انجمنصفحه اولجستجوی انجمن

[hosshah]

من هم سلام عرض کنم و نظرم رو بگم
ابتدای امر نظر من اینه که اگر قصد داریم که سریع وارد بازار کار بشیم و حقوق مورد نظرمون رو به دست بیاریم باید حداکثر تا لیسانس ادامه تحصیل بدیم و بعدش دیگه وارد باز کار بشیم. اما وقتی شما میری تو مقطع فوق دیگه باید به فکر دکترا باشین وگرنه توی بازار کار نه تنها وضعیت فوق لیسانس بهتر نیست بلکه ممکنه بدتر هم باشه. در واق فوق لیسانس فقط یک پل ارتباطی بین لیسانس و دکتراست و ارزش چندانی برای کار کردن نداره.
من خودم لیسانس رو گرفتم و منتظر جواب ارشد هستم و خیلی دوست داشتم که یه منبع درآمد از طریق طراحی وب یرای خودم داشته باشم
قبل از کنکور دو تا وبسایت طراحی کرده بودم اما نه سایت حرفه ای. اونموقع هم خیلی از مباحث رو بلد بودم چه UI و چه Server Side اما خودم راضی نبودم. برای همین تو این دو ماه بعد از کنکور فقط تو خونه بودم و ویدئو های آموزشی (زبان اصلی البته چون فارسی منبع غنی نداره) رو نگاه میکردم و شروع کردم به یادگیری MVC و فریم ورک ها چون نیاز بازار بیشتر تو ایناست
چند روز پیش هم رفتم یه جا مصاحبه و قرار شد ۸۰۰ تومن حقوق بگیرم و برای شروع هم راضیم و میدونم که اگه برم تو وضعیتم به مرور زمان بهتر میشه
ایشالا هم قراره از شنبه شروع به کار کنم

[explorer]

(۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳ ۰۲:۲۵ ب.ظ)Riemann نوشته شده توسط:  البته یه مشکل دیگه ای هم که هست اینه که ملت عقده ای هستن! نمدونم ولی چیزی که من دیدم و حس میکنم اگه شما مثلا بگی از فلان جا هستم و .... یه جورایی بهشون بر میخوره و میخوان بگن که تو هیچی بارت نیست در حالی که اصلا اینطور نیست، و شما از همشون بیشتر بارتونه چون جایی رفتید که اونا نتونستن برن! تنها چیزی که شما کم دارید تجربه هست (البته درستترش تمرین) که اونم با کذشت زمان اوکی میشه.

شدیدا موافقم...

[Mohammad-A]

(۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳ ۰۲:۳۰ ق.ظ)AI. نوشته شده توسط:  همه ی مشکلات هم به بازار کار مربوط نیست. برخی مشکلات از خود ماست!

من کاملاً با این بخش موافقم.

[sd_javadi]

گفتم بد نیست لیست پردرآمدترین شغل‌های ایالات متحده رو اینجا بذارم، از سایت بسیار معتبر USnews .
روی هر شغل که کلیک کنید جزییات درآمدی اون رو در سال‌های گذشته بهتون میگه.
به طور متوسط کسی که بتونه ۴۰ هزار دلار در سال در بیاره زندگی خیلی خوب و مناسبی تو آمریکا میتونه داشته باشه.


مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.

[fifa2020]

یکی از بزرگترین اشتباهات ما اینه که در کنار درس کار نمیکنیم ! یکیش خود من ! البته شرایطه مختلفی هست ! هزار تا شرط دارن شرکت ها ؟ یا شرایط درسی اجازه نمیده ! یا خودمون نمیخواییم ! به هر حال به نظر خودم شرایط کار تخصصی کنار درس زیاد فراهم نیست! مثلا مثلا طرف داره حقوق میخونه برا این که پول در بیاره دم عید میره بوتیک کار میکنه! خوب این فردا ازش بپرسن سابقه کار ؟ باید بگه لباس به مشتری نشون میدادم؟؟؟ واقعی بودم مثالش حالا باز ما رشتمون نرم افزار ه خیلی جا ها موقعیت کاری داریم فقط خواستم بگم سابقه کار داشتن باید کنار درس باشه ! اونم تخصصیش

[mrmasoud]

به نام خدا

سلام به همه دوستان.

من نظرات شخصی خودم و عرض میکنم و روی صحبت و مخاطبی خاصی ندارم به کسی بر نخوره لطفا.

۱/ کار و شغل در حوزه IT بسیار زیاد هستش بهتره بگم بسیار بسیار زیاد!

۲/ حقوق در این حوزه کاملا متغیر هست از کف حقوق (کارگری یا آبدارچی) برای پشتیبانی وب سایت تا کارهای HighTech.

