انجمنصفحه اولجستجوی انجمن

[shayesteNEY]

تو این یکسال و شش ماهی که ازدواج کردم تمام انرژی و فکرم رو صرف شریک زندگیم کردم به خاطر بهبود بخشیدن به روابطمون وبالابردن سطح فکری و یاد دادن چیزهای مهم وکلیدی که تو خانوده خودش یادنگرفته ولی برای من بسیار مهم بوده .خیلی انرژی گذاشتم و تا حدودی موفق بودم تا اینکه امروز هم صحبتهای یکی از دوستانم رو شنیدم و از تجربه ۱۰ ساله از ازدواجش برام صحبت کرد ..به این نتیجه رسیدم شاید تو این یکساله و نیم گذشته و سالهای اینده بتونم خلقیات همسرم رو تغییر بدم و اونی که میخام ازش دربیارم ولی ذاتش عوض نخواهد شد و در بدترین شرایط زندگی همون شخصیت اصلی رو بروزخواهد داد. اون شخصیتی که به هیچ وجه برام قابل تحمل و بخشش نیست . نمیدونم ..حس بدی بهم دست داده حس اون کشاورزی که سالها تمام انرژی و امیدشو میزاه روی زمینی که مشخص نیست محصول بده یا نده یا وقتی که به محصولش نیاز داره اون زمین محصول مرغوبش رو میده یا نه .
سر درگم و گیج هستم .تو این یکسال و نیم به خاطر بهبود دادن به خانواده از خیلی چیزها دست کشیدم تا امروز احساس یه زن سیاسمتدار و هنرمند و زرنگ و موفق رو میکردم طوری که مورد تحسین همه بودم ولی نمیدونم ایا در اینده مخصوصا وقتی اختلاف یا بحثی رخ بده تلاشام ثمر بخش میمونه یا عمرم رو تلف میکنم.دیگه حوصله فکرکردن به اینده رو هم ندارم

[nlp@2015]

(۰۶ فروردین ۱۳۹۶ ۰۳:۳۵ ب.ظ)shayesteNEY نوشته شده توسط:  تو این یکسال و شش ماهی که ازدواج کردم تمام انرژی و فکرم رو صرف شریک زندگیم کردم به خاطر بهبود بخشیدن به روابطمون وبالابردن سطح فکری و یاد دادن چیزهای مهم وکلیدی که تو خانوده خودش یادنگرفته ولی برای من بسیار مهم بوده .خیلی انرژی گذاشتم و تا حدودی موفق بودم تا اینکه امروز هم صحبتهای یکی از دوستانم رو شنیدم و از تجربه ۱۰ ساله از ازدواجش برام صحبت کرد ..به این نتیجه رسیدم شاید تو این یکساله و نیم گذشته و سالهای اینده بتونم خلقیات همسرم رو تغییر بدم و اونی که میخام ازش دربیارم ولی ذاتش عوض نخواهد شد و در بدترین شرایط زندگی همون شخصیت اصلی رو بروزخواهد داد. اون شخصیتی که به هیچ وجه برام قابل تحمل و بخشش نیست . نمیدونم ..حس بدی بهم دست داده حس اون کشاورزی که سالها تمام انرژی و امیدشو میزاه روی زمینی که مشخص نیست محصول بده یا نده یا وقتی که به محصولش نیاز داره اون زمین محصول مرغوبش رو میده یا نه .
سر درگم و گیج هستم .تو این یکسال و نیم به خاطر بهبود دادن به خانواده از خیلی چیزها دست کشیدم تا امروز احساس یه زن سیاسمتدار و هنرمند و زرنگ و موفق رو میکردم طوری که مورد تحسین همه بودم ولی نمیدونم ایا در اینده مخصوصا وقتی اختلاف یا بحثی رخ بده تلاشام ثمر بخش میمونه یا عمرم رو تلف میکنم.دیگه حوصله فکرکردن به اینده رو هم ندارم

قبل از ازدواج اینجوری نبودن؟ بعدا عوض شدن؟

[shayesteNEY]

(۰۶ فروردین ۱۳۹۶ ۰۳:۴۱ ب.ظ)nlp@2015 نوشته شده توسط:  

