تشکر از همه ی دوستان. حرفهاتون قطعا درسته. ولی یه شرایطی نه قابلِ توضیحه نه قابلِ درک. به نظرم زندگیِ هر انسانی در طول تاریخ یه استثناست، نمیشه راحت به روشهای مرسوم مدلش کرد و مثلِ پازل حلش کرد و راحت گفت خوب... این مشکل، اینم راه حلش و تمام. به این سادگیها نیست واقعا.
اگه گهگداری اینجا حرفی میزنم که کسی رو ناامید و ناراحت میکنه، شرمنده ام. واقعا ببخشید. یه نکته ای هم خیلی وقتها یادم میره: اینکه اگه مطمئن باشیم خدایی هست که هرچی برامون رقم زده خیر و صلاحه، همه چی رو یادمون میره و به آرامش میرسیم. بعضی اوقات قدر داشته هامو نمیدونم و یادم میره شکرگزار باشم. همین.
پی نوشت: همش که نباید از غم و غصه حرف زد...
این تاپیکِ "سحرخیزان..." رو قدر ندونستیم ها... من این وقتِ صبح میام اینجا پرنده پر نمیزنه...
منم و گوگل و یاهو و چند تا مهمان که خدا میدونه کی اند!! البته حتما همه زود بیدار میشن ولی اینجا نمیان!
ما که به اونایی که ساعت خوابشون کمه و مانشت هم نمیان غبطه میخوریم واقعا!
به قولِ دوستان: صبح شنبه تون بخیر و شادی!
التماسِ دعای زیاد.