(۳۰ آذر ۱۳۹۱ ۱۲:۳۳ ق.ظ)Fardad-A نوشته شده توسط: تخصص و علاقه در هرشغلی یه موضوعه، کار اخلاقی کردن یه موضوع دیگه است. ممکنه من معلم خیلی با سوادی باشم ولی اگه یه بچه تو کلاسِ من از قیافه اش غم و اندوه بباره برایم مهم نباشه .چون من معلمم و وظیفه ام تدریسه.عکسش هم هست.
شاید بخاطر اینه که سن و سالم بیشتره و در گذر زمان آدمها را بیشتر تغییرشون را حس میکنم.
منظور من از انتخاب بهترین افراد در خارج فقط از لحاظ سواد نبود از همه نظر بود.
من منظور پست اولتونو فهمیدم. از خیلی از جهات درسته.
ولی باید بپذیریم که زن های خارجی تو اجتماعشون فعالیت بیشتری دارن(به درست بودن یا نبودنش کاری ندارم) و منجر به اعتماد به نفس بیشتر در اونا می شه .این باعث می شه شجاع تر بشن و در موارد اینچنینی دستپاچه نشن و کمتر بترسن.
و همینطور آموزشهایی که به معلمان در چنین شرایطی در خارج داده می شه که تو ایران خبری نیست.
(۳۰ آذر ۱۳۹۱ ۱۲:۳۳ ق.ظ)Fardad-A نوشته شده توسط: من نه جامعه شناسم ، نه معلم اخلاق ولی ما عوض شدیم و داریم بیشتر عوض میشیم. علتهاش معلومه. فقط کاش کسی بفکر ما باشد.
خوب این تقصیر کیه. بجز سیاست های اشتباه دولت و سکوت مردم.
وقتی خودمون تو فکر خودمون نیستیم چه انتظاری از بقیه هست. یعنی انتظار دارین یکی دیگه بره حق ماها رو از دولت بگیره و ما فقط حقمون رو بگذاریم تو جیبمون.