مولوی خواب میبینه که توی میدان شهر شَمس رو با دست و پای زنجیر بسته آوردن و میخوان گردن بزننش، بعد از اینکه توی خواب میبینه که شمس رو کشتن میگه:
ای ساکنِ جـــــــــــانِ مَن
آخَر به کُجـــــــــــا رَفتی(آخَر به کُجـــــــــــا رَفتی)
در خانه نهـــــــــــان گَشتی
یا سوی هـــــــوا رفتی(یا سوی هـــــــوا رفتی)
چون عَـــهد دِلَم دیدی
از عَـــهد بِگَردیدی
چون مُرغ بِپَرّیـــــــدی
ای دوســـــــــــــــت کُجــــــا رفتی
در روح نـــظر کردی
چون روح سفر کردی
مانندة بـــــــــوی گل ،
با باد صَبـــــــــا رفتی
از نور خدا بودی
در نور خدا رفتی
ای خواجةِ ایــــــن خانه
چون شمعِ درِ خانه
وز ننگ چنین خانه
بر سقف سَما رفتی
حتی مولوی توی خواب میبینه که زمانی که جلاد میخواد گردن شمس رو بزنه، شیخ عطار هم میاد و میگه :
شمعِ حَق را پُف کُنی تو ای عجوز
هم تو سوزی هم سرت ای گُندهپوز
و باقی ماجرا..
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
یادمه یه دوستی داشتم عاشق مولانا و شمس بود، خیلی دوست داشتم ساعت ها پیشش بشینم و صحبت هاش راجع به اینا رو گوش کنم، ولی متاسفانه نیست دیگه
یکی از حسرت هاش که به دلم موند همین بود...امیدوارم که یه روز برگرده و بگه واسم اینا رو
خودش نخواست دیگه....