انجمنصفحه اولجستجوی انجمن

[shayesteNEY]

(۲۳ خرداد ۱۳۹۴ ۰۳:۰۱ ب.ظ)pure liveliness نوشته شده توسط:  هدف گذاری: میخوام توو این روزای باقی مونده از امتحانا، رکورد ساعت مطالعه م توو روزای غیر از امتحان رو بشکنم، حالا هر طوری که بشه.
Yesssssssss!

افرینننننننننننننن
منم همینطوریم
یه هو میگم تا صبح باید این قسمت پروژه رو تموم کنم عاقا تا صبح بیدار میمونم
باید امروز ۱۵ ساعت درس بخونم . تا نخونم اروم نمیشم
خعلی حال میده

[NP-Cσмρℓєтє]

(۲۳ خرداد ۱۳۹۴ ۰۲:۳۳ ب.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط:  خوب نشد هم نشد. مگه کسی هست که از آینده خبر داشته باشه. همونطور که قبلا گفتم همه ما بر اساس اطلاعات ناقص خودمون تصمیم میگیریم. مهم اینه که تصمیمی که میگیرید بر اساس اطلاعاتی که دارید منطقی باشه. شاید بعدا بفهمید تصمیمتون اشتباه بوده اما اهمیتی نداره چون اطلاعاتی که اون موقع دارید موقع تصمیم گیری نداشتید.

منظورتون اینه که وقتی میخوایم سبک سنگین کنیم, هم شدن ها و هم نشدن ها رو در نظر بگیریم(ضمن مشورت) و تصمیم بگیریم, ولی وقتی از این مرحله رد شدیم و تصمیمی گرفتیم, بجای اینکه به شدن و نشدن, اینکه تصمیممون درسته یا اشتباه فکر کنیم فقط متمرکز انجام اون کار باشیم(همون حرف مهمترین مسئله ی بشر), خودمون رو درگیر اینکه "اگر نشد" نکنیم و هر وقت به "نشد" رسیدیم در همون زمان براش فکری کنیم و این حلقه رو تکرار کنیم؛ ؟؟

[Behnam‌]

(۲۳ خرداد ۱۳۹۴ ۱۲:۴۰ ب.ظ)kora نوشته شده توسط:  این مشکل اپیدمی شده! من شما رو نمیدونم ولی وقتی به گذشته نگاه می کنم افسوس میخورم که چرا انقدر سخت گرفتم، سخت بهم گرفتن و سخت گذشت ! حالا به این سن که رسیدم یه طوری دلزدم!!!! اصلا حس هیچ کاری ندارم !

اینجا چرا همه تیریپ غم و غصه و ناامیدی هستند!؟ بیخیال بابا اینجا به هیشکی اندازه‌ی من سخت نگذشته و الان هم اندازه‌ی من به خودش سخت نمیگیره منتهی به نظر میاد از همه سرحال‌تر منم
افکار منفی همه‌ش از بی‌هدفی یا بی‌انگیزگی هست

[Bahar_HS]

(۲۳ خرداد ۱۳۹۴ ۱۲:۴۰ ب.ظ)kora نوشته شده توسط:  این مشکل اپیدمی شده! من شما رو نمیدونم ولی وقتی به گذشته نگاه می کنم افسوس میخورم که چرا انقدر سخت گرفتم، سخت بهم گرفتن و سخت گذشت ! حالا به این سن که رسیدم یه طوری دلزدم!!!! اصلا حس هیچ کاری ندارم !

جانا سخن از زبان ما می گویی!
پ.ن:دلم می خواد هر جوری تا حالا بودم،برعکسش رو انجام بدم.

[hatame]

(۲۳ خرداد ۱۳۹۴ ۰۲:۵۲ ق.ظ)A.M2015 نوشته شده توسط:  افروز جان ما دوستت داریم... من نمیدونم دقیقا از چی ناراحتی ولی من از تو خیلی چیزا یاد گرفتم. اهمیت نده به موج منفیا.

