انجمنصفحه اولجستجوی انجمن

[IT.girll]

(۲۲ شهریور ۱۳۹۴ ۱۲:۳۴ ب.ظ)samaneh@90 نوشته شده توسط:  

(21 شهریور ۱۳۹۴ ۰۴:۱۹ ب.ظ)khayyam نوشته شده توسط:  منم می گم کامپیوتر رو ول کن جدیدا دیگه این رشته خیلی آش دهن سوز نیست !! بهتره یکی از گرایش های پزشکی رو بخونی به خدا خیلی بهتر از کام هستش !!! خواهشا این پستمو نقل قول نکنید چون می دونم پزشکی خیلی خیلی بهتر از کامپیوتر ما هست !

تفکر برتری رشته ها نسبت به هم دیگه اشتباهه. جامعه به همه رشته ها نیاز داره. کسی هم که به کار و رشته اش وارد باشه میتونه درآمد خوبی داشته باشه. اینم نقل قول کردم چون حرصم دراومد من عاشق رشته امم. خودمم تو دبیرستان کسی بودم که میخواستم برم پزشکی به زور خانوادم اومدم ریاضی. ولی الان واقعا دیگه علاقه به پزشکی ندارم!!!!! شما تو رشته ی کامپیوتر هشت تا ده سال تلاش شبانه روزی کن ببین چه درآمدی پیدا میکنی. پزشکی از دور قشنگه ولی شب و روز درس خوندن و کار میخواد .حالا با این همه تلاش دیگه پول هم بهشون ندن که ظلمه

خوب گفتی دوست عزیز.
در مورد پزشکی به قول یکی از اساتید ما چند وقت دیگه کامپیوتر های پزشک جای پزشک هارو میگیرن. پزشکی هم چیزی نیست جز یک سری if و else که علائم بیماری شرط if و else هستن و طبق همین ها دارو تجویز میشه در کل پزشکی یک سری حفظیات هست که با دیدن علائم٬ بیماری رو تشخیص میدن ... تکنولوژی پیشرفت کرده و الان کامپیوتر جز مهمترین رشته هاست که جایگزین خوبی برای پزشک ها خواهند شد.
شما درآمد مهندس کامپیوتر رو با رشته های دیگه مقایسه کنید. حتی اون بنا و نجار هم بیست سال کار میکنه و زحمت میکشه تا حرفه ای بشه ولی ما مهندسا انتظار داریم با چهار سال درسای دانشگاه میلیاردی پول دربیاریم! یکمی هم تلاش برای علاقه هامون بد نیست همونطور که پزشکا تلاش میکنن.
البته بر کسانی که به کامپیوتر علاقه ندارند٬ حرجی نیست و پشت حرف هایم به آنهاست.

[Iron Maiden]

ممنونم از کمکتون دوستان عزیز، الان سوال دیگه ای که مطرح هست؛ توانایی مهاجرت هست... من دوست دارم در آینده نزدیک از ایران خارج بشم ولی خیلیا می گن با خوندن پزشکی در ایران دیگه مهاجرت کار راحتی نیست...
من با شبانه روز کار کردن بر روی پروژه ای یا هر چیزی مشکلی ندارم، الان هم می تونم همین کامپیوتر رو ادامه بدم و سرسختانه در تلاش برای یادگیری مهارتهاش باشم چون دوست خوب و تفریحی در بیرون ندارم و اکثرا منزل هستم و سرم تو کار خودمه... منتها می دونم که تو پزشکی هم می تونم موفق باشم... و می ترسم اگر نرم به سمتش، در آینده حسرتش رو بخورم...
نمی دونم رشته معماری کامپیوتر برای من چطور خواهد بود... ولی از بچگی از مدارهای الکترونیکی خیلی خوشم می اومد... حتی همین چندماه پیش درصدد ساخت یک پروژه شخصی برای اتاقم با آردوینو UNO بودم! ولی به علت وقتگیر بودنش و اینکه می خواستم برای کنکور بخونم ولش کردم...
الان به جائی رسیدم که کلا از ایران نا امید شدم! یعنی اگر بخوام همین رشته رو بمونم؛ صددرصد شب و روز تلاش می کنم که برای ارشد به اروپا یا آمریکا برم... همین دودلی من هم از همینجا سرچشمه می گیره... چون من همیشه به استانداردها بها می دادم و یجورایی توش وسواسی بودم... نگرانم که شاید دانشگاهی که درصورت کنکور مجدد پزشکی توش قبول بشم منو از هرچی درسه دلزده بکنه چون من همیشه دنبال جائی بودم که آزادانه علم رو یاد بگیرم نه اینکه به دنبال مدرک باشم یا هرچیز دیگری یا اینکه با یک مشت آدم بی هنر و پول دوست که به علم هیچ علاقه ای ندارن هم کلاس بشم و یا شاگرد این مدل اساتید باشم... علاقه من به پزشکی هم بخاطر درآمدش نیست وگرنه به دندانپزشکی علاقه نشون می دادم... این رو مطمئنم که هرکسی با هر رشته ای بالاخره یه جا و یه روزی می تونه پولدار بشه... ولی خوشحالی هیچوقت به این راحتی ها به دست نمیاد...
فردا انتخاب واحد شروع میشم و من هنوز اندر پی یک کوچه‌ام!............

[morteza]

من از کامنت های پخته بعضی دوستان واقعا تشکر می کنم و البته طنازی هایی که بعضی دیگه از دوستان به خرج میدن که همه اینها فقط و فقط از جامعه مهندسین بر میاد
ببینید دوست عزیز آیرون من گرامی! از کامنت های شما احساس می کنم شما کمی کمال گرا هستین مثلا اینکه دانشگاه های ایران برام جوابگو نیست یا یک مشت آدم پول دوست تو مملکت ریختن و ... احساساتی هستند که شخصیت کمال گرا رو نشون میدن که البته بنده خودمم کم و بیش دارای همین شخصیت هستم ببینید داشتن این نوع روحیه میتونه خیلی کمک کنه برای اینکه اراده قوی داشته باشین و هر کاری رو که انجام میدین به نحو احسن و بهترین شکل به اتمام برسونید اما آفتی که داره کمی توی رویا سیر کردنه بهتره شما واقع بین باشین اینطور هم نیست که اینهمه دانشگاه خوب داخلی ظرفیت وجودی شما رو نداشته باشن! به نظرم اگر مشکل مالی ندارین میتونین آزادانه دنبال علاقه خودتون برین بدون نگرانی از پایین بودن سطح دانشگاه های داخل فقط باید شروع کنید و هی نگید من خیلی خفنم و بقیه در سطح من نیستن! چون در این صورت همان داستان قدیمی و معروف دوی سرعت بین خرگوش و لاک پشت پیش میاد مطمئن باشید اون کسایی که شما فکر میکردین از شما سطحشون پایین تر بود میان با سرعت برق و باد شما رو رد میکنن پس خلاصه اینکه با توجه به شرایط خودتون مثل اقتصادی، سن، علایق و ... هر چه سریع تر بهترین تصمیم رو بگیرید.

