انجمنصفحه اولجستجوی انجمن

[WILL]

(۱۹ شهریور ۱۳۹۶ ۱۲:۴۴ ب.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط:  

(19 شهریور ۱۳۹۶ ۱۲:۳۹ ب.ظ)WILL نوشته شده توسط:  بازی چی؟
من تا حالا با هیچ بازی بیشتر از فیفا و پس حال نکردم.
ولی این بازی‌های تک صفحه ۴ نفره با چهار دسته هم حال داده البته خانوادگی

battlefield 1 رو تست کنید خیلی خوبه.
تیر زدن با تفنگ های غیر اتوماتیک حال میده.

تفنگی‌هایی که خیلی دوربین جابه‌جا میشه شبیه سوار شدن اتوبوس‌های بنز قدیمیه بعد از نیم ساعت سرگیجه و تهوع

[pioneer01]

(۱۹ شهریور ۱۳۹۶ ۱۲:۳۹ ب.ظ)WILL نوشته شده توسط:  ۲۱ سال تکلیفش با خودش مشخصه؟!!! به نظرم ۳۰ سالگی هم هنوز مشخص نیستا و ثبات رو اصن موافق نیستم

به نظرم سن شناسنامه ای زیاد مهم نیس
ممکنه کسی که ۲۰ سالشه از ۲۵ ساله بیشتر درک کنه، نمیدونم
-------
بیشتر سوالم اختلاف سنیه، زیاد نیس؟؟

[blackhalo1989]

(۱۹ شهریور ۱۳۹۶ ۰۱:۰۱ ب.ظ)pioneer01 نوشته شده توسط:  بقیه متنو هم خوندم با اجازتون

پس امیدوارم ویرایش آخرشو خونده باشید

[WILL]

(۱۹ شهریور ۱۳۹۶ ۰۱:۰۴ ب.ظ)pioneer01 نوشته شده توسط:  

(19 شهریور ۱۳۹۶ ۱۲:۳۹ ب.ظ)WILL نوشته شده توسط:  ۲۱ سال تکلیفش با خودش مشخصه؟!!! به نظرم ۳۰ سالگی هم هنوز مشخص نیستا و ثبات رو اصن موافق نیستم

به نظرم سن شناسنامه ای زیاد مهم نیس
ممکنه کسی که ۲۰ سالشه از ۲۵ ساله بیشتر درک کنه، نمیدونم
-------
بیشتر سوالم اختلاف سنیه، زیاد نیس؟؟

خب اگه سن عقلی رو با سن شناسنامه‌ای جدا بگیریم ، دیگه اهمیتی نداره سنشون چقدر تفاوت داره
درک هم به سن و سال ربطی نداشته باشه به نظر من
دختر بچه‌های ۷ ساله بیشتر از خودشون در ۲۰ سالگی درک احساسات دارند

[pioneer01]

(۱۹ شهریور ۱۳۹۶ ۰۱:۲۴ ب.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط:  

(19 شهریور ۱۳۹۶ ۰۱:۰۱ ب.ظ)pioneer01 نوشته شده توسط:  بقیه متنو هم خوندم با اجازتون

پس امیدوارم ویرایش آخرشو خونده باشید

فکر کنم اولی رو خوندم
Buzzword هم یک کلمه اس جدا ننویسین

[RASPINA]

(۱۹ شهریور ۱۳۹۶ ۱۲:۳۹ ب.ظ)WILL نوشته شده توسط:  سال تکلیفش با خودش مشخصه؟!!! به نظرم ۳۰ سالگی هم هنوز مشخص نیستا و ثبات رو اصن موافق نیستم

دهه ۶۰ ای ها الان دیگه تو بازه ۳۰ هستند.اونا تا آخر عمر تکلیفشون با خودشون مشخص نیست....
الان یه دختر دهه ۷۵ای همه ما را میذاره تو جیبش کامالا هم عاقله

---

(۱۹ شهریور ۱۳۹۶ ۰۱:۰۴ ب.ظ)pioneer01 نوشته شده توسط:  بیشتر سوالم اختلاف سنیه، زیاد نیس؟؟

باید ببینی روحیات هر دو به هم نردیکه یا نه
یه وقتی پسر خیلی بانشاط و پر انرژیه یه وفتی هم اندازه یه آدم ۶۰ ساله پیره
شرایط نسبیه

[WILL]

(۱۹ شهریور ۱۳۹۶ ۰۲:۲۳ ب.ظ)RASPINA نوشته شده توسط:  دهه ۶۰ ای ها الان دیگه تو بازه ۳۰ هستند.اونا تا آخر عمر تکلیفشون با خودشون مشخص نیست....

