سلام به همه دوستان عزیز
من به مدت ۲ سال در دانشگاه کمک استاد پروژه بودم تقریبا کاری که یک استاد پروژه باید انجام می داد رو من انجام می دادم
چون استاد ها چیزی از برنامه نویسی و تحلیل سیستم حالیشون نبود!
حتی دکترهایش هم نمی دونستن کتاب پرسمن رو درک کنن... چون یک بار هم نتونستن یک نرم افزار رو تحلیل کنن، پیاده سازی کنن، تست کنن، بدن دست مردم عادی و مردم در مورد خوب بودنش نظر بدن....
من قصد توهین به استادی رو ندارم و می دونم موارد استثنا هم هست....
من خودم، بدون هیچ کلاسی شروع به برنامه نویسی کردم.... البته قبل از هر چیز تحلیل کردن و مستند سازی سیستم رو یاد گرفتم....
برای من UML از نان شب واجب تر است.... برای من برنامه نویسی زندگی ست....
چون نرم افزار را ایجاد می کنم و می بینم بعد از ۲ سال دارد کار می کند.... آن هم توسط مردم عادی....
آنقدر به دانشجویان این چیزها را آموزش دادم که می توانم از چند فرسخی تشخصی دهم
چه کسی طالب است چه کسی نیست...
این تاپیک را ایجاد کردم تا برنامه نویسی را از دید خودم معرفی کنم.... ولی متاسفانه روحیه مدافعانه انسان ها و تلاش برای عدم یادگیری بحث را منحرف می کند.... چیزی که در دانشگاه در ۹۸ درصد دانشجویان دیدم.... سستی.... بی علاقگی.... تنبلی.....
اینرسی!
دیدم بسیاری از دانشجویان را که بحث می کنند کدام بهتر است؟ کدام بهتر نیست....
یا به قول خودشان کلاس کاریشان اجازه نمی دهد PHP کار کنند و به کمتر از جاوا بسنده نمی کنن!!!!!!!!!!
ولی حتی یک بار هم تصمیم نگرفتند برنامه نویسی کنند.... فقط حرف می زنن و مغلطه (املاش درسته؟) می کنند!
برایم جالب بود.... وقتی رفتم به "دیاری دیگر" حتی یک نفر هم برایم پیام خصوصی نفرستاد که چرا این بحث رو ادامه ندادید.... چون دغدغه نیست....
برنامه نویسی دغدغه می خواهد، صبر می خواهد، جنگیدن می خواهد....روحیه ماجراجویی می خواهد....
پیام خصوصی هایم را چک می کردم، این تاپیک را می خواندم ولی انگار دیگر آن دانشجویان گم شدند....
به خانم fatima تبریک می گویم.... مطمئنم تا آخر شهریور اگر همینقدر تلاش کنند به جای بسیار خوبی خواهند رسید....
منم در این دوماه بیکار نبودم و مشغول پس انداز بودم برای دانشگاه .... چون روزانه فکر نکنم قبول بشم....
احساس کردم که این حرف ها را باید بگویم که آدم ها با خودشان روراست باشند....
راستی تا وقتی برای مردم عادی نرم افزار ننوشتید نمی توانید لذت آن را درک کنید....
