انجمنصفحه اولجستجوی انجمن

[sara9009]

من هیچوقت هیچ بچه ای رو نزدم ، فقط با حرفام شکنجه ی روحی میدم ، یه بار خواهر زادم اذیت میکرد منم باهاش صحبت کردم کل روز یه گوشه نشسته بود به همه میگفت من که خودمو دوست ندارم شما هم منو دوست ندارید؟ یه شعری هم هست در هر حالتی بخونم میزنه زیر گریه . به خواهرم میگفت نرو اتاق خاله سارا تو اتاقش یه مار کبری هست میخوردت مامان

[blackhalo1989]

(۰۴ تیر ۱۳۹۵ ۰۱:۰۱ ق.ظ)crevice نوشته شده توسط:  

(04 تیر ۱۳۹۵ ۱۲:۵۳ ق.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط:  من محلش نمیدم اما اون با لگد پذیرایی می کنه. حتی تو قفسه سینه آدم هم لگد میزنه! دیگه کیسه بکس اون که نیستم که. شما مثل اینکه هنوز از بچه ها کتک درست حسابی نخوردید.

خدایی کتک واجب بوده دگ این. من لجم گرفت ک چرا نزدیش

تازه جالبش اینجا بود که کلا ول نمی کرد منو. من میرفتم تو آشپزخونه با من میومد منو کتک میزد. میرفتم تو هال پذیرایی کنم دنبالم میومد بازم میزد. میرفتم یه جایی مینشستم بازم میومد. انگار وظیفه خودش میدونست منو به سزای اعمال زشتم برسونه.

---

(۰۴ تیر ۱۳۹۵ ۰۱:۰۱ ق.ظ)behnam5670 نوشته شده توسط:  

(04 تیر ۱۳۹۵ ۱۲:۵۶ ق.ظ)samaneh@90 نوشته شده توسط:  خدا به داد بچه اتون برسه.

همچنین به داد فامیل‌ و آشناهای شما برسه از دست بچه‌ای که خواهید داشت.

علاوه بر این بچه تون کارایی می کنه که شرمنده بشید. مثلا تو مهمونی میزنه یه چیزی رو از صاحب خونه میشکونه.

[Behnam‌]

(۰۴ تیر ۱۳۹۵ ۰۱:۰۷ ق.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط:  من میرفتم تو آشپزخونه با من میومد منو کتک میزد

توو یخچال جا میشد؟

---

(۰۴ تیر ۱۳۹۵ ۰۱:۰۷ ق.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط:  علاوه بر این بچه تون کارایی می کنه که شرمنده بشید. مثلا تو مهمونی میزنه یه چیزی رو از صاحب خونه میشکونه.

آقا میگن وقتی یک چیزی رو نمیتونید مقایسه کنید یا نمیدونید که خوب هست یا نه، به اثراتش نگاه کنید (همانطور که میگن اشخاصی که نمیشناسید رو از دوستانشون بشناسید). آیا ما جرأت می‌کردیم جلوی بزرگتر، پامون رو دراز کنیم؟ میخزیدیم یه گوشه چهارزانو مینشستیم، چه برسه به اینکه از اینور خونه به اونورش یورتمه بریم. مقایسه کن با بچه‌های الان که محصول تربیتی کتاب‌های رواشناسی کودک هستند.

[samaneh@90]

کاربر بلک زیاد بچه شیطون دور و ورمن تازه باهاشون همدست میشم خخخخخخخخخ

[RangiRangi]

(۰۳ تیر ۱۳۹۵ ۰۹:۲۸ ب.ظ)Aurora نوشته شده توسط:  می دونم خیلی زیاد می دونی خیلی داری تلاش می کنی و مهارت های زیادی داری. اهل مطالعه هستی و خیلی چیزای دیگه. پس لطفا خودتو دست کم نگیر.

آئورا نابودم کردی با جملات آخرت
ممنون از لطفت ...