دهه شصتیا گفتی و کردی خرابم، شاید یه جنبش دهه شصتیزم راه انداختیم

[pioneer01]

فک کنم فارغ التحصیل شدم:|

[WILL]

(۱۹ شهریور ۱۳۹۶ ۰۳:۱۵ ب.ظ)pioneer01 نوشته شده توسط:  فک کنم فارغ التحصیل شدم:|

مبارکه، خدا براتون نگهش داره، حالا تحصیلتون اسمش چیه؟

[pioneer01]

(۱۹ شهریور ۱۳۹۶ ۰۳:۳۲ ب.ظ)WILL نوشته شده توسط:  

(19 شهریور ۱۳۹۶ ۰۳:۱۵ ب.ظ)pioneer01 نوشته شده توسط:  فک کنم فارغ التحصیل شدم:|

مبارکه، خدا براتون نگهش داره، حالا تحصیلتون اسمش چیه؟

نمیدونم

[RangiRangi]

سلام

(۱۷ شهریور ۱۳۹۶ ۰۸:۳۳ ب.ظ)Milestone نوشته شده توسط:  ...
مثلا به نظرم اگه همین الان تصمیم بگیریم که برای کنکور کارشناسی ارشد رشته گیاه‌شناسی! درس بخونیم ولی اجرای اون رو به شنبه صبح محول کنیم، اون هدف نه قلبی و نه قوی هست و حتما تو اون تصمیم تردیدهایی هست و اگه همین الان اجراییش کنیم واقعا داریم از خوندنش لذت می‌بریم و به باهاش شاد هستیم و می‌خندیم؟

همین پزشکی رو مثال زدید شما.. الان کلی داوطلب تجربی سال هاست که پشت کنکور هستند و از خودشون بپرسید میگن از علاقه به پزشکی کم مونده هلاک بشن و به خاطر علاقه به پزشکیه . در حالیکه ما که خارج از اون فضا به قضیه نگاه میکنیم میبینیم که این ها تحت تاثیر خانواده، مدارس، دوستان، مشاوران کنکور و موسساته که به پزشکی سوق داده شدند. این بچه ها به قول معروف داغن.. تا وارد دانشگاه نشن و از اون جو کنکور و تبلیغات و شعارهای موسسات و حرف در و همسایه دور نشن، متوجه نمیشن واقعا به چی علاقه دارن. و وقتی هم متوجه میشن که دیگه خیلی دیر شده.
همش حس میکنم گاهی وقتا علایق ما، علایق خود ما نیست. علایق محیط و اطرافیان ماست که ما مثل یک آینه فقط تصویر این علاقه جمعی رو به همون جمع نشون میدیم.

(۱۷ شهریور ۱۳۹۶ ۰۸:۳۳ ب.ظ)Milestone نوشته شده توسط:  واقعیته و داستان نیست، بازم به درجه اون عشق و حریص بودن نسبت بهش بستگی داره؛
خودم بیشترین هیجان‌ها و لذت‌هام زمانی هست که انجام کاری رو می‌پذیرم که هیچ شناختی ازش ندارم
...

چقدر خوب. پس شما هم تجربه کردید این حس رو و واقعیته..
بیشترین هیجان.. توصیف قشنگی بود. دقیقا همین منظورم بود ولی نمیدونستم چطور بیانش کنم و چقدر خوب که شما دقیقا به اون سوالی که تو ذهنم جواب دادید.
عجیبه برام که من هیچ وقت این حس رو تجربه نکردم. ممکنه به خیلی کارها علاقه زیادی داشته باشم (مثلا یادگیری زبان ها) ولی هیچ وقت انقدر جذب این کار نشدم و هیچ وقت هم از فکر کردن بهش ذوق زده نشدم!

پس دیدگاه من ایراد داره.. و باید قشنگ در مورد اهدافم فکر کنم.


باز هم ممنونم از جواب. واقعا کامل و عالی بود
کاش میشد چند بار لایک کنم.. اصلا الهی یوزرتون بنفش بشه
باز هم ممنون

(۱۹ شهریور ۱۳۹۶ ۱۱:۵۴ ق.ظ)vazoupresin نوشته شده توسط:  ۱) اصولا اگر شما برای مدت چندین سال به دنبال یک هدف باشید که در کنارش تلاش برای رسیدنش رو هم اضافه کنید، این میشه هدف حقیقی شما که سرشت، انتظارات و نیرو و توان جسمی و خلقی شما اون رو طلب میکنه. این که در این موضوع وفاداری اصل هست. این که شما از مسیر اصلی منحرف نشید، خسته نشید و دلزده نشید و با تمام سختی هایی که امکان داره با اون روبرو بشید مقاومت کنید. همچنین دررابطه با مزایایی که داره متوجه باشید. این که در نهایت توقع چه چیزی رو دارید.
برای مثال چه گوارا اگر چه به عقیده عده ای خانواده خودش رو رها کرد اما در نهایت یک ملت رو آزاد کرد
۲) بله. اگر شما فطرتا در مسیر مشخص حرکت کنید و هدف واقعی خودتون رو با توجه به استقلال ذهنی که دارید پیش ببرید این حالت رو تجربه میکنید.
۳)بستگی به هدف شما داره و شناختی که از خودتون دارید
۴)جوگیری یه احساس گذرا هست که بعدا ممکنه پشیمون بشید، و یا آزردگی برای سایرین بوجود بیارید. اما هدف رو من بالاتر سعی کردم واضح کنم