نذار موج های منفی غرقت کنن روشون سواری کن تا به ساحل برسی

[blackhalo1989]

(۲۳ خرداد ۱۳۹۴ ۰۳:۳۳ ب.ظ)NP-Cσмρℓєтє نوشته شده توسط:  منظورتون اینه که وقتی میخوایم سبک سنگین کنیم, هم شدن ها و هم نشدن ها رو در نظر بگیریم(ضمن مشورت) و تصمیم بگیریم, ولی وقتی از این مرحله رد شدیم و تصمیمی گرفتیم, بجای اینکه به شدن و نشدن, اینکه تصمیممون درسته یا اشتباه فکر کنیم فقط متمرکز انجام اون کار باشیم(همون حرف مهمترین مسئله ی بشر), خودمون رو درگیر اینکه "اگر نشد" نکنیم و هر وقت به "نشد" رسیدیم در همون زمان براش فکری کنیم و این حلقه رو تکرار کنیم؛ ؟؟

بله. چیزی که اهمیت داره تصمیم درست و تلاشه. خود حرکت در مسیر لذت بخشه حتی اگر آخرش به هدف نرسیم. نباید تو تصمیم گیری احساسی عمل کرد. اگه الان با توجه به اطلاعات فعلیتون تصمیم درستی گرفتید اما بعدا به هدفتون نرسیدید و حسرت خوردید، این حسرت یه واکنش احساسی غیر منطقیه. اجازه ندید این واکنش های غیر منطقی اذیتتون کنن.

[hatame]

(۲۳ خرداد ۱۳۹۴ ۰۲:۱۷ ب.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط:  

(23 خرداد ۱۳۹۴ ۰۱:۲۳ ب.ظ)Aurora نوشته شده توسط:  راست میگید همین طوریم هست.
اصلا هنوز نتونستم برای خودم هدف اصلی مشخص کنم. اصلا نمی تونم که مشخص کنم.
پیش خودم میگم همه ی هدف ها رو با هم پیش ببرم ولی باز می بینم نمیشه همه با هم. بعد اخرش از همه چی نامید میشم.

میتونید به روشی حدفی عمل کنید.
یه روش دیگه هم هست که تو معیارهای اساسی ازدواج میگن: ببینید اگه به هدف الف برسید ولی به هدف ب نرسید بیشتر خوشحال میشید یا برعکسش.
در هر صورت در نظر داشته باشید فرصت جوانیتون محدوده. قرار نیست تا ابد تو برزخ بمونید. یه موقعی میرسه که میبینید دیگه به هیچ کدوم از هدفاتون نمیتونید برسید.

---

(۲۳ خرداد ۱۳۹۴ ۰۲:۰۶ ب.ظ)RASPINA نوشته شده توسط:  یه وقتایی آدم بیهوده درانتظار معجزه است

معجزه ای در کار نیست. موفقیت حاصل یه رونده نه یه اتفاق.

---

یه استادی داشتم که از لحاظ علمی آدم خفنی بود. یه مدتی (فکر می کنم سی سال) تو انگلیس تدریس کرده بود. میگفت اگه رو یه فیلدی کار می کنید فکر کنید اون فیلد مهمترین مساله بشره.

(۲۳ خرداد ۱۳۹۴ ۰۲:۳۳ ب.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط:  

(23 خرداد ۱۳۹۴ ۰۲:۲۷ ب.ظ)Aurora نوشته شده توسط:  درسته
ولی می دونید مثلا من الان مطمئن نیستم یک هدفی رو اولویت اصلیم قرار میدم بهش میرسم یا نه.
منظورم اینه که به فرض من می خوام اپلای کنم تمام فرصتم رو بزار رو زبان و مقاله و کارهای مربوطه اش ولی بر فرض که یک اتفاقی افتاد نشد یا اصلا کلا نشد این روند پیش بره

به هر حال می دونم هرچی هست تقصیر خودمه که نمیتونم تصمیم بگیرم برای آینده و به قول شما تو برزخ موندم.