دقیقا همین مثال هایی که تو زدی.. تجربشون کردم.
همین رتبه کنکورم ..نسبت به تلاشم کم بود و مسلما یک جای کارم ایراد داشت که اون رتبه ای رو نیاوردم که میخواستم..ولی همین رتبه ای که الان آوردم شک ندارم آرزوی خیلی هاست چون جاهای دیگه راحت میشه قبول شد. از دوستان و آشناها هرکسی پرسید بهش نگفتم فقط گفتم رتبه ام به روزانه تهران نمیرسه و دوست ندارم در موردش حرف بزنم. فقط برای همین که حتی تو ذهن خودم هم نمونه و در موردش حرفی هم زده نشه که بعدا احساساتی نشم و بتونم خوب تصمیم بگیرم بدون اینکه تحت تاثیر نظر بقیه باشم. دلیلم فقط همین بود.
امروز فهمیدم که چه تحلیل هایی کردند از جواب من. و وقتی که از مادرم در مورد انتخاب رشته پرسیدند و اون هم گفت که فقط تهران رو زده فکر کردند دروغ بوده حرفی که زدم و مجاز هم نشدم! واقعا ناراحت شدم که چرا باید خودم وقتی کسی رتبه ام رو میپرسه قایمش کنم .. چرا باید انقدر بی ارزش بدونمش که بقیه هم بی ارزش بدونن؟ با آب و تاب در موردش حرف میزدم بهتر بود یا اصلا هیچی در موردش نگم که دروغگو هم بشم این وسط؟!!
یا همین مهارت ها تو مصاحبه و انگلیسی و خیلی چیزهای دیگه... که تو قشنگ تر بیانش کردی.. از نظر من چیزهایی که میدونم انقدر خاص نیستند که حتی در موردشون حرف بزنم و لزومی هم نداره بقیه بدونند اما وقتی میبینم بقیه ای که خبر ندارند حتی اوقات فراغتم رو چجوری میگذرونم به خاطر همون مهارت های به قول خودشون متوسطی که دارند، خودشون رو برا من خیلی حرفه ای نشون میدن این سوال به ذهنم میرسه که واقعا کدومش درسته؟ اینکه بگم جایی که تو الان هستی من قبلا بودم یا نه همینجوری مثل همیشه وانمود کنم اولین باره میشنوم این حرفا رو؟
حرفات رو دوست داشتم .. خوب بودن.. ظاهرا که باید دوباره روی این اعتماد به نفس درب و داغون کار کنم.. که وقتی نمیتونم طبل توخالی باشم و عالم و آدمو دیوانه کنم با خودشیفتگیم، اقلا خودم باشم. همینی که هستم و خودمو مهارت هامو دونسته هام و .. انقدر ارزش داشته باشه برام که بتونم راحت در موردشون حرف بزنم.

مرسی ازت.. تو مثل همیشه خوب متوجه میشی من چی میگم .. : )

---

(۰۴ تیر ۱۳۹۵ ۱۲:۳۳ ق.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط:  خب واسه ما اینطوری نیست. من یه حرکتی بزنم از پدر و مادر خودم تا پدر خودش با من برخورد می کنن.

خب دور از چشم بقیه بزنیدش
بعد اگه خواست به بابا مامانش بگه بگید ای بابا من باهاش شوخی میکردم لپشو کشیدم فقط. کاری نکردم که این بچه اینجوری گریه میکنه و خودم هم هول کردم و از این حرف ها
والا با بچه های الان نمیشه مدارا کرد

[samaneh@90]

(۰۴ تیر ۱۳۹۵ ۰۱:۱۹ ق.ظ)@s@kur نوشته شده توسط:  

(03 تیر ۱۳۹۵ ۰۹:۲۸ ب.ظ)Aurora نوشته شده توسط:  می دونم خیلی زیاد می دونی خیلی داری تلاش می کنی و مهارت های زیادی داری. اهل مطالعه هستی و خیلی چیزای دیگه. پس لطفا خودتو دست کم نگیر.

آئورا نابودم کردی با جملات آخرت
ممنون از لطفت ...

دقیقا همین مثال هایی که تو زدی.. تجربشون کردم.
همین رتبه کنکورم ..نسبت به تلاشم کم بود و مسلما یک جای کارم ایراد داشت که اون رتبه ای رو نیاوردم که میخواستم..ولی همین رتبه ای که الان آوردم شک ندارم آرزوی خیلی هاست چون جاهای دیگه راحت میشه قبول شد. از دوستان و آشناها هرکسی پرسید بهش نگفتم فقط گفتم رتبه ام به روزانه تهران نمیرسه و دوست ندارم در موردش حرف بزنم. فقط برای همین که حتی تو ذهن خودم هم نمونه و در موردش حرفی هم زده نشه که بعدا احساساتی نشم و بتونم خوب تصمیم بگیرم بدون اینکه تحت تاثیر نظر بقیه باشم. دلیلم فقط همین بود.
امروز فهمیدم که چه تحلیل هایی کردند از جواب من. و وقتی که از مادرم در مورد انتخاب رشته پرسیدند و اون هم گفت که فقط تهران رو زده فکر کردند دروغ بوده حرفی که زدم و مجاز هم نشدم! واقعا ناراحت شدم که چرا باید خودم وقتی کسی رتبه ام رو میپرسه قایمش کنم .. چرا باید انقدر بی ارزش بدونمش که بقیه هم بی ارزش بدونن؟ با آب و تاب در موردش حرف میزدم بهتر بود یا اصلا هیچی در موردش نگم که دروغگو هم بشم این وسط؟!!
یا همین مهارت ها تو مصاحبه و انگلیسی و خیلی چیزهای دیگه... که تو قشنگ تر بیانش کردی.. از نظر من چیزهایی که میدونم انقدر خاص نیستند که حتی در موردشون حرف بزنم و لزومی هم نداره بقیه بدونند اما وقتی میبینم بقیه ای که خبر ندارند حتی اوقات فراغتم رو چجوری میگذرونم به خاطر همون مهارت های به قول خودشون متوسطی که دارند، خودشون رو برا من خیلی حرفه ای نشون میدن این سوال به ذهنم میرسه که واقعا کدومش درسته؟ اینکه بگم جایی که تو الان هستی من قبلا بودم یا نه همینجوری مثل همیشه وانمود کنم اولین باره میشنوم این حرفا رو؟
حرفات رو دوست داشتم .. خوب بودن.. ظاهرا که باید دوباره روی این اعتماد به نفس درب و داغون کار کنم.. که وقتی نمیتونم طبل توخالی باشم و عالم و آدمو دیوانه کنم با خودشیفتگیم، اقلا خودم باشم. همینی که هستم و خودمو مهارت هامو دونسته هام و .. انقدر ارزش داشته باشه برام که بتونم راحت در موردشون حرف بزنم.

