هر کاری فرایند دارد که طبق اون پیش بریم موفق میشیم .امروز روز دوم دانشگاه بود با اینکه نه شهرشو دوست دارم نه دانشگاه(افتضاحه!امکانات در حد صفر)ولی استاداش خیلی ساده حرف زدن و تنها امیدم برای ادامه تو این دانشگاه اساتید مهربانشه و هم اتاقیای خوبی که پیدا کردم.والا یک لحظه جای ماندن نیست نه سرویس درست حسابی.قیمت غذا ۲۵۰۰تومان.منظره صفر
شبا هم برای رفتن به سلف باید یک سری عملیات والفجرانجام بدیم که برسیم سلف .محوطه خوابگاه مثل قبرستانه نه نوری هست نه چراغی.دانشگاهشم یک ساختمان گرد بیشتر نیست هر طبقه یک دانشکدس .سر در ،دانشگاه نداره.یعنی بدترین دانشگاههای ایران بهتر از اینن.آژانس گرفتم وسایلامو ببره خوابگاه ۱۵ تومن ازم گرفتن:| انگار وزارت علوم اینجارو فراموش کرده.خوابگاه هم مثل مسافرخونه های قدیمی است که هرلحظه ممکنه بریزن.اما مال ما تازس خیلی خوبه.
فکرکنم اونقد پیش خدا کارای بد انجام دادم تبعیدم کرده ۲ سال اینجا باشم حالمو بگیره.