(۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۴ ۱۰:۴۳ ب.ظ)saeed313 نوشته شده توسط: دوست عزیز شما داری بی انصافی می کنی
اینکه سواد افرادی که توی شریف درس خوندن از مابقی افراد که تویِ سایره دانشگاه های تهران و یا حتی کشور درس خودن بیشتره با کمال احترام یه مقدار بی پایه و اساسه...سواد هر فرد بیشتر به خودش بستگی داره تا به دانشگاهش(البته دانشگاه بی تاثیر نیست) و حتی اگه بخوایم رنک دانشگاه رو به عنوان سواد دانشجوهای یک دانشگاه در نظر بگیرم طبق رنکینگه QOS که معتبرترین رنکینگه، تهران اوله و بعد شریفه و هر دوی این داشنگاه ها رنک بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ دارن!!!
من زمانی که انتخاب رشته کردم رتبم به دانشگاه شریف نمی رسید(که اگه می رسید انتخابش می کردم) و رفتم علم و صنعت و الان خیلی خوشحالم که اومدم اینجا و استاد راهنمام دکتر محسن شریفیه که یکی از برترین استادهای کشور تویه زمینه ی سیستم های توزیعیه(می تونید داخل گوگل اسکلار سرچ کنید و اونو مثلا با دکتر قدسی معروف مقایسه کنید و مطمئن باشید که تعجب می کنید).
اینو به این خاطر گفتم که دوستانی که می خوان انتخاب رشته کنن فکر نکنن که همه ی اساتیده خوب تویه شریف جمع شدن و ....
نمیخواستم جواب بدم ولی صرفاً به خاطر تنویر افکار دوست عزیزمون که پایین هم پستشون رو کپی کردم چند خط سعی میکنم جواب بدم، در واقع چیزهایی که "دیدم" رو شرح بدم!
شما به احتمال خیلی زیادی توو شریف هم دوست و آشنا دارید. از اون‌ها سؤال کنید ببینید توو مقطع ارشد، از نظر معدل، تعداد مقاله، قوی بودن رزومه و پایان نامه‌ی ارشد و خلاصه هر تعریفی که از سواد دارید، کسایی که کارشناسی رو شریف بودند رو با کسایی که از دانشگاههای دیگه اومدند رو مقایسه کنند. لطفاً برداشت‌های خودتون رو ننویسید و اول اطلاعات کسب کنید. من هیچ تعصبی روی دانشگاهم نداشتم و اتفاقاً به پست‌های ۱ سال پیش من نگاه کنید میبینید نظرم راجع به برخی از استادها و ... دانشکده‌مون چی بود، اما به طور نسبی عرض میکنم که اگه کلاً مهندسی کامپیوتر تهران و بهشتی و علم صنعت و ... حتی نزدیک شریف هم بود، شما میتونستید ببینید اغلب دانشجوهایی که از اون دانشگاه‌ها اومدند الان چه گلی کاشتند
از نظر معدل هم بخواید مقایسه کنید، مثلاً توو گرایش معماری بین ورودی‌های پارسال، از ۵ رنک اول ۴ نفرش لیسانس شریف هستند، تزهای ارشدشون هم حداقل از نظر بنده خیلی سالیدتر هست، چون درس‌ها رو با کمترین effort نمره میگیرند و بقیه‌ی وقتشون رو از همون ترم اول روی پایان‌نامه میذارن، بر خلاف سایر دوستان که تا آخر خرداد مشغول پاس کردن ناپلئونی درس‌ها هستند :گ)
بازم میگم، شما بیرون گود نشستید در جریان نیستید، بچه‌هایی که اینجا اومدند حین و بعد از ارشد نظر مخالف شما دارند ;') حداقلش اینه که سر هر تمرین و پروژه‌ای که سنگ‌کوب میشن میریزن سر کسانی که کارشناسی اینجا بودند در حالی که من عکس‌اش رو ندیدم.
اگه به رنکینگ QS باشه، دانشگاه ملی سنگاپور جزو ۱۰ دانشگاه هست! QS از قدمت و مساحت دانشگاه گرفته، تا تعداد دانشجوها و تعداد رشته‌ها و .... رو در نظر میگیره در حالی که من صحبت سطح علمی کردم. کافیه شما رتبه‌بندی این سایت رو با usnews (که دقیق‌ترین و بهترین رنکینگ رو برای دانشگاههای آمریکا داره) مقایسه کنید. حتی توو رتبه‌بندی بین رشته‌ایش هم این سایت دانشگاه UIUC رو زده ۲۰ برق و کامپیوتر و میشیگان رو ۲۴!
