(۳۱ تیر ۱۳۹۴ ۱۱:۵۳ ب.ظ)F@gh@ نوشته شده توسط: جدی اگر داداشت نمیخاد بره ،با این که پزشکی رو دوست ندارم ولی حاضرم این رتبه خوب رو قبول و در پزشکی تجربه کسب کنمکاش میشد معاوضه کرد من لیسانسمو بدم کاریم میکردم سربازیش رله بشه بعد برم به جای داداشت درس بخونم
آآآآی گفتی آفاق
من حاضر بودم حتی جای داداش کدر سربازی هم برم ولی این ۵۰۰ تجربی رو بدن به من. اگه من تو ریاضی این رتبه رو میاوردمااا به خدااا از ذوق میمیردم چه برسه به ۵۰۰ تجربی.. اونم کجااا دانشگاه تبریزی که بچه های پزشکی و داروسازی و اینا یه ارج و منزلتی دارن تو کل دانشگاه . من به خدا حیفم میاد واسه داداش کدر.
(۳۱ تیر ۱۳۹۴ ۱۱:۵۳ ب.ظ)F@gh@ نوشته شده توسط: فضولیه ها ولی دوستم معنی اسمت چیه؟
اگه به ترکی استانبولی باشه یعنی تقدیر و سرنوشت
ولی اگه ترکی نباشه شرمنده و اینا
(۳۱ تیر ۱۳۹۴ ۱۱:۵۷ ب.ظ)majoit نوشته شده توسط: من خیلی دوس دارم بدونم تو کشورای دیگه هم اینقدر همه سر و دست میشکنن برای درس خوندن؟! اونام اینقدر وقت و انرژی میذارن؟ این همه استرس و سختی رو تحمل میکنن؟ یا اینکه فقط ما اینجوری هستیم؟!
تو ترکیه، کره جنوبی، ایرلند و چین و یه چن تا کشور دیگه هم همینه اوضاع
به خدا پیرمون کرد این استرس کنکور.. منم خیلی وقتا به کنکور فکر میکنم میبینم همه چی زندگیمون شده کنکور و بعد میگم خب که چی؟ و میبینم به اون «خب که چی؟» هم جوابی ندارم :|