۳/ شرکت ها با توجه به وسع مالی خودشون رنج حقوق دارن! مثلا شرکت X همه حقوق هاش رو سعی میکنه توی رنج ۶۰۰ تومن تا ۱/۸۰۰ ببنده! و شرکت Y مشکلی با این موضوع نداره و مدیریت اون شرکت میگه، فردی که تبحر بیشتری داره حقوقش رو هم میده (حتی ماهی ۱۰ میلیون تومن)

۴/ وقتی شما دانشجوی ارشد هستید، موارد زیر مهمه:
الف) لیسانس کجا خوندید! (چرا؟ چون توی ارشد شما کد نویسی نمیکنید تحقیق میکنید و این تحقیقات شما تقریبا ارزش افزوده ای برای اکثر شرکت ها نداره*
ب) توانایی های شما چیه؟ و چه قدر عمیق و با سابقه هستید توی این توانایی ها.
ج) اکثرا ار گرفتن فارغ التحصیلان ارشد و دکترا خودداری میکنن چرا؟ چون اینها میگن: آقا من درس بدم ساعتی خدا تومن بهم میدن! و کارفرما هم میگه، من کارم مثلا در حد یه برنامه نویس لیسانسه تازه کاره! نمی تونم و نمی خوام پول یه ارشد یا دکترا بدم!
د) دانشجویان ارشد و دکترا معمولا مسن تر هستن و عموما متاهل یا در شرف تاهل هستن، پس اگر تجربه نداشته باشن خطرناک هستن. چرا؟ (چون بعد از اندک زمانی که کار یاد بگیرن، به شدت درخواست افزایش حقوق خواهند کرد!)

۵/ به نظر می اد شما باید شرکت مناسب رو ( که ترجیحا بزرگ باشه) با توجه به توانایی و تجربه های خودتون انتخاب کنید. اگر تجربه یا توانایی ندارید بهتره برید کسب کنید حتی شده، دوماه خونه نشین باشید و برید برنامه نویسی مورد نیاز بازار (جاوا، دات نت (تحت وب و ویندوز)، اندروید و ...) یاد بگیرید بهتره این کارو کنید.

خوبه عموما خودتون و بذارید جای کارفرما و با این دغدغه به خودتون امتیاز بدید.
کارفرما مشکلات مالی خودش و داره و قدرت ریسک زیادی نداره که بذاره روی یه نفر که کار یاد بگیره و بعدش بخواد حقوقش و بالا ببره.

** ممکنه حقوق یک فرد با توجه به جایی که برای مصاحبه کاری میره و توانایی که اونجا مورد نیاز دارن بین ۶۰۰ تومن تا ۶ میلیون تومن بشه.

مثال میزنم، شما JAVA (J2EE)h و ORM (Hibernate)h و فریم ورک های استراتس و اسپرینگ بلد هستید، حقوق متغیر با توجه به حوزه شما بین ۲ تومن تا ۴ تومن.
شما C++ هم بلدید. با توجه به جایی که میرید بین ۱میلیون و ۲۰۰ تا ۳ میلیون تومن
شما HTML هم بلدید (پشتیبانی وب سایت) معمولا حقوق ۶۰۰ تا ۸۰۰ تومن (کف حقوق)

در نهایت شما اگر به یک شرکت در حوزه وب و تجارت الکترونیک برید و بگن ما الان پشتیبان وب سایت میخوایم حقوق اونها مستقل از توانایی و مدرک شما هستش! (یعنی اینکه جاوا بلدید و C++ به دردشون نمی خوره و همون حقوق ۶۰۰ تا ۸۰۰ رو بهتون ممکنه پیشنهاد کنن).
اگر جایی برید که به جاوا و این حرفا نیاز داره حقوق ۲ تا ۴ میلیون تومن به شما گفته میشه.

شما تغییری نکردید، نیاز شرکت مهمه.


پس پیدا کردن محلی که به دانش شما نیاز داره و حاضره براش پولی خوبی هم بده هنره./

[foranyone]

دوست عزیز من کارمند بانکم شاید حرفام برات جالب باشه:

به نظر من الان به یه مطلب باید فکر کنی، میخوای ادامه تحصیل بدی میخوای یه فرد آکادمیک بشی یا اصلا برات مهم نیست؟

به درآمد فکر نکن و درست رو بخون در کنارش هر کاری میخوای بکن
۱) اگر به شغل هایی مثل تدریس و پژوهش علاقمندی برو تو یکی از همین آموزشگاهها تدریس کن به پولش هم فکر نکن و در کنارش برای دکتری تلاش کن البته میتونی تو برخی از دانشگاه ها حق التدریس باشی که حقوق خوبی نداره ولی روز به روز به هدفت نزدیکتر میشی و شرایط برات بهتر میشه... البته میتونی شغل غیرمرتبط هم انجام بدی اکثرا تو سایر کشورها اونایی که درس میخونن حتی تو پیتزا فروشی هم کار میکنن تو کشور ما اینجور شده که اونایی که مدرک دارن حاضر نیستن هر کاری رو انجام بدن.

