انجمنصفحه اولجستجوی انجمن

[mohsen f]

(۰۹ مرداد ۱۳۹۲ ۰۳:۳۹ ب.ظ)مینو صالح زاده نوشته شده توسط:  خیلی قشنگ بود

---

این وقتی که داری رودرس سرمایه گذاری میکنی میتونی یه کار دیگه کنی
مثل استیو جابز که رفت توی گاراژ قدیمی پدرش و اولین کامپیوتر مک رو ساخت!

البته این کارا هنر میخواد

[jparisa]

من انگیزم اینه که تو دانشگاه روزانه تحصیل کنم چون زمانیکه به دانشگاه آزاد راضی شدم بخاطر اجبار خانواده و ترس از دیپلمه موندن بود!
نه تنها انگیزمه بلکه آرزومه
و اینکه لیسانس هیچ ارزشی این روزا نداره و دوست دارم تا دکترا پیش برم و اصلا به شغل از حالا فکر نمیکنم چون نباید نگران آینده بود...خدابزرگه
یه انگیزه دیگه هم دارم که خیلی شخصیه و اون واقعا بهم انرژی میده

[abraham]

یه چیز بگم دیگه تموم بشه
آمریکا و ژاپن جزء پیشرفته ترین و ثروت مند ترین کشور های جهان هستند یا نه؟
آیا اینها نفت و مواد معدنی دارند یا نه؟
آیا اینها از ثروت به علم رسیده اند یا از علم به ثروت؟
معلومه از علم رسیده اند به ثروت .
ژاپنی که بارها ویران شده.

پس اگه علم داشته باشی می تونی ثروتمند بشی تازه دیگه هیچکس هم نیست بگه بهت دزد اینایی که اکثرا از راه تجارت همون خرید و فروش پودار میشن اکثر اوقات واژه دزد براشون بکار برده میشه.

البته انا تو دانشگاه هاشون دنبال درسن نه مثل بعضی از ما دنبال ....

[foranyone]

من کارمند بانکم. از موقعیتم راضی نیستم یا شاید فکر میکنم میتونستم بهتر از این باشم لطفا دو دیدگاه زیر رو بخونید و نظر بدید ، اینا رو نوشتم چون منم واقعا نمیدونم کدوم یکی درسته!

۱) دیدگاه والدین:
این روزها شغل پیدا نمیشه بچسب به کارت تنها راه موفقیت که ارشد نیست، تازه می تونی موسسه عالی بانکداری (از طریق آزمون ارشد) ادامه تحصیل بدی و حتی دکتری بگیری (البته تو رشته های بانکداری و حسابداری) به شغل های بالاتری بری و آدم موفقی باشی، سال بعد ۳۰-۳۵ میلیون بهت وام بدن می تونی با این پول و پس اندازت یه خونه نقلی بگیری و سرو سامان بگیری و.... شغل خیلی مهمتر از تحصیلاته. اگر هم به پژوهش علاقه داری کسی که جلوت رو نگرفته بعد از ظهرها تو فعالیتهای علمی شرکت کن همه چیز که مدرک نیست، کتاب بنویس، دوره های شبکه رو شرکت کن،برو زبان تدریس کن چندسال هم هست که طراح وبی میتونی بعدازظهرها هم از این راه هم درآمد داشته باشی وضع زندگیت خیلی خوب بشه شغلت رو ول نکن. یادت رفته وقتی شغل نداشتی چقدر ناراحت بودی و سعی میکردی تو آزمونها شرکت کنی که قبول بشی حاضر بودی هرکاری کنی ولی کارمند باشی. همه چیز مدرک نیست سعی کن فرد متخصصی باشی.
باید تسلیم سرنوشت بشی آدم ها همیشه به آرزوهاشون نمیرسن...

