(۱۶ مرداد ۱۳۹۹ ۰۳:۰۹ ب.ظ)RASPINA نوشته شده توسط: (16 مرداد ۱۳۹۹ ۰۲:۱۲ ب.ظ)khayyam نوشته شده توسط: دختر مجرد بالای ۳۰ سال
سنگین ترین جمله تو زندگی ام همینه
هیچ کسی ۳۰ سالگی ی پسر ب چشمش نمیاد الان ی پسر متولد ۶۵ میشه ۳۴ ساله .
سن ی وقتایی عدده خیلی از همین دخترای بالای ۳۰ با نشاط و جوونتر عاقل تر و پخته و بسازتر از ی سری از این دخترای پرمدعای کم سن و سال هست
پسره متولد ۶۴ هست رفته خواستگاری دختر ۶۶ خب خوبه که ۲ سال اختلاف سنی دارن میگه نه سن برام مهمه. آدم عاقل ی نگاهی ب شناسنامه خودت بکن. الان دوستم متولد ۷۱ هست و شوهرش متولد ۷۰ اینا اشکال نداره بعد همین که دهه شصتی باشی انگار ۶۰ سالت هست.
من این بحثو زیاد دیدم حتی توی اینستا هم زیر کامنتا به چشمم میخوره. ببینین یه سری حقایق بایولوژی هست که نمیشه انکارش کرد.. یه آقایی که دنبال بچه ها هست مثلا فرض کنید علاقه به خانواده با دو تا بچه داره. این فرد باید بگرده دنبال یک خانم که اونم مثلا دو تا بچه بخواد. بعد شما سر سی سالگی ازدواج کنید همون فردا که بچه دار نمیشین. اگر بشین ظلم در حق بچه کردین به دلایل زیاد چون ۳-۵ سال اول ازدواج شانس طلاق بالاتره. بعد خیلی سریع عمل کنید سری ۳۳-۳۴ سالگی خانم تازه اقدام کنین برای یک بچه معلوم نیست چقدر زود موفقیت حاصل بشه یهو میره توی ۳۵-۳۶ سالگی خانم و شانس حاملی و وضع حمل خیلی میاد پایین. اگر اگر بچه توی اون سن دنیا بیاد شانس اوتیسم و سندروم داونش خیلی بالاتره (آمارشو توی اینترنت چک میتونین بکنید) بچه دوم را هم که کلا فراموش باید کرد. حالا میدونم خیلی از دوستان میگن مادر بزرگ من توی ۶۰ سالگی حامله شد و بچه اش هم تیزهوش شد و فلان. من نمیگم غیر ممکنه بحثم آماری هست. مثلا شانس بچه با داون سیندروم یهو از ۱ در مثلا ۴۰۰۰ در اوائل ۲۰ سالگی میره بسه ۱ در ۵۰۰ یا حتی ۱ در ۱۰۰/
بنابراین از دید یک آقایی که قصد بچه دار شدن داشته باشه خیلی غیر منطقی نمیاد با یک دختر مثلا حداکتر۲۵ ازدواج کنه اگر خودش مثلا اوائل ۳۰ سالگی اش هست.
من ابدا قصدم ناراحت کردن خانما نیست ولی اگر حقایقا ندونیم و بخوایم انکار کنیم چیزی که درست نمیشه...به نظرم یه مشکل توی ایران اینه که این اطلاعات درست منتقل نمیشه. یک خانم باید از اوائل ۲۰ سالگیش بدونه برنامه اش برای آینده چیه اگر قصد بچه دار شدن و خانواده داره.
امیدوارم بحث درست نشه. من بازم میگم قصدم ناراحت کردن نیست ولی نگفتن حقایق بیشتر ضربه میزنه. متاسفانه توی فرهنگ ما این جور چیزا صریح بحث نمیشه و همه وانمود میکنن همه چی گل و بلبله. بعد یک خانم تا ۳۰ سالگی بنده خدا سرش توی درسه و اینا و نمیدونه که سن بالا ممکنه شانسشو برای ازدواج کم کنه و یهو شوکه میشهه...
البته اگر بالای ۳۰ سال هم داره یک خانم نباید نا امید بشه فقط باید یک فردی را پیدا کنه که پای ریسک های مربوط به حاملگی وایسته یا بچه کلا زیاد براش مهم نباشه... اینطوری نیست که آخر دنیا هم باشه... امیدوارم همه دوستان شریک زندگیشون را بیابن چه آقایون چه خانما
(۱۶ مرداد ۱۳۹۹ ۰۶:۵۲ ب.ظ)diligent نوشته شده توسط: (16 مرداد ۱۳۹۹ ۰۴:۴۱ ب.ظ)RASPINA نوشته شده توسط: بعد من یاد چند تا کیس افتادم ک الان میفهمم بیچاره ها قصد آشنایی داشتن و بعضا از من خوششون میومد ولی من اصلا راه نمی دادم.
من دوزاریم تازه موقعی می افتاد که یه مدت میگذشت و دیگه طرف رو نمیدیدم :|
+ آقایون محترم دنبال سیگنال و نخ و این چیزا ب طرف تون نباشین، شاید دوزاریش کج بود هیچ وقت نفهمید رک و پوست کنده و به قول یکی از بچه ها در فرصت مناسب بهش بگید. فرصت مناسبم خیلی دنبالش نگردید خودتون بسازیدش راحتتره
اینو یکی دیگر از دوستان هم اشاره کرد متاسفانه هم آقایون و هم خانم هایی که منفعل عمل میکنن آخرش از بقیه عقب میمونن. من دوستای خانمی داشتم که مثلا یکی را دوست داشتن ولی جلو روش یه جوری عمل میکردن که انگار به خون طرف تشنه ان یا کلا نادیده میگرفتنش و تهش هم کلا مجرد موندن و هستن. مشابه اش برای پسرا دقیقا به همین صورت. اینم یه بحث دیگه فرهنگ ماعه. خجالتی بودن یک ویژگی مثبت و به معنی آدم خوب بودن نیست... بیشتر به معنی ضعف اعتماد به نفس هست و از نظر بیشتر آدما چیز جذابی نیست کرد.
ولی در کل هرچی من سنم بالاتر میره متوجه میشم ازدواج واقعا اونقدر ها هم مهم نیست... حتی بچه دار شدن... جمعیت دنیا داره منفجر میشه اینقدر زیاد شده..آدم میتونه عمرشو بگذرونه با کمک به بچه های بی سرپرست و کلا توی زندگی تنهایییش هم تا حدی خوشحال باشه... مجردی خیلی بهتر از زندگی با یک نفر فقط از ترس تنهایی هست از نظر من....