(۱۸ دى ۱۳۹۶ ۰۸:۴۰ ب.ظ)diligent نوشته شده توسط: (18 دى ۱۳۹۶ ۰۷:۰۷ ب.ظ)reticent نوشته شده توسط: نظر شما در مورد کسی که در جریان خواستگاری در کمال صداقت (!) به دروغ گفتنش برای به‌دست آوردن یک شغل اعتراف کنه چیه؟
اینکه برا خودش جانماز آب نکشیده و صادقانه راستشو توی خواستگاری گفته خوبه. اما تاثیرات دروغش رو توی شغلی که بدست آورده باید بررسی کرد. دروغش چی بوده و ..
+ این همون خواستگاره ست که پست مربوطه رو پاک کردین؟
نه. این یکی دیگه ست.
آخه داره در کمال صداقت میگه که به خودش مجوز میده که در صورت لزوم و برای به دست آوردن و یا حفظ چیزایی که براش مهمه دروغ میگه.
من نمیگم خودم هیچوقت دروغ نمیگم! نه! من هم بعضی وقتا ممکنه دروغ بگم اما نه در مورد مسائل مهمی مثل کار و ازدواج.
اصلا فکرم خیلی مشغول شده. اینکه توقع داشته باشی طرف مقابل کاملا راستگو باشه و هیچوقت دروغ نگه به نظرم یک مقدار غیرواقعیه. اما خب بالأخره حق داری از دروغ شنیدن در مورد مسائل مهم بترسی یا نه؟! من نمی دونم میزان دروغگوئی افراد رو از کجا باید تشخیص داد؟
_____________________________________________________________________________________________________________
خوش به حال اونایی که لااقل توانائی خوب دروغ گفتن رو دارند.
من که هروقت اومدم دروغ بگم، از شدت استرس خودم خودمو لو دادم.
(۱۸ دى ۱۳۹۶ ۰۹:۱۳ ب.ظ)codin نوشته شده توسط: (18 دى ۱۳۹۶ ۰۷:۰۷ ب.ظ)reticent نوشته شده توسط: نظر شما در مورد کسی که در جریان خواستگاری در کمال صداقت (!) به دروغ گفتنش برای به‌دست آوردن یک شغل اعتراف کنه چیه؟
به نظر من صداقت وظیفه دو طرف در خواستگاری هست و قرار نیست به خاطرش تشویق بشن. اگر برای گرفتن یک شغل دروغ گفته باید ببینید آیا این جزئی از شخصیتش هست یا مثلا پشیمونه الان از کارش و فلان... توضیحاتش مهمه.
نه. پشیمون نبود. تو یک سازمانی مشغول به کار شده بود که اگر عقاید واقعیش رو می گفت تو مصاحبه رد می شد.
علت دروغش منطقی بود (هر چند من خودم شخصا نمیتونم به خاطر شغل دروغ بگم). اما خب مثلا با خودم فکر می کنم شرایط یک آقا فرق می کنه. نیازش به شغل و کسب درآمد خیلی بیشتره. خودش هم انصافا آدم بدی به نظر نمیومد.
اما این ترس به آدم منتقل میشه که مثلا پس فردا واسه حفظ زندگی برگرده چند تا دروغ هم به تو بگه. خیلی راحت.
من نمیدونم این فکر من درسته یا نه.
