(۰۳ مهر ۱۳۹۵ ۰۴:۵۵ ب.ظ)Behnam نوشته شده توسط: (اگه منظورتون از رفتن مهاجرت هست) کانادا شرایط مهاجرت قابل حصولی داره. سن (زیر ۳۰ سال امتیاز بالاتری داره)، مدرک دانشگاهی، نمرهی زبان، سابقهی کار، سابقهی پژوهشی، دعوتنامهی شغلی (الزامی نیست ولی امتیاز بالایی داره) و ... جمع میشه و از بین اونا انتخاب میکنند. از وقتی دولت جدیدش سر کار اومده هم دیگه به ایرانیا توو سفارت گیر نمیدن. این شرایط مهاجرت عادیش بود. یه مهاجرت کاری هم داره که ظاهراً بعضی ایالتهاش مثل کبک (quebec) مستقیماً نیروی کار جذب میکنند ولی در جریان جزئیاتش نیستم.
(۰۳ مهر ۱۳۹۵ ۰۶:۲۵ ب.ظ)zarisa نوشته شده توسط: سختترین کار زندگی همین هدف پیدا کردنه. ایا واقعا جایی برای رسیدن هست؟(با این اوضاع به نظر میرسه که نه!)
"تسلیم شدن فقط یه بهونه برای بازنده هاست. نمیتونم بزارم این اتفاق بیفته. اصلا با شخصیت من جور نیست."
(۰۳ مهر ۱۳۹۵ ۰۵:۴۱ ب.ظ)jazana نوشته شده توسط: یکی از بزرگترین مشکلات جامعه ما همینه دیگه...
سن هم میره بالا.
وای برا امروزم کافیه .یعنی رفته بودیم با دوستمون که ارشد قبول شده خداحافظی کنیم
با بعض از هم جدا شدیم حتی خداحافظی نکردیم
دوستم که نگران راه دور قبول شدن بود، دوست دیگرم هم که بعد لیسانس داره برای کنکور تجربی میخونه و خودم ...
هرچی حرف زدیم نتونستیم خودمون را آرووم کنیم یا متقاعد کنیم که جایی که ایستاده ایم حقمون هست ماهمه تلاش کردیم ، دست و پازدیم و به هیج جا نرسیدیم
مطمئنم امسال نقطه ای از زندگی ام هستم که باید کاری کنم
حس میکنم خدا با من هست و هوام را داره ولی میخوادکه من کاری بکنم حرکتی یا تلاشی .
من از رفتن هایی که مدام نرسیدن را در پی دارد بیزارم
باز برای رسیدن دوباره کفش به پامیکنم ولی اینبار از همین ابتدابایدبدوم