۲) شرکت تاسیس کن
شرکت تاسیس کردن یعنی اینکه ۲۴ ساعته مثل بچت باید بهش برسی تا رشد کنه من شرکت تاسیس کردم و شکست خوردم چون واقعا پشتوانه درست و حسابی میخواد چون تنهایی نمیشه کارا رو پیش برد و اینکه بخوای با چند نفر کار کنی پول میخواد و یا اینکه شراکتی باید کار کنی که شریک هم مسائل خاص خودش رو داره

۳) به استخدام فکر کن
باید برای این کار بشنی برا استخدام بخونی و تو همه آزمونها شرکت کنی تا مثل من بالاخره از یکی قبول بشی
این مسئله از دیدگاه خیلی ها خوبه ولی مراقب باش مثل من بعدا احساس بدی بهت دست نده که چرا روش یک رو ادامه ندادی آدم بعد اینکه حقوق میگره علاقش به تحصیل بیشتر میشه ولی تحصیل تو بعضی سازمانها از جمله بانک ها به خصوص دوره های روزانه تقریبا غیرممکنه و باید قید شغل رو بزنی مسئله ای که من هم دارم بهش فکر میکنم


و چند نکته کلی:
حقوق همکارم که فوق لیسانه با من لیسانس ۱۰ هزار تومن فرق داره!!!!! تو سازمانها سنوات خدمت و جایگاه شغلی اهمیت
بیشتری داره و اونایی که زودتر وارد سازمان شدن مسلما حقوق بهتری از تازه وارد ها دارند.
استخدام یه چیزش خوبه که مزدی که میگیری بی منته و دقیقا تو تاریخ های خاص بدون اینکه ریالی ازت کسر شه مطابق قانون
واریز میشه و مزایای دیگه هم داره، ولی شرکت ها وضعیت بدتره باید بیشتر کار کنی کارهای سختر انجام بدی و حقوق کمتری بگیری.

بالاخره خودت باید سبک سنگین کنی ببینی چه مسئله ای برات بیشترین اهمیت رو داره.

[sama89]

ببخشید اینجا یکی از دوستان مطرح کردند که تو ارشد تحقیق می کنید وکدنویسی نمی کنید.

آیا برای تمام گرایش ها همینطور هست؟ مثلا تجارت و شبکه و امنیت؟

[Nima Masghadi]

من سه ماهه که شاغل شدم. می خواستم از تجربه ای که کسب کردم بگم :

من از طریق یکی از دوستام و با چهار واسطه به این شرکت معرفی شدم . قبلش هیچ جا کار نکرده بودم و فقط چند تا برنامه با سی شارپ برای دانشگاه دوره لیسانسم نوشته بودم و از برنامه نویسی وب هیچ سر رشته ای نداشتم.
روز مصاحبه هم خیلی چیزها ازم پرسیدن که بلد نبودم اما بهشون این اطمینان رو دادم که ظرف یک ماه راه میفتم. حقوق هم ساعتی بود و قرار شد ماهانه ۱۲۰ ساعت کار کنم. در این صورت چیزی حدود یک میلیون می شد حقوقش.
توکل کردم به خدا و شروع به تمرین کردم و حتی شاگرد گرفتم واسه طراحی وب و با تدریس مطالبی که خودم شب قبل می خوندمشون و فردا تدریسشون می کردم خودم رو قوی کردم و در عرض کمتر از یک ماه راه افتادم و سر ماه و در ارزشیابی شرکت به عنوان دومین کارمند خوب بخش فنی انتخاب شدم بعد از مدیر فنی مون!!
همین طور ادامه دادم و خودم رو نشون دادم و هر روز چیزای بیشتری رو یاد گرفتم تا اینکه من رو وارد بزرگترین پروژه ی شرکت که مربوط به یکی از ارگان های دولتی بزرگه کردن و الان یکی از اعضای اصلی پروژه هستم و حتی یک پروژه رو از صفر به من دادن که استارتش رو بزنم.
فقط با تلاش می تونی به چیزی که می خوای برسی.
زیاد تو فکر کم بودن حقوق نباش. وقتی که خوب کار کنی بعد از چند ماه می تونی درخواست اضافه حقوق بدی و وقتی ببینن که کارت درسته موافقت می کنن. تجربه ای که تو این سه ماه کسب کردم توی ۴ سال درس خوندن کارشناسی کسب نکردم . الان می تونم به خودم بگم مهندس چون واقعا دارم مسائل واقعی که باهاش مواجه می شم رو با دید مهندسی حل می کنم و ازش لذت می برم. همه چیز پول نیست اما پول هم مهمه به اندازه خودش.
موفق باشی

[Bahar_HS]

(۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ ۰۱:۰۴ ق.ظ)Nima Masghadi نوشته شده توسط:  من سه ماهه که شاغل شدم. می خواستم از تجربه ای که کسب کردم بگم :

