(۱۷ خرداد ۱۳۹۱ ۱۰:۳۶ ق.ظ)saeed_9_12 نوشته شده توسط: وقتی نظریه های شگرف دوستان متخصص که اکثرا کارشناسی و کارشناسی ارشد هستن در مورد این که نمیشه از این کمربند گذشت رو مطالعه کردم بسی در شگفتی فرو رفتم!!!!!!!
۱/ من از حرفای کسی این برداشت رو نکردم که نمیشه از این کمربند الان عبور کرد. البته شاید یه خاطر ذهنیت خودم بوده.
۲/ دلیل نداره کسی که کامپیوتر خونده الزاما از ستاره شناسی چیزی بلد باشه.
(۱۷ خرداد ۱۳۹۱ ۱۰:۴۶ ق.ظ)parsaNA نوشته شده توسط: ثانیا درسته این مدارها پر انرژی هستن اما به دلیل زمان نه چندان زیادی که برای گذر از اونها نیاز هست (زمان نسبت به تخریب نه زمان به نسبت ذهنیت ما) تجهیز پرتاب شده آسیب نمیبینه (خوب قدر مسلم تمهیداتی نیز برای گذشت از این کمربند در نظر گرفته میشه)...
بحث عبور موجود زنده با عبور تجهیزات تفاوت داره.
۱/ برای عبور از خود کمربند.
۲/ بعد از کمبربند. چون در اون ناحیه محافظت کمربند ون آلن برای موجودات زنده بر خلاف زمین دیگه وجود نداره. بعد از اون رو باید در لباس فضانورد ها و سفینه های فضایی براش کاری کرده باشن.
۳/ قطر این کمر بند همچین هم کم نیست! بین ۱۶ تا ۲۴ هزار کیلومتر هست و چیزی حدود ۱۰ ، ۲۰ میلیون ولت برق داره.
۴/ چیزی که معلومه اینه که باید فکری برای این موضوع ها شده باشه.
یه سری جاها قبلا خونده بودم که این کمبربند بعد از سفر به ماه کشف شده ولی الان که تو اینترنت از چند تا سایت دیدم اگه تاریخ هاشون دقیق باشه این طوری نبوده ولی به هر حال در این مورد اون موقع ها توضیحی ارائه نشد. البته می تونه برای این بوده باشه که نمی خواستن دانششون رو لو بدن.
--> گذشته از این بیشتر این موضوع به بعد از این کمربند برمی گرده نه عبور از اون.
مثلا برای تعمیر تلسکوب چاندار که در ۳۷ هزار کیلومتری هست هنوز هم که هنوزه فضانوردی نرفته. به علت نبود حفاظت کافی. در صورتی که فضانوردها روی ماه چند ساعت بودن.
می تونید مثالی بیارید برای رفتن فضانورد بیرون از سفینه بیرون از کمبربند ون آلن؟
البته به نظر من این موضوع امروزه باید حل شده باشه ولی می تونید با لحن بهتری حرف بزنید
))
نمی دونم چرا یکی از نقل قول ها اشتباه شده! یعنی درسته، نویسندش اون نیست.
)!!!
(
