انجمنصفحه اولجستجوی انجمن

[stateless]

(۰۳ شهریور ۱۳۹۵ ۱۱:۰۱ ب.ظ)Behnam‌ نوشته شده توسط:  

(03 شهریور ۱۳۹۵ ۱۰:۱۹ ب.ظ)stateless نوشته شده توسط:  در‌مورد اینکه گفتین "تهش اینا نخواهند که از این علمشون استفاده کنند" اگه از نظرِ شما استفاده‌ی از علم، فقط شاغل بودن بیرون از خونه و صرفا" در محیطهایی مثلِ شرکت و اداره است، حتما توجه دارید که استفاده‌ی از علم شکلهای دیگه‌ای هم داره، مثلا تحقیق در محیطهایی مثلِ دانشگاه و مراکزِ تحقیقاتی یا مشاغلی که میشه داخلِ خونه انجامشون داد که الزاما" ساعتِ کاری معین و یا نکاتِ منفی‌ای که احتمالا مدِّنظرِ دوستان هست رو هم ندارند. جدای از این بحث، حتی اگر خانمی همین نوع مشاغل رو هم نپسندند ولی علاقه به ادامۀ تحصیل داشته باشند نباید با نظراتی مثلِ نظرِ شما محدودشون کرد، یک دلیلِ واضح برای این صحبتم میتونه تأثیرِ کسبِ علم (اتفاقا" از نوعِ همون درسهایی که مثال زدید.) بر شکلگیری تفکراتِ فرد باشه.
درموردِ باقیِ صحبتهاتون هم خانم clint توضیحاتی دادن، من هم اضافه کنم که یادگیریِ دروسی مثلِ برنامه‌نویسی (به خصوص در زمانِ کنونی) از اصولِ اولیه‌ی دانش و سواد محسوب میشه و الزاما" نباید یک تخصص باشه. حتی شاید به قولِ شما یک روانشناس هم نیاز باشه که با برنامه‌نویسی آشنایی داشته باشه، نه برای استفاده‌ی حرفه‌ای؛ بلکه به عنوانِ یک ابزار. و سایرِ دروسِ دانشگاهی که میشه مورد به مورد، دلیل آورد که یادگیریشون بر باز شدنِ ذهن تأثیر داره.
به طورِ کلی اگر شما هدف از تحصیل رو فقط شاغل شدن میدونید، پس نیازی نیست کسی که میخواد بشینه تو خونه، همون علوم تربیتی و روانشناسی کودک رو هم بخونه!!!!

اول بگم که ایشون نگفتند شاغل بودن در بیرون از خونه. گفتند کارِ بیرون که مساوی با بیرون کار کردن نیست. پس قسمت اول حرفاتون که راجع به پروژه گرفتن و ... بود موضوعیت نداره.
عرض کردم کسب علمِ مهندسی گمون نکنم ربطی به شکل‌گیری تفکرات داشته باشه. اگر کسی در دانشگاه تفکراتش شکل می‌گیره این نشون از نقص روابط اجتماعی فرد داره که همه چیزش به دانشگاه ختم شده.
من فکر نمی‌کنم برنامه‌نویسی از اصول اولیه‌ی دانش و سواد باشه. یه فردی که کار نمی‌کنه چند بار توو عمرش برنامه مینویسه؟ زبان و کامپیوتر چرا، که اونا رو میشه بیرون از دانشگاه یاد گرفت و اتفاقاً شاید کاربردی‌تر هم یاد گرفت.

بله اگه کسی کار نکنه ولی به هر نحوی از علمی که در دانشگاه یاد گرفته (؟) در طول عمرش استفاده کنه مشکلی نیست که شغل داشته باشه یا نه، ولی درس دانشگاهی انرژی پتانسیل نیست که یه جا ساکن بشیم و بگیم پتانسیل مملکت رو بالا بردم!

صحبت‌های شما صحیح، ولی بحث از جایی شروع شد که دوستمون گفتند خانمی که علاقه‌ای به کارِ بیرون نداره، دانشگاه هم نره یا بره رشته‌ای که به دردش بخوره. حرفِ من اینه که چرا این مسئله فقط برای خانم‌ها باید مطرح بشه؟ تمامِ آقایونی که میرن دانشگاه، الزاما" از علمشون استفاده میکنن؟ همشون برای جامعه مفیدند؟ هیچکدوم شغلِ غیرِمرتبط ندارن؟ هیچکدوم وقتشون تو دانشگاه (و حتی بعد از گرفتن مدرک) تلف نشده؟ در اینکه وضعِ موجود ایراداتی داره شکی نیست ولی بحث، انتقاد به وضعِ الآنِ جامعه‌ی علمی نیست؛ بحث اینه که چرا اولین راهِ حل باید محدود کردن خانم‌ها باشه. اگه رشته‌ی مهندسی برای خانم‌ها مفید نیست، حتما رشته‌هایی هم هست که بهتره آقایون واردش نشن.
درموردِ اینکه میفرمایید کسی که تفکرش تو دانشگاه شکل میگیره، روابطِ اجتماعیش نقص داره هم حداقل من خیلی‌ها رو دیدم که بعد از ورود به دانشگاه تفکراتشون تغییر کرده (جدای از مثبت و منفی بودنش، عمیق و جدی شدن منظورمه) اگر هم میخواید بگید که به دلیلِ شرایطِ سنی بوده و ممکن بود حتی بیرونِ دانشگاه هم این تغییرات شکل بگیره، به نظرم میشه گفت سرعتش در دانشگاه بیشتره. نمیدونم چطور اینقدر ساده تأثیر تحصیلات رو نادیده میگیرید. ما که هنوز مقاطعِ بالاتر رو ندیدیم(ایشالا میبینیم) ولی یکی از دوستانم که دانشجوی ارشد بودن عقیده داشتن که حتی هر مقطعِ تحصیلی (تحصیلات تکمیلی) میتونه دیدگاهِ آدمها رو عوض کنه. حالا جهانِ اول و سومش رو نمیدونم دیگه.

[karbar]