مرسی ازت.. تو مثل همیشه خوب متوجه میشی من چی میگم .. : )

---

(۰۴ تیر ۱۳۹۵ ۱۲:۳۳ ق.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط:  خب واسه ما اینطوری نیست. من یه حرکتی بزنم از پدر و مادر خودم تا پدر خودش با من برخورد می کنن.

خب دور از چشم بقیه بزنیدش
بعد اگه خواست به بابا مامانش بگه بگید ای بابا من باهاش شوخی میکردم لپشو کشیدم فقط. کاری نکردم که این بچه اینجوری گریه میکنه و خودم هم هول کردم و از این حرف ها
والا با بچه های الان نمیشه مدارا کرد

تو دیگه چرا گناه دارن به خدااااااا

[khayyam]

می خوردن و شاد بودن آیین منست

فارغ بودن ز کفر و دین؛ دین منست

گفتم به عروس دهر کابین تو چیست

گفتــا دل خـرم تـو کابین مـن است

[RangiRangi]

(۰۴ تیر ۱۳۹۵ ۱۲:۴۸ ق.ظ)samaneh@90 نوشته شده توسط:  تنبیه های موثرتر از کتک داریم!!!!!! میتونین مثلا محلش نکنین. یواش یواش رام میشه کتک بدترین راهه

سمانه جان بچه شیطون و بچه بی ادب رو یکی در نظر نگیر
بچه ای که بی ادبه اصلا نمیدونه کارش غلطه..بگی هم غلطه محل نمیذاره چون از نظرش هیچ عیبی نداره.. کلا پررو بار اومده.. به قول آقای بهنام از رو کتاب های روانشناسی تربیت شدن، شدن این! هر بی ادبی هم بکنه مادره میگه الهی فدای بچم بشم! دیگه نمیگه قربون صدقه اگه جزو تربیت باشه دعوا کردن هم جزو تربیته.
یه سوال من ازت بپرسم.. بچه ای تو جمع یهو بی دلیل لگد بزنه به تو.. بعد مادرش هم بخنده ب این حرف بی ادبانه بچه اش.. شما چیکار میکنید؟

[codin]

والا این پدر و مادرای امروزی یه جوری شدن که آدم میترسه بچه رو محکم نوازش کنه که به روت بیارن مواظب باش بچمون دردش میاد!! حالا بیای کتکش هم بزنی... والا بعضی از این بچه ها رو فقط باید زد روانشناسی ثابت کرده خخخخ...

[jazana]

آقا نزنین بچه رو

درسته که تنبیه بدنی بعضا جواب میده ولی تحقیقات میگه بچه هایی که با کتک خوردن ادب شدن، تو آینده پرخاشگر تر عصبی تر از بقیه میشن

پدرسوخته ها گناه دارن

---

(۰۴ تیر ۱۳۹۵ ۰۲:۰۲ ق.ظ)samanbeigmiri نوشته شده توسط:  میخوام برم کلاس زبان، صفر کیلومترم،
چه موسسه ای خوبه؟
موسسه خودم خوبه یا بیرون؟

والا من کلاس ملاس به اون شکل نرفتم، البته انگلیسی هم چیزی حالیم نیست ولی هرچی بلدم از مستند و فیلم و سریال و ایناست

[Paraande]

وای چطور میتونین بچه رو بزنین! ممکنه بعدا باعث مشکلات بین بزرگترا هم بشه حتی.. ما کلا بین بچه های فامیلمون فقط پسرخالم اینجوری حرف گوش نکن و اذیت کن هست که من کلا با این بچه کاری ندارم اصلا به هیچ عنوان کاریش ندارم که بهم گیر بده خیلیم جواب میده..