من از طریق یکی از دوستام و با چهار واسطه به این شرکت معرفی شدم . قبلش هیچ جا کار نکرده بودم و فقط چند تا برنامه با سی شارپ برای دانشگاه دوره لیسانسم نوشته بودم و از برنامه نویسی وب هیچ سر رشته ای نداشتم.
روز مصاحبه هم خیلی چیزها ازم پرسیدن که بلد نبودم اما بهشون این اطمینان رو دادم که ظرف یک ماه راه میفتم. حقوق هم ساعتی بود و قرار شد ماهانه ۱۲۰ ساعت کار کنم. در این صورت چیزی حدود یک میلیون می شد حقوقش.
توکل کردم به خدا و شروع به تمرین کردم و حتی شاگرد گرفتم واسه طراحی وب و با تدریس مطالبی که خودم شب قبل می خوندمشون و فردا تدریسشون می کردم خودم رو قوی کردم و در عرض کمتر از یک ماه راه افتادم و سر ماه و در ارزشیابی شرکت به عنوان دومین کارمند خوب بخش فنی انتخاب شدم بعد از مدیر فنی مون!!
همین طور ادامه دادم و خودم رو نشون دادم و هر روز چیزای بیشتری رو یاد گرفتم تا اینکه من رو وارد بزرگترین پروژه ی شرکت که مربوط به یکی از ارگان های دولتی بزرگه کردن و الان یکی از اعضای اصلی پروژه هستم و حتی یک پروژه رو از صفر به من دادن که استارتش رو بزنم.
فقط با تلاش می تونی به چیزی که می خوای برسی.
زیاد تو فکر کم بودن حقوق نباش. وقتی که خوب کار کنی بعد از چند ماه می تونی درخواست اضافه حقوق بدی و وقتی ببینن که کارت درسته موافقت می کنن. تجربه ای که تو این سه ماه کسب کردم توی ۴ سال درس خوندن کارشناسی کسب نکردم . الان می تونم به خودم بگم مهندس چون واقعا دارم مسائل واقعی که باهاش مواجه می شم رو با دید مهندسی حل می کنم و ازش لذت می برم. همه چیز پول نیست اما پول هم مهمه به اندازه خودش.
موفق باشی

شما این شانس رو داشتید که روی یک نقطه شروع خوب باشید و با تلاش خودتون این نقطه ی شروع خوب رو تبدیل به سکوی پرتاب کنید.
ولی این نقطه شروع های خوب واقعا برای همه فراهم نیست.
وقتی یادم می افته خیلی غصه دار می شوم؛ خیلی پرانرژی و امیدوارانه شروع کردم ؛ خیلی سختی کشیدم؛ حاضر بودم سختی ها رو تحمل کنم به شرط اینکه بالا برم؛ ولی چی شد؟ افسرده،سرخورده و ناامید و حالا حدود ۲ سالی میشه که کد نزدم و با همه ی عشقی که یک روزی به برنامه نویسی و برنامه نویس شدن داشتم الان یک کارمندم!
و مدت هاست که دارم با خودم کلنجار می رم و از خودم و خدا می پرسم جای من کجاست؟برنامه نویسی رو بذارم کنار و یک کار جدید شروع کنم؟ به نتیجه نمی رسم با خودم......

[mohsen@profex.ir]

(۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۳ ۰۲:۰۳ ب.ظ)yasemi نوشته شده توسط:  دوست عزیز فقط شما متخصص نیستی که اینجوری با دیگران صحبت می کنی !!! جای تاسف داره حرف زدن شما! دیگه عزیز برای کارهای مثل پیک و نگهبانی شما کاسه داغ تر از آش و دایه بهتر از مادر نشو همه ما می دونیم کسی که میره پیک میشه یا نگهبان هیچ تخصصی نداره که این کاره شده البته بگم همین جا که این شغل ها شغل بد به حساب نمیان و من برای این افراد احترام قائلم این حرف های هم که شما میزنی خودتونم دارید به اون جواب می دید میدونید که برنامه نویس مسلط به جاوا تازه ۱ تومن میدن تازه اگه در یک شرکت درست و حسابی باشه! در تمام دنیا و همین خود شما هم از اول که این کاره نبودید (البته الانشم بعید می دونم باشید افراد پر مدعا معمولا فقط حرف هستند) در تمام شرکت ها اول کسی رو وارد گروه می کنند و بعد با توجه به سیاست های اون گروه کاری و شرکت با هم هماهنگ شده و ادامه کار میدن در تجربه خوب قطعا دخیل هست و این حرف شما درسته اما واقعیت اینکه وقتی در ایران اگه در شرکتی که کار می کنید شریک نباشید سود آنچنانی به شما نمیرسه. اینم در نظر داشته باش آقای تخصص که کسی که داره عدس و لوبیا میفروشه هم حداقل ماهی ۲ تا ۳ تومن داره! پس شما هم به یه آدم کاملا حرفه ای در جاوا پول آنچنانی نمیدی! حالا یه حرفه ای در برنامه نویسی کجا و یه عدس فروش کجا! تازه این ها همه مال تهران بود در شهرهای دیگه که دیگه بدتر. کمی واقع بین باشید در ایران شناس و رانت و رابطه حرف اول رو میزنه خود شما اگه این کاره باشید میدونید که چقدر پروژه وجود داره که به هر کسی اون ها رو نمیدن و اونا دارن با رانتی که دارن درآمد های کلان به دست میارن حرف من در کل این که هرتازه کاری بالاخره یه روز با تجربه و حرفه ای میشه حتی کمتر از یک سال این شدنی هست اما وقتی کسی میاد و می بینه که حقوق آنچنانی درش نیست دیگه به اون سمت نمیره