من فکر می کنم مشکل یکم پیچیده تر از این حرفاست که اونم نشات گرفته از این است که الان ما در دوره گذار فرهنگی هستیم. تکلیفمون با خودمون معلوم نیست (شخصی). بسترهای اجتماعی لازم برای اتخاذ تصمیم درست فراهم نیست (اجتماعی)
مورد اول رو که خب دوستان دارن نظر میدن دیگه، هم دوست داریم درس بخونیم هم کار نکنیم. درس خوندن مخصوصا دروس فکری مثل ریاضی و مهندسی در شکل گیری ساختار ذهن به نظر من خیلی تاثیر داره. ولی دیدم که انقدر غیر جدی گرفته میشه که مقدماتِ وجودِ تاثیرش واقعا ناچیز میشه.
بیشترِ حرفم سر بسترهای اجتماعیشه. مثلا ما خیلی NGO نداریم. که افراد حضور پیدا کنند و با کار سازمان یافته احساس تولید و مفید بودن بکنند. کلا یه جورایی غیر از حضور در دانشگاه فرصت بروز دیگه ایی آنچنان برای همه فراهم نیست. و یا حتی کلید ورود به محیط های دیگه به نظرم در اغلب موارد ورود به دانشگاه یا مدرک دانشگاهیه. دقیقا گواه این صحبتم همین حرفی که یکی از دوستان اشاره کردن و کلی از مزایای درس خوندن گفتن، در صورتی که به نظر من این ها مزایای درس خوند نیستن. اینا مزایای خیلی از کارهای مفید هستن که متاسفانه چون از بچگی تقریبا تنها راه حضور و بروز همین دانشگاه بوده، اشتباها تمام این مزایا در ذهن خیلی از افراد به درس و دانشگاه نسبت داده میشه.
بعد عدم وجود همچین فرصت هایی خودش عواقبی داره. مثلا یکیش اینه که وقتی تنها راه موجود دانشگاهه هر چقدر هم که اوپن مایند باشیم، ناخودآگاه وقتی یک دیپلمه رو ببینیم قضاوتش می کنیم. لیبل می زنیم. خیلی ها اگر قصد درس خوندن نداشته باشن ولی از این لیبل ها خوششون نمیاد.
از طرفی هم بحث اون آینده نگری هم هست. این که حتی خانمی تصمیمش به اشتغال نباشه در صورت مجرد موندن یا مثلا افتادن اتفاقی برای سرپرست خانواده، باید فرد پتانسیل شغل داشته باشه. یکیش مهارت هایی مثل همین خیاطی است که اشاره شد. (که یکی از مشکلات این قبیل کارهای مهارتی این است که چون ما جهان سومی هستیم و اقتصادمون سرمایه داری نیست، عملا تولیدی به اون صورت وجود نداره! که کارهای مناسب با امکان ارتقا و ترفیع وجود داشته باشه) و به نظرم یکی هم داشتن یک مدرک (شرط اولیه خیلی از شغل ها) و بعد کسب اجباری مهارت مرتبط با مدرک. که خب به دلایلی که ذکر کردم، حداقل امتحان کردن شانس با چهارسال کمی درس خوندن، احتمالا یک جورایی بیارزه.
در نهایت به نظر من تحصیلات دانشگاهی برای اکثر افراد با شرایط فعلی ایران بد نیست. کلا بالا رفتن هرچند اندک سطح سواد عمومی، حضور در دانشگاه و مواجهه با جنس مخالف (به دلیل مفروض بودن شرایط فعلی) بد نیست. ولی به صورت غیر دولتی.

در کل توی خیلی از قضاوت ها باید حواسمون باشه که فرضیات گفتمان بر اساس شرایط کنونی این جغرافیا و بسترهای فرهنگی، اجتماعی، دینی و تاریخی است. نه ایده آل های ما و یا کشورای توسعه یافته مثل آمریکا. که اگر اینجوری باشه یه چیز بی ثمر شتر گاو پلنگ آخرش درمیاد.
در آخر اینا نظرات شخصی من در فضای دوستانه با هم رشته ایی هام در راستای آشنا شدن با وجود انواع تفکراته. نه به عنوان یک کارشناس.

[reticent]

بنده در بکار بردن عبارت "صاحب نظر" کم دقتی کردم.
درسته. "صاحب نظر" چیزی فراتر از این حرفهاست.
منظور بنده این بود که هر کس در رشته ای که دوست داره تحصیل کنه و در اون مورد حرفی برای گفتن داشته باشه. حالا همه که نباید چامسکی باشن.
داشتن سطحی از دانش در یک زمینه خاص به آدما اعتماد به نفس میده و تو شخصیتشون تأثیر میگذاره. هر کس در حد خودش.
___________________________
من خودم چندان دوست ندارم به همه چیز آرمانی نگاه کنم. از نظر من قرار نیست همه چیز یا ایده آل باشه یا اینکه در پائین ترین سطح.
___________________________
به نظر من دانشگاه به طور قطع و یقین در شخصیت اجتماعی افراد مؤثر هست. تأثیرش هم فقط در ارتباط با جنس مخالف نیست. یکی از تأثیراتش تفکر و صحبت کردنه. دقیق به یک موضوع نگاه کردنه. خود رو در برابر حرفی که زده میشه مسئول دونستن و پاش ایستادنه (درددل نه! صحبت های جدی و علمی و منطقی). جایگاه خود و اطرافیان رو دونستنه. خود رو در یک موضوع دانای کل ندونستنه.
اینا شاید تک تک در جاهای مختلف باشه اما همه اش در دانشگاه به فرد ناخودآگاه آموزش داده میشه.
حالا اینکه دیگران به چه نیتی وارد دانشگاه میشن و این موارد رو رعایت میکنن یا نه بستگی به هر فرد داره.

[codin]

(۰۳ شهریور ۱۳۹۵ ۱۱:۴۶ ب.ظ)stateless نوشته شده توسط:  

(03 شهریور ۱۳۹۵ ۱۱:۰۱ ب.ظ)Behnam‌ نوشته شده توسط:  

(03 شهریور ۱۳۹۵ ۱۰:۱۹ ب.ظ)stateless نوشته شده توسط:  در‌مورد اینکه گفتین "تهش اینا نخواهند که از این علمشون استفاده کنند" اگه از نظرِ شما استفاده‌ی از علم، فقط شاغل بودن بیرون از خونه و صرفا" در محیطهایی مثلِ شرکت و اداره است، حتما توجه دارید که استفاده‌ی از علم شکلهای دیگه‌ای هم داره، مثلا تحقیق در محیطهایی مثلِ دانشگاه و مراکزِ تحقیقاتی یا مشاغلی که میشه داخلِ خونه انجامشون داد که الزاما" ساعتِ کاری معین و یا نکاتِ منفی‌ای که احتمالا مدِّنظرِ دوستان هست رو هم ندارند. جدای از این بحث، حتی اگر خانمی همین نوع مشاغل رو هم نپسندند ولی علاقه به ادامۀ تحصیل داشته باشند نباید با نظراتی مثلِ نظرِ شما محدودشون کرد، یک دلیلِ واضح برای این صحبتم میتونه تأثیرِ کسبِ علم (اتفاقا" از نوعِ همون درسهایی که مثال زدید.) بر شکلگیری تفکراتِ فرد باشه.
درموردِ باقیِ صحبتهاتون هم خانم clint توضیحاتی دادن، من هم اضافه کنم که یادگیریِ دروسی مثلِ برنامه‌نویسی (به خصوص در زمانِ کنونی) از اصولِ اولیه‌ی دانش و سواد محسوب میشه و الزاما" نباید یک تخصص باشه. حتی شاید به قولِ شما یک روانشناس هم نیاز باشه که با برنامه‌نویسی آشنایی داشته باشه، نه برای استفاده‌ی حرفه‌ای؛ بلکه به عنوانِ یک ابزار. و سایرِ دروسِ دانشگاهی که میشه مورد به مورد، دلیل آورد که یادگیریشون بر باز شدنِ ذهن تأثیر داره.
به طورِ کلی اگر شما هدف از تحصیل رو فقط شاغل شدن میدونید، پس نیازی نیست کسی که میخواد بشینه تو خونه، همون علوم تربیتی و روانشناسی کودک رو هم بخونه!!!!