[ezra]

آخ چقدر این ماجرای سربازا سوزناک بود !
این همه درس بخونی
این همه سربازی بری
این همه فراغ بکشی
که آخرش بری تو دره !

خدا به خانوادهاشون صبر بده
ما که سوختیم

[barca]

چه بازی بشه شیلی ارژانتین

[Aurora]

(۰۴ تیر ۱۳۹۵ ۰۱:۱۹ ق.ظ)@s@kur نوشته شده توسط:  مرسی ازت.. تو مثل همیشه خوب متوجه میشی من چی میگم .. : )

خوب تک تک چیزایی که می گی رو با تمام وجودم حس کردم. اینکه بقیه فکر کنند همونی نیستی که هستی داغون میشی. درسته آدم نباید برای بقیه زندگی کنه ولی خوب خیلی سخته حداقل همون هستی رو نتونی نشون بدی و بقیه فکر کنند که هیچ هستی. دردشو کشیدم که دارم میگم. خیلی سخته. خیلی زیاد که بهت بگن تو اون نیستی در صورت که می دونی هستی و بودی. استخونات به صدا در میان وقتی می شنوی اینا رو. دردش زیاده. منم همین طوری ام. سعی می کنم به کسی چیزی نگم. حتی تا ازم نپرسن و مجبور نشم نمی گم ارشد دارم. نمی دونم تا الان در این مورد کارم درست بوده یا نه ولی در موردهای دیگه می دونم درست نبود. طبل تو خالی که هیچ وقت نمی تونم باشم ولی امیدوارم حداقل بتونم اون چیزی که هستم باشم.
چون دوست داری میگم
یا علی (:

[blackhalo1989]

تربیت ها جوری شده که جایگاه ها مخلوط شدن. به بچه ها باید با احترام و عاطفه صحبت کرد. اما در عین حال باید بفهمه که اون یه بچه است و به بزرگتر از خودش احترام بگذاره و در مسایل که فراتر از سنش هست نظر نده. بعضی از خانواده ها طوری با بچه خودشون رفتار می کنن که باعث میشن بچه شون مرز و جایگاه خودشو فراموش کنه و خودشو در سطح بزرگترا ببینه.

---

(۰۴ تیر ۱۳۹۵ ۰۴:۲۰ ق.ظ)Aurora نوشته شده توسط:  خوب تک تک چیزایی که می گی رو با تمام وجودم حس کردم. اینکه بقیه فکر کنند همونی نیستی که هستی داغون میشی. درسته آدم نباید برای بقیه زندگی کنه ولی خوب خیلی سخته حداقل همون هستی رو نتونی نشون بدی و بقیه فکر کنند که هیچ هستی. دردشو کشیدم که دارم میگم. خیلی سخته. خیلی زیاد که بهت بگن تو اون نیستی در صورت که می دونی هستی و بودی. استخونات به صدا در میان وقتی می شنوی اینا رو. دردش زیاده. منم همین طوری ام. سعی می کنم به کسی چیزی نگم. حتی تا ازم نپرسن و مجبور نشم نمی گم ارشد دارم. نمی دونم تا الان در این مورد کارم درست بوده یا نه ولی در موردهای دیگه می دونم درست نبود. طبل تو خالی که هیچ وقت نمی تونم باشم ولی امیدوارم حداقل بتونم اون چیزی که هستم باشم.
چون دوست داری میگم
یا علی (:

به نظرم شما دوست دارید برای بقیه زندگی نکنید و فکر می کنید که اینطوری درسته اما تو عمل نظر بقیه براتون مهمه.
من خودم زمانی درگیر این قضاوت های اشتباه بقیه بودم و الان هم (هرچند کمتر) هستم. اما این چیزایی که شما میگید خیلی برام قابل لمس نیست. شاید به این دلیل که تو عمل کمتر از شما برام مهمه که قضاوت بقیه در مورد من چیه. یعنی برام فرقی نمی کنه که چی فکر کنن راجع به من.
البته خود نفس این تفکر هم قابل نقده. من الزاما تاییدش نمی کنم. در واقع هنوز نتونستم موضع مشخصی در مقابلش بگیرم. اما از قدیم (اقلا دوران راهنمایی) من آدمی بودم که تاثیر کمی از محیط اطرافم می گرفتم و در سال های اخیر به این نتیجه رسیدم که ویژگی مثبتیه و تقویتش هم کردم.
یه سوال: شما که فکر می کنید قضاوت بقیه مهم نیست حستون چیه زمانی که دارید به نقایصتون اعتراف می کنید؟

---

واقعا فکر نمی کردم سابلایم تکست تو ریپوزیتوری های مینت باشه!!!