(06 فروردین ۱۳۹۶ ۰۳:۳۵ ب.ظ)shayesteNEY نوشته شده توسط:  تو این یکسال و شش ماهی که ازدواج کردم تمام انرژی و فکرم رو صرف شریک زندگیم کردم به خاطر بهبود بخشیدن به روابطمون وبالابردن سطح فکری و یاد دادن چیزهای مهم وکلیدی که تو خانوده خودش یادنگرفته ولی برای من بسیار مهم بوده .خیلی انرژی گذاشتم و تا حدودی موفق بودم تا اینکه امروز هم صحبتهای یکی از دوستانم رو شنیدم و از تجربه ۱۰ ساله از ازدواجش برام صحبت کرد ..به این نتیجه رسیدم شاید تو این یکساله و نیم گذشته و سالهای اینده بتونم خلقیات همسرم رو تغییر بدم و اونی که میخام ازش دربیارم ولی ذاتش عوض نخواهد شد و در بدترین شرایط زندگی همون شخصیت اصلی رو بروزخواهد داد. اون شخصیتی که به هیچ وجه برام قابل تحمل و بخشش نیست . نمیدونم ..حس بدی بهم دست داده حس اون کشاورزی که سالها تمام انرژی و امیدشو میزاه روی زمینی که مشخص نیست محصول بده یا نده یا وقتی که به محصولش نیاز داره اون زمین محصول مرغوبش رو میده یا نه .
سر درگم و گیج هستم .تو این یکسال و نیم به خاطر بهبود دادن به خانواده از خیلی چیزها دست کشیدم تا امروز احساس یه زن سیاسمتدار و هنرمند و زرنگ و موفق رو میکردم طوری که مورد تحسین همه بودم ولی نمیدونم ایا در اینده مخصوصا وقتی اختلاف یا بحثی رخ بده تلاشام ثمر بخش میمونه یا عمرم رو تلف میکنم.دیگه حوصله فکرکردن به اینده رو هم ندارم

قبل از ازدواج اینجوری نبودن؟ بعدا عوض شدن؟

متوجه سوالت نشدم بر اساس گمان جواب میدم:
قبل ازدواج و بعد ازدواج نداره .یه سری اخلاقیات هست که تا وقتی زیر یک سقف نباشی متوجه نمیشی .این همون ذات ادمهاست و تفاوتهای تربیتی ریز در عین حال مهم در خانوادها

[salam5]

(۰۶ فروردین ۱۳۹۶ ۰۳:۳۵ ب.ظ)shayesteNEY نوشته شده توسط:  تو این یکسال و شش ماهی که ازدواج کردم تمام انرژی و فکرم رو صرف شریک زندگیم کردم به خاطر بهبود بخشیدن به روابطمون وبالابردن سطح فکری و یاد دادن چیزهای مهم وکلیدی که تو خانوده خودش یادنگرفته ولی برای من بسیار مهم بوده .خیلی انرژی گذاشتم و تا حدودی موفق بودم تا اینکه امروز هم صحبتهای یکی از دوستانم رو شنیدم و از تجربه ۱۰ ساله از ازدواجش برام صحبت کرد ..به این نتیجه رسیدم شاید تو این یکساله و نیم گذشته و سالهای اینده بتونم خلقیات همسرم رو تغییر بدم و اونی که میخام ازش دربیارم ولی ذاتش عوض نخواهد شد و در بدترین شرایط زندگی همون شخصیت اصلی رو بروزخواهد داد. اون شخصیتی که به هیچ وجه برام قابل تحمل و بخشش نیست . نمیدونم ..حس بدی بهم دست داده حس اون کشاورزی که سالها تمام انرژی و امیدشو میزاه روی زمینی که مشخص نیست محصول بده یا نده یا وقتی که به محصولش نیاز داره اون زمین محصول مرغوبش رو میده یا نه .
سر درگم و گیج هستم .تو این یکسال و نیم به خاطر بهبود دادن به خانواده از خیلی چیزها دست کشیدم تا امروز احساس یه زن سیاسمتدار و هنرمند و زرنگ و موفق رو میکردم طوری که مورد تحسین همه بودم ولی نمیدونم ایا در اینده مخصوصا وقتی اختلاف یا بحثی رخ بده تلاشام ثمر بخش میمونه یا عمرم رو تلف میکنم.دیگه حوصله فکرکردن به اینده رو هم ندارم

اینجوری که برداشت کردم، هنوز اتفاقی نیفتاده، شما دارین غصه شو میخورین
بذارین هر اتفاق افتاد درباره ش تصمیم بگیرین، پیش پیش غصه نخورین
بعضی دوستا با حرفاشون یهو آدمو خالی میکنن، مثه اینکه کلی تلاش کنی واسه کنکور، یهو یکی بیاد بگه این همه تلاش میکنی که چی بشه و دانشگاه بری که چی بشه و...

