(۰۱ اردیبهشت ۱۴۰۰ ۰۹:۲۵ ق.ظ)NP-Cσмρℓєтє نوشته شده توسط: (01 اردیبهشت ۱۴۰۰ ۰۲:۳۲ ق.ظ)Milad_Hosseini نوشته شده توسط: از بنده ی حقیر به شما نصیحت که تا می تونید دور و بر خودتون رو با ادمای بزرگتر از خودتون پر کنید. بزرگتر از لحاظ اخلاقی، اقتصادی، فکری و اجتماعی.... کلن با خفن تر از خودتون بچرخید. گشتن با آدمایی که سطح پایین تری نسبت به شما دارن (تقریبا از هرجهتی)، باعث میشه یه حس اعتماد به نفس کاذبی بگیرید و حس خفن بودن زیادی از حد داشته باشید. یهو به خودتون میاید میبینید فقط دوست دارید برتر باشید، نمی تونید کسی رو بالاتر از خودتون رو ببینید.
خلاصه که به قول یکی از دوستام با آدمای دوزاری و درپیت زندگیتون وقت نگذرونید. همین. همه هم دارن ازین مدل آدما اطرافشون.
بعد اگه همه همین تفکر داشته باشن که هیچکی با ما نمیگرده 
بزرگتر از ماها هم فکر میکنن اگه با ما بگردن ما درپیت هستیم وقتشون داره تلف میشه 
در نتیجه همه جدا جدا میگردن، تنهای تنها
بعد همه باید بگیم ما رو دور ننداز ما اونقدرام بدرد نخور نیستیم
یه چند تا نکته میخواستم اضافه کنم به فرمایش دوست مون؛ این که بخوای با بزرگان معاشرت کنی خوبه ولی نمیشه مطلق باشه. چون هیچ کس همه چیز تموم نیست، بالاخره هر آدمی که تو زمینه ای جلوتره، یه جا هم عقب تره.
دیگه این که آدما با هم فرق دارن، بعضیا اتفاقا اگر در شرایطی باشن که خودشون رو عقب تر از همه اطرافیان ببین، اعتماد به نفس شونو از دست میدن و از اون جایگاهی که داشتن هم عقب تر میرن.
بعد هم اگه همه اینطور باشن این دید پیدا میشه که اگر کسی اومد سمت من، منو پله بالا رفتن میبینه و آدم ها فاصله میگیرن از هم. از طرفی هم این بالا و پایین بودنا ثابت نیست. بعد که ما بالاتر رفتیم از دوستمون، رهاش کنیم؟ ( این که آدما تو مسیرهای متفاوتی رشد کنن و دوستی به طور طبیعی کم رنگ بشه یه مبحث دیگه است)
مهم تر از همه اینا نگاه آدمه، اگر بتونیم درست ببینیم میشه به شیوه لقمان ادب آموخت. (یکی دیگر از مصادیق کاربردی بودن دروس مدرسه
)
شاید بهتر باشه آدمی رو پیدا کنیم با اصول درست و توی مسیر درستی حرکت میکنه فارغ از این که رتبه اش چیه.
(من گلوم خشک شد از منبر بیام پایین.
)