۲) دیدگاه دوم:
این زندگی خیلی کوتاهه همه چیز زندگی که پول نیست، برو سراغ علاقت مگر همیشه نمیگی که استعداد تدریس اصلا تو ذاتته و واقعا ازش لذت میبری و میتونی مطالب را به بهترین شیوه به بقیه یاد بدی؟ برو سراغ علاقت.
به حقوق حق التدرسی قانع باش ولی از زندگیت لذت ببر...
پس فردا نیروی خدماتی بانک که الان داراه کاردانیش رو بدون کنکور تو دانشگاه آزاد میخونه،کارشناسیش رو میگره اونم میشه متصدی. احساس نمیکنی اون بهتر از تو تونسته خودش رو بالا بکشه؟ یعنی تو که ۷-۸ سال مدارس نمونه دولتی درس خوندی، زحمت کشیدی سراسری - روزانه قبول شدی آینده قراره با اون نیروی خدماتی هم تراز بشی؟
یه نگاه به همکارات بنداز! یکی اقتصاد خونده یکی حسابداری و .... تو که میخواستی کارمند بانک بشی چرا از همون اول انسانی نخوندی بابا تو مهندسی، برو سراغ زندگی و علاقه خودت! به حقوق کم حق التدرسی قانع باش و لذت ببر...
با این تصمیم موقعیت ، پرستیژت هم بالاتر میره و حتی شاید مسیر زندگیت به کلی عوض بشه.

[esi]

۹۹ درصد به چرا درس خوندن فکر می کنی و فقط ۱ درصد رو به خود درس خوندن، دیگه این ۱ درصد که این همه فکر کردن و بحث و بررسی نداره که اسی ! اگه تونستی ۹۹ درصد درس بخونی و ۱ درصد هم با وقار در مورد چرایش صحبت کن اسی جان !
نذار آبروتو ببرم !!! هم سن و سال های تو بالای ۲۰ تا مقاله دارن تو هنوز تویه مدرک دلخوش کنی موندی اسی جان ؟؟؟
من نمی دونم این همه ادعای تو واسه ( ما که ادعا نکردیم عزیزم) اسی جان !!
بی خیال ، زیاد سخت نگیر و در حین حال فرصت ها رو قدر بدون اسی
برو اسی دنبال درس و مشقت هر وقت یه جای درست و حسابی رسیدی بیا بگو چرا درس خودنم و هدف من این بود و فلان بود و بهمان !!!!

[mehrdad89]

(۱۹ تیر ۱۳۹۲ ۱۰:۴۰ ب.ظ)mohsen f نوشته شده توسط:  یه سوال مهم چند وقت ذهنم رو درگیر کرده
مخاطب من دوستانی هستند که ارشد قبول شدن و جزء مدیران مانشت هستند
نمیدونم چرا حس میکنم خیلی از شما یطوری پشیمون شدین از ارشد
شاید انتظارتون از مدرک کارشناسی ارشد خیلی بیشتر از این حرفا بوده و به اون نرسیدین
خیلی وقتا مطالب انتقاد گونه در این مورد مینویسین که آدم رو نا امید میکنه
میشه یکم در این مورد توضیح بدین
ادامه تحصیل خوبه ؟ خوب نیست؟ اگه خوب نیست چرا خوب نیست؟

وقتی یه دانشجو لیسانس گرفت باید پاسخ گوی اطرافیانش باشه که چرا ارشد نمیگیره وقتی هم ارشد گرفت شروع به پرسیدن می کنند که چرا دکترا نمیگیری.
دلیلش هم در نظام آموزشی ایران است.
نظام آموزشی ایران پر از ایراد و اشکال و ناقصی است.شاهد این مدعا هم تغییر ها ی پی در پی است که در نحوه پذیرش و آموزش و محتوا مقاطع مختلفش از ابتدایی بگیر تا دکترا اتفاق می افته.
من تعجب می کنم که چگونه بعضی ها به خصوص بعد از لیسانس به چنین نظام آموزشی سر تا پا ایرادی (که حتی در نحوه پذیرش دانشجوی دکتری هم شیوه ثابتی ندارند) اعتماد می کنند و سال های جوانی را در رویای رسیدن به موفقیت و علم اندوزی و پول در آن سپری می کنند.

هیچ وقت نباید گذاشت که نظام آموزشی پر از ایراد کشور مسیر رشد و آیندت را جهت بده بلکه این خودت هستی که باید مسیر رشد و موفقیتت را پیدا کنی.

