعا.. وقتی که تو نیستی
من نمیدانم برای گم و گور شدن به کدام جانب حهان بگریزم...

<<سید علی صالحی>>
----------------------------
قطار میرود
تو میروی
تمام ایستگاه میرود...
و من ،
چقدر ساده ام
که سال های سال
در انتظار تو
کنار این قطار رفته ایستاده ام
و هم چنان به نرده های ایستگاه رفته
تکیه داده ام!

<<قیصر امین پور>>

[chaka]

من بی تو دمی قرار نتوانم کرد

احسان تو را شمار نتوانم کرد

گر بر تن من زبان شود هر مویی

یک شکر تو از هزار نتوانم کرد
...............................................

از واقعه‌ای ترا خبر خواهم کرد
و آنرا به دو حرف مختصر خواهم کرد
با عشق تو در خاک نهان خواهم شد
با مهر تو سر ز خاک بر خواهم کرد

....................................................

گفتم: چشمم، گفت: به راهش می‌دار
گفتم: جگرم، گفت: پر آهش می‌دار
گفتم که: دلم، گفت: چه داری در دل
گفتم: غم تو، گفت: نگاهش می‌دار

ابوسعید ابوالخیر

[NP-Cσмρℓєтє]

جنگل ثمر نداشت ، تبر اختراع شد
شیطان‌خبر نداشت، بشر اختراع شد

« هابیل » ها مزاحم « قابیل » می‌شدند
افسانه ی « حقوق بشر » اختراع شد

مـردم خیال فخر فروشی نداشتند
شیـئی شبـیه سکه ی زر اختراع شد

فکر جنایت از سر آدم نمی‌گذشت
تا اینکه تیغ و تیر و سپر اختراع شد

با خواهش جماعـت علاف اهل دل
چیزی به نام شعر و هنر اختراع شد

اینگونه‌ شد که ‌مخترع ‌از خیر ما گذشت
اینگونه ‌شد که‌ حضرت « شر » اختراع شد

دنیا به‌ کام بود و … حقیقت؟! مورخان !
ما را خبر کنید؛ اگر اختراع شد

[software94]

ما چون ز دری پای کشیدیم کشیدیم

امید ز هر کس که بریدیم ، بریدیم

دل نیست کبوتر که چو برخاست نشیند

از گوشهٔ بامی که پریدیم ، پریدیم

رم دادن صید خود از آغاز غلط بود

حالا که رماندی و رمیدیم ، رمیدیم

کوی تو که باغ ارم روضهٔ خلد است

انگار که دیدیم ندیدیم، ندیدیم

سد باغ بهار است و صلای گل و گلشن

گر میوهٔ یک باغ نچیدیم ، نچیدیم

سرتا به قدم تیغ دعاییم و تو غافل

هان واقف دم باش رسیدیم، رسیدیم

وحشی سبب دوری و این قسم سخنها

آن نیست که ما هم نشنیدیم ، شنیدیم

[sana2014]

ن به درماندگی صخره وسنگ
من به آوارگی ابر و نسیم
من به سرگشتگی آهوی دشت
من به تنهائی خود می مانم
***
من در این شب که بلند است به اندازه حسرت زدگی
گیسوان تو به یادم می آید
من در این شب که بلند است به اندازه حسرت زدگی
شعر چشمان تورا می خوانم
چشم تو ، چشمه شوق
چشم تو ، ژرفترین راز وجود
***
برگ بید است که با زمزمه جاری باد
تن به وارستن عمر ابدی می سپرد
***
تو تماشا کن
که بهاری دیگر
پاورچین پاورچین
از دل تاریکی می گذرد
و تو می اندیشی
به بهاری دیگر
و به یاری دیگر
***
نه بهاری
- ونه یاری دیگر ،
حیف ،
اما من وتو
دور از هم می پوسیم
***
غمم از وحشت پوسیدن نیست
غمم از زیستن بی تو در این لحظهء پر دلهره است
***
دیگر از من تا خاک شدن راهی نیست
از سر این بام
این صحرا
این دریا
پر خواهم زد
خواهم مرد
غم تو این غم شیرین را
- با خودم خواهم برد

[Riemann]

چنان در خود گرفتارم که سکه است از تو بازارم
چه بدمستی ز من سر زد که رونق رفته از کارم
چنان از اصل خود دورم که من اوار مشهورم
چنان از جان ودل سیرم که دل را پس نمیگیرم