(۳۱ فروردین ۱۳۹۶ ۰۹:۲۲ ب.ظ)The BesT نوشته شده توسط: (31 فروردین ۱۳۹۶ ۰۵:۴۲ ب.ظ)codin نوشته شده توسط: درستش این بود ترم یک لیسانس یکیو پیدا میکردیم ۵-۶ سال بودیم با هم بعد ازدواج میکردیم... الان تا بری یک آدم هفت پشت غریبه رو ببینی و بشناسیو بعد فشار خانواده ها هم روتون هست و نمیتونید به مرور یخاتون وا شه و باید نسبتا سریع هم دیگه رو بشناسیدوووو...توی دیدارهای که با برنامه قبلی شکل میگیره هم آدما با خود واقعی شون فاصله میگیرن تازه...تازه اکثرا هم احتمالا همفکرت نیستن نسبت به هم دانشگاه ها و هم کلاسی هات.... کلا پروسه خیلی سخت تر شده و بیشتر انرژی میخواد به نظرم.
فکر کنم به این راحتی که میگید نیست. شاید هم من نمیتونم. ۵-۶سال با یکی بودن که همدیگه بشناسید و صبر کنیم ببنییم شرایط چطور پیش میاد بنظرتون سخت و اشتباه نیست؟ فرهنگ همه خانواده ها هم نمیپسنده. من مواردی میشناسم اینجوری عمل کردند بعد با مخالفت خانواده ها همراه شده و فرصت هم برای آقا پسر یا حتی دختر خانم جور شده برای تحصیل بره خارج کشور و دیگه قید این رابطه زده و به هردوشون یه ضربه روحی وارد شده.ولی بخاطر نبود شرایط مجبور بودن به اینکار. حتی مواردی هم بوده که فرصت خارج جور نشده تو همین ایران موندن ولی بعد ۵-۶سال دیدگاههاشون و نظراتشون عوض شده و خیلی اتفاقات میتونه بیفته که این رابطه به نتیجه نرسه ولی اگر بیفته که عالیه. حتی مواردی هست که با همین دید پیش رفتن و بعد از ۵سال ازدواج کردن و زندگی بسیار شیرینی با هم دارند
البته من نمیگم هیچ نقصی نداره ولی به صورت کلی خیلی بهتر از شرایط سنتی/نیمه-سنتی فعلی هست. برای مثال این که میگید بعد ۵-۶ سال نظراتشون عوض شده این دو نفر اگر ازدواج میکردن همون اولش خب خیلی بدتر بود مثلا شیش ماه بعد آشنایی (مطابق الگوی سنتی آشنایی) ازدواج میکردن شرایط خیلی بدتر بود که ۵ سال بعد ازدواج بفهمن تفاهم ندارن یا دیدگاهاشون عوض بشه!! الان که صرفا یک پذیرش خارج از کشور را از دست دادن.
اگر منظورتون اینه توی اون سن دیدگاه آدم ها راحت عوض میشه و بلوغ کافی ندارن از این زاویه حرفتون درسته هرچند اونم بستگی به آدمش داره....