ببین دوست عزیز تندی حرف من در این است که شما یک قاعده ساده را در نظر نمی گیری. جامعه و مشتری اهمیت نمی دهد که شما چقدر متخصص هستید و چقدر درس خوانده اید و ... و یک پیک موتوری از ناچاری به این شغل روی آورده است! ببینید خیلی ساده است مشتری بابت ارزش که شما برایش ایجاد می کنید به شما پول می دهد! شما باید ثابت کنی ارزشی که شما می آفرینید ۱۰ برابر نگهبان و پیک موتوری است مثلا یک DBA باتجربه برای یک سازمان بزرگ، امنیت اطلاعات را فراهم می کند پس ارزش ۴ تا ۵ میلیون حقوق در ماه را دارد یا یک php کار حرفه ای که می تواند همه نیازمندی های نرم افزاری یک شرکت متوسط را رفع کند پس می ارزد که ماهی ۲ میلیون حقوق بگیرد. حالا اگر همین php کار خوش فکر باشد و با یک محصول خوب بتواند همین کار را برای ۱۰ یا ۱۰۰ شرکت بطور همزمان انجام دهد (تولید انبوه) صاحب یک کسب و کار شده است! این یعنی ارزش آفرینی! مشکل اینجاست که ما فکر می کنیم یک نفر چون چند سال تحصیل کرده حتما باید بیشتر از یک پیک موتوری که سیکل دارد حقوق بگیرید. شما زمانی می توانی بگویی یک عدس فروش کجا و یک برنامه نویس کجا! که ارزش بیشتری برای مشتری ایجاد کنی وگرنه یک عدس فروش خوب که جنس خوب می اورد و رفتار خوبی هم با مشتری دارد، باید هم به اندازه کارش پول خوب در بیاورد! اینکه من و شما برنامه نویس شده ایم و خودمان را درگیر پیچیدگی های زیاد کار نرم افزار کرده ایم انتخاب خودمان بوده و طلبکاری ندارد، کار عدس و لوبیا هم به اندازه خودش بلدی می خواهد! من برای این عصبانی می شوم که شمایی که سابقه کار هم دارید، دید درست را به دوستان دیگر منتقل نمی کنید! البته من شما را نمی شناسم و موضوع هم شخصی نیست یک بحث حرفه ای است. تعارف هم ندارد.
چند نکته دیگر درآمد یک جاوا کار با یکسال تجربه (تجربه کم) حدود یک میلیون است اما درآمد یک جاواکار حرفه ای سه تا پنج سال کار حدود ۲ تا ۳ تومان است به شرط اینکه باتجربه باشد و این سه سال را یللی تللی نرفته باشد!!! البته بعضی وقت ها می بینم افرادی در یک شرکت با حقوق کم و شرایط بد کار می کنند و صدایشان هم در نمی آید خب باید آدم خودش برای کارش ارزش قایل باشد بعضی کارفرماها می خواهند برده داری کنند، خب باید آدم بره یک جای بهتر با حقوق بهتر و با شرایط پیشرفت بهتر شما وقتی در سود با کارفرما شریک نیستید، در ضرر و بی عرضه کارفرما در مدیریت و بازاریابی هم نباید شریک باشید!
در مورد راه اندازی کسب و کار هم باید بگم که بالاخره شرایط کارمندی همین است، شما هر جای دنیا کارمند باشید، همین است. همه جا راه اندازی کسب و کار تازه سخت است و علاوه بر توان فنی به مهارت های مدیریتی و بازاریابی هم احتیاج دارد و همه جا هم سخت است. البته در ایران که خیلی خیلی سخت است چون دولت بزرگ است پول نفت دارد رانت هست رابطه هست و ... اما درهمین اوضاع هم اگر ما به جای شکایت کردن و غر زدن، مهارت های بازاریابی و مدیریتی مان را بیشتر کنیم می توانیم به نتایج خوبی برسیم الان کلی شرکت خصوص در همین نرم افزار دارند کار می کنند البته پوست شون داره کنده می شه ولی بالاخره دارند کار می کنند. دیگه من از نوشتن خسته شدم شما از خوندن خسته نشدید!!!

[Brueder]

واقعا از این بحثی که شکل گرفت راضی هستم، تشکر از دوستی که بحث رو شروع کرد و تشکر از دوستانی که دارن ادامه میدن، لطفا کسانی هم که در بحث شرکت نکردن وارد بشن و از تجربیات خودشون بگن.

