(۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ ۱۰:۴۳ ب.ظ)elect نوشته شده توسط: آیا تو ارتباطط با ادمامم فک میکنیم ب این مسله؟
تو ارتباط با آدما به این مسائل فکر نمی کنیم چون با خودمون هم اینطوری رفتار میشه، مثل چرخه ای که معلوم نیست از کی شروع شده و ما هم خواه ناخواه توش افتادیم. از طرفی هم وقتی به کسی کمک می کنی یا دلت واسش می سوزه سعی می کنی باهاش راه بیایی حتی از حق خودت می گذری، اما طرف پرتوقع تر میشه و سعی می کنه ازت سوء استفاده کنه؛ آدم به غلط کردن می افته.
یه مورد دیگه که تو ارتباط با آدمای اطرافم خیلی اذیتم می کنه اینه که یه عده سعی می کنن برات فیلم بازی کنن و ادا دربیارن، خودشون رو زرنگ تصور می کنن و طرف مقابل رو یه احمق فرض می کنن؛ جالب تر اینکه اصرار دارن فیلمشون رو باور کنی. این مورد واقعا حالمو بد می کنه، دلم می خواد به طرف بفهمونم احمق خودتی که منو احمق فرض کردی گرچه خیلی وقتام حوصله شو ندارم و سعی می کنم ارتباطمو قطع کنم یا خیلی کمترش کنم. حقیقت تلخ بهتر از دروغ و دغله، حداقل میشه بجای فیلم بازی کردن هیچ واکنشی نشون نداد یا یه طوری رفتار و صحبت کرد که تلخیش کمتر باشه. اما با فیلم بازی کردن و سیاه کردن طرف مقابل واقعا مشکل دارم، خودمم استعدادی توش ندارم.
کلا دنیای تنهایی خودمو به حضور تو خیلی از جمعها ترجیح می دم البته ذاتاً هم درونگرا هستم.
راستی تنیس روی میز و والیبال هم ورزشهای خوبی هستن. خیلی وقته نرفتم سراغشون ولی می خوام دوباره برم برای تنیس روی میز