(۰۵ شهریور ۱۳۹۵ ۰۸:۵۷ ب.ظ)RASPINA نوشته شده توسط: (04 شهریور ۱۳۹۵ ۱۱:۰۰ ب.ظ)hamideh1371 نوشته شده توسط: واقعاً بعضی از آقایون پیش خودشون چی فکر کردن، که خیلی راحت در مورد پوشش فردی که میرن خواستگاریش نظر می‌دن و میگن بعد ازدواج تو مهمونی باید فلان جور لباس بپوشی و بیرون از خونه اونجور.
اونوقت از پوشش خودشون کاملاً حق به جانب صحبت می‌کنن، یعنی هر طور دلم بخواد لباس می‌پوشم، هر طور دلم بخواد باید لباس بپوشی.
واقعاً باعث تأسفه.
یعنی من که به این سن و سال رسیدم تشخیص نمیدم چطور باید لباس بپوشم؟ تو باید بیای اصلاحش کنی؟
اشکال نداره می تونی ردش کنی
آجی حرص نخور
ردش کردم.
حرص خوردن من بابت اینه که میگم: صحبت برای آشنائی بله اما دخالت و بی احترامی نه. همین.
(۰۵ شهریور ۱۳۹۵ ۱۰:۱۵ ب.ظ)karbar نوشته شده توسط: (05 شهریور ۱۳۹۵ ۰۹:۰۱ ب.ظ)hamideh1371 نوشته شده توسط: (05 شهریور ۱۳۹۵ ۰۸:۱۹ ب.ظ)codin نوشته شده توسط: (04 شهریور ۱۳۹۵ ۱۱:۰۰ ب.ظ)hamideh1371 نوشته شده توسط: واقعاً بعضی از آقایون پیش خودشون چی فکر کردن، که خیلی راحت در مورد پوشش فردی که میرن خواستگاریش نظر می‌دن و میگن بعد ازدواج تو مهمونی باید فلان جور لباس بپوشی و بیرون از خونه اونجور.
اونوقت از پوشش خودشون کاملاً حق به جانب صحبت می‌کنن، یعنی هر طور دلم بخواد لباس می‌پوشم، هر طور دلم بخواد باید لباس بپوشی.
واقعاً باعث تأسفه.
یعنی من که به این سن و سال رسیدم تشخیص نمیدم چطور باید لباس بپوشم؟ تو باید بیای اصلاحش کنی؟
_____________
میگم: من لباس‌های رنگ روشن و شاد رو دوست دارم. آبی، سبز، کرم، صورتی.
طرف یه جوری با تعجب از من می‌پرسه: "شما مانتوی صورتی دارید؟"، که فکر کردم الآن دستبند می‌زنه دستم دستگیرم میکنه. :|
________________
کاش چه خانم چه آقا، تو امور شخصی هم دخالت نکنیم. فکر نکنیم که تشکیل زندگی مشترک این مجوز رو بهمون میده که تو شخصی‌ترین مسائل همدیگه هم دخالت کنیم.
به نظر من سعی کنیم به عقاید هم احترام بگذاریم. خواستگاری برای همین چیزهاست دیگه. البته توهین بحثش فرق میکنه. گاهی هم یک چیزهایی رو شما توهین فرض میکنید در صورتی که توهین نیست و سواله. مثلا این سوالی که پرسیدن به نظرم حرف سنگینیه که بخواین توهین تلقی کنیدش. کلا در خواستگاری به نظرم باید صبوری بیشتری در مقابل صحبت های طرف مقابل داشته باشیم چون فرهنگ افراد مختلف متفاوته. اگر خیلی با این موضوعات مشکل دارید همون اول خواستگاری بگید بهشون که اجازه ندارن در مورد این موارد سوال بپرسن.
بله. خواستگاری برای این چیزا هم هست. قطعاََ باید طرفین با ظاهر و رفتار همدیگه هم آشنا بشن.