خوب نشد هم نشد. مگه کسی هست که از آینده خبر داشته باشه. همونطور که قبلا گفتم همه ما بر اساس اطلاعات ناقص خودمون تصمیم میگیریم. مهم اینه که تصمیمی که میگیرید بر اساس اطلاعاتی که دارید منطقی باشه. شاید بعدا بفهمید تصمیمتون اشتباه بوده اما اهمیتی نداره چون اطلاعاتی که اون موقع دارید موقع تصمیم گیری نداشتید.

خوب ادم عاقل همه تخم مرغاش تو یه سبد نمی چینه ، قرار نیست یه هدف تو زندگی داشته باشید و اگه نرسیدن زندگیتون تموم شه . مثلا یکی تلاش میکنه زبان می خونه که اپلای کنه اما موازی با اون سعی می کنه برای دکترای اینورم اقدام کنه یا برای کار اقدام کنه که اگه نتونست اپلای کنه یه مسیر دیگه واسه ادامه داشته باشه نه اینکه به ته خط برسه. یه استادی داشتم همیشه می گفت ادم باید تو زندگی backup plan داشته باشه همیشه که اگه برنامه ۱ درست اجرا نشد بره سراغ بعدی

[blackhalo1989]

(۲۳ خرداد ۱۳۹۴ ۰۳:۵۴ ب.ظ)Aurora نوشته شده توسط:  این شرکت خصوصیا هم نه یه گلدونی نه دیواراش رنگ شادی دارن. اصلا ادم میره تو شرکت خصوصی افسردگی میگیره حالا شاید برای بعضیا مهم نباشه ولی من دوست دارم یجا میرم گلدون و پنجره داشته باشه و دیوارشم رنگش روشن باشه (منم به چه چیزایی گیر میدیما باید برم مهد کودک )

همین که هواش تو تابستون گرم نباشه، محیطش أروم باشه، محیطش بو نده خوبه دیگه.

[hatame]

خوب با خودتون گلدون ببرید روی میز کارتون هر روز گل بذارید، من زمان کارشناسیم سه تا گلدون و یه تنگ ماهی برده بودم ازمایشگاه دیگه طوری شده بود که وجودشون برای همه بچه های گروه حیاتی شده بود و همه دوسشون داشتند و ازشون مراقبت می کردن

[NP-Cσмρℓєтє]

یکی از مشکلاتی که هست اینه که با کلی مشقت وقتی یه تصمیمی میگیری حالا باید بخاطر تصمیماتت دیگران رو متقاعد کنی، شکنجه ناک ترین بعد ماجرا!
حالا اگه اهل متقاعد کردن نباشی یا نتونی متقاعد کنی، میشه روز از نو روزی از نو! میری سر خونه اول!

[targol]

(۲۳ خرداد ۱۳۹۴ ۰۳:۵۴ ب.ظ)Aurora نوشته شده توسط:  بله این مورد هم خیلی مهمه.
ادم دغدغه ی مالی نداشته باشه خیلی فکرش بازتر میشه.
مثلا همین خود من بعد از دفاع خوب خیلی جاها رفتم برای کار. شهر ما هم شهر بزرگی نیست. یه جاهایی رفتم اونا منو قبول نکردن یه جاهایی هم محیطش مناسب نبود من نرفتم. احتمالا از ترم بعد هم بشه که برم تو دانشگاهی تدریس کنم که درامدش هم مطمئنا انقدر کم هست که دنبال کار دیگه هم باشم. ولی صرفا تدریس رو به یک دلیل خاص دنبالش هستم.
این رو بگم بعد از تموم شدن درسم بشدت حالم بود. ینی همش در حال گریه کردن بودم یکم تدریس می کردم گاهی اوقات ترجمه. ولی الان یکم حالم بهتر شده. دوستام هم هنوز نتوستن یک کاری پیدا کنن. می بینم حالا وضع خودم انقدر هم بد نیست حداقل چند جا مصاحبه رفتم و یه اتفاقایی افتاده.
الان رفتم یک شرکت برنامه نویسی صحبت کردم. محیطشم بد نبود. حداقل اینکه چند تا خانم هم اونجا کار می کردن که من خیالم از لحاظ امنتیش راحت باشه. راستش منم اصلا ادمی نیستم که دنبال پول زیاد باشم. من خیلی دنبال این بودم که برم یک شرکت برنامه نویسی پیدا کنم که مناسب باشه و بتونم برم ولی الان که بهش رسیدم نمی دونم چرا انقدر دو دل هستم.