اول بگم که ایشون نگفتند شاغل بودن در بیرون از خونه. گفتند کارِ بیرون که مساوی با بیرون کار کردن نیست. پس قسمت اول حرفاتون که راجع به پروژه گرفتن و ... بود موضوعیت نداره.
عرض کردم کسب علمِ مهندسی گمون نکنم ربطی به شکل‌گیری تفکرات داشته باشه. اگر کسی در دانشگاه تفکراتش شکل می‌گیره این نشون از نقص روابط اجتماعی فرد داره که همه چیزش به دانشگاه ختم شده.
من فکر نمی‌کنم برنامه‌نویسی از اصول اولیه‌ی دانش و سواد باشه. یه فردی که کار نمی‌کنه چند بار توو عمرش برنامه مینویسه؟ زبان و کامپیوتر چرا، که اونا رو میشه بیرون از دانشگاه یاد گرفت و اتفاقاً شاید کاربردی‌تر هم یاد گرفت.

بله اگه کسی کار نکنه ولی به هر نحوی از علمی که در دانشگاه یاد گرفته (؟) در طول عمرش استفاده کنه مشکلی نیست که شغل داشته باشه یا نه، ولی درس دانشگاهی انرژی پتانسیل نیست که یه جا ساکن بشیم و بگیم پتانسیل مملکت رو بالا بردم!

صحبت‌های شما صحیح، ولی بحث از جایی شروع شد که دوستمون گفتند خانمی که علاقه‌ای به کارِ بیرون نداره، دانشگاه هم نره یا بره رشته‌ای که به دردش بخوره. حرفِ من اینه که چرا این مسئله فقط برای خانم‌ها باید مطرح بشه؟ تمامِ آقایونی که میرن دانشگاه، الزاما" از علمشون استفاده میکنن؟ همشون برای جامعه مفیدند؟ هیچکدوم شغلِ غیرِمرتبط ندارن؟ هیچکدوم وقتشون تو دانشگاه (و حتی بعد از گرفتن مدرک) تلف نشده؟ در اینکه وضعِ موجود ایراداتی داره شکی نیست ولی بحث، انتقاد به وضعِ الآنِ جامعه‌ی علمی نیست؛ بحث اینه که چرا اولین راهِ حل باید محدود کردن خانم‌ها باشه. اگه رشته‌ی مهندسی برای خانم‌ها مفید نیست، حتما رشته‌هایی هم هست که بهتره آقایون واردش نشن.
درموردِ اینکه میفرمایید کسی که تفکرش تو دانشگاه شکل میگیره، روابطِ اجتماعیش نقص داره هم حداقل من خیلی‌ها رو دیدم که بعد از ورود به دانشگاه تفکراتشون تغییر کرده (جدای از مثبت و منفی بودنش، عمیق و جدی شدن منظورمه) اگر هم میخواید بگید که به دلیلِ شرایطِ سنی بوده و ممکن بود حتی بیرونِ دانشگاه هم این تغییرات شکل بگیره، به نظرم میشه گفت سرعتش در دانشگاه بیشتره. نمیدونم چطور اینقدر ساده تأثیر تحصیلات رو نادیده میگیرید. ما که هنوز مقاطعِ بالاتر رو ندیدیم(ایشالا میبینیم) ولی یکی از دوستانم که دانشجوی ارشد بودن عقیده داشتن که حتی هر مقطعِ تحصیلی (تحصیلات تکمیلی) میتونه دیدگاهِ آدمها رو عوض کنه. حالا جهانِ اول و سومش رو نمیدونم دیگه.

دوست گرامی من خانم را به این دلیل به کار بردم که این موضوع را از زبان خیلی از خانم ها در مانشت و بیرون مانشت شنیدم. بله اگر شما یک رشته رندوم هم در دانشگاه بخونید یک چیزهایی بهتون اضافه میشه اما هزینه اش را فراموش نکنیم چند سال از جوانیمونه. خیلی ارزون نیست.
کل حرف من این بود آدمی که نمیخواد کار (کار لزوما به این معنا نیست که پول برگردونه کسی که ریسرچ میکنه و مقاله میده به نظرم داره کار میکنه منتها داره برای خودش کار میکنه نه برای کارفرما)مرتبط با رشتش کنه چرا باید بره اون رشته را بخونه. چرا نباید چیزی را بخونه فایده بیشتری بهش برسونه.

امام علی میفرمایند : شایسته نیست از حرفی که مومنی میزنه برداشت بدی بکنیم چرا که از هر حرفی هم میشه برداشت خوبی کرد.
متاسفانه فضای مانشت فضای دو قطبی دختر-پسری شده و کمی موضع گرفته میشه در صورتی که هممون دیگه پیرمرد و پیر زن شدیم

---

(۰۳ شهریور ۱۳۹۵ ۱۱:۵۴ ب.ظ)karbar نوشته شده توسط:  من فکر می کنم مشکل یکم پیچیده تر از این حرفاست که اونم نشات گرفته از این است که الان ما در دوره گذار فرهنگی هستیم. تکلیفمون با خودمون معلوم نیست (شخصی). بسترهای اجتماعی لازم برای اتخاذ تصمیم درست فراهم نیست (اجتماعی)
مورد اول رو که خب دوستان دارن نظر میدن دیگه، هم دوست داریم درس بخونیم هم کار نکنیم. درس خوندن مخصوصا دروس فکری مثل ریاضی و مهندسی در شکل گیری ساختار ذهن به نظر من خیلی تاثیر داره. ولی دیدم که انقدر غیر جدی گرفته میشه که مقدماتِ وجودِ تاثیرش واقعا ناچیز میشه.
بیشترِ حرفم سر بسترهای اجتماعیشه. مثلا ما خیلی NGO نداریم. که افراد حضور پیدا کنند و با کار سازمان یافته احساس تولید و مفید بودن بکنند. کلا یه جورایی غیر از حضور در دانشگاه فرصت بروز دیگه ایی آنچنان برای همه فراهم نیست. و یا حتی کلید ورود به محیط های دیگه به نظرم در اغلب موارد ورود به دانشگاه یا مدرک دانشگاهیه. دقیقا گواه این صحبتم همین حرفی که یکی از دوستان اشاره کردن و کلی از مزایای درس خوندن گفتن، در صورتی که به نظر من این ها مزایای درس خوند نیستن. اینا مزایای خیلی از کارهای مفید هستن که متاسفانه چون از بچگی تقریبا تنها راه حضور و بروز همین دانشگاه بوده، اشتباها تمام این مزایا در ذهن خیلی از افراد به درس و دانشگاه نسبت داده میشه.
بعد عدم وجود همچین فرصت هایی خودش عواقبی داره. مثلا یکیش اینه که وقتی تنها راه موجود دانشگاهه هر چقدر هم که اوپن مایند باشیم، ناخودآگاه وقتی یک دیپلمه رو ببینیم قضاوتش می کنیم. لیبل می زنیم. خیلی ها اگر قصد درس خوندن نداشته باشن ولی از این لیبل ها خوششون نمیاد.
از طرفی هم بحث اون آینده نگری هم هست. این که حتی خانمی تصمیمش به اشتغال نباشه در صورت مجرد موندن یا مثلا افتادن اتفاقی برای سرپرست خانواده، باید فرد پتانسیل شغل داشته باشه. یکیش مهارت هایی مثل همین خیاطی است که اشاره شد. (که یکی از مشکلات این قبیل کارهای مهارتی این است که چون ما جهان سومی هستیم و اقتصادمون سرمایه داری نیست، عملا تولیدی به اون صورت وجود نداره! که کارهای مناسب با امکان ارتقا و ترفیع وجود داشته باشه) و به نظرم یکی هم داشتن یک مدرک (شرط اولیه خیلی از شغل ها) و بعد کسب اجباری مهارت مرتبط با مدرک. که خب به دلایلی که ذکر کردم، حداقل امتحان کردن شانس با چهارسال کمی درس خوندن، احتمالا یک جورایی بیارزه.
در نهایت به نظر من تحصیلات دانشگاهی برای اکثر افراد با شرایط فعلی ایران بد نیست. کلا بالا رفتن هرچند اندک سطح سواد عمومی، حضور در دانشگاه و مواجهه با جنس مخالف (به دلیل مفروض بودن شرایط فعلی) بد نیست. ولی به صورت غیر دولتی.