آدم هیچوقت از تلاش برای زندگیش پشیمون نمیشه

[gogooli]

در یک رستوران، یک سوسک ناگهان از جایی پر می‌زند و بر روی یک خانمی می‌نشیند.
آن خانم از روی ترس شروع به فریاد زدن می‌کند. او وحشت‌زده بلند می‌شود و سعی ‌می‌کند با پریدن و تکان دادن دست‌هایش سوسک را از خود دور کند.
واکنش او مسری بود و افراد دیگری هم که سر همان میز بودند وحشت‌زده می‌شوند.
بالاخره آن خانم موفق می‌شود سوسک را از خود دور کند.
سوسک پر می‌زند و روی خانم دیگری نزدیکی او می‌نشیند. این بار نوبت او و افراد نزدیکش می‌شود که همین حرکت‌ها را تکرار کنند!

پیشخدمت به سمت آنها می‌دود تا کمک کند.
در اثر واکنش‌های خانم دوم، این بار سوسک پر می‌زند و روی پیشخدمت می‌نشیند.
پیشخدمت محکم می‌ایستد و به رفتار سوسک بر روی لباسش نگاه می‌کند.
زمانی که مطمئن می‌شود، سوسک را با انگشتانش می‌گیرد و به خارج رستوران پرت می‌کند.
در حالی‌که قهوه‌ام را مزه مزه می‌کردم، شاهد این جریان بودم و ذهنم درگیر این موضوع شد. آیا سوسک باعث این رفتار عصبی شده بود؟
اگر اینطور بود، چرا پیشخدمت دچار این رفتار نشد؟
چرا او تقریبا به شکل ایده‌آلی این مسئله را حل کرد، بدون این‌که آشفتگی ایجاد کند؟

این سوسک نبود که باعث این ناآرامی و ناراحتی خانم‌ها شده بود، بلکه عدم توانایی خودشان در برخورد با سوسک موجب ناراحتیشان شده بود.

من فهمیدم این فریاد پدرم، همسرم یا مدیرم بر سر من نیست که موجب ناراحتی من می‌شود،
بلکه ناتوانی من در برخورد با این مسائل است که من را ناراحت می‌کند.
این ترافیک بزرگراه نیست که من را ناراحت می‌کند،
این ناتوانی من در برخورد با این پدیده ‌است که موجب ناراحتیم می‌شود.

من فهمیدم در زندگی نباید واکنش نشان داد، بلکه باید پاسخ داد.
آن خانم‌ به اتفاق رخ‌داده واکنش نشان داد، در حالیکه پیشخدمت پاسخ داد.

واکنش‌ها همیشه غریزی هستند در حالی‌که پاسخ‌ها همراه با تفکرند.
نحوه واکنش‌های ما به مشکلات و نه خود مشکلات است که می‌تواند در زندگی بحران ایجاد کند.
این مفهوم مهمی در فهم زندگی است.
آدمی که خوشحال است به این خاطر نیست که همه چیز در زندگیش درست است.
او به این خاطر خوشحال است که دیدگاهش نسبت به مسائل درست است.
پس بهتر است در زندگی به اتفاقات پاسخ دهیم نه واکنش.
ازبزرگی مفهوم تفاهم را پرسیدند:
گفت : ( توانمند سازی تحمل تفاوتها)

[kilookiloo]

اگر قرار به دیوانگی باشد , عقل دیوانه تر میشود یا دل ؟؟؟

[Hopegod]

(۰۶ فروردین ۱۳۹۶ ۰۶:۵۲ ب.ظ)kilookiloo نوشته شده توسط:  اگر قرار به دیوانگی باشد , عقل دیوانه تر میشود یا دل ؟؟؟

از نظر علمی همه چیز مربوط به مغزه. اما ما فکر میکنیم احساس همون دله. اگر جدا بگیریم دل که دیوونه باشه عقلم دیوونه میکنه. چی گفتم!

[RASPINA]

این چند روز که خواهرهام خونه هستند مدام وسایل منوجابه جا میکنند
فکر میکنند وسایل من زیر دست و پا ریخته
در صورتی که من خودم گذاشتم یه گوشه ای
من به نظریه آشوب اعتقاد دارم درون هر بی نظمی یه نظمی وجود داره
//چه قدر این تعطیلات زوود گذشت

[Hopegod]

بچه که بودم قبل از اینکه برم مدرسه عاشق ورق و دفتر و کتاب بودم. یه عالمه ورق دورم جمع میکردم دسته دسته میکردم مرتب میکردم باشون بازی میکردم چیزای الکی توشون مینوشتم احساس میکردم خیلی کار مهمی میکنم. الان داشتم بین برگه هام دنبال یه ورقی میگشتم یاد بیست و خورده ای سال پیش افتادم. واقعا حافظه آدم چقد عجیبه.