موفق باشید

ممنونم
تعریفتون عالی بود ولی یک سوال دیگه ای هم برام مطرح شد. اونم اینکه تا کی میشه مقاومت کرد؟
وقتی بحث شکست های پی در پی و مقاومت در راه هدف و غیره میشه ممکنه آدم فکر کنه این کار من نیست.. از اول هم کار من نبوده و نباید خودم رو درگیر این مسئله میکردم. این سرزنش درونی دلسردی از هدفه یا آگاهی واقعی نسبت به کاذب بودن یه هدف؟

چقدر جواب سوال آخر رو دوست داشتم.
باز هم ممنونم از پاسختون و وقتی که گذاشتید

[sss]

(۱۹ شهریور ۱۳۹۶ ۰۵:۲۰ ب.ظ)siahsefid نوشته شده توسط:  همش حس میکنم گاهی وقتا علایق ما، علایق خود ما نیست. علایق محیط و اطرافیان ماست که ما مثل یک آینه فقط تصویر این علاقه جمعی رو به همون جمع نشون میدیم.

کاش یه روزی برسه که سیستم استعداد سنجی درستی توی آموزش و پرورش اجرا بشه.
الان بر اساس نمره است نه استعداد واقعی. زمان انتخاب رشته دبیرستان توی فرم هدایت تحصیلی که به من دادن امتیاز برای همه رشته ها بین ۹۸ تا ۹۹ بود. اون اختلاف های صدمی درصدی چه کمکی میتونست بکنه؟
یا بچه های کنکوری که به خیال خودشون میرن پیش مشاور که انتخاب خوبی کنن در حالی که نمیدونن اون مشاور هم خودش نمیدونسته و نمی دونه چکار کنه.
------------------------------------

مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.

[RangiRangi]

(۱۹ شهریور ۱۳۹۶ ۰۵:۴۹ ب.ظ)sss نوشته شده توسط:  کاش یه روزی برسه که سیستم استعداد سنجی درستی توی آموزش و پرورش اجرا بشه.
الان بر اساس نمره است نه استعداد واقعی. زمان انتخاب رشته دبیرستان توی فرم هدایت تحصیلی که به من دادن امتیاز برای همه رشته ها بین ۹۸ تا ۹۹ بود. اون اختلاف های صدمی درصدی چه کمکی میتونست بکنه؟
یا بچه های کنکوری که به خیال خودشون میرن پیش مشاور که انتخاب خوبی کنن در حالی که نمیدونن اون مشاور هم خودش نمیدونسته و نمی دونه چکار کنه.

البته بحث من کلا در مورد اهداف بود و تجربی رو فقط مثال زدم برای رسوندن منظورم..
ولی در مورد نظام آموزشی کاملا با شما موافقم. من قشنگ یادمه زمان ما رشته های مهندسی عجیب تبلیغ میشد.. بیکاری الان ما نتیجه اون تبلیغاته.. چنان جوی درست کرده بودند انگار ریاضی ها نابغه قرن هستند و تا فارغ التحصیل هم بشند جذب بازار کار میشن! و همه ریاضی رو ترجیح میدادند به رشته های دیگه نظری و همینطور فنی حرفه ای..
قبل از ما هم که انسانی به خاطر تبلیغ روانشناسی و حقوق پرطرفدار شد که نتیجه اش شد کلی فارغ التحصیل حقوق و روانشناسی بیکار.. الان هم که همین بلا سر تجربی داره میاد کم کم ..
بعد از تجربی حتما نوبت رشته های فنی حرفه ایه!!
بماند که الان همه از دم ارشد میخونن و دیگه تو بیشتر استخدام های رشته ما ارشد میخوان! اون هم برا کاری که اصلا ربط زیادی به کامپیوتر نداره شاید.

به قول شما کاش سیستم استعداد سنجی درستی تو آموزش پرورش اجرا میشد اونی که استعداد ورزشی داشت میتونست بره دنبال ورزش.. استعداد هنری داشت میتونست بره دنبال هنر و .... یا حداقل تا ۱۸ سالگی انتخاب رشته عقب میفتاد. تا ۱۸ سالگی دانش آموز از همه درس ها میخوند ببینه واقعا چی رو دوست داره و تو دانشگاه همون رو ادامه میداد. ۱۵ سالگی سن مناسبی برای انتخاب رشته نبود.

[James Sullivan]

.............................................................

[khayyam]

بحث ازدواج تمام نشده به نتیجه نرسیده و نخواهد رسید .