[asal71]

پیش دانشگاهی یه استاد داشتیم میگفت یکی از اشناهاشون که از بچه درسخون های قدر هم بوده سال اول کنکور ندادش و گفته میخوام بخونم برا سال بعد که یه رتبه توپ بیارم

سال بعدشم زد و بنده خدا شب کنکور آپاندیسش ترکید

این رو گفتم که بدونید زندگی طبق خواسته ما پیش نمیره
شما باید ببینی دنبال چی هستین واقعا
اگر پزشکی خیلی خیلی خیلی براتون مهمه حتی اگر مجبور بشید برید سربازی هم،میرید و بعدش پی دکترا رو میگیرید

ولی این رو میگم که بدونید
شما پسرید
مشکل سربازی دارید
تا سربازی نرید معمولا نمیتونید یه کار ثابت و حقوق ثابت داشته باشید
تا کار نداشته باشید زن هم بهتون نمیدن(البته بستگی به خانواده هم داره)
همینجوریشم از همسنای خودتون یکم عقب افتادید توی تحصیل


پس فقط تمرکزتون رو نزارید فقط رو سربازی
ببینید در ازای پزشکی خوندن چی بدست میارید و چی رو ممکنه از دست بدید

[محمد رعیت]

نحوه سوال به گونه ای هست که برداشت میشه از رونق افتادن رشته نرم افزار و یا زیا دشدن دست در این رشته علت این سوال هست
پس باید گفت :
چند سال پیش نرم افزار رو انتخاب کردید دلیلش چی بود؟؟
ایا فکر کردید حسی که الان برای انتخاب پزشکی دارید ممکنه شبیه همون حسی باشه که چند سال پیش نسبت به نر م افزار داشتید

خب در این صورت با تغییر شرایط در اینده ،ممکنه رشته پزشکی در برخی موارد شبیه نرم افزار در حال حاضر برای شما باشه
تصور کنید در اینده نه چندا دور ، افراد جامعه کمتر بیمار بشن و یا در رشته شما بیمار کمتری وجود داشته باشه(درحالی که الان طبق محاسبات شما تقاضای خوبی براش وجود داره) و یا رقیب جدیدی برای پزشکی بوجود بیاد مثلا طب چینی طب سنتی طب اسلامی و یا از این قبیل موار د که ممکنه بهش فکر هم نکرده باشید.

پیش بینی کردن اینده هم به نظر کار اشتباهیه یا اگه اشتباه نباشه نمیشه صد درصد بر اون مطمئن بود خصوصا برای من وشما که داده های زیادی برای پیش بینی اینده نداریم

تنها چیزی که میشه گفت این هست که افرادی که حرف جدیدی برای گفتن دارن همیشه مورد توجه خواهند بود و همین میتونه منبع درامدی خوبی براشون باشه یا لااقل اونها رو از برخی لحاظ ارضا کنه حالا رشته هم زیاد فرق نمیکنه

برای مثال اگر شما بتونید یک سیستم عامل جدید به بازار ارائه بدید با اینکه رشته کامپیوتر یک رشته با درامد معمولی هست ولی برای شما متفاوت خواهد بود
و یادر پزشکی در رشته هاییک حتی تقاضای زیادی نداره اگه شخصی بتونه ایده جدیدی بده همون میتونه جز استثنائات بشه
-----------

مورد بعدی این هست که واقعا ممکنه نسبت به نرم افرار بی علاقه باشید( مثل خود من که بنا به دلایلی دیگه علاقه خاصی به این رشته ندارم وصرف مدرک دار م این رشته رو ادامه میدم و بیشتر به رشته های علوم انسانی علاقه پیدا کردم وبه فکر راهی هستم که در کنا نرم افزار رشته انسانی رو هم یه جورایی اشنایی داشته باشم)در این صورت ببنید واقعا پزشکی حرفه مورد علاقه شما هست و یا نه بالابودن تقاضا برای این رشته دلیل تمایل شما به ای رشته هست (تمایل کاذب و یا تمایل واقعی به پزشکی)
علاقه کاذب ممکنه با تغییر شرایط ازبین بره ولی علاقه واقعی با تغییر شرایط هم تغییر نخواهد کرد

مورد بعدی اینکه برا پول دراوردن حتما نباید پزشکی خوند و یا از طریق نرم افزار درامد خوبی داشت راههای دیگه ای هم وجود داره که افراد زیادی در ازرافمون دارن انجام میدن .

خلاصه اول خودتون ر وبشناسید و دلیل قرار گرفتن بر سر دوراهی رو پیدا کنید مواظب باشید دلیلتون کاذب و غیر واقعی نباشه که اگه اینگونه باشه ممکنه در رشته پزشکی هم براتون تکرار بشه و اگه واقعی باشه قطعا موفق خواهید بود



--------

[tohidi4503]

بعضی ها همچین از کنکور تجربی حرف میزنن انگار پزشکی روقبولی تضمینی میدونند . اینجا رقابت اصلی شاید بین ۲۰۰۰ نفر باشه ولی تجربی رقابت بین نیم میلیون حتی بیشر همشونم شب روز واسه پزشکی می خونن. وچه سرمایه گذاری عای وحشتناک ومیلیونی می کنن خلاصه همه جورشو فکر کنین و از لحاظ در امدم شاید توایران مهندسی افتضاحه ولی تو دنیا بیش ترین سود مال دنیای آیتی هست نه پزشکی . هوش مصنوعی داره کم کم غوغا میکنه به همه رشته ها رخنه کرده هوا فضا پزشکی خودروسازی زیست شناسی زمین شناسی .......

[Elena_71]

منم ۱صحبت کوتاه داشته باشم هرچند صحبت دوستان کامله
ببین تو الان هنوز تو مقطع بین دبیرستان و دانشگاه هستی به همین دلیل فک میکنی فرضا میتونی ۱کاری بکنی دنیا رو تکون بده؛از پس هر چیزی میتونی بر بیای؛همه چیز برات کسر شأن داره و جایگاهت بالاتر از ایناس و ... خب این طبیعیه همه ادما تو ۱مقطع زمانی اینطورن اما مقدارش باهم فرق داره ک این مقدار برا شما زیاده ! همون طور ک دوستمون گف این احساسات نسبت ب خودت میتونه پتانسیل زیادی باشه که پرتابت کنه به سمت موفقیت اما اینو بدون ب همون نسبت پرتابت میکنه به سمت یأس و نا امیدی؛زیاد از خودت انتظار داشته باشی درنتیجه زودتر از خودت خسته میشی و این خطرناکه؛اره یه دنیایی جلو روت هست ک خیلی بزرگه و تو ازادی انتخاب کنی و اینجا حرص و طمع سرازیر میشه ؛ به نظرم از خودت شروع کن ؛اگه منزلت اجتماعی پزشک برات مهمه هزارتا مثال نقض بیار ؛اگه پول مهمه هزارتا مثال نفض بیار ک فلانی پزشک بود ولی اوضاعش بیریخت بود برا کامپیوترم همینطور برا هر چیزی؛ و بعد بشین نتیجه گیری کن ؛رها از همه قید و بند های دنیا؛ حرفشون ؛ نظرشون ؛ ادعاشون؛ و باور کن اینا یه عده ادم مثل ماشینن که ارزشاشون وارونه شده و نمیدونن برا چی زندن !پس هر هدفی ک پشتش نظر همچین ادمایی هست حقیقتا ارزش نداره

موضوع دیگه : بترس ولی اقدام کن ؛ گام اول رو محکم بردار؛ و به تمام افکار مزاحم پاسخ منفی بده؛چون سیگنال هایی هستن که از طرف منیت میان ؛ و این سیستم رو انقد ادامه بده تا اون افکار ولت کنن و گم شن

من ۱نتیجه گرفتم تو زندگیم ؛ هیچوقت خودمو درگیر جزییات نکنم خیلی وقتا ۹۰% درگیر جزییات یا انتخاب بودم و ۱۰% درگیر اصل مطلب که معمولا باعث میشد کارام رفلکس منفی داشته باشه و دقیقا تو اوج پتانسیل هام سقوط کنم و از خودم ناامید شم ؛ ۱زمان رسید فهمیدم هر اونچه تو زندگیم اتفاق افتاده خواست خدا بوده و کاملا با روحیاتم سازگاری داشته پس بهتره ۱۰%درگیر جزییات شم و وقتی تو ۱مسیر افتادم انرژیمو برا جزییاتش هدر ندم و ۹۰% رو به اصل بپردازم؛ بله کاری ک با ۱۰درصد شروع شه افکار مزاحم داره؛خطرناکه شاید ریسکه ولی فراموش نکن هرمسیری که باشی خدا خواسته؛پزشک یا مهندس یا قصاب یا نقاش یا هرکسی میتونه به همه ارزوهاش برسه