[hosshah]

(۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ ۰۹:۲۶ ق.ظ)Bahar_HS نوشته شده توسط:  شما این شانس رو داشتید که روی یک نقطه شروع خوب باشید و با تلاش خودتون این نقطه ی شروع خوب رو تبدیل به سکوی پرتاب کنید.
ولی این نقطه شروع های خوب واقعا برای همه فراهم نیست.
وقتی یادم می افته خیلی غصه دار می شوم؛ خیلی پرانرژی و امیدوارانه شروع کردم ؛ خیلی سختی کشیدم؛ حاضر بودم سختی ها رو تحمل کنم به شرط اینکه بالا برم؛ ولی چی شد؟ افسرده،سرخورده و ناامید و حالا حدود ۲ سالی میشه که کد نزدم و با همه ی عشقی که یک روزی به برنامه نویسی و برنامه نویس شدن داشتم الان یک کارمندم!
و مدت هاست که دارم با خودم کلنجار می رم و از خودم و خدا می پرسم جای من کجاست؟برنامه نویسی رو بذارم کنار و یک کار جدید شروع کنم؟ به نتیجه نمی رسم با خودم......

به نظر من آدم به همون اندازه که تلاش کنه نتیجه میگیره و وقتی هم که نا امیدی بیاد سراغمون خب معلومه زمینگیر میشیم و دیگه راهی برای پیشرفت نیست و متاسفانه دچار روزمرگی میشیم.
من هنوز به اون رده ای نرسیدم که مجبور باشم برم سر کار و شاید حرفی که میزنم خیلی درست نباشه اما وقتی که دوره کارآموزیم رو تو ایرانخودرو گذروندم با خودم عهد بستم که هیچ وقت برای استخدام سمت این جور شرکت ها نرم. چون واقعا روزمرگی اون جا بیداد میکنه، کسی دنبال پیشرفت نیست و اگر هم کسی باشه با پتک میزنن تو سرش تا سر جاش بایسته. تا حالا با خودتون فکر کردین که بین شرکت ایرانخودرو که سال ۱۹۶۲ تاسیس شد و kia که سال ۱۹۵۷ تاسیس شده چه فرقی وجود داره؟ شاید بحث از مسیرش منحرف شد ولی میخوام اینو بگم که الان اکثر کارمند های این شرکت ها در ایران هیچ انگیزه ای ندارن که دلایل متعددی داره اما وقتی که این اتفاق می افته هم اون کارمند، هم اون شرکت و هم اون مملکت رو به انحطاط و افسردگی میره چون هیچ چیز جای خودش نیست و ارزش هیچ کس و هیچ چیز مشخص نیست. حالا ما شاید نتونیم کل مردم رو آموزش بدیم که این موارد رو رعایت کنن ولی میتونیم از خودمون شروع کنیم و جایی بریم برای استخدام که واقعا مطابق میلمون هست و وقتی استخدام شدیم به هر طوری که شده بهترین کار و خلاقیتمون رو انجام بدیم حتی اگر به قیمت متوقف شدن و اخراج شدن باشه. هیچ چیز به اندازه زندگی و سلامتی روحی و جسمی ارزش نداره

[Bahar_HS]

(۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ ۱۲:۲۵ ب.ظ)hosshah نوشته شده توسط:  

(13 اردیبهشت ۱۳۹۳ ۰۹:۲۶ ق.ظ)Bahar_HS نوشته شده توسط:  شما این شانس رو داشتید که روی یک نقطه شروع خوب باشید و با تلاش خودتون این نقطه ی شروع خوب رو تبدیل به سکوی پرتاب کنید.
ولی این نقطه شروع های خوب واقعا برای همه فراهم نیست.
وقتی یادم می افته خیلی غصه دار می شوم؛ خیلی پرانرژی و امیدوارانه شروع کردم ؛ خیلی سختی کشیدم؛ حاضر بودم سختی ها رو تحمل کنم به شرط اینکه بالا برم؛ ولی چی شد؟ افسرده،سرخورده و ناامید و حالا حدود ۲ سالی میشه که کد نزدم و با همه ی عشقی که یک روزی به برنامه نویسی و برنامه نویس شدن داشتم الان یک کارمندم!
و مدت هاست که دارم با خودم کلنجار می رم و از خودم و خدا می پرسم جای من کجاست؟برنامه نویسی رو بذارم کنار و یک کار جدید شروع کنم؟ به نتیجه نمی رسم با خودم......