در کل توی خیلی از قضاوت ها باید حواسمون باشه که فرضیات گفتمان بر اساس شرایط کنونی این جغرافیا و بسترهای فرهنگی، اجتماعی، دینی و تاریخی است. نه ایده آل های ما و یا کشورای توسعه یافته مثل آمریکا. که اگر اینجوری باشه یه چیز بی ثمر شتر گاو پلنگ آخرش درمیاد.
در آخر اینا نظرات شخصی من در فضای دوستانه با هم رشته ایی هام در راستای آشنا شدن با وجود انواع تفکراته. نه به عنوان یک کارشناس.

بحث آینده نگری موضوعی بود که من در استدلالم خیلی بهش توجه نکرده بودم وبحث را پیچیده تر میکنه. هرچند امروزه دانشگاه رفتن خیلی بک آپ و آینده نگری حساب نمیشه مگر این که طرف واقعا به درسش اهمیت بده که در اون صورت فکر کنم اون طرف آدمی نباشه که داریم در موردش صحبت میکنیم. چون احتمالا کمتر ادمی حاضره ۴ سال شدید درس بخونه و بعد ببوسه بزاره کنار.

[stateless]

(۰۴ شهریور ۱۳۹۵ ۱۲:۰۶ ق.ظ)codin نوشته شده توسط:  

(03 شهریور ۱۳۹۵ ۱۱:۴۶ ب.ظ)stateless نوشته شده توسط:  

(03 شهریور ۱۳۹۵ ۱۱:۰۱ ب.ظ)Behnam‌ نوشته شده توسط:  

(03 شهریور ۱۳۹۵ ۱۰:۱۹ ب.ظ)stateless نوشته شده توسط:  در‌مورد اینکه گفتین "تهش اینا نخواهند که از این علمشون استفاده کنند" اگه از نظرِ شما استفاده‌ی از علم، فقط شاغل بودن بیرون از خونه و صرفا" در محیطهایی مثلِ شرکت و اداره است، حتما توجه دارید که استفاده‌ی از علم شکلهای دیگه‌ای هم داره، مثلا تحقیق در محیطهایی مثلِ دانشگاه و مراکزِ تحقیقاتی یا مشاغلی که میشه داخلِ خونه انجامشون داد که الزاما" ساعتِ کاری معین و یا نکاتِ منفی‌ای که احتمالا مدِّنظرِ دوستان هست رو هم ندارند. جدای از این بحث، حتی اگر خانمی همین نوع مشاغل رو هم نپسندند ولی علاقه به ادامۀ تحصیل داشته باشند نباید با نظراتی مثلِ نظرِ شما محدودشون کرد، یک دلیلِ واضح برای این صحبتم میتونه تأثیرِ کسبِ علم (اتفاقا" از نوعِ همون درسهایی که مثال زدید.) بر شکلگیری تفکراتِ فرد باشه.
درموردِ باقیِ صحبتهاتون هم خانم clint توضیحاتی دادن، من هم اضافه کنم که یادگیریِ دروسی مثلِ برنامه‌نویسی (به خصوص در زمانِ کنونی) از اصولِ اولیه‌ی دانش و سواد محسوب میشه و الزاما" نباید یک تخصص باشه. حتی شاید به قولِ شما یک روانشناس هم نیاز باشه که با برنامه‌نویسی آشنایی داشته باشه، نه برای استفاده‌ی حرفه‌ای؛ بلکه به عنوانِ یک ابزار. و سایرِ دروسِ دانشگاهی که میشه مورد به مورد، دلیل آورد که یادگیریشون بر باز شدنِ ذهن تأثیر داره.
به طورِ کلی اگر شما هدف از تحصیل رو فقط شاغل شدن میدونید، پس نیازی نیست کسی که میخواد بشینه تو خونه، همون علوم تربیتی و روانشناسی کودک رو هم بخونه!!!!

اول بگم که ایشون نگفتند شاغل بودن در بیرون از خونه. گفتند کارِ بیرون که مساوی با بیرون کار کردن نیست. پس قسمت اول حرفاتون که راجع به پروژه گرفتن و ... بود موضوعیت نداره.
عرض کردم کسب علمِ مهندسی گمون نکنم ربطی به شکل‌گیری تفکرات داشته باشه. اگر کسی در دانشگاه تفکراتش شکل می‌گیره این نشون از نقص روابط اجتماعی فرد داره که همه چیزش به دانشگاه ختم شده.
من فکر نمی‌کنم برنامه‌نویسی از اصول اولیه‌ی دانش و سواد باشه. یه فردی که کار نمی‌کنه چند بار توو عمرش برنامه مینویسه؟ زبان و کامپیوتر چرا، که اونا رو میشه بیرون از دانشگاه یاد گرفت و اتفاقاً شاید کاربردی‌تر هم یاد گرفت.

بله اگه کسی کار نکنه ولی به هر نحوی از علمی که در دانشگاه یاد گرفته (؟) در طول عمرش استفاده کنه مشکلی نیست که شغل داشته باشه یا نه، ولی درس دانشگاهی انرژی پتانسیل نیست که یه جا ساکن بشیم و بگیم پتانسیل مملکت رو بالا بردم!