[fatemesoleimani]

من هم خیلی به پزشکی علاقه دارم مخصوصا وقتی بیمارهای سخت را می بینم چرا های زیادی تو ذهنم می یاد من به تقلید از انتخاب یکی از دوستام فنی حرفه ای رفتم وبعد تو همون دبیرستان پشیمون شدم ولی دیگه تغییر رشته ندادم الان هم تو کامپیوتر پیشرفت داشتم ولی به نظرم افراد با یه نرم افزار در به داغون هم می تونن کارشون را را بندازن و می تونن زندگی کنن ولی اگه زمانتو صرف کشف یه راه حل برای هر نوع بیماری خاصی بزاری یه نوع واکسن و مغز مصنوعی و... و موفق بشی می تونی زندگی را به یه انسان ببخشی افرادی که سختی های زیادی را به خاطر بیماری های مختلف می کشن و شاید هزینه درمانشون را هم نداشته باشن به خاطر این چراها که بعضی وقت ها آزارم میده دوست دارم کنکور تجربی را کنار
کامپیوتر شرکت کنم و به عنوان علاقه دوم تجربی شرکت کنم اتفاقا با دید مهندسی به پزشکی نگاه کردن خیلی بهترم هست فقط این
کنکورش سد راه شده که چون کار اصلیم کامپیوتر هست برام مهم نیست هر وقت کنکور قبول شم پزشکی را ادامه می دم البته من هنوز تصمیمم را نگرفتم اما به این موضوع خیلی فکر می کنم اگه بخوام ادامه تحصیل بدم تجربی را شرکت می کنم

[codin]

(۲۴ شهریور ۱۳۹۴ ۱۲:۴۹ ب.ظ)fatemesoleimani نوشته شده توسط:  من هم خیلی به پزشکی علاقه دارم مخصوصا وقتی بیمارهای سخت را می بینم چرا های زیادی تو ذهنم می یاد من به تقلید از انتخاب یکی از دوستام فنی حرفه ای رفتم وبعد تو همون دبیرستان پشیمون شدم ولی دیگه تغییر رشته ندادم الان هم تو کامپیوتر پیشرفت داشتم ولی به نظرم افراد با یه نرم افزار در به داغون هم می تونن کارشون را را بندازن و می تونن زندگی کنن ولی اگه زمانتو صرف کشف یه راه حل برای هر نوع بیماری خاصی بزاری یه نوع واکسن و مغز مصنوعی و... و موفق بشی می تونی زندگی را به یه انسان ببخشی افرادی که سختی های زیادی را به خاطر بیماری های مختلف می کشن و شاید هزینه درمانشون را هم نداشته باشن به خاطر این چراها که بعضی وقت ها آزارم میده دوست دارم کنکور تجربی را کنار
کامپیوتر شرکت کنم و به عنوان علاقه دوم تجربی شرکت کنم اتفاقا با دید مهندسی به پزشکی نگاه کردن خیلی بهترم هست فقط این
کنکورش سد راه شده که چون کار اصلیم کامپیوتر هست برام مهم نیست هر وقت کنکور قبول شم پزشکی را ادامه می دم البته من هنوز تصمیمم را نگرفتم اما به این موضوع خیلی فکر می کنم اگه بخوام ادامه تحصیل بدم تجربی را شرکت می کنم

خب میتونین computational biology رو دنبال کنین. الان دیگه Drug Design و .. مبتنی بر تکنیک های هوش مصنوعی صورت میگیره. مباحث کلاسیک مثل Computational Genomic و پروتئومیکس ساختاری هم که خیلی داغه.
اتفاقا به نظرم متخصصان بیو انفورماتیک از محققان تجربی موفق تر میتونن باشن و الان کلا دنیا داره به سمت زیست شناسی محاسباتی میره. پزشکی به عقیده من یه حرفه است و اون چیزایی که شما میفرمایین رو شاید نتونه ارضا کنه اگر خیلی به کشفیات و .. علاقه دارین شاید رشته ای مثل زیست شناسی سلولی مولوکولی و ایمنی شناسی و ... بهتر از پزشکی باشه

[Fardad-A]

(۲۴ شهریور ۱۳۹۴ ۰۲:۵۰ ب.ظ)codin نوشته شده توسط:  

(24 شهریور ۱۳۹۴ ۱۲:۴۹ ب.ظ)fatemesoleimani نوشته شده توسط:  من هم خیلی به پزشکی علاقه دارم مخصوصا وقتی بیمارهای سخت را می بینم چرا های زیادی تو ذهنم می یاد من به تقلید از انتخاب یکی از دوستام فنی حرفه ای رفتم وبعد تو همون دبیرستان پشیمون شدم ولی دیگه تغییر رشته ندادم الان هم تو کامپیوتر پیشرفت داشتم ولی به نظرم افراد با یه نرم افزار در به داغون هم می تونن کارشون را را بندازن و می تونن زندگی کنن ولی اگه زمانتو صرف کشف یه راه حل برای هر نوع بیماری خاصی بزاری یه نوع واکسن و مغز مصنوعی و... و موفق بشی می تونی زندگی را به یه انسان ببخشی افرادی که سختی های زیادی را به خاطر بیماری های مختلف می کشن و شاید هزینه درمانشون را هم نداشته باشن به خاطر این چراها که بعضی وقت ها آزارم میده دوست دارم کنکور تجربی را کنار
کامپیوتر شرکت کنم و به عنوان علاقه دوم تجربی شرکت کنم اتفاقا با دید مهندسی به پزشکی نگاه کردن خیلی بهترم هست فقط این
کنکورش سد راه شده که چون کار اصلیم کامپیوتر هست برام مهم نیست هر وقت کنکور قبول شم پزشکی را ادامه می دم البته من هنوز تصمیمم را نگرفتم اما به این موضوع خیلی فکر می کنم اگه بخوام ادامه تحصیل بدم تجربی را شرکت می کنم

خب میتونین computational biology رو دنبال کنین. الان دیگه Drug Design و .. مبتنی بر تکنیک های هوش مصنوعی صورت میگیره. مباحث کلاسیک مثل Computational Genomic و پروتئومیکس ساختاری هم که خیلی داغه.
اتفاقا به نظرم متخصصان بیو انفورماتیک از محققان تجربی موفق تر میتونن باشن و الان کلا دنیا داره به سمت زیست شناسی محاسباتی میره. پزشکی به عقیده من یه حرفه است و اون چیزایی که شما میفرمایین رو شاید نتونه ارضا کنه اگر خیلی به کشفیات و .. علاقه دارین شاید رشته ای مثل زیست شناسی سلولی مولوکولی و ایمنی شناسی و ... بهتر از پزشکی باشه

گرایشهای این شاخه از هوش مصنوعی مستقل نیستند. یعنی برای اینکه شخصی بتونه تحقیقاتی کاربردی انجام بده نیاز به اطلاعات فراوان شاخه های مختلف زیست شناسی یا پزشکی داره. معمولا" در تیم مربوطه کارشناسان چند رشته حضور دارند.
معمولا" هم خیلیها در اینجور پروژه ها نتایج واقعی را نمی بینن چون شاید ده سال طول بکشه تا این کارهای تحقیقاتی بصورت یه دستگاه یا یک دارو یا یک روش متعارف پزشکی در بیاد و به متخصصین رشته مربوطه که با بیمارها در ارتباطند آموزش داده بشه و اونها هستند که در واقع نتایج و شادی بیماران را می بینن و معمولا" هم بیماران از همان پزشکشان تشکر میکنن و برایش دعا میکنن.
الآن همه این دستگاههای تشخیصی و درمانی پزشکی را مهندسین ساخته اند ولی هم سود فراوان کاربردش و هم تبلیغش واسه پزشکان هست. اینها را گفتم که بگم معمولا" مهندسین احساس رضایت را بطور مستقیم تو چشم بیمار نمی بینن و از این نظر ارضاء درونی نمیشن.

