(۱۷ مرداد ۱۳۹۹ ۱۲:۰۸ ق.ظ)codin نوشته شده توسط: به نظرم یه مشکل توی ایران اینه که این اطلاعات درست منتقل نمیشه.
به همین دلیل این پست رو نوشتم. امیدوارم مشاهده موضوع واحد از چند دیدگاه متفاوت، ما رو به حقیقت نزدیکتر کنه.
(۱۷ مرداد ۱۳۹۹ ۱۲:۰۸ ق.ظ)codin نوشته شده توسط: اگر بچه توی اون سن دنیا بیاد شانس اوتیسم و سندروم داونش خیلی بالاتره (آمارشو توی اینترنت چک میتونین بکنید) بچه دوم را هم که کلا فراموش باید کرد.
اجازه بدین کاملترش کنم.
افزایش سن مادر علاوه بر ریسک سندرم داون، ریسک دیابت بارداری رو هم بالا میبره و بارداری بالای ۳۵ سال به طور پیش فرض، های ریسک در نظر گرفته میشه. ولی از طرفی سن بالای مادر فرصت داشتن ذخیره استخوانی بالاتر و در نتیجه دندان و استخوان سالم تر در سن بالا رو فراهم میکنه. همین طور مشاهداتی وجود داره که نشون میده این مادران در آینده کمتر در معرض بیماری های زوال عقل هستند. علاوه بر اینها به وضوح ثابت شده که با افزایش تحصیلات مادر (که با افزایش سن هم همراهه)، احتمال افسردگی پس از زایمان کم میشه (خصوصا بعد از ۳۵ سالگی) که هم برای فرزند و هم برای مادر سودمنده.
بازه باروری محدوده ولی احتمال دوقلوزایی طبیعی در سن بالای ۳۵ افزایش پیدا می کنه. ( در مجوع، هستی منصف تر و منعطف تر از [نظر] بعضی دوستان ما عمل می کنه.)
شانس اوتیسم تابع سن پدر هم هست. سن پدر روی بیماری های دیگه ای مثل اسکیزوفرنی و بعضی از انواع لوسمی و بیماری های دیگه هم تاثیرگذاره.
مساله دیگه اینه که سن مادر فقط یکی از عوامل تاثیرگذار بر سلامت فرزنده. و این رو هم در نظر بگیریم که فقط بازه لقاح تا تولد مهم نیست، نحوه فرزندپروری میتونه عامل خیلی تاثیرگزارتری در سرنوشت فرزند باشه.
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمیباشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.
مقاله جالبی هست که نشون میده توانایی شناختی فرزند با افزایش سن مادر، بالاتر میره (برخلاف نظریه های پیشین) -توانایی شناختی کودک میتونه تا حد زیادی موفقیتش در بزرگسالی رو پیش بینی کنه-
یه نکته ای هم اضافه کنم؛ قطعا پزشک متخصص زنان، آگاهی بسیار زیادی درباره رابطه سن مادر و تاثیرش بر سلامت مادر و فرزند داره، ولی در همین قشر تعداد افرادی که بالای ۳۵ سال فرزندان سالمی رو به دنیا آوردن کم نیست (با تصمیم آگاهانه).
-----------------------------------------------------
از نظر اجتماعی، غالبا والدین ۳۵ ساله در مقایسه با والدین ۲۵ ساله به ثبات بیشتری رسیدن، توانایی اقتصادی بالاتری دارن، آگاهی بیشتری دارن و می تونن امکانات و آموزش بهتری برای فرزند فراهم کنن.
از یه مادر موفق که در ۴۲ سالگی فرزندش رو به دنیا آورده بود، شنیدم که این رو بهترین تصمیم زندگیش می دونست. معتقد بود که به تمام اهداف مهمش رسیده و الان میتونه تمام و کمال، زمان رو به فرزندش اختصاص بده و هرگز عذاب وجدان به فرزندش منتقل نکنه که به خاطرش از فرصت ها گذشته. (این به معنای تایید به تاخیر انداختن والد شدن نیست؛ بیان یک دیدگاه متفاوته)
(۱۷ مرداد ۱۳۹۹ ۱۲:۴۸ ق.ظ)codin نوشته شده توسط: حالا من نمیدونم از نظر دینی و اخلاقی این کار درسته یا نه یا امکاناتش در ایران هست.
در زمینه سقط پزشکی، ایران یکی از کشورهاییه که پیشرفته ترین قوانین رو داره. همینطور امکانات قابل قبولی در زمینه غربالگری های بارداری وجود داره.
(۱۷ مرداد ۱۳۹۹ ۰۱:۲۱ ق.ظ)khayyam نوشته شده توسط: یه واقعیت دیگه هم هست با گذشت سن قیافه هم رو به پیری میره چه پسرش باشه چه دخترش مگرنه باید دست به دامن وسایل آرایشی بزنیم
مدتی پیش ترند شده بود که عکسی از خودشون و عکسی از پدر/مادر بزرگ شون در همون سن رو به اشتراک می گذاشتن. با وجود سن یکسان، اختلاف سن گاهی حتی بیش از ۲۰ سال دیده میشد. الان کار فیزیکی سخت انجام نمیدیم، تغذیه بهتر داریم، امکانات بهداشتی بیشتر در اختیار داریم و به طور طبیعی ظاهر جوان تر از هم سن و سالهای خودمون در گذشته داریم (هم خانم، هم آقا)
میانگین امید به زندگی، در هفتاد سال گذشته، ۳۰ سال افزایش داشته. نسبت به گذشتگان، زمان خیلی بیشتری (تقریبا دو برابر) در اختیار داریم، مجبور نیستیم طبق همون ریتم زندگی کنیم.