صحبت‌های شما صحیح، ولی بحث از جایی شروع شد که دوستمون گفتند خانمی که علاقه‌ای به کارِ بیرون نداره، دانشگاه هم نره یا بره رشته‌ای که به دردش بخوره. حرفِ من اینه که چرا این مسئله فقط برای خانم‌ها باید مطرح بشه؟ تمامِ آقایونی که میرن دانشگاه، الزاما" از علمشون استفاده میکنن؟ همشون برای جامعه مفیدند؟ هیچکدوم شغلِ غیرِمرتبط ندارن؟ هیچکدوم وقتشون تو دانشگاه (و حتی بعد از گرفتن مدرک) تلف نشده؟ در اینکه وضعِ موجود ایراداتی داره شکی نیست ولی بحث، انتقاد به وضعِ الآنِ جامعه‌ی علمی نیست؛ بحث اینه که چرا اولین راهِ حل باید محدود کردن خانم‌ها باشه. اگه رشته‌ی مهندسی برای خانم‌ها مفید نیست، حتما رشته‌هایی هم هست که بهتره آقایون واردش نشن.
درموردِ اینکه میفرمایید کسی که تفکرش تو دانشگاه شکل میگیره، روابطِ اجتماعیش نقص داره هم حداقل من خیلی‌ها رو دیدم که بعد از ورود به دانشگاه تفکراتشون تغییر کرده (جدای از مثبت و منفی بودنش، عمیق و جدی شدن منظورمه) اگر هم میخواید بگید که به دلیلِ شرایطِ سنی بوده و ممکن بود حتی بیرونِ دانشگاه هم این تغییرات شکل بگیره، به نظرم میشه گفت سرعتش در دانشگاه بیشتره. نمیدونم چطور اینقدر ساده تأثیر تحصیلات رو نادیده میگیرید. ما که هنوز مقاطعِ بالاتر رو ندیدیم(ایشالا میبینیم) ولی یکی از دوستانم که دانشجوی ارشد بودن عقیده داشتن که حتی هر مقطعِ تحصیلی (تحصیلات تکمیلی) میتونه دیدگاهِ آدمها رو عوض کنه. حالا جهانِ اول و سومش رو نمیدونم دیگه.

دوست گرامی من خانم را به این دلیل به کار بردم که این موضوع را از زبان خیلی از خانم ها در مانشت و بیرون مانشت شنیدم. بله اگر شما یک رشته رندوم هم در دانشگاه بخونید یک چیزهایی بهتون اضافه میشه اما هزینه اش را فراموش نکنیم چند سال از جوانیمونه. خیلی ارزون نیست.
کل حرف من این بود آدمی که نمیخواد کار (کار لزوما به این معنا نیست که پول برگردونه کسی که ریسرچ میکنه و مقاله میده به نظرم داره کار میکنه منتها داره برای خودش کار میکنه نه برای کارفرما)مرتبط با رشتش کنه چرا باید بره اون رشته را بخونه. چرا نباید چیزی را بخونه فایده بیشتری بهش برسونه.

امام علی میفرمایند : شایسته نیست از حرفی که مومنی میزنه برداشت بدی بکنیم چرا که از هر حرفی هم میشه برداشت خوبی کرد.
متاسفانه فضای مانشت فضای دو قطبی دختر-پسری شده و کمی موضع گرفته میشه در صورتی که هممون دیگه پیرمرد و پیر زن شدیم

من که همیشه مخالفِ فضای دوقطبی‌ای که گفتید بودم و هستم. به همین دلیل هم گفتم اگه ایرادی هست در موردِ همه است. من تو این مدتِ کمی که اینجا هستم فقط خوندم که دوستان میگفتن که چرا همه ازمون انتظار دارن کار کنیم و خانم ها که نباید کار کنند و این صحبتها که توسط یکی دو نفر مطرح شده بود. خیلی از خانم‌ها رو نمیدونم ولی من تعریفم از فایده‌ی بیشتر شاید با شما متفاوت باشه. من کوچکترین درسهایی که زندگی بهم میده برام ارزشمنده حتی اگه چند سال از عمرم رو گرفته باشه. به قولِ دوستان در شرایطِ فعلی، دانشگاه بهترین راه برای کسبِ حداقل اندوخته‌ای که یه جوونِ هم سن و سالِ ما میتونه به دست بیاره. همه‌ی ما هم اگه دانشگاه نرفته بودیم شاید نظراتِ دیگه‌ای داشتیم و احتمالا" توی همچین جمعی مشغولِ بحث نبودیم.
با تشکر از ذکرِ حدیث، سعی میکنم بهتر عمل کنم.

[karbar]

(۰۴ شهریور ۱۳۹۵ ۱۲:۰۶ ق.ظ)codin نوشته شده توسط:  بحث آینده نگری موضوعی بود که من در استدلالم خیلی بهش توجه نکرده بودم وبحث را پیچیده تر میکنه. هرچند امروزه دانشگاه رفتن خیلی بک آپ و آینده نگری حساب نمیشه مگر این که طرف واقعا به درسش اهمیت بده که در اون صورت فکر کنم اون طرف آدمی نباشه که داریم در موردش صحبت میکنیم. چون احتمالا کمتر ادمی حاضره ۴ سال شدید درس بخونه و بعد ببوسه بزاره کنار.

دقیقا همون مسئله بسترهای اجتماعیه. خیلی "شدید" درس خوندن نیاز نیست. مثلا برای یک شغل مثل منشی گری فکر می کنم داشتن لیسانس نیاز باشه. حالا با هر کیفیتی. (نیاز بیخود یا با خود، شرایط فعلی اینه)
همه چی صفر و صد نیست. احتیاجی نیست کسی که بعدا می خواد شغل معمولی (یا پتانسیلش رو برای روز مبادا) داشته باشه شدید درس بخونه. که بعد هم بیایم بگیم یا افراد باید خوب درس دانشگاهی بخونند و یا کلا نخونند. چون اصلا خیلی از کارهای موجود همچین اقتضائی رو ایجاب نمی کنه. (به درستی و غلطیش کاری ندارم، طبق شرایط فعلی همینه.) (با اجازه تون من توی دوستان و اطرافیان شریفیم معمولا این مدل کمال گرایی و تقسیم بندی تابع ضربه ایی گونه رو زیاد دیدم که خب تا حد زیادی طبیعی هم هست)

[codin]

(۰۴ شهریور ۱۳۹۵ ۱۲:۵۷ ق.ظ)karbar نوشته شده توسط:  

(04 شهریور ۱۳۹۵ ۱۲:۰۶ ق.ظ)codin نوشته شده توسط:  بحث آینده نگری موضوعی بود که من در استدلالم خیلی بهش توجه نکرده بودم وبحث را پیچیده تر میکنه. هرچند امروزه دانشگاه رفتن خیلی بک آپ و آینده نگری حساب نمیشه مگر این که طرف واقعا به درسش اهمیت بده که در اون صورت فکر کنم اون طرف آدمی نباشه که داریم در موردش صحبت میکنیم. چون احتمالا کمتر ادمی حاضره ۴ سال شدید درس بخونه و بعد ببوسه بزاره کنار.