یه چندجمله ای هم اضافه کنم در مورد اونهایی که میگن کامپیوتر جای پزشک را میگیره.
این را بعضی اساتید رشته کامپیوتر میگن که اونهایی که در این مقولات هستند میدونن همچین اتفاقی حداقل واسه این قرن میلادی غیرممکنه رخ بده.
الآن دانشگاههای بزرگ پزشکی دنیا مشغول تربیت پزشکند . البته از ابزار ساخت مهندسین بطور گسترده هم در درمان و هم در تشخیص استفاده میکنن ولی جایگزین پزشک نمیکنن.
بقول یک استادی میگفت اگه یه روز کامپیوتر جای خلبان هواپیما را گرفت و دیگه خلبانها بیکار شدند پنجاه سال بعدش کم کم ماشینها جای پزشکان را میگیرند.
الان ربات جراحی داریم ولی فقط برای جراحی از راه دور و فقط توسط پزشک هدایت میشه. حتی کارهای روتین مثل بخیه زدن هم به ماشین سپرده نمیشه . مگه نه اینکه بیش از صد ساله چرخ خیاطی اومده علتش اینه که استانداردهای تجهیزات پزشکی بسیار سختگیرانه است . گاهی دستگاهی سالیان متمادی پشت در FDA امریکا میمونه تا با دهها بار اصلاحات اجازه کاربرد پیدا کنه. و این دنیا با دنیای صنعتی که ممکنه اینقدر ریزبینانه نباشه فرق میکنه.
البته ما بحث مون در مورد کشورهای پیشرفته است . در مورد کشورهایی که انکوباتور نوزاد میسازند (برای نگهداری نوزادان پیش رس) و گاها" نوزاد درش کباب میشه و میسوزه یا پلاتین ارتوپدی میسازند که تو پای بیمار بعد یکسال زنگ میزنه و مریض باید دو برابر خرج کنه تا درش بیاره و یا برادران و خواهران چینی دستگاههای لاغری از طریق سرد کردن پوست میسازند و بعضی پزشکان وطنی هم هر جلسه ای ۵۰۰ هزارتومان میگیرند که هر جلسه یه سایزعرض کمر بیمار را کم کنن و مریض بعد ۴-۵ جلسه میفهمه که هیچ اتفاقی واسه اش نمی افته و امثالهم کاری نداریم.

بنظرمن هر کسی در اون شاخه ای که علاقه داره و تلاش میکنه موفقه. مثل گذشته ها نیست که مدرک ولو از خارج کشور کسی را بسمت قله های موفقیت از هر نوعی اش مثلا" مالی پرتاب کنه.
فقط چون کشور ما درش مشاغل خدماتی بیشتر درآمد زاست تا مشاغل تولید و مهندسی وضع پزشکان بطور متوسط بهتر و یا خیلی بهتره.
اگه میخواهید فقط مدرک بگیرید تا بعدا" ازش پول دربیارید سخت در اشتباهید . راههای ساده تری واسه پول درآوردن هست.

کم نداریم اعضای هیئت علمی که از دانشگاههای خوب خارجی مدرک دارند ولی برگشته اند و راضی شده اند به حقوق معمول هیئت علمی.
قدیما میگفتند " بچه درس بخون یه چیزی بشی"
بنظرم حالا باید بگن " بچه در اون رشته ای که استعدادش را داری و علاقه هم داری درس بخون، فاند بگیر ، دکترا بگیر تا یه چیزی بشی":D

[codin]

(۲۴ شهریور ۱۳۹۴ ۰۳:۲۲ ب.ظ)Fardad-A نوشته شده توسط:  

(24 شهریور ۱۳۹۴ ۰۲:۵۰ ب.ظ)codin نوشته شده توسط:  

(24 شهریور ۱۳۹۴ ۱۲:۴۹ ب.ظ)fatemesoleimani نوشته شده توسط:  من هم خیلی به پزشکی علاقه دارم مخصوصا وقتی بیمارهای سخت را می بینم چرا های زیادی تو ذهنم می یاد من به تقلید از انتخاب یکی از دوستام فنی حرفه ای رفتم وبعد تو همون دبیرستان پشیمون شدم ولی دیگه تغییر رشته ندادم الان هم تو کامپیوتر پیشرفت داشتم ولی به نظرم افراد با یه نرم افزار در به داغون هم می تونن کارشون را را بندازن و می تونن زندگی کنن ولی اگه زمانتو صرف کشف یه راه حل برای هر نوع بیماری خاصی بزاری یه نوع واکسن و مغز مصنوعی و... و موفق بشی می تونی زندگی را به یه انسان ببخشی افرادی که سختی های زیادی را به خاطر بیماری های مختلف می کشن و شاید هزینه درمانشون را هم نداشته باشن به خاطر این چراها که بعضی وقت ها آزارم میده دوست دارم کنکور تجربی را کنار
کامپیوتر شرکت کنم و به عنوان علاقه دوم تجربی شرکت کنم اتفاقا با دید مهندسی به پزشکی نگاه کردن خیلی بهترم هست فقط این
کنکورش سد راه شده که چون کار اصلیم کامپیوتر هست برام مهم نیست هر وقت کنکور قبول شم پزشکی را ادامه می دم البته من هنوز تصمیمم را نگرفتم اما به این موضوع خیلی فکر می کنم اگه بخوام ادامه تحصیل بدم تجربی را شرکت می کنم

خب میتونین computational biology رو دنبال کنین. الان دیگه Drug Design و .. مبتنی بر تکنیک های هوش مصنوعی صورت میگیره. مباحث کلاسیک مثل Computational Genomic و پروتئومیکس ساختاری هم که خیلی داغه.
اتفاقا به نظرم متخصصان بیو انفورماتیک از محققان تجربی موفق تر میتونن باشن و الان کلا دنیا داره به سمت زیست شناسی محاسباتی میره. پزشکی به عقیده من یه حرفه است و اون چیزایی که شما میفرمایین رو شاید نتونه ارضا کنه اگر خیلی به کشفیات و .. علاقه دارین شاید رشته ای مثل زیست شناسی سلولی مولوکولی و ایمنی شناسی و ... بهتر از پزشکی باشه

گرایشهای این شاخه از هوش مصنوعی مستقل نیستند. یعنی برای اینکه شخصی بتونه تحقیقاتی کاربردی انجام بده نیاز به اطلاعات فراوان شاخه های مختلف زیست شناسی یا پزشکی داره. معمولا" در تیم مربوطه کارشناسان چند رشته حضور دارند.
معمولا" هم خیلیها در اینجور پروژه ها نتایج واقعی را نمی بینن چون شاید ده سال طول بکشه تا این کارهای تحقیقاتی بصورت یه دستگاه یا یک دارو یا یک روش متعارف پزشکی در بیاد و به متخصصین رشته مربوطه که با بیمارها در ارتباطند آموزش داده بشه و اونها هستند که در واقع نتایج و شادی بیماران را می بینن و معمولا" هم بیماران از همان پزشکشان تشکر میکنن و برایش دعا میکنن.
الآن همه این دستگاههای تشخیصی و درمانی پزشکی را مهندسین ساخته اند ولی هم سود فراوان کاربردش و هم تبلیغش واسه پزشکان هست. اینها را گفتم که بگم معمولا" مهندسین احساس رضایت را بطور مستقیم تو چشم بیمار نمی بینن و از این نظر ارضاء درونی نمیشن.

