حرفاتون خوب و دلنشینه اما سخته خیلی سخت
اول از همه قصدم فقط از نوشتن این متن این هست که بگم با همه انرژی بچسبید به چیزی که میخواین تا همیشه راضی باشید چیزی رو انتخاب کنید که بعد واقعا پشیمون نشید
وقتی تو کارشناسی وارد دانشگاه شدم بعد یه ترم که دیگه همه بچه ها و استادا دانشجوها رو میشناسن همه میگفتن تو چرا اینجا قبول شدی!!!!!!!!!!!!! حتما ورودی در دانشگاه رو اشتباه اومدی سخته که از دانشگاهت خسته شی از محیطش، سخته که جوابگوی نیازهات نباشه و با آمالت نخونه... برای همه شرایط طوری نیست که بتونن خارج دانشگاه پیش برن سخته که مجبور شی محدود دانشگاهت شی از اون بدتر این هست که تو رو همه جا به اسم دانشگاهت ببینن نه کسی که واقعا هستی
من همه اینارو لمس کردم، وقتی ورودیهای بعد خودت بهت گلایه کنن که تو توقع استادا رو بردی بالا، هر کی میاد سر کلاس میگه اگر اون بود ... وقتی بچه ها بخوان بهت نزدیک شن چون کسایی که اومدن تو دایره دوستای تو، توی یه ترم تغییر کردن، بین ۵۰ تا ورودی فقط تو و دوستات با هم فارغ التحصیل میشی و بقیه میمونن یعنی ۵ نفر... وقتی اسم دانشگاه به خاطر نمره های ما چندنفر میشه اول اونم با استادی که درس نداده و اصلا نمیدونه درس چیه..... وقتی استاد درس نظریه زبان و ماشینت بشه یه دانشجوی شریف تو رشته مکانیک!!!!! اینایی که میگم درد داره هاااااااااااا وقتی خودت مجبور شی درس بدی ... خودم میرفتم دانشگاه دیگه و سر کلاس اونا یاد میگرفتم که اونجام میشدی شاگرد زرنگه بعد استاد اون دانشگاه میفهمید دانشجوش نیستی ناراحت میشد که حیف... خوب بود برگه امتحانت رو خودم تصحیح میکردم .......بعدش تو دانشگاهت که نه تو کشور موقع فارغ التحصیلیت بشی جزء نفرات اول ولی با یدک اسم دانشگاهت که اذیتت میکنه.. انقدری که یه عاشق درس رو خسته کنه بعد تو ارشدم بنا به دلایلی بری تو دانشگاهی که دوست نداشتی .. وااااااااااااای وقتی که میبینی ذهنیتی که داشتی اصلا نیست، ولی باز تو کار خودتو بکنی که هر استادی که دیدت بگه بیا با من پایان نامه بگیر و ...
ولی خسته میشی یجا و همش میخوای جدا شی از محیط و از اول شروع کنی تا چیزی که به دست میاری اندازه زحمتت و تلاشت باشه... چیزایی که میگم شاید درکش سخت باشه برای دوستان ولی واقعا سختم بود و هست دانشگاه هیچ کاری نمیکنه برات و خودتی... ولی برخوردا و بازخوردایی که بر اساس دانشگاهت میبنی انرژی و ذوقت رو کور میکنه
توصیه من به دوستان این هست که از اون بهترینی که میخوان دست برندارن تا بعدها ایکاش براشون نمونه، درسته شرایط زندگی یه وقتایی یه چیزایی رو تحمیل میکنه ولی تا جایی که میتونید خودتون رو بچسبونید به اون چیزی که میخواین، سعی کنید تو بهترین دانشگاهها درس بخونید، اگر خودت رو لایق بهترین میدونی پس جا نزن فرق زیادی بین دانشگاههای روزانه شاید نباشه اما با دانشگاههای دیگه فرقشون زمین تا آسمونه ... البته بازم مهم نیست متخصص که باشی همه جا برات جا هست ولی خب به لحاظ روحی خستت میکنن... و واقعا ارزش نداره از یه چیزی بگذری و برای همیشه تو ذهن و دلت ایکاش ایکاش باشه مگر اون چیزی که به خاطرش از هدفت میگذری بتونه راضی نگهت داره
چقدرم طولانی نوشتم
ولی خب دلم واقعا پر بود... امیدوارم کسی انرژی منفی نگیره اینارو فقط نوشتم که انرژی مثبت بدم و بگم جا نزن دوست من، واسه هدفی که داری سعی کن ( البته من سعی کردم ولی با شرایطم مجبور بودم یه چیزایی رو بپذیرم) سعی کن و برو دنبال چیزی که دوستش داری و راضی نگهت میداره برای همیشه و نه یک مقطع کوتاه
تلاشت رو همیشه بکن تا از خودت هم راضی باشی
. کلی گفتم 