مؤسسه‌ی times higher education شریف رو جزو ۲۵۰ تا ۲۷۵ مهندسی آورده ولی خبری از دانشگاه تهران نیست.
من عرض نکردم بقیه‌ی دانشگاه‌ها به درد نمیخورند یا استاد خوب پیدا نمیشه، قطعاً به طور میانگین منظورم هست. در ثانی، کلاً بشر از اتفاق‌هایی که واسش می‌افته راضیه! همون بحث حکمت و نعمت و ... اگه شریف قبول شده بودید الان هم داشتید از دکتر رامسین و سوادش تعریف میکردید.
(۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۴ ۱۱:۲۲ ب.ظ)Amoojan نوشته شده توسط: اوه اوه... ناراحت نشین ولی احساس میکنم اون جو شریف بچه های خودشو خیلی گرفته... تازه من میخواستم بگم بابا بیاین شهید بهشتی رو هم بزارین تو لیست مقایسه تون...
ما که نرم افزار میخونیم تو این ۶ سال درس چیپ سازی و اینا نداشتیم تا حالا ، حالا تو شریف , تهران اگر اینا رو هم نرم افزاریا میخونن که الله اعلم... 
از نظر من آدم میاد تو دانشگاه های تهران دیگه تمام پیشرفت و موفقیتش فقط به تلاش خودش ربط داره نه دانشگاهش...
دوستان موفق باشید.
نه عزیزم چرا باید ناراحت بشم. به هر حال طرف مقابل یا داره مستدل و با منطق حرف میزنه که خب اطلاعاتم زیاد میشه و به اشتباهم پی میبیرم، یا نه صرفاً احساسات خودش رو بیان میکنه که اشکالی نداره چون تأثیری توو حال و آینده‌ی من نداره. به هر نه من به این زودی‌ها ناراحت نمیشم :')
توو تاپیک‌های همسایه دیدم که چند نفر گفته بودند دانشگاه تهران واسه عملی خوبه، شریف برا تئوری. داشتم به این فکر میکردم که خوب هوش یا مخصوصاً مهندسی نرم‌افزار توو تهران چه آچار و پیچ‌گوشتی دستشون گرفتند و کار عملی انجام میدند که شریف انجام نمیدن. اینجا باز از کسایی که میشناسم دکتر ربیعی و صامتی و از اونور جهانگیر و اسدی و یکی دو تای دیگه آزمایشگاه یا شرکت دانش‌بنیان دارن و دست بچه‌هایی که کار بلد هستند رو میگیرند؛ دیگه دانشگاه تهران رسماً باید یه مینی AOL باید زده باشه که اونجا شده عملی، اینجا تئوری :')
اگه اینجوری راحت‌تر هستید، خب باشه شما اینطوری فکر کنید :')
قسمت مفید حرفتون همون جمله‌ی آخر هست که اینطوری اگه به حرف شما باشه خب خواجه نصیر و علم و صنعت (با اون جو دوستانه و استادهای محترمش) هم فرقی با شریف یا تهران نداره! خیلی فرق داره استاد راهنمای آدم مثلاً دکتر میرعمادی باشه و بتونه دانشجوهاش رو هر کجای ایران که دلش خواست استاد کنه، یا خارج از کشور توو چارتا دانشگاه حرفش رو بخرن و موقع اپلای بخواد کمک کنه.
حتی اگه حرف شما درست هم باشه و اینا هیچ فرقی نداشته باشند، فکر میکنید بعد از ارشد، میانگین رزومه و معلومات دانشجوهای کدوم دانشگاه بهتره؟ کدومشون توو داخل و خارج از کشور موقعیت شغلی، دکتری یا اپلای بهتری دارند؟ یعنی آب و هوای مثلاً خواجه نصیر (ضمن احترام به دوستان خواجه نصیری) طوری هست که هر کی میره اونجا درس و مشق رو ول میکنه؟
عین حرف‌های شما رو یه دوستی که امیرکبیر کارشناسی مهندسی شیمی خونده بود و هفته‌ی اول دیدمش میزد. میخواید گوشی رو بدم نظر الانش رو بپرسید؟ D':
شما هم موفق باشید، انشاالله.
![[تصویر: 11.png]](http://s1.picofile.com/file/8260203650/11.png)
![[تصویر: balloons.gif]](http://galiver.persiangig.com/pic/balloons.gif)
