من در مورد دانشگاهها چیزی نمیگم چون اطلاعات شخصیم مربوط به سالهای قبله و شنیده ها را هم نمیگم.چون قبلا" که گفته ام بعضی اعتراض کردن که حالا مثلا" وضع فرق کرده و نظر شما الآن دیگه درست نیست. اگر چه بعضی دانشگاهها با وجود سابقه زیاد معمولا" تغییرات شگرفی درشون ایجاد نمیشه
از طرفی تصورم اینه که معمولا" اکثر بچه ها از یه روند بخصوصی در انتخاب رشته استفاده میکنند.نمره شون خوب باشه میزنند شریف (بندرت تهران)و بهمین ترتیب میرن جلو.پارسال دیدم یکی سال اول کنکور رتبه اش ۳۴ شده بود انتخاب رشته نکرده بود و سال دوم اول شده بود. خب این دیگه بندرت با نظر من و شما دانشگاه مورد علاقه اش را عوض میکنه
مهمتر از همه اینها عشق و علاقه و ابزار کار هست.
یعنی فقط نخواهید قبول بشید. گرفتن فقط مدرک ارشد بدون علاقه و زمینه های لازم اگر چه شدنی است ولی خیلی چیز خوبی از کار در نمیاد. هم سخت خواهد شد و هم اعصاب خرد کن.
مثلا" اگه پایه ریاضی خیلی خوبی نداری یا اصلا" علاقه ندارید خب علوم کامپیوتر نرید. اگه از فیزیک و چیپ و مدار و ... بدتون میاد معماری بدردتون نمیخوره. خلاصه ببینید هر رشته چه پایه و علاقه ای نیاز داره بعد برید.
تو ارشد مدت سر و کار داشتنتون با دانشگاه بیشتر همان یه سال اوله بعدش ارتباطتون کم میشه وبار تحصیل بیشتر روی دوش خودتونه و علاقه و پشتکاره که از شما یه کاندید مناسب واسه ورود به دوره های بالاتر میسازه. ارشد تا چشم بهم بزنی تمامه!
عشق شماست که میمونه (بیستون را عشق کند و شهرتش فرهاد برد
)
بعضی دانشگاهها را هم بنظرم نرید بهتره.نمیگم کدوما ولی همون ته جدولیا که بزور یه دوره ارشد سرپا کردن!
حتی اگه دوسال باید برید سربازی و برگردید دوباره کنکور بدین از دانشگاهی که نه استاد داره نه امکانات نه خیلی چیزای دیگه فقط واسه اخذ یه مدرک دوری کنید. یادتون باشه همین الآن هم کسانی هستند که ارشد دارند و نمیتونند جذب هیئت علمی بشن حالا دو سه سال دیگه که وضع بدتره و همین چیزا میتونه امتیاز بشه واسه رقابت تون با بقیه. نکنه ارشد بگیرید و بعد زیاد بکارتون نیاد. نه واسه ادامه تحصیل نه واسه استخدام در اون جایی که میخواهید.!
بنظرم ممکنه بشه کارشناسی را اثرش را در مقاطع بعدی کمرنگ کرد البته تا حدودی ولی ارشد اثر واضح تری داره!
برای همه جوونای خوب و کم ادعا و علاقمند به علم و تحصیل و پیشرفت مملکتم آرزوی موفقیت و سر بلندی دارم.