(۱۷ آذر ۱۳۹۵ ۰۷:۰۱ ب.ظ)Behnam نوشته شده توسط: (17 آذر ۱۳۹۵ ۰۶:۴۳ ب.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط: واسه بعضیا آره اما همونا هم تلاش خیلی زیادی می کنن.
اتفاقاً به نظرم باعث میشه تلاش کمتری بذارند، یعنی با تلاش کمی به نتیجهی خوب برسند. حالا اگه بیشتر تلاش کنند، به چیزای بیشتری میرسند. نمونهش داوینچی که همزمان نقاش و مخترع و مجسمهساز و پزشک و ریاضیدان و ... بود. عمر آدم برای موفق شدن در هر کدوم از این موارد هم در حالت عادی کوتاه هست ولی داوینچی به طور همزمان در همهی اینها (و موارد دیگه) بهترین شد. اینطوری در نظر بگیر که مثلاً داوینچی یک پنجم عمرش رو به نقاشی اختصاص داده و تونسته امثال شام آخر و مونالیزا رو رسم کنه، در حالی که نقاشهایی که کل عمرشون رو هم صرف نقاشی کردند ولی به گرد پاش نرسیدند.
نقاشی با پزشکی خیلی فرق داره. پزشکی جنبه علمی بودنش خیلی بیشتره تا نقاشی. ضمن اینکه پزشکی اون زمان با الان قابل مقایسه نیست. فرضا اگه الان ابن سینا بود میتونست جامع العلوم باشه؟
اما در مورد همین افراد هم خیلی زیاد تلاش می کردند. مثلا نیوتون برای یکی از کارهاش حتی از زمان خواب و غذاش هم کم می کرده.