به نظر من آدم به همون اندازه که تلاش کنه نتیجه میگیره و وقتی هم که نا امیدی بیاد سراغمون خب معلومه زمینگیر میشیم و دیگه راهی برای پیشرفت نیست و متاسفانه دچار روزمرگی میشیم.
من هنوز به اون رده ای نرسیدم که مجبور باشم برم سر کار و شاید حرفی که میزنم خیلی درست نباشه اما وقتی که دوره کارآموزیم رو تو ایرانخودرو گذروندم با خودم عهد بستم که هیچ وقت برای استخدام سمت این جور شرکت ها نرم. چون واقعا روزمرگی اون جا بیداد میکنه، کسی دنبال پیشرفت نیست و اگر هم کسی باشه با پتک میزنن تو سرش تا سر جاش بایسته. تا حالا با خودتون فکر کردین که بین شرکت ایرانخودرو که سال ۱۹۶۲ تاسیس شد و kia که سال ۱۹۵۷ تاسیس شده چه فرقی وجود داره؟ شاید بحث از مسیرش منحرف شد ولی میخوام اینو بگم که الان اکثر کارمند های این شرکت ها در ایران هیچ انگیزه ای ندارن که دلایل متعددی داره اما وقتی که این اتفاق می افته هم اون کارمند، هم اون شرکت و هم اون مملکت رو به انحطاط و افسردگی میره چون هیچ چیز جای خودش نیست و ارزش هیچ کس و هیچ چیز مشخص نیست. حالا ما شاید نتونیم کل مردم رو آموزش بدیم که این موارد رو رعایت کنن ولی میتونیم از خودمون شروع کنیم و جایی بریم برای استخدام که واقعا مطابق میلمون هست و وقتی استخدام شدیم به هر طوری که شده بهترین کار و خلاقیتمون رو انجام بدیم حتی اگر به قیمت متوقف شدن و اخراج شدن باشه. هیچ چیز به اندازه زندگی و سلامتی روحی و جسمی ارزش نداره

حرف شما درست!
ولی خود من سرهمین تلاش کردن و امیدواربودن و سختی کشیدن و هرچیزی رو تحمل کردن داغون شدم؛بعضی وقتها با خودم فکر می کنم اگر من هم یک نقطه شروع بهتر داشتم الان کجا بودم؟
اینکه هنوز تصمیم قطعی نگرفتم و نمی تونم بگیرم ، به خاطر ته مانده ی امیدی هست که دارم ، برای اینکه دنبال راهکار،راهنمایی یا جوابی هستم که منو امیدوار و مطمئن کنه برای بازگشت به راهی که با کلی امید و انرژی شروعش کردم...

[blackhalo1989]

(۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ ۰۴:۱۱ ب.ظ)master entry نوشته شده توسط:  به عنوان یک دانشجو ۳.۵ سال زحمت کشیدم تا مدرکم رو بگیرم و قطعا باید فرقی بین من و اون آقاهه(خدمت کاره) باشه؟ حتما برای انهایی که تلاش نمیکنن فرق نداره!

برای صاحب کار توانایی شما در خلق ارزش مهمه. شما بعد از اینکه از دانشگاه اومدید بیرون بالقوه میتونید خیلی چیزا رو به سرعت یاد بگیرید ولی معمولا بافعل چیزی برای خلق ارزش ندارید.

(۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ ۰۴:۱۱ ب.ظ)master entry نوشته شده توسط:  ان دانشگاهی که شما گفتین وجود داره ولی نباید بستش بدین به کلیه دانشگاه ها. نمیدونستم کسی که از دانشگاه فارغ التحصیل میشه بی تجربه است؟ اوه اوه ! پس باید ۱۰ سال تو این کشور صبر کنم تا بشه ۳۰ سالم بعدش اون اقا جاوا کاره بیاد بگه حالا تو تجربه داری؟؟؟

بله کسی که از دانشگاه فارغ التحصیل میشه بی تجربه است. نمیدونم مقاله معروف پیتر نرویگ رو خوندید یا نه. تو اون مقاله توضیح میده برای اینکه یه نفر برنامه نویس حرفه ای بشه به ۱۰ سال کار کردن نیاز داره. احتمالا پیتر نرویگ رو با کتاب هوش مصنوعیش میشناسید ولی ایشون تو صنعت هم معروفه.
منبع:
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.

چند تا جمله جالب برای از این مقاله:

Researchers (Bloom (1985), Bryan & Harter (1899), Hayes (1989), Simmon & Chase (1973)) have shown it takes about ten years to develop expertise in any of a wide variety of areas

even Mozart, who was a musical prodigy at age 4, took 13 more years before he began to produce world-class music

---

(۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ ۰۴:۱۱ ب.ظ)master entry نوشته شده توسط:  اگر شما java و junit کار کردی، ما رفتیم خودمون یک کیت unit test نویشتم. اگر تو این کشور باب شده همه با java کد کنن ما رفتیم با haskell, ocaml, ruby, python, O-C, rails, flask, و ... کد کردیم. اگر شما جاوا رو کپ زدید ما رفتیم اینا رو دلار پول دادیم.