بعضی بچه ها که اینجا دم از این می زنند که هدف ما اینه که تا آخر دکترا بریم سوال من اینه اگر نظام آموزشی به سمتی بره که علاوه بر پست دکترا، پست پست پست دکترا و n پست دکترا هم ارائه می داد.چیکار می کردند؟زندگیشون را تعطیل می کردند و به در دانشگاه دخیل می بستند؟
اینکه بعضی ها می گویند می خواهیم دکترا بگیریم و در محیط آکادمیک با تولید علم به کاری که عاشقش بپردازیم یک حرف خنده داره.در دانشگاه های ایران چیزی به نام تولید علم وجود نداره.هرچی هست فقط برای عنوان و پرستیژه.چه برای دانشجوهاش و چه برای دانشگاه.حتی یک ذره هم دغدغه پیشرفت علم را ندارند.
وضع اینقدر اسف باره که دانشجوهاش حتی دغدغه مهارت فردی را هم ندارند.و در حوزه تخصصی خودشون هم چیزی نمی شوند.و دانشگاه ها هم فقط به فکر راه انداختن پردیس های مختلف و کسب در آمد با دادن مدرک به شیوه های مختلف.

کارشناسی ارشد تعریف داره.ارشد گرفتن یعنی یک احساس نیاز که شخص بعد از گرفتن مدرک کارشانسی خودش پیدا میکنه.و اون اینه که در حوزه ای خاص که داره کار میکنه می خواد عمیق تر بشه.
دکترا هم یعنی گسترش مرز دانش جهان و رسالتی برای تولید علم

اگر کسی در بازار کار باشه می تونه فهمیده باشه (که جز در رشته های پزشکی و بعضا انسانی) با تمام احترامی که برای بچه های ارشد این سایت قائلم در رشته های فنی و به خصوص در رشته کامپیوتر، هیچ کار به خصوص و به معنای واقعی کلمه تخصصی نمی کنند و تماما،کار های بچه های کارشناسی را انجام می دهند.اگر هنوز شک دارید با یک سرچ می تونید ببینید که معادل این کار شما را در اروپا و آمریکا و حتی شرق آسیا لیسانسه ها انجام می دهند!

نمونه واضحش که برای همه آشکاره صنعت خودرو کشور است.انبوهی از ارشد و دکترا برق و مکانیک و رشته های مختلف استخدام شدند و بودجه عظیم دولتی را دریافت می کنند نهایتا خروجیشون شده مونتاز پژو و پراید!!!
اگه قراره خروجی این باشه من فکر کنم حتی یک فرد لیسانسه هم برای این صنعت و از جمله صنعت کامپیوتر کشورمون هم زیاده!
در کل گرفتن ارشد و دکترا در ایران یک وقت تلف کنی محض است.

[negin90]

(۰۹ مرداد ۱۳۹۲ ۱۱:۴۱ ب.ظ)foranyone نوشته شده توسط:  من کارمند بانکم. از موقعیتم راضی نیستم یا شاید فکر میکنم میتونستم بهتر از این باشم لطفا دو دیدگاه زیر رو بخونید و نظر بدید ، اینا رو نوشتم چون منم واقعا نمیدونم کدوم یکی درسته!

۱) دیدگاه والدین:
این روزها شغل پیدا نمیشه بچسب به کارت تنها راه موفقیت که ارشد نیست، تازه می تونی موسسه عالی بانکداری (از طریق آزمون ارشد) ادامه تحصیل بدی و حتی دکتری بگیری (البته تو رشته های بانکداری و حسابداری) به شغل های بالاتری بری و آدم موفقی باشی، سال بعد ۳۰-۳۵ میلیون بهت وام بدن می تونی با این پول و پس اندازت یه خونه نقلی بگیری و سرو سامان بگیری و.... شغل خیلی مهمتر از تحصیلاته. اگر هم به پژوهش علاقه داری کسی که جلوت رو نگرفته بعد از ظهرها تو فعالیتهای علمی شرکت کن همه چیز که مدرک نیست، کتاب بنویس، دوره های شبکه رو شرکت کن،برو زبان تدریس کن چندسال هم هست که طراح وبی میتونی بعدازظهرها هم از این راه هم درآمد داشته باشی وضع زندگیت خیلی خوب بشه شغلت رو ول نکن. یادت رفته وقتی شغل نداشتی چقدر ناراحت بودی و سعی میکردی تو آزمونها شرکت کنی که قبول بشی حاضر بودی هرکاری کنی ولی کارمند باشی. همه چیز مدرک نیست سعی کن فرد متخصصی باشی.
باید تسلیم سرنوشت بشی آدم ها همیشه به آرزوهاشون نمیرسن...