یه چندجمله ای هم اضافه کنم در مورد اونهایی که میگن کامپیوتر جای پزشک را میگیره.
این را بعضی اساتید رشته کامپیوتر میگن که اونهایی که در این مقولات هستند میدونن همچین اتفاقی حداقل واسه این قرن میلادی غیرممکنه رخ بده.
الآن دانشگاههای بزرگ پزشکی دنیا مشغول تربیت پزشکند . البته از ابزار ساخت مهندسین بطور گسترده هم در درمان و هم در تشخیص استفاده میکنن ولی جایگزین پزشک نمیکنن.
بقول یک استادی میگفت اگه یه روز کامپیوتر جای خلبان هواپیما را گرفت و دیگه خلبانها بیکار شدند پنجاه سال بعدش کم کم ماشینها جای پزشکان را میگیرند.
الان ربات جراحی داریم ولی فقط برای جراحی از راه دور و فقط توسط پزشک هدایت میشه. حتی کارهای روتین مثل بخیه زدن هم به ماشین سپرده نمیشه . مگه نه اینکه بیش از صد ساله چرخ خیاطی اومده علتش اینه که استانداردهای تجهیزات پزشکی بسیار سختگیرانه است . گاهی دستگاهی سالیان متمادی پشت در FDA امریکا میمونه تا با دهها بار اصلاحات اجازه کاربرد پیدا کنه. و این دنیا با دنیای صنعتی که ممکنه اینقدر ریزبینانه نباشه فرق میکنه.
البته ما بحث مون در مورد کشورهای پیشرفته است . در مورد کشورهایی که انکوباتور نوزاد میسازند (برای نگهداری نوزادان پیش رس) و گاها" نوزاد درش کباب میشه و میسوزه یا پلاتین ارتوپدی میسازند که تو پای بیمار بعد یکسال زنگ میزنه و مریض باید دو برابر خرج کنه تا درش بیاره و یا برادران و خواهران چینی دستگاههای لاغری از طریق سرد کردن پوست میسازند و بعضی پزشکان وطنی هم هر جلسه ای ۵۰۰ هزارتومان میگیرند که هر جلسه یه سایزعرض کمر بیمار را کم کنن و مریض بعد ۴-۵ جلسه میفهمه که هیچ اتفاقی واسه اش نمی افته و امثالهم کاری نداریم.

بنظرمن هر کسی در اون شاخه ای که علاقه داره و تلاش میکنه موفقه. مثل گذشته ها نیست که مدرک ولو از خارج کشور کسی را بسمت قله های موفقیت از هر نوعی اش مثلا" مالی پرتاب کنه.
فقط چون کشور ما درش مشاغل خدماتی بیشتر درآمد زاست تا مشاغل تولید و مهندسی وضع پزشکان بطور متوسط بهتر و یا خیلی بهتره.
اگه میخواهید فقط مدرک بگیرید تا بعدا" ازش پول دربیارید سخت در اشتباهید . راههای ساده تری واسه پول درآوردن هست.

کم نداریم اعضای هیئت علمی که از دانشگاههای خوب خارجی مدرک دارند ولی برگشته اند و راضی شده اند به حقوق معمول هیئت علمی.
قدیما میگفتند " بچه درس بخون یه چیزی بشی"
بنظرم حالا باید بگن " بچه در اون رشته ای که استعدادش را داری و علاقه هم داری درس بخون، فاند بگیر ، دکترا بگیر تا یه چیزی بشی":D

حرف شما درسته اما خب بستگی به آدمش هم داره. من شخصا فکر می کنم ارضا کننده باشه اما خب شاید یکی به قول شما تا مستقیم موجب سلامتی یه بیمار نشه ارضا نشه. شبیه جنگ می مونه یه سری سرباز سلاح میگیرن و میجنگن یه سری مهندس هم از پشت با ابزارهای الکترونیکی و فلان پشتیبانی می کنن که برای خیلیا حالت اول ارضا کننده تره

[fatemesoleimani]

(۲۴ شهریور ۱۳۹۴ ۰۴:۰۷ ب.ظ)codin نوشته شده توسط:  

(24 شهریور ۱۳۹۴ ۰۳:۲۲ ب.ظ)Fardad-A نوشته شده توسط:  

(24 شهریور ۱۳۹۴ ۰۲:۵۰ ب.ظ)codin نوشته شده توسط:  

(24 شهریور ۱۳۹۴ ۱۲:۴۹ ب.ظ)fatemesoleimani نوشته شده توسط:  من هم خیلی به پزشکی علاقه دارم مخصوصا وقتی بیمارهای سخت را می بینم چرا های زیادی تو ذهنم می یاد من به تقلید از انتخاب یکی از دوستام فنی حرفه ای رفتم وبعد تو همون دبیرستان پشیمون شدم ولی دیگه تغییر رشته ندادم الان هم تو کامپیوتر پیشرفت داشتم ولی به نظرم افراد با یه نرم افزار در به داغون هم می تونن کارشون را را بندازن و می تونن زندگی کنن ولی اگه زمانتو صرف کشف یه راه حل برای هر نوع بیماری خاصی بزاری یه نوع واکسن و مغز مصنوعی و... و موفق بشی می تونی زندگی را به یه انسان ببخشی افرادی که سختی های زیادی را به خاطر بیماری های مختلف می کشن و شاید هزینه درمانشون را هم نداشته باشن به خاطر این چراها که بعضی وقت ها آزارم میده دوست دارم کنکور تجربی را کنار
کامپیوتر شرکت کنم و به عنوان علاقه دوم تجربی شرکت کنم اتفاقا با دید مهندسی به پزشکی نگاه کردن خیلی بهترم هست فقط این
کنکورش سد راه شده که چون کار اصلیم کامپیوتر هست برام مهم نیست هر وقت کنکور قبول شم پزشکی را ادامه می دم البته من هنوز تصمیمم را نگرفتم اما به این موضوع خیلی فکر می کنم اگه بخوام ادامه تحصیل بدم تجربی را شرکت می کنم

خب میتونین computational biology رو دنبال کنین. الان دیگه Drug Design و .. مبتنی بر تکنیک های هوش مصنوعی صورت میگیره. مباحث کلاسیک مثل Computational Genomic و پروتئومیکس ساختاری هم که خیلی داغه.
اتفاقا به نظرم متخصصان بیو انفورماتیک از محققان تجربی موفق تر میتونن باشن و الان کلا دنیا داره به سمت زیست شناسی محاسباتی میره. پزشکی به عقیده من یه حرفه است و اون چیزایی که شما میفرمایین رو شاید نتونه ارضا کنه اگر خیلی به کشفیات و .. علاقه دارین شاید رشته ای مثل زیست شناسی سلولی مولوکولی و ایمنی شناسی و ... بهتر از پزشکی باشه

گرایشهای این شاخه از هوش مصنوعی مستقل نیستند. یعنی برای اینکه شخصی بتونه تحقیقاتی کاربردی انجام بده نیاز به اطلاعات فراوان شاخه های مختلف زیست شناسی یا پزشکی داره. معمولا" در تیم مربوطه کارشناسان چند رشته حضور دارند.
معمولا" هم خیلیها در اینجور پروژه ها نتایج واقعی را نمی بینن چون شاید ده سال طول بکشه تا این کارهای تحقیقاتی بصورت یه دستگاه یا یک دارو یا یک روش متعارف پزشکی در بیاد و به متخصصین رشته مربوطه که با بیمارها در ارتباطند آموزش داده بشه و اونها هستند که در واقع نتایج و شادی بیماران را می بینن و معمولا" هم بیماران از همان پزشکشان تشکر میکنن و برایش دعا میکنن.
الآن همه این دستگاههای تشخیصی و درمانی پزشکی را مهندسین ساخته اند ولی هم سود فراوان کاربردش و هم تبلیغش واسه پزشکان هست. اینها را گفتم که بگم معمولا" مهندسین احساس رضایت را بطور مستقیم تو چشم بیمار نمی بینن و از این نظر ارضاء درونی نمیشن.

