قطعا هرکسی تجربهی متفاوتی داره و اینجا کار علمی انجام نمیدیم و تجربیاتمون رو به اشتراک میزاریم.
حالا تجربهی من از ۴ پنج سال کار توی این زمینه اینه که دانشجوهای خیلی کمی از دانشگاههای خوب توی محیط کار میبینم! مثلا تا الآن توی تیم فنی همدانشگاهی نداشتم
( توی تیمهای مارکتینگ شرکتها چند نفر رو میشناختم که دانشگاه تهران باشن ولی تیم فنی نه). تنها دانشگاه دولتی داخل تهران که تعداد خوبی از اونها توی تیمهای فنی دیدم دانشگاه خواجه نصیره.
حالا بر اساس مشاهدههایی که کردم میتونم این قضاوت رو کنم که :
۱ - دانشجوهای دانشگاههای خوب به درس و نمره اهمیت زیادی میدن
۲ - دانشگاههای خوب از دانشجو زمان بیشتری رو میگیرن (مثلا گروه کامپیوتر تهران اعتقاد عجیبی به تمرین دارن، مثلا ی درس معمولی رو میبینی شش تا تمرین + سه تا CA + دو سه تا پروژه میدن ولی تجربم توی خواجه نصیر این شکلی نبود)
حالا از ۱ و ۲ نتیجه میگیرم که اگه دانشجوی دانشگاه خوبی باشی زمان بیشتری برای درس و دانشگاه نیاز داری پس زمان کمتری برای حرفهای شدن تو حرفهی مورد نظرت داری!
البته که همهی اینها نظر منه و نظرم هم به صورت میانگینه نه اینکه بگم یکی شریف باشه دیگه نمیتونه ی کار خوب پیدا کنه