دقیقا همون مسئله بسترهای اجتماعیه. خیلی "شدید" درس خوندن نیاز نیست. مثلا برای یک شغل مثل منشی گری فکر می کنم داشتن لیسانس نیاز باشه. حالا با هر کیفیتی. (نیاز بیخود یا با خود، شرایط فعلی اینه)
همه چی صفر و صد نیست. احتیاجی نیست کسی که بعدا می خواد شغل معمولی (یا پتانسیلش رو برای روز مبادا) داشته باشه شدید درس بخونه. که بعد هم بیایم بگیم یا افراد باید خوب درس دانشگاهی بخونند و یا کلا نخونند. چون اصلا خیلی از کارهای موجود همچین اقتضائی رو ایجاب نمی کنه. (به درستی و غلطیش کاری ندارم، طبق شرایط فعلی همینه.) (با اجازه تون من توی دوستان و اطرافیان شریفیم معمولا این مدل کمال گرایی و تقسیم بندی تابع ضربه ایی گونه رو زیاد دیدم که خب تا حد زیادی طبیعی هم هست)

بحث بستر اجتماعی هم که میفرمایید کاملا درسته که بهش توجه نکردم من. البته باز هم میشه پاسخ هایی داد بهش ولی پیچوندن مسئله هست و در کل حرفتون تا حد خوبی درسته. شاید هم به خاطر فرهنگ "شریفی" هست که من ازش میام و شرایط جامعه رو توش دخیل نکردم. ولی حرفتون در کل درسته

[clint]

(۰۳ شهریور ۱۳۹۵ ۰۲:۰۰ ب.ظ)codin نوشته شده توسط:  یه چیزی خانم هایی که معتقدند زن نباید کار کنه نظرشون چیه یک آماری بگیریم که واقعا چند درصد زن ها دوست دارند کار کنند و به همون نسبت سهمیه دانشگاه بهشون بدیم. و الا چه دلیلی داره این همه هزینه بشه زیست شناس، مهندس، فیزیک دان و ... خانم تربیت کنیم و تهش این ها نخواهند که از این علمشون استفاده کنند. هزینه تراشی الکی برای کشور نیست؟

تفکرات لیبرالی دارید و برداشت من از صحبت های شما این بود که هدف از علوم آکادمیک این است که شخص بداند کجا ایستاده ،یا به عبارتی جای خود را در دنیا پیدا کند ،واین هدف بدون استقلال مالی ،و با تن پروری بدست نمی آید اما متاسفانه مشکل از جای دیگه هست نه از تفکرات من وشما وبقیه دوستان مشکل از سیاست های کلان هست ایران در تربیت متخصصان، توجهی به بازار کار نداشته و به نوعی به بیراهه رفته است، آماری در مجله فوربس منتشر شده که نشان می دهد، ایران در رتبه سوم تربیت مهندس پس از روسیه و آمریکا قرار گرفته ، رقابت تنگاتنگ ایران با آمریکا، تامل برانگیزه جالب اینکه دانشگاه‌های اسم و رسم‌دار صنعتی ایران، شریف و امیرکبیر، در جمع ۱۰۰ دانشگاه برتر دنیا هم قرار ندارند و حدود رده‌های ۳۰۰، وارد برترین‌های دنیا می‌شوند. و بدتر هم اینکه هنوز چرخ صنعت ایران نمی‌چرخد؛ اقتصاد مبتنی بر نفت است و صنعت هم وارداتی است. هرچند که پیشرفت‌هایی در تولید مقالات علمی حاصل شده است که البته عمده آن در علوم پزشکی بوده و نه صنعت که به مهندسان وابسته است ، بزرگترین جمعیت بیکاران ایران، تحصیل‌کرده‌ها هستندنیاز سنجی صورت نگرفته

[Behnam‌]

(۰۴ شهریور ۱۳۹۵ ۰۲:۰۹ ق.ظ)clint نوشته شده توسط:  تفکرات لیبرالی دارید و برداشت من از صحبت های شما این بود که هدف از علوم آکادمیک این است که شخص بداند کجا ایستاده ،یا به عبارتی جای خود را در دنیا پیدا کند ،واین هدف بدون استقلال مالی ،و با تن پروری بدست نمی آید اما متاسفانه مشکل از جای دیگه هست نه از تفکرات من وشما وبقیه دوستان مشکل از سیاست های کلان هست ایران در تربیت متخصصان، توجهی به بازار کار نداشته و به نوعی به بیراهه رفته است، آماری در مجله فوربس منتشر شده که نشان می دهد، ایران در رتبه سوم تربیت مهندس پس از روسیه و آمریکا، رقابت تنگاتنگ ایران با آمریکا، تامل برانگیزه جالب اینکه دانشگاه‌های اسم و رسم‌دار صنعتی ایران، شریف و امیرکبیر، در جمع ۱۰۰ دانشگاه برتر دنیا هم قرار ندارند و حدود رده‌های ۳۰۰، وارد برترین‌های دنیا می‌شوند. و بدتر هم اینکه هنوز چرخ صنعت ایران نمی‌چرخد؛ اقتصاد مبتنی بر نفت است و صنعت هم وارداتی است. هرچند که پیشرفت‌هایی در تولید مقالات علمی حاصل شده است که البته عمده آن در علوم پزشکی بوده و نه صنعت که به مهندسان وابسته است ، بزرگترین جمعیت بیکاران ایران، تحصیل‌کرده‌ها هستندنیاز سنجی صورت نگرفته

لیبرال!؟ تا جایی که من میدونستم لیبرالیسم یعنی مقدم بودن حقوق اولیه‌ی انسان‌ها به ویژه آزادی بیان و عقیده و برابری و حق رأی و بخش‌بندی به لیبرال یا غیر لیبرال رو روی موضوعات مدنی و حقوق شهروندی پیش‌تر دیده بودم نه بحث‌های این چنینی. شاید منظورتون تفکر پراگماتیک (در مفهومِ امروزی و غیرفلسفی‌اش) بوده که در این صورت درست هست چون برخی اعتقادات (آزادی هر کس در کار کردن یا نکردن و درس خواندن یا نخواندن) رو فدای مصلحت و نتیجه (تولیدِ نیروی کار مولد) می‌کنیم که اتفاقاً در اینجا میشه غیرلیبرال.

در مورد قسمت اصلی حرف‌هاتون، به نظرم ناقض حرف‌های codin نیست چون پست‌های ایشون رو دوباره خوندم، حرف از وجود یا عدم وجود فرصت شغلی برای خانم‌ها (که بعداً آقایون هم اضافه شدند) نکردند؛ واضح بخوام بگم، جمله‌ی "نخواهند از این علمشون استفاده کنند" رو میشه به همه‌ی حالت‌ها، من جمله اینکه "کار وجود دارد ولی شخص نمی‌خواهد کار کند" تعمیم داد.
من فکر می‌کنم جواب این مشکل، بیشتر فرهنگی هست یعنی با فرهنگ کار کردن تربیت نمی‌شیم و خانواده‌ها هم این فرهنگ رو ندارند، مخصوصاً برای خانم‌ها. در خارج از کشور، بچه‌ها از ۱۸ سالگی مستقل می‌شوند تا هم شخصیت‌شون شکل بگیره و هم مجبور می‌شوند کار کنند (هر کاری، شامل تمیز کردن استخر و ظرف شستن تا کد زدن) تا پول دانشگاه و زندگی‌شون رو در بیارن. کسی که تا آخر لیسانس یا ارشد کار نکرده و اصلاً با محیط کار آشنا نیست طبیعتاً بعداً یا حال نداره کار کنه و یا نمیتونه یک فرد مولد باشه، به جز معدودی تک و توک. به همین دلیل خیلی‌ها هم که فرصت کار کردن دارند یا دلشون میخواد کار کنند، دنبال کار زیر کولر با حقوق و مزایا هستند، یا اینجا و اونجا نمی‌تونند کار کنند چون همسایه چی میگه خب! در حالی که اگه از اول لیسانس شروع کنند، یکی دو سال بعد از لیسانس adroit (تعمداً انگلیسی نوشتم) می‌شن.