یه چندجمله ای هم اضافه کنم در مورد اونهایی که میگن کامپیوتر جای پزشک را میگیره.
این را بعضی اساتید رشته کامپیوتر میگن که اونهایی که در این مقولات هستند میدونن همچین اتفاقی حداقل واسه این قرن میلادی غیرممکنه رخ بده.
الآن دانشگاههای بزرگ پزشکی دنیا مشغول تربیت پزشکند . البته از ابزار ساخت مهندسین بطور گسترده هم در درمان و هم در تشخیص استفاده میکنن ولی جایگزین پزشک نمیکنن.
بقول یک استادی میگفت اگه یه روز کامپیوتر جای خلبان هواپیما را گرفت و دیگه خلبانها بیکار شدند پنجاه سال بعدش کم کم ماشینها جای پزشکان را میگیرند.
الان ربات جراحی داریم ولی فقط برای جراحی از راه دور و فقط توسط پزشک هدایت میشه. حتی کارهای روتین مثل بخیه زدن هم به ماشین سپرده نمیشه . مگه نه اینکه بیش از صد ساله چرخ خیاطی اومده علتش اینه که استانداردهای تجهیزات پزشکی بسیار سختگیرانه است . گاهی دستگاهی سالیان متمادی پشت در FDA امریکا میمونه تا با دهها بار اصلاحات اجازه کاربرد پیدا کنه. و این دنیا با دنیای صنعتی که ممکنه اینقدر ریزبینانه نباشه فرق میکنه.
البته ما بحث مون در مورد کشورهای پیشرفته است . در مورد کشورهایی که انکوباتور نوزاد میسازند (برای نگهداری نوزادان پیش رس) و گاها" نوزاد درش کباب میشه و میسوزه یا پلاتین ارتوپدی میسازند که تو پای بیمار بعد یکسال زنگ میزنه و مریض باید دو برابر خرج کنه تا درش بیاره و یا برادران و خواهران چینی دستگاههای لاغری از طریق سرد کردن پوست میسازند و بعضی پزشکان وطنی هم هر جلسه ای ۵۰۰ هزارتومان میگیرند که هر جلسه یه سایزعرض کمر بیمار را کم کنن و مریض بعد ۴-۵ جلسه میفهمه که هیچ اتفاقی واسه اش نمی افته و امثالهم کاری نداریم.

بنظرمن هر کسی در اون شاخه ای که علاقه داره و تلاش میکنه موفقه. مثل گذشته ها نیست که مدرک ولو از خارج کشور کسی را بسمت قله های موفقیت از هر نوعی اش مثلا" مالی پرتاب کنه.
فقط چون کشور ما درش مشاغل خدماتی بیشتر درآمد زاست تا مشاغل تولید و مهندسی وضع پزشکان بطور متوسط بهتر و یا خیلی بهتره.
اگه میخواهید فقط مدرک بگیرید تا بعدا" ازش پول دربیارید سخت در اشتباهید . راههای ساده تری واسه پول درآوردن هست.

کم نداریم اعضای هیئت علمی که از دانشگاههای خوب خارجی مدرک دارند ولی برگشته اند و راضی شده اند به حقوق معمول هیئت علمی.
قدیما میگفتند " بچه درس بخون یه چیزی بشی"
بنظرم حالا باید بگن " بچه در اون رشته ای که استعدادش را داری و علاقه هم داری درس بخون، فاند بگیر ، دکترا بگیر تا یه چیزی بشی":D

حرف شما درسته اما خب بستگی به آدمش هم داره. من شخصا فکر می کنم ارضا کننده باشه اما خب شاید یکی به قول شما تا مستقیم موجب سلامتی یه بیمار نشه ارضا نشه. شبیه جنگ می مونه یه سری سرباز سلاح میگیرن و میجنگن یه سری مهندس هم از پشت با ابزارهای الکترونیکی و فلان پشتیبانی می کنن که برای خیلیا حالت اول ارضا کننده تره

بسیار ممنونم از راهنمایی هایتان اقای codin و اقای Fardad-A
من به کشفیات پزشکی علاقه فراوان دارم طبق پست های شما و اقای Fardad-A در دو راهی هستم من دوست دارم مثلا مغز مصنوعی درست کنم اینکه کدوم یکی از اینها من را به هدفم نزدیکتر میکنه این برام مهم هست ولی زمان رسیدن به هدفم مهم نیست شاید من اصلانتونم اما اینکه بدونم این کار پایانش موفقیت امیز هست خیلی خوبه بلاخره یکی پیدا میشه و کار نا تمام را تمام میکنه
شاخه های زیست شناسی مولوکولی و ایمنی شناسی از شاخه های دکترای هوش مصنوعی هستن یا در ارشد هم چنین شاخه های هست ؟
ولی از طرفی بعضی پزشک ها انقدر به فکر پول هستن که حتی اگه یکی موفق هم بشه فقط پولدارها را درمان می کنن چون از این کار بیشترین سود را طبق گفته های Fardad-A پزشکان می برن .

[codin]

(۲۵ شهریور ۱۳۹۴ ۰۲:۰۴ ب.ظ)fatemesoleimani نوشته شده توسط:  

(24 شهریور ۱۳۹۴ ۰۴:۰۷ ب.ظ)codin نوشته شده توسط:  

(24 شهریور ۱۳۹۴ ۰۳:۲۲ ب.ظ)Fardad-A نوشته شده توسط:  

(24 شهریور ۱۳۹۴ ۰۲:۵۰ ب.ظ)codin نوشته شده توسط:  

(24 شهریور ۱۳۹۴ ۱۲:۴۹ ب.ظ)fatemesoleimani نوشته شده توسط:  من هم خیلی به پزشکی علاقه دارم مخصوصا وقتی بیمارهای سخت را می بینم چرا های زیادی تو ذهنم می یاد من به تقلید از انتخاب یکی از دوستام فنی حرفه ای رفتم وبعد تو همون دبیرستان پشیمون شدم ولی دیگه تغییر رشته ندادم الان هم تو کامپیوتر پیشرفت داشتم ولی به نظرم افراد با یه نرم افزار در به داغون هم می تونن کارشون را را بندازن و می تونن زندگی کنن ولی اگه زمانتو صرف کشف یه راه حل برای هر نوع بیماری خاصی بزاری یه نوع واکسن و مغز مصنوعی و... و موفق بشی می تونی زندگی را به یه انسان ببخشی افرادی که سختی های زیادی را به خاطر بیماری های مختلف می کشن و شاید هزینه درمانشون را هم نداشته باشن به خاطر این چراها که بعضی وقت ها آزارم میده دوست دارم کنکور تجربی را کنار
کامپیوتر شرکت کنم و به عنوان علاقه دوم تجربی شرکت کنم اتفاقا با دید مهندسی به پزشکی نگاه کردن خیلی بهترم هست فقط این
کنکورش سد راه شده که چون کار اصلیم کامپیوتر هست برام مهم نیست هر وقت کنکور قبول شم پزشکی را ادامه می دم البته من هنوز تصمیمم را نگرفتم اما به این موضوع خیلی فکر می کنم اگه بخوام ادامه تحصیل بدم تجربی را شرکت می کنم