به نظر من دیدگاه والدینتون در مورد موقعیت فعلی شما خیلی مناسبتره. شما شغلی دارید نیمه وقت،با حقوق مناسب و امنیت شغلی. که به قول پدر و مادرتون آرزوی محقق شده ی دیروز شماست.در شرایط کنونی بازار کار دو ویژگی دوم کمتر پیدا می شود. اگر خیلی به تدریس علاقه دارید در نیمه ی دوم روز می توانید تدریس کنید و لازم نیست به صورت حق التدریسی و با حقوق ناچیز! مگر آنکه دنبال عنوان "استاد" باشید و حاضر شوید همه چیز را رها کنید تا در آینده به هزار زحمت در دانشگاهی حق التدریسی استخدام شوید. مهارت هاتون را افزایش بدید، رشته ی من و شما منحصر به تحصیلات دانشگاهی نیست. و از همه مهمتر به جای قیاس کردن خودتون با همکارا ،خودتون را با خودتون مقایسه کنید.البته ببخشید چون نظر خواسته بودید من نظرم گفتم.

[foranyone]

(۱۰ مرداد ۱۳۹۲ ۰۳:۴۰ ب.ظ)negin90 نوشته شده توسط:  

(09 مرداد ۱۳۹۲ ۱۱:۴۱ ب.ظ)foranyone نوشته شده توسط:  من کارمند بانکم. از موقعیتم راضی نیستم یا شاید فکر میکنم میتونستم بهتر از این باشم لطفا دو دیدگاه زیر رو بخونید و نظر بدید ، اینا رو نوشتم چون منم واقعا نمیدونم کدوم یکی درسته!

۱) دیدگاه والدین:
این روزها شغل پیدا نمیشه بچسب به کارت تنها راه موفقیت که ارشد نیست، تازه می تونی موسسه عالی بانکداری (از طریق آزمون ارشد) ادامه تحصیل بدی و حتی دکتری بگیری (البته تو رشته های بانکداری و حسابداری) به شغل های بالاتری بری و آدم موفقی باشی، سال بعد ۳۰-۳۵ میلیون بهت وام بدن می تونی با این پول و پس اندازت یه خونه نقلی بگیری و سرو سامان بگیری و.... شغل خیلی مهمتر از تحصیلاته. اگر هم به پژوهش علاقه داری کسی که جلوت رو نگرفته بعد از ظهرها تو فعالیتهای علمی شرکت کن همه چیز که مدرک نیست، کتاب بنویس، دوره های شبکه رو شرکت کن،برو زبان تدریس کن چندسال هم هست که طراح وبی میتونی بعدازظهرها هم از این راه هم درآمد داشته باشی وضع زندگیت خیلی خوب بشه شغلت رو ول نکن. یادت رفته وقتی شغل نداشتی چقدر ناراحت بودی و سعی میکردی تو آزمونها شرکت کنی که قبول بشی حاضر بودی هرکاری کنی ولی کارمند باشی. همه چیز مدرک نیست سعی کن فرد متخصصی باشی.
باید تسلیم سرنوشت بشی آدم ها همیشه به آرزوهاشون نمیرسن...

به نظر من دیدگاه والدینتون در مورد موقعیت فعلی شما خیلی مناسبتره. شما شغلی دارید نیمه وقت،با حقوق مناسب و امنیت شغلی. که به قول پدر و مادرتون آرزوی محقق شده ی دیروز شماست.در شرایط کنونی بازار کار دو ویژگی دوم کمتر پیدا می شود. اگر خیلی به تدریس علاقه دارید در نیمه ی دوم روز می توانید تدریس کنید و لازم نیست به صورت حق التدریسی و با حقوق ناچیز! مگر آنکه دنبال عنوان "استاد" باشید و حاضر شوید همه چیز را رها کنید تا در آینده به هزار زحمت در دانشگاهی حق التدریسی استخدام شوید. مهارت هاتون را افزایش بدید، رشته ی من و شما منحصر به تحصیلات دانشگاهی نیست. و از همه مهمتر به جای قیاس کردن خودتون با همکارا ،خودتون را با خودتون مقایسه کنید.البته ببخشید چون نظر خواسته بودید من نظرم گفتم.

دوست عزیز ممنونم ولی به نظر شما این نیاز ارضا نشده تبدیل به عقده نمیشه؟ میترسم چند سال بعد هم مثل الان حسرت بخورم که چرا ادامه تحصیل ندادم!