اینم یه بحث مرتبط به پست شما ولی بی‌ربط به تاپیک: این که چرخ صنعت نمی‌چرخه رو به نظرم نباید (حداقل در وهله‌ی اول) انگشت اتهام رو به سمت مهندسان بگیریم. حتی اگه درصد مهندسان خوب کم باشه هم، به هر حال اونقدر فارغ‌التحصیل داریم که ازشون به حد کافی خوب پیدا بشه. فاکتورهای خیلی زیادی هست، سیستم حکومتی و نحوه‌ی قانون‌گذاری و اجرای قانون، سیستم اقتصادی و ...، اون اواخرش هم میرسه به نیروی کار. شما نگاه کنید، باکو (آذربایجان) نود درصد ملتش [به خاطر سلطه‌ی روسیه] توو کار entertainment هستند! ولی با اصلاحات اقتصادی تولید ناخالص داخلی‌ش به رتبه‌ی نخست جهان رسید که بیش از ۶۰ درصدش مال صنعت هست (ایران ۲۰ درصد) در حالی که نیروی متخصص کمی داره و هر چی نیروی متخصص‌اش بیشتر بشه همونقدر فرصت‌های شغلی‌اش هم رشد می‌کنه. تازه تحت سلطه‌ی روسیه و در حال جنگ و آوارگی هم هست. اگر به نیازسنجی باشه، این اقتصاد مریض ایران سالی ۲۰ تا مهندس مکانیک هم براش زیاد هست و اینکه جلوی تربیت نیرو رو بگیریم عملاً صورت مسأله رو پاک می‌کنیم. اصلاً شک نکنید که تا سیستم اقتصادی و بعضی چیزهای دیگه درست نشه اگه فارغ‌التحصیل‌های MIT رو هم به ایران گسیل کنید چیزی درست نمیشه (برای این هست که اصلاً به آینده امیدوار نیستم و از الان شروع به اصلاحات کنند هم عمر من و شما قد نمیده). من قبول دارم و خودم هم همیشه گله کردم که دانشگاه زیاد شده و همه مدرک‌دار شدند ولی کشورهای مشابه حتی این مدرک رو ندارند ولی خروجی خیلی بهتری می‌گیرند. یکی مثل باکو با اصلاح قوانین و جذب سرمایه‌گذار خارجی (در ایران به خاطر مشکلات بانکی و پول‌شوئی و کلاً شیر توو شیر بودن قوانین کسی باید دیوانه باشه سرمایه‌گذاری کنه)، یا ترکیه با برگشتن نیروی متخصص‌اش از آلمان و ... لااقل دیگه الان فارغ‌التحصیل‌های خوبش بی‌کار نمی‌مونند (کم هم فارغ‌التحصیل نداره).
ضمن اینکه شریف و تهران و ... در ۱۰۰ دانشگاه برتر قرار ندارند به خیلی دلایل بستگی داره و ارتباط چندانی با اینکه فارغ‌التحصیل‌های این دانشگاه(ها) سواد علمی و عملی لازم رو دارند یا ندارند، نداره. مثلاً دانشکده‌ی مهندسی کامپیوتر شریف شاید رتبه‌ی ۵۰۰ داشته باشه ولی در عمل ۹۰ درصد کسایی که اپلای می‌کنند به دانشگاه زیر ۱۰۰ یا ۲۰۰ دنیا میرن. پس از نظر علمی و توانایی مشکلی نیست. استارت‌آپ زدن هم بخیه‌ی روی زخم هست و کار کلان سرمایه‌ی کلان می‌خواد. که نیست.

[sss]

داشتم فکر می کردم اگر درس خوندن ها خیلیاش از سر چشم و هم چشمی هم باشه بازم خوبه. چون چشم و هم چشمی در این مورد بهتر از چشم و هم چشمی تو چیزای دیگه است.

[reticent]

واقعاً بعضی از آقایون پیش خودشون چی فکر کردن، که خیلی راحت در مورد پوشش فردی که میرن خواستگاریش نظر می‌دن و میگن بعد ازدواج تو مهمونی باید فلان جور لباس بپوشی و بیرون از خونه اونجور.
اونوقت از پوشش خودشون کاملاً حق به جانب صحبت می‌کنن، یعنی هر طور دلم بخواد لباس می‌پوشم، هر طور دلم بخواد باید لباس بپوشی.
واقعاً باعث تأسفه.
یعنی من که به این سن و سال رسیدم تشخیص نمیدم چطور باید لباس بپوشم؟ تو باید بیای اصلاحش کنی؟
_____________
میگم: من لباس‌های رنگ روشن و شاد رو دوست دارم. آبی، سبز، کرم، صورتی.
طرف یه جوری با تعجب از من می‌پرسه: "شما مانتوی صورتی دارید؟"، که فکر کردم الآن دستبند می‌زنه دستم دستگیرم می‌کنه. :|
________________
کاش چه خانم چه آقا، تو امور شخصی هم دخالت نکنیم. فکر نکنیم که تشکیل زندگی مشترک این مجوز رو بهمون میده که تو شخصی‌ترین مسائل همدیگه هم دخالت کنیم.

[ستاره ی صبح]

(۰۴ شهریور ۱۳۹۵ ۱۱:۰۰ ب.ظ)hamideh1371 نوشته شده توسط:  واقعاً بعضی از آقایون پیش خودشون چی فکر کردن، که خیلی راحت در مورد پوشش فردی که میرن خواستگاریش نظر می‌دن و میگن بعد ازدواج تو مهمونی باید فلان جور لباس بپوشی و بیرون از خونه اونجور.
اونوقت از پوشش خودشون کاملاً حق به جانب صحبت می‌کنن، یعنی هر طور دلم بخواد لباس می‌پوشم، هر طور دلم بخواد باید لباس بپوشی.
واقعاً باعث تأسفه.
یعنی من که به این سن و سال رسیدم تشخیص نمیدم چطور باید لباس بپوشم؟ تو باید بیای اصلاحش کنی؟
_____________
میگم: من لباس‌های رنگ روشن و شاد رو دوست دارم. آبی، سبز، کرم، صورتی.
طرف یه جوری با تعجب از من می‌پرسه: "شما مانتوی صورتی دارید؟"، که فکر کردم الآن دستبند می‌زنه دستم دستگیرم می‌کنه. :|
________________
کاش چه خانم چه آقا، تو امور شخصی هم دخالت نکنیم. فکر نکنیم که تشکیل زندگی مشترک این مجوز رو بهمون میده که تو شخصی‌ترین مسائل همدیگه هم دخالت کنیم.