خب میتونین computational biology رو دنبال کنین. الان دیگه Drug Design و .. مبتنی بر تکنیک های هوش مصنوعی صورت میگیره. مباحث کلاسیک مثل Computational Genomic و پروتئومیکس ساختاری هم که خیلی داغه.
اتفاقا به نظرم متخصصان بیو انفورماتیک از محققان تجربی موفق تر میتونن باشن و الان کلا دنیا داره به سمت زیست شناسی محاسباتی میره. پزشکی به عقیده من یه حرفه است و اون چیزایی که شما میفرمایین رو شاید نتونه ارضا کنه اگر خیلی به کشفیات و .. علاقه دارین شاید رشته ای مثل زیست شناسی سلولی مولوکولی و ایمنی شناسی و ... بهتر از پزشکی باشه

گرایشهای این شاخه از هوش مصنوعی مستقل نیستند. یعنی برای اینکه شخصی بتونه تحقیقاتی کاربردی انجام بده نیاز به اطلاعات فراوان شاخه های مختلف زیست شناسی یا پزشکی داره. معمولا" در تیم مربوطه کارشناسان چند رشته حضور دارند.
معمولا" هم خیلیها در اینجور پروژه ها نتایج واقعی را نمی بینن چون شاید ده سال طول بکشه تا این کارهای تحقیقاتی بصورت یه دستگاه یا یک دارو یا یک روش متعارف پزشکی در بیاد و به متخصصین رشته مربوطه که با بیمارها در ارتباطند آموزش داده بشه و اونها هستند که در واقع نتایج و شادی بیماران را می بینن و معمولا" هم بیماران از همان پزشکشان تشکر میکنن و برایش دعا میکنن.
الآن همه این دستگاههای تشخیصی و درمانی پزشکی را مهندسین ساخته اند ولی هم سود فراوان کاربردش و هم تبلیغش واسه پزشکان هست. اینها را گفتم که بگم معمولا" مهندسین احساس رضایت را بطور مستقیم تو چشم بیمار نمی بینن و از این نظر ارضاء درونی نمیشن.

یه چندجمله ای هم اضافه کنم در مورد اونهایی که میگن کامپیوتر جای پزشک را میگیره.
این را بعضی اساتید رشته کامپیوتر میگن که اونهایی که در این مقولات هستند میدونن همچین اتفاقی حداقل واسه این قرن میلادی غیرممکنه رخ بده.
الآن دانشگاههای بزرگ پزشکی دنیا مشغول تربیت پزشکند . البته از ابزار ساخت مهندسین بطور گسترده هم در درمان و هم در تشخیص استفاده میکنن ولی جایگزین پزشک نمیکنن.
بقول یک استادی میگفت اگه یه روز کامپیوتر جای خلبان هواپیما را گرفت و دیگه خلبانها بیکار شدند پنجاه سال بعدش کم کم ماشینها جای پزشکان را میگیرند.
الان ربات جراحی داریم ولی فقط برای جراحی از راه دور و فقط توسط پزشک هدایت میشه. حتی کارهای روتین مثل بخیه زدن هم به ماشین سپرده نمیشه . مگه نه اینکه بیش از صد ساله چرخ خیاطی اومده علتش اینه که استانداردهای تجهیزات پزشکی بسیار سختگیرانه است . گاهی دستگاهی سالیان متمادی پشت در FDA امریکا میمونه تا با دهها بار اصلاحات اجازه کاربرد پیدا کنه. و این دنیا با دنیای صنعتی که ممکنه اینقدر ریزبینانه نباشه فرق میکنه.
البته ما بحث مون در مورد کشورهای پیشرفته است . در مورد کشورهایی که انکوباتور نوزاد میسازند (برای نگهداری نوزادان پیش رس) و گاها" نوزاد درش کباب میشه و میسوزه یا پلاتین ارتوپدی میسازند که تو پای بیمار بعد یکسال زنگ میزنه و مریض باید دو برابر خرج کنه تا درش بیاره و یا برادران و خواهران چینی دستگاههای لاغری از طریق سرد کردن پوست میسازند و بعضی پزشکان وطنی هم هر جلسه ای ۵۰۰ هزارتومان میگیرند که هر جلسه یه سایزعرض کمر بیمار را کم کنن و مریض بعد ۴-۵ جلسه میفهمه که هیچ اتفاقی واسه اش نمی افته و امثالهم کاری نداریم.

بنظرمن هر کسی در اون شاخه ای که علاقه داره و تلاش میکنه موفقه. مثل گذشته ها نیست که مدرک ولو از خارج کشور کسی را بسمت قله های موفقیت از هر نوعی اش مثلا" مالی پرتاب کنه.
فقط چون کشور ما درش مشاغل خدماتی بیشتر درآمد زاست تا مشاغل تولید و مهندسی وضع پزشکان بطور متوسط بهتر و یا خیلی بهتره.
اگه میخواهید فقط مدرک بگیرید تا بعدا" ازش پول دربیارید سخت در اشتباهید . راههای ساده تری واسه پول درآوردن هست.

کم نداریم اعضای هیئت علمی که از دانشگاههای خوب خارجی مدرک دارند ولی برگشته اند و راضی شده اند به حقوق معمول هیئت علمی.
قدیما میگفتند " بچه درس بخون یه چیزی بشی"
بنظرم حالا باید بگن " بچه در اون رشته ای که استعدادش را داری و علاقه هم داری درس بخون، فاند بگیر ، دکترا بگیر تا یه چیزی بشی":D

حرف شما درسته اما خب بستگی به آدمش هم داره. من شخصا فکر می کنم ارضا کننده باشه اما خب شاید یکی به قول شما تا مستقیم موجب سلامتی یه بیمار نشه ارضا نشه. شبیه جنگ می مونه یه سری سرباز سلاح میگیرن و میجنگن یه سری مهندس هم از پشت با ابزارهای الکترونیکی و فلان پشتیبانی می کنن که برای خیلیا حالت اول ارضا کننده تره

بسیار ممنونم از راهنمایی هایتان اقای codin و اقای Fardad-A
من به کشفیات پزشکی علاقه فراوان دارم طبق پست های شما و اقای Fardad-A در دو راهی هستم من دوست دارم مثلا مغز مصنوعی درست کنم اینکه کدوم یکی از اینها من را به هدفم نزدیکتر میکنه این برام مهم هست ولی زمان رسیدن به هدفم مهم نیست شاید من اصلانتونم اما اینکه بدونم این کار پایانش موفقیت امیز هست خیلی خوبه بلاخره یکی پیدا میشه و کار نا تمام را تمام میکنه
شاخه های زیست شناسی مولوکولی و ایمنی شناسی از شاخه های دکترای هوش مصنوعی هستن یا در ارشد هم چنین شاخه های هست ؟
ولی از طرفی بعضی پزشک ها انقدر به فکر پول هستن که حتی اگه یکی موفق هم بشه فقط پولدارها را درمان می کنن چون از این کار بیشترین سود را طبق گفته های Fardad-A پزشکان می برن .

نه اون دو تا که گرایش های تجربی هستن منظورم این بود که اگر به خاطر اون ارمان ها دارین میرین پزشکی اینا از پزشکی بهترن.
اگر میخواین از کامپیوتر ادامه بدین میتونین در ارشد هوش مصنوعی یا مهندسی نرم افزار پایان نامتون رو مرتبط با bioinformatics بردارین. برای شروع اگر کلید واژه میخواین در مورد Structure prediction در پروتیین ها و computational genomic جست و جو کنید.
این کورس کورسرا شروع خوبیه برای این که ببینین یه مهندس کامپیوتر چه نقشی در مسائل پزشکی میتونه بازی کنه:

مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.