منم هر جا برای برنامه نویسی رفتم، دم رفتن جا زدم.همین جوری تو خونه اگر کسی بخواد واسش انجام میدم اما به عنوان کار دائم برای خانوما به نظرم سنگینه. بیشتر بدرد آقایون میخوره. مگر اینکه واقعا کسی عاشقش باشه
اما تدریس برای خانوما خیلی خوبه. سر و کله زدن با کسایی که از خودت کوچکترن به آدم انرژی میده.اولش شاید حقوقش کم باشه و باز مرتب نگران پیدا کردن کار دیگه ای باشی اما هر جا بری دلت نمیاد تدریس رو رهاش کنی. اگرم که از کارتون راضی باشن مرتب درساتون بیشتر میشه. درآمدش برای خانوما که قرار نیست یه زندگی رو اداره کنن بد نیست به نظرم

[blackhalo1989]

اولا که متقاعد کردن دیگران راه میانبر داره که باید از خلاقیتتون استفاده کنید.
ثانیا شما نیاز به متقاعد کردن دیگران ندارید الزاما. پدر و مادر کافیه راضی باشن که راضی کردنشون کار سختی نیست. دیگران هم نظرشون اهمیتی نداره.
یادمه یکی از کارافرین ها بود که کار دولتی داشت اما اومده بود بیرون برای کارافرینی. میگفت به پدرش نگفته کارش دولتیشو ول کرده. وقتی شرکت به یه جایی رسیده تازه به پدرش گفته که شرکت زده و اینا.

[sabafarhadi]

(۲۳ خرداد ۱۳۹۴ ۰۴:۱۱ ب.ظ)targol نوشته شده توسط:  

(23 خرداد ۱۳۹۴ ۰۳:۵۴ ب.ظ)Aurora نوشته شده توسط:  بله این مورد هم خیلی مهمه.
ادم دغدغه ی مالی نداشته باشه خیلی فکرش بازتر میشه.
مثلا همین خود من بعد از دفاع خوب خیلی جاها رفتم برای کار. شهر ما هم شهر بزرگی نیست. یه جاهایی رفتم اونا منو قبول نکردن یه جاهایی هم محیطش مناسب نبود من نرفتم. احتمالا از ترم بعد هم بشه که برم تو دانشگاهی تدریس کنم که درامدش هم مطمئنا انقدر کم هست که دنبال کار دیگه هم باشم. ولی صرفا تدریس رو به یک دلیل خاص دنبالش هستم.
این رو بگم بعد از تموم شدن درسم بشدت حالم بود. ینی همش در حال گریه کردن بودم یکم تدریس می کردم گاهی اوقات ترجمه. ولی الان یکم حالم بهتر شده. دوستام هم هنوز نتوستن یک کاری پیدا کنن. می بینم حالا وضع خودم انقدر هم بد نیست حداقل چند جا مصاحبه رفتم و یه اتفاقایی افتاده.
الان رفتم یک شرکت برنامه نویسی صحبت کردم. محیطشم بد نبود. حداقل اینکه چند تا خانم هم اونجا کار می کردن که من خیالم از لحاظ امنتیش راحت باشه. راستش منم اصلا ادمی نیستم که دنبال پول زیاد باشم. من خیلی دنبال این بودم که برم یک شرکت برنامه نویسی پیدا کنم که مناسب باشه و بتونم برم ولی الان که بهش رسیدم نمی دونم چرا انقدر دو دل هستم.