این زبان ها بیشتر کارکرد دانشگاهی و کارکرد خاص دارن. نمونه بارزش هسکل هست. این زبان pure functional هست و برای همین برای concurrency بسیار مناسبه ولی شما فکر می کنید برای concurrency تو صنعت از چی استفاده میشه؟ شرکت های بزرگ جهانی برای concurrency از چی استفاده می کنن؟ Erlang رو کمپانی اریکسون توسعه داد و برای concurrency استفاده میشه. گوگل جدیدا داره به سمت گو متمایل میشه. هسکل با هدف استفاده تو صنعت و بازدهی زمان اجرای بالا تولید شد؟ ولی گو دقیقا برای همین تولید شد و الان داره استفاده میشه. junit رو کنت بک آورد. فکر می کنید اندازه اون تجربه دارید؟ یا اندازه اون معروف هستید؟ پس اگر نیستید احتمالا از کیت unit testتون فقط خودتون استفاده می کنید و بقیه دنبال راه حل های ثابت شده ای مثل junit, PHPUnit میرن.
یا مثلا جنگو رو بیشتر startup ها استفاده می کنن برای اینکه سریع میخوان سایت رو راه بندازن (و احتمالا به دلیل هزینه). یه نگاهی به محبوبیت زبان های برنامه نویسی بندازید. الان سی و جاوا دارن با همدیگه سر پرطرفدار ترین زبان میجنگن.
یاد گرفتن زبان های برنامه نویسی زیاد به آدم دید میده. مخصوصا زبان های برنامه نویسی متفاوت ولی به هر حال mainstream الان رو زبان های C-like هست بیشتر (به استثنای زبان هایی مثل پایتون و روبی) به این دلیل که این زبان ها برای کار عملی ایجاد شدن نه دانشگاهی. الان F# با عمری خیلی کمتر از هسکل داره تو زبان های تابعی پادشاهی میکنه به این دلیل که با دید عملی درست شده و مایکروسافت پشتشه.

(۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ ۰۴:۱۱ ب.ظ)master entry نوشته شده توسط:  قاعدتا در کشورهای توسعه یافته فارغ التحصیل شدن در مقطع لیسانس به معنای داشتن دانش کافی برای انجام هر کاری است. بنابراین باید گفت نه تنها کشور ترکیده است بلکه یک سری افراد(اقا جاوا کاره) فکر میکنن همه چیز خوبه تنها مشکل فارغ التحصیلان دانشگاه های سراسری تهران هستن. برم به اساتید دانشگامون بگم که شما دارید الکی بچه های دانشگامون رو بورس میکنید اخ یک نفر گفته ...

فارغ التحصیلی به هیچ وجه به معنای داشتن دانش کافی نیست. تو دانشگاه به شما فقط سررشته هارو نشون. این شما هستید که بعد باید خودتون قضیه رو دنبال کنید.
اینکه افراد بورس میشن برای کار تحقیقاتی بورس میشن. این فرق داره با تجربه در کار. مثلا کسی که با vision بورس میشه قراره اونجا تو یه پروژه vision کار کنه (در یک پروژه که به دانشگاه سپرده شده) نه اینکه به عنوان senior programmer تو اپل کار کنه.

(۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ ۰۴:۱۱ ب.ظ)master entry نوشته شده توسط:  اگر کار بلدی برو تو یک contest جهانی شرکت کن بعد میبینی یک نفر که با C(زبان اول جهان در حال حاضر) کد زده و ۲۰ سالشه شده رتبه اول و یکی از کمپانی های ... میخردش بعد شما .... حداقل همون بچه های بی تجربه میتون رتبه بیارن.

تو contest ها شما توانایی هایی بدست میارید ولی این توانایی برای تحلیل یه برنامه چند صد هزار خطی به کارتون نخواهد آمد.
در آخر به نظرم شما تو محیط دانشگاهی غرق شدید. خوبه اگه یه مقدار واقعیت ها رو ببینید. منظورم ایران نیست بلکه منظور کل دنیاست. یه سر به محبوبیت زبان های مختلف بزنید. پول هایی که اوراکل و مایکروسافت دارن برای جاوا و سی شارپ خرج می کنن. جالبه بهتون بگم من خودم از هسکل و سی خوشم میاد (و البته از سی++ خوشم نمیاد) ولی واقعیت اینه که سی کاربرد های خاص داره در همه جای دنیا (مثل جی تی کی و برنامه نویسی برای میکروکنترها).
هدف من نفی تحصیل نبود بلکه اشاره به این نکته بود که واقعی فکر کنید. ببینید با کارتون چه نیازی رو میتونید برآورده کنید. همونایی که اپلای میکنن هم با فاند میرن و این فاند از طریق برآورده کردن نیازی داره تامین میشه وگرنه استاد از پول نفت که به شما فاند نمیده. ضمن اینکه شاید بگید که درس خوندن در دانشگاه برای کارهای بزرگ خوبه. این جمله درسته ولی کارهای بزرگ تجربه زیادی هم میخواد. فقط فکر کنید چی میشد از bigtable رو چند تا تازه فارغ التحصیل (بدون همکاری چند نفر با تجربه) بنویسن! گوگل نابود میشه!