(۰۸ تیر ۱۳۹۱ ۰۲:۵۴ ب.ظ)yarandish نوشته شده توسط: خلیل آتشین سخن؛ تبر به دوش بت شکن _____________________________ خدای ما دوباره سنگ و چوب شد نیامدی
لطفا این بیت را معنی کنید !!!!!!!!!!!!
برداشت من از این شعر اینه که چطور تو زمان حضرت ابراهیم عده ای بت پرستی می کردن با اومدن حضرت ابراهیم خلیل الله "که بت شکن تاریخ نامیده شده" همهی بت ها رو شکست .
حالا تو این بیت شعر هم میگه تو زمونهی ما عده ای به بت پرستی ایمان آوردن "نه همه" و هنوز هم تو نیامده ای به نوعی شاعر خودش رو مثال میزنه و میگه ما به بت پرستی روی آوردیم هنوز تو نیامده ای.
تو این روزایی که به عید نیمه شعبان چیزی نمونده، خوندن این نوشته هم خالی از لطف نیست.
علت ظهور نکردن امام(عج) و طولانی شدن غیبت چیست؟
۱-در نامه مبارک حضرت ولی عصر(ع) به شیخ مفید، علت غیبت و طولانی شدن آن چنین آمده است:
«فما یَحسِبنا عَنهم الّا ما یَتَّصِل بِنا ممّا نکرِهه و لا نوثره منهم»؛
باید بدانند که
جز برخی رفتارهای ناشایسته آنان که ناخوشایند ماست و ما آن عملکرد را زیبنده شیعیان نمی دانیم، عامل دیگری ما را از آنان دور نمی دارد
از این رو طبیعی است که امام نمی پسندد که شیعه او به راه انحراف و اشتباه و گناه آلوده شود و همین آلودگی به گناه است که توفیق تشرف را از آنان سلب و آنان را از افتخار دیدار محروم می سازد.
در همان نامه حضرت به شیخ مفید آمده است که: « اگر پیروان و شیعیان ما ـ که خدا آنان را در فرمانبرداری خویش توفیق ارزانی شان دارد ـ به راستی در راه وفای به عهد و پیمانی که بر دوش دارند، همدل و یکصدا بودند، هرگز سعادت دیدار ما از آنان به تاخیر نمی افتاد».
به راستی او غیبت نکرده است و ما غفلت کرده ایم.
۲ـ باید
در جهان آن قدر حکومت ها، مرام ها و احزاب رنگارنگ و فریبنده پدید آید و بی لیاقتی آن ها ثابت شود تا بشر از اصلاحاتشان ناامید گردند و تشنه اصلاحات خدایی و آماده پذیرش حکومت توحیدی شوند.
چنانکه امام صادق(ع) فرموده اند: "تا زمانی که همه اصناف به حکومت نرسند، صاحب الأمر قیام نمی کند. بدین جهت که پس از تشکیل حکومتش، کسی نگوید: اگر ما هم به حکومت می رسیدیم، با عدالت رفتار می کردیم."
به عبارتی هنوز طبع انسان برای تحمل حکومت توحید آماده نشده. ولی چنان نیست که برای همیشه از این نعمت بزرگ محروم بماند. بلکه خدای حکیم که انواع موجودات را به کمال نهایی می رساند، نوع انسان را نیز از رسیدن به غایت مطلوب، محروم نخواهد ساخت.