منم هر جا برای برنامه نویسی رفتم، دم رفتن جا زدم.همین جوری تو خونه اگر کسی بخواد واسش انجام میدم اما به عنوان کار دائم برای خانوما به نظرم سنگینه. بیشتر بدرد آقایون میخوره. مگر اینکه واقعا کسی عاشقش باشه
اما تدریس برای خانوما خیلی خوبه. سر و کله زدن با کسایی که از خودت کوچکترن به آدم انرژی میده.اولش شاید حقوقش کم باشه و باز مرتب نگران پیدا کردن کار دیگه ای باشی اما هر جا بری دلت نمیاد تدریس رو رهاش کنی. اگرم که از کارتون راضی باشن مرتب درساتون بیشتر میشه. درآمدش برای خانوما که قرار نیست یه زندگی رو اداره کنن بد نیست به نظرم

به نظرم برای خانوم ها داشتن استقلال مالی خیلی خیلی مهمه. کی گفته خانوما قرار نیست زندگی رو اداره کنن؟ اداره زندگی به عهده دو نفره: زن و مرد
برنامه نویسی هم اصلا کار سخت یا سنگینی نیست و مطمئنا خانوم ها هم می تونن براحتی انجامش بدن

[targol]

(۲۳ خرداد ۱۳۹۴ ۰۴:۱۶ ب.ظ)sabafarhadi نوشته شده توسط:  به نظرم برای خانوم ها داشتن استقلال مالی خیلی خیلی مهمه. کی گفته خانوما قرار نیست زندگی رو اداره کنن؟ اداره زندگی به عهده دو نفره: زن و مرد
برنامه نویسی هم اصلا کار سخت یا سنگینی نیست و مطمئنا خانوم ها هم می تونن براحتی انجامش بدن

تو جامعه الان مسئولیت خانوما واقعا زیاده.آقایون فقط کار بیرون رو دارن اما خانوما هم کار بیرون هم داخل خونه. خانومایی که یه شغل کارمندی دارن و متاهل هستن و بچه دارن مرتب گلایه میکنن که اصلا نمی تونن برای خودشون وقت بزارن. چه برسه به اینکه شغل آدم برنامه نویسی باشه و مرتب ناچار باشه مطالعه کنه و خودش رو به سرعت آپدیت کنه.

[sabafarhadi]

(۲۳ خرداد ۱۳۹۴ ۰۴:۲۳ ب.ظ)targol نوشته شده توسط:  

(23 خرداد ۱۳۹۴ ۰۴:۱۶ ب.ظ)sabafarhadi نوشته شده توسط:  به نظرم برای خانوم ها داشتن استقلال مالی خیلی خیلی مهمه. کی گفته خانوما قرار نیست زندگی رو اداره کنن؟ اداره زندگی به عهده دو نفره: زن و مرد
برنامه نویسی هم اصلا کار سخت یا سنگینی نیست و مطمئنا خانوم ها هم می تونن براحتی انجامش بدن

تو جامعه الان مسئولیت خانوما واقعا زیاده.آقایون فقط کار بیرون رو دارن اما خانوما هم کار بیرون هم داخل خونه. خانومایی که یه شغل کارمندی دارن و متاهل هستن و بچه دارن مرتب گلایه میکنن که اصلا نمی تونن برای خودشون وقت بزارن. چه برسه به اینکه شغل آدم برنامه نویسی باشه و مرتب ناچار باشه مطالعه کنه و خودش رو به سرعت آپدیت کنه.

خب به نظرم به همون اندازه یک آقا برای کار بیرون خونه باید وقت بذاره باید برای کارهای داخل خونه هم وقت بذاره. اگه این تقسیم وظایف به درستی انجام بشه به هیچ کس لطمه ای وارد نمیشه