ولی اینکه فک کنیم دو تا آدم با دو دیدگاه متضاد خیلی راحت باهم زندگی می کنن امکان نداره
باید بهم نزدیک باشن اینکه یه پسری فک کنه نوع لباس یا رنگ ش برای بیرون بده دیگه فکرش شکل گرفته نمی شه عوضش کرد باید بره سراغ کسی که از این نظر بهش نزدیکه دختر همینه
اینکه بگیم هر کدوم بهم استقلال و آزادی بدیم فقط در صورتی امکان داره دیدگاهمون نزدیک باشه بهم

[codin]

(۰۴ شهریور ۱۳۹۵ ۱۱:۰۰ ب.ظ)hamideh1371 نوشته شده توسط:  واقعاً بعضی از آقایون پیش خودشون چی فکر کردن، که خیلی راحت در مورد پوشش فردی که میرن خواستگاریش نظر می‌دن و میگن بعد ازدواج تو مهمونی باید فلان جور لباس بپوشی و بیرون از خونه اونجور.
اونوقت از پوشش خودشون کاملاً حق به جانب صحبت می‌کنن، یعنی هر طور دلم بخواد لباس می‌پوشم، هر طور دلم بخواد باید لباس بپوشی.
واقعاً باعث تأسفه.
یعنی من که به این سن و سال رسیدم تشخیص نمیدم چطور باید لباس بپوشم؟ تو باید بیای اصلاحش کنی؟
_____________
میگم: من لباس‌های رنگ روشن و شاد رو دوست دارم. آبی، سبز، کرم، صورتی.
طرف یه جوری با تعجب از من می‌پرسه: "شما مانتوی صورتی دارید؟"، که فکر کردم الآن دستبند می‌زنه دستم دستگیرم می‌کنه. :|
________________
کاش چه خانم چه آقا، تو امور شخصی هم دخالت نکنیم. فکر نکنیم که تشکیل زندگی مشترک این مجوز رو بهمون میده که تو شخصی‌ترین مسائل همدیگه هم دخالت کنیم.

به نظر من سعی کنیم به عقاید هم احترام بگذاریم. خواستگاری برای همین چیزهاست دیگه. البته توهین بحثش فرق میکنه. گاهی هم یک چیزهایی رو شما توهین فرض میکنید در صورتی که توهین نیست و سواله. مثلا این سوالی که پرسیدن به نظرم حرف سنگینیه که بخواین توهین تلقی کنیدش. کلا در خواستگاری به نظرم باید صبوری بیشتری در مقابل صحبت های طرف مقابل داشته باشیم چون فرهنگ افراد مختلف متفاوته. اگر خیلی با این موضوعات مشکل دارید همون اول خواستگاری بگید بهشون که اجازه ندارن در مورد این موارد سوال بپرسن.

[RASPINA]

(۰۴ شهریور ۱۳۹۵ ۱۱:۰۰ ب.ظ)hamideh1371 نوشته شده توسط:  واقعاً بعضی از آقایون پیش خودشون چی فکر کردن، که خیلی راحت در مورد پوشش فردی که میرن خواستگاریش نظر می‌دن و میگن بعد ازدواج تو مهمونی باید فلان جور لباس بپوشی و بیرون از خونه اونجور.
اونوقت از پوشش خودشون کاملاً حق به جانب صحبت می‌کنن، یعنی هر طور دلم بخواد لباس می‌پوشم، هر طور دلم بخواد باید لباس بپوشی.
واقعاً باعث تأسفه.
یعنی من که به این سن و سال رسیدم تشخیص نمیدم چطور باید لباس بپوشم؟ تو باید بیای اصلاحش کنی؟

اشکال نداره می تونی ردش کنی
آجی حرص نخور

[reticent]

(۰۵ شهریور ۱۳۹۵ ۰۸:۱۹ ب.ظ)codin نوشته شده توسط:  

(04 شهریور ۱۳۹۵ ۱۱:۰۰ ب.ظ)hamideh1371 نوشته شده توسط:  واقعاً بعضی از آقایون پیش خودشون چی فکر کردن، که خیلی راحت در مورد پوشش فردی که میرن خواستگاریش نظر می‌دن و میگن بعد ازدواج تو مهمونی باید فلان جور لباس بپوشی و بیرون از خونه اونجور.
اونوقت از پوشش خودشون کاملاً حق به جانب صحبت می‌کنن، یعنی هر طور دلم بخواد لباس می‌پوشم، هر طور دلم بخواد باید لباس بپوشی.
واقعاً باعث تأسفه.
یعنی من که به این سن و سال رسیدم تشخیص نمیدم چطور باید لباس بپوشم؟ تو باید بیای اصلاحش کنی؟
_____________
میگم: من لباس‌های رنگ روشن و شاد رو دوست دارم. آبی، سبز، کرم، صورتی.
طرف یه جوری با تعجب از من می‌پرسه: "شما مانتوی صورتی دارید؟"، که فکر کردم الآن دستبند می‌زنه دستم دستگیرم می‌کنه. :|
________________
کاش چه خانم چه آقا، تو امور شخصی هم دخالت نکنیم. فکر نکنیم که تشکیل زندگی مشترک این مجوز رو بهمون میده که تو شخصی‌ترین مسائل همدیگه هم دخالت کنیم.

به نظر من سعی کنیم به عقاید هم احترام بگذاریم. خواستگاری برای همین چیزهاست دیگه. البته توهین بحثش فرق میکنه. گاهی هم یک چیزهایی رو شما توهین فرض میکنید در صورتی که توهین نیست و سواله. مثلا این سوالی که پرسیدن به نظرم حرف سنگینیه که بخواین توهین تلقی کنیدش. کلا در خواستگاری به نظرم باید صبوری بیشتری در مقابل صحبت های طرف مقابل داشته باشیم چون فرهنگ افراد مختلف متفاوته. اگر خیلی با این موضوعات مشکل دارید همون اول خواستگاری بگید بهشون که اجازه ندارن در مورد این موارد سوال بپرسن.

بله. خواستگاری برای این چیزا هم هست. قطعاََ باید طرفین با ظاهر و رفتار همدیگه هم آشنا بشن.
من خودم شخصاََ وقتی ایشون از ظاهرشون برام گفتن فقط گوش کردم و اظهار نظر نکردم. البته بماند که ایشون کاملاََ حق به جانب در مورد خودشون صحبت کردن. من احترام گذاشتم چون اولاََ تعریفشون از تیپ ظاهریشون معقول و طبق عرف جامعه بود و دوم اینکه به سلیقه شون احترام گذاشتم و از همه مهم تر اینکه به نظر من تیپ و ظاهر افراد هم جزئی از شخصیت و تربیت اوناست و بسیار توهین آمیزه که من با یک سؤال با لحن متعجب و تند بخوام شخصیت و تربیت طرف مقابلم که آدم معقولی هم بود رو زیر سؤال ببرم. فوقش خوشم نمیومد بعداََ تو تصمیم گیریم لحاظ می کردم. یا اگر ازم می پرسید نظرمو محترمانه می گفتم. نه اینکه هنوز حرف از دهن طرف مقابلم خارج شده اونطوری باهاش برخورد کنم.
وقتی پدر من که آدم معتقد و دنیا دیده ای هم هست میگه ظاهر تو هیچ ایرادی نداره، و اون آقا اونطوری میگه، یعنی در اصل داره به تربیت من توهین میکنه.