اما در مورد مغز مصنوعی و اینا اطلاعاتی ندارم اما به صورت کلی فکر کنم میره زیر مجموعه neuroscience که البته شما به عنوان یه مهندس احتمالا computational neuroscience رو بیشتر ترجیح بدین.

[clint]

در مورد مغز مصنوعی دوستان صحبت کردم فکر میکنم درحوزه طراحی وایجاد رابط های مغز کامپیوتر (BCI)باشه که سیگنال های مغز توسط الکترودهایی که بر روی پوست سر قرار دارند جمع آوری و پردازش می شن تا ویژگی های سیگنالی خاص که نشان دهنده مقاصد کاربر است از آنها استخراج بشه این ویژگی ها به دستورالعمل هایی برای کار با دستگاه ترجمه می شوند. ومهمترین هدفش برای کمک به کسانی که بیماری مانند اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS)، سکته ساقه مغز، فلج مغزی و صدمات نخاعی دچار هستن.

[Iron Maiden]

سلام مجدد دوستان و متخصصان عزیز،
مرسی مرسی از پاسخ های خوب و آگاهانتون... راستش یه مدت نبودم و درگیر این تصمیمات بزرگ بودم...

تو این مدت هرکاری می کردم تا برای کنکور تجربی شروع کنم، انرژی روانی و سوخت لازم (!) برای مسیر کنکور رو نداشتم، از طرفی اضطرابم هم بسیار زیاد بود و کلی از تمرکزم رو می گرفت... بارها و بارها دو دل شدم و حتی ابتدا واحدگیری کردم برای ترم جدید، ولی فردایش مرخصی گرفتم! در آخر هم دیدم که فایده ای نداره و سایه سربازی منو دنبال می کنه! هفته پیش رفتم و مرخصی رو لغو کردم و ۱۴ واحد برداشتم.

اما مشکلات و افکاری هست که منو رها نمی کنه، یکی اینکه واقعا سطح این دانشگاه از هر نظر بخصوص دانشجوهاش بسیار بسیار پایینه و من و یکی دو نفر از دوستام که اونا هم رشتشون تجربی بود واقعا لایق اینچنین محیطی نیستیم، مثلا دوستم رتبه منطقه اش شد ۳ یا ۴ هزار ولی الان در کلاسشون (رشته مهندسی صنایع) با افرادی همکلاسی هست که شاید ۹۰ درصدشون رتبه هاشون بالای ۲۰ هزاره... حتی اگر رتبه هاشون رو نپرسیم مشخصه! حالا این دوست عزیزم که ازشون یاد کردم گرین کارت آمریکا داره و به گفته خودش معلوم نیست تا دو سال آینده بره یا بمونه، حتی پزشکی بین الملل هم قبول شده بود ولی بخاطر همین مسئله گرین کارت، نرفت.
دوست دیگری هم بود که ترم دوم از رشته کامپیوتر انصراف داد و رفت رشته خلبانی در تهران!

پس در این بین فقط من هستم که آینده ام رو هواست با این وضع دانشگاه... بارها سعی کردم خودم رو ازینجا نجات بدم و خودم سطح بالا درس بخونم و نمراتم رو بالا ببرم و برای ارشد یا مسترز (با گرفتن فاند) به کشورهایی مثل فنلاند، سوئد یا آمریکا و کانادا برم... حتی تصمیمم برای ارشد رشته مهندسی پزشکی یا Bio-Medical Engineering بود که به نوعی در آمریکا میشه از کامپیوتر به اون وارد شد، ولی اضطراب و استرس من رو رها نمی کنه و دست و پام یخ می زنه ازینکه نکنه دارم اشتباه می کنم و شاید اصلا نتونستم خودم رو نجات بدم چون واقعا در ایران فقط پزشکی و رشته های مربوطه اش (برای فردی که علاقه هم داره) ارزش خوندن داره اونم برای کسی که بخواد همینجا بمونه...

الان چند مسیر پیش روی من هست که واقعا تصمیم گیریش سخته... یکی اینکه با وجود سختی و زجر این رشته رو در این دانشگاه ادامه بدم (همونطور که یک دکترای روانشناسی و خیلی از آدمایی که میشناسم می گن کنکور نده و سنت از کنکور گذشته)،

راه دوم اینه که کنکور ریاضی بدم و برم به یک دانشگاه دولتی، ولی وقتی فکر می کنم می بینم دانشگاه شریف هم چندان چنگی به دل نمی زنه از نظر سطح کلاساش و... (فیلمهاش رو دیدم) و فقط شاید دانشجوهاش قوی باشن... به هر حال شریف که قبول نمی شم، آیا ارزش داره حتی برم به شهرستان یا شهر دیگری برای مهندسی در دانشگاه دولتی؟ من که فکر نمی کنم!

راه سوم اینه که کنکور تجربی بدم و ترم بعدی رو مرخصی بگیرم و چون قبولی پزشکی بسیار وحشتناکه (سوالات ریاضی، فیزیک و شیمی در کنار مزخرفی سوالات اختراعی دانشمندان سازمان سنجش!، به شدت دشوار و مسخره و در حد بچه های رشته ریاضی شدن، بطوریکه با سند و مدرک ثابت کرده اند که سوالات از کتب دانشگاهی مثل فیزیک هالیدی، مکانیک مهندسی !! هیبلر و ... برای بچه های رشته تجربی طرح می شوند، جالبه که سوالات آزمون افتضاح GaoKao چین به نظر من خیلی بهتر از کنکور ایرانه حداقل از نظر رایتینگ و سطح تفکر بچه ها رو مورد ارزیابی قرار دادن. حتی برای آمریکا که درآمد پزشکان از مهندسها خیلی بالاتره و رقابت هم زیاده، آزمون MCATشون که بچه های لیسانسه می دن در حد امتحان نهایی های مدارس ایرانه! ولی در کنارش فعالیت های جنبی و علمی فرد رو هم در نظر می گیرن و نمرات دوره لیسانسش... سوالات آزمون YOS کشور همسایه ترکیه رو هم که دیگه من هیچی نمی گم!
شما حتی پزشکی زابل هم بخوای بری یا بین الملل زاهدان، باید رتبت زیر ۳ یا ۴ هزار باشه!) رشته ای مثل زیست شناسی یا دامپزشکی (دولتی) بخونم و ادامه اش رو به خارج برم... چون پزشکی هم بخونم خارج رفتنش هیهاته... اولا که اگر دولتی قبول شدم باید بعد از فارغ التحصیلی ۹۰ میلیون پول بدم (اگر بیشتر نشه تا اونموقع) تا بتونم مدرکمو بگیرم و از کشور خارج بشم، اونم اگر بشه و اجازه بدن...

راه چهارم اینه که کنکور هنر هم بدم و چون کنکور هنر به مراتب آسون تر از تجربی و ریاضیه، اگر شد رشته طراحی صنعتی بخونم... چون آدم هنری ای هستم! این رو هم در خارج ادامه بدم یا مشغول به کار بشم همونجا.

راه آخر هم اینه که به کشوری مثل ترکیه (هرچند ترکی بلد نیستم) برم و اونجا پزشکی بخونم (هزینه سالانه ۴-۶ میلیون دانشگاه، ماهی ۱-۲ میلیون زندگی).

نظر خودم بیشتر روی مهندسی پزشکی مخصوصا مهندسی بافت یا زیست شناسیه و در آخر هم دامپزشکی و طراحی صنعتی...

نمی دونم اگر شما جای من بودید چیکار می کردید... بعضی وقتا اصلا نسبت به تحصیل در ایران ناامید می شم... لعنت به این سیستم آموزشی!
ازتون درخواست می کنم اگر امکانش هست بار دیگر هم داداش کوچیکتونو راهنمائی کنین...
یک دنیا ممنون.