من خودم شخصاََ وقتی ایشون از ظاهرشون برام گفتن فقط گوش کردم و اظهار نظر نکردم. البته بماند که ایشون کاملاََ حق به جانب در مورد خودشون صحبت کردن. من احترام گذاشتم چون اولاََ تعریفشون از تیپ ظاهریشون معقول و طبق عرف جامعه بود و دوم اینکه به سلیقه شون احترام گذاشتم و از همه مهم تر اینکه به نظر من تیپ و ظاهر افراد هم جزئی از شخصیت و تربیت اوناست و بسیار توهین آمیزه که من با یک سؤال با لحن متعجب و تند بخوام شخصیت و تربیت طرف مقابلم که آدم معقولی هم بود رو زیر سؤال ببرم. فوقش خوشم نمیومد بعداََ تو تصمیم گیریم لحاظ می کردم. یا اگر ازم می پرسید نظرمو محترمانه می گفتم. نه اینکه هنوز حرف از دهن طرف مقابلم خارج شده اونطوری باهاش برخورد کنم.
وقتی پدر من که آدم معتقد و دنیا دیده ای هم هست میگه ظاهر تو هیچ ایرادی نداره، و اون آقا اونطوری میگه، یعنی در اصل داره به تربیت من توهین میکنه.
دوست عزیز احساس می کنم یکم هیجانی برخورد می کنید با قضیه. اتفاقی نیفتاده که. ایشون نظرشونو گفتن. خواستگاریه دیگه. این حس و حال شما برای کسیه که انگار با طرفش یک حجابی رو قید کرده، طرفم قبول کرده سپس بعد از عقد زده زیر حرفش. همین جور که شاید شما یه خانم کم حجاب رو نپسندید، ایشون هم حجاب شما رو نپسندیده. اتفاقی نیفتاده که مثلا میگید پدرتون اینجوری تشخیص دادن و چرا ایشون اینجوری تشخیص ندادن. نظر هر کسی برای خودش محترمه و باید با کسی مثل خودش در این جور موارد وصلت کنه. تازه اینجور مواقع خدا رو شاکر باشید که طرف خیلی راحت نظرش رو گفته! وگرنه رو نمی کرد و بعد ازدواج بیچاره تون می کرد.
(یه چیز خواهرانه، هر وقت از این دست حس و حال داشتید توی یک دفتر هرررررچی فکر و حس دارید بنویسید، بعد ببندینش و فردا یا پس فرداش بیایید بخونید. اینجوری انگار دارید خودتونو از دور به دور از تله های ذهنی نگاه می کنید، بعدا می بینید چقدر راحت دیگه بدون این فرآیند می تونید هیجاناتتون رو کنترل کنید. (صحبتم عام هست وگرنه خدای نکرده منظورم این نیست که شما نمی تونید یا شاید هم این روش رو بلد نیستید)
بله. متوجه صحبت شما و دوستان هستم.
من اصلاََ منظورم چیز دیگه ایه. کاش می شد لحن اون آقا رو موقع پرسیدن اون سؤال بذارم. حیف که نمیشه.
اون لحن توهین آمیز بود. طوری بود که انگار دارن در مورد یک جرم صورت گرفته توسط بنده صحبت می کنن. من میگم اولاََ نباید با این لحن صحبت کرد. و بعد اینکه یا پوشش طرف مقابلمون رو می پسندیم یا نه. اینکه بیایم به طرف بگیم باید بعد از ازدواج طبق دلخواه من لباس بپوشی اشتباهه. من زیاد دیدم اینطور موارد و صحبت ها رو از جانب آقایون. این کار توهینه. واقعاََ توهینه.
وقتی هر دوی ما هم حد و حدود حجاب رو میدونیم و هم عرف پوشش در جامعه رو، دیگه دلیلی نداره که بخوایم سلیقۀ خودمون رو تو لباس پوشیدن به هم تحمیل کنیم.
ضمن اینکه این اولین مورد نبود که در مورد پوشش با هم اختلاف داشتیم. قبلاََ هم مواردی بوده که اختلافمون خیلی هم بیشتر بوده. اما هیچوقت به همدیگه توهین نکرده بودیم. صحبت کرده بودیم و دیده بودیم افکار و روش زندگی مون در این مورد با هم همخوانی نداره. در مورد تفکرمون بحث کرده بودیم اما نه اینکه با جملات و لحن نامتناسب همدیگه رو زیر سؤال ببریم.
اولین بارم نبود که بخوام هیجان زده شم!