[Happiness.72]

ایشالا رتبه کنکورم مثل رتبم تو مانشت شه صلوات
اللهم صلی علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
یه کم انرژی به خودم تزریق کنم حال و هوام عوض شه

---

البته اون رتبه سال ۹۵ نه
سال ۹۶ رو میگم
خ

---

چقدر پارسه امسال کم شرکت کننده داشت
نشد خوب محک بخوریم

[shahlaj]

بیمارستان توی عید خیلی دلگیره
غروب و شبا که دلگیرتر...
ماه پیش که مریضمون رو بستری کردیم اینقدر اینجوری نبود همه چی
وسط این اوضاع هفته بعد چطور دل بکنمو برم خوابگاه و دانشگاه...

[kilookiloo]

(۰۶ فروردین ۱۳۹۶ ۰۷:۱۵ ب.ظ)Hopegod نوشته شده توسط:  

(06 فروردین ۱۳۹۶ ۰۶:۵۲ ب.ظ)kilookiloo نوشته شده توسط:  اگر قرار به دیوانگی باشد , عقل دیوانه تر میشود یا دل ؟؟؟

از نظر علمی همه چیز مربوط به مغزه. اما ما فکر میکنیم احساس همون دله. اگر جدا بگیریم دل که دیوونه باشه عقلم دیوونه میکنه. چی گفتم!

بیخیال علم دل اکثرا میتونه عقل رو شکست بده . اگه هم عقل برنده شه قلب تصمیمشو کوفتش میکنه

(۰۶ فروردین ۱۳۹۶ ۰۸:۳۰ ب.ظ)RASPINA نوشته شده توسط:  در صورتی که من خودم گذاشتم یه گوشه ای

منم هی میگم اتاق منو مرتب نکنید گوش نمیدن , مثلا یه قسمت از جزوه های کپی شده که خوندمشون زیر تخت گذاشتم ی تیکه اش که دیگه امتحانش رو دادم گذاشتم تهه کمدم و بقیه اش که نخوندم گوشه میزه بعضی وقتا که نمیتونم تو اتاقم راه برم دیگه خودم بلند میشم مرتبش میکنم

[codin]

آدمی که اینقدر از زندگیش شهود داره خداییش بهترین ها حقش نیست؟ متن زیر از استیو جابز:

“Remembering that I’ll be dead soon is the most important tool I’ve ever encountered to help me make the big choices in life. Because almost everything — all external expectations, all pride, all fear of embarrassment or failure – these things just fall away in the face of death, leaving only what is truly important. Remembering that you are going to die is the best way I know to avoid the trap of thinking you have something to lose. You are already naked. There is no reason not to follow your heart.” – Steve Jobs

یادآوری این موضوعی که روزی خواهم مرد مهمترین ابزاری بوده است که به من در اتخاذ تصمیمات درست در زندگی یاری می کند. زیرا تقریبا هرچیزی، تمام انتظارات بیرونی، هرآنچه که مایه مباهات است، تمام ترس ها از شرم زدگی و شکست، همه این ها با آمدن مرگ به کنار میروند و تنها چیزی باقی می ماند که واقعا مهم است. یادآوری این که روزی خواهیم مرد بهترین روشی است که من کمک می کند تا از این تله فکری که "چیزی برای از دست دادن دارم" خارج شوم. وقتی همین حالا برهنه هستیم (با چیزهای بی معنا احاطه شده ایم) ، هیچ دلیلی برای پیروی نکردن از قلبتان وجود ندارد.


-- اگر ترجمه بد هست عذر می خوام.

[Happiness.72]

(۰۶ فروردین ۱۳۹۶ ۱۰:۳۶ ب.ظ)shahlaj نوشته شده توسط:  بیمارستان توی عید خیلی دلگیره
غروب و شبا که دلگیرتر...
ماه پیش که مریضمون رو بستری کردیم اینقدر اینجوری نبود همه چی
وسط این اوضاع هفته بعد چطور دل بکنمو برم خوابگاه و دانشگاه...

خوب شه مریضتون ان شا الله

[Hopegod]

آدما اگر به مردن فکر میکردن انقد دزدی و جرم و جنایت نمیکردن. به حق هم بدی نمیکردن. دل همو نمیشکستن به خودشون مغرور نمیشدن.