انجمنصفحه اولجستجوی انجمن

[RASPINA]

(۱۱ بهمن ۱۳۹۸ ۰۵:۰۵ ب.ظ)crevice نوشته شده توسط:  توی این دو هفته به اندازه ی یکسال تکنیکال شدم (((:

خوش ب حالتون
چ جوری؟
امروز داشتم فکر می کردم اگه توی ی مسیر یادگیری درست قرار بگیرم می تونم توی یکی دو سال کار حرفه ای کار کنم و توی چند تا زمینه تخصص کشب کنم و در نهایت پولدار بشم

---

(۱۱ بهمن ۱۳۹۸ ۱۲:۵۹ ق.ظ)شبگرد نوشته شده توسط:  یه سوال اونایی که ارشد خوندند یا دارند می خونند توی کلاسشون سن بالا هم هست مثلا ۳۶ یا ۳۷

بله ما هم سه چهارنفر داشتیم یکی دکتری داشت و الان به حوزه تجارت الکترونیک علاقه مند شده بود اومده بود آکادمیک یاد بگیره

دوست صمیمی خودم با سه تا بچه ماشالله چ قدر هم درسخونه و همه کارها و پروژه هاشو بهتر و تمیزتراز ما انجام میده احتمالا معدل الفهورودی گرایش خودمونه فکر کنم متولد ۵۷

یکی دیگه از دوستان۶۳ یکی هم
کلاسای دیگه هم داریم در حد ۴۰ سال ب بالا احتمالا البته شرکت نفتی بودند

---

امروز ی نتیجه گرفتم اینکه این ذکر را هر روز چند بار تکرار کنم تا بقیه فکر نکن من منت کششون هستم یاباید نازشون را بکشم عه چ قدر بدم میاد این تیپ آدما ک خودشون با خودشون قهر میکنن یا تای مشکلی برشون پیش میاد اونقدر بهم میریزن بعد باید یکی دیگه حالشون را خوبکنه .بعضی وقتا هم با تو قهر میکنن یهویی
ذکر این ایام من نازکش هیچ کسی نیستم الا خانواده ام

[marvelous]

من یادمه که دوره ی لیسانس درس میخوندم یه بار اول ترم یک جلسه اول کلاس تاریخ هنر بود رفتیم سر کلاس دیدیم یه آقایی نشسته ما هم بهش سلام کردیم و فکر کردیم استاده، هر کسی هم میومد تو بهش میگفتیم شش استاد عصبانی میشه. بعد یهو استاد واقعی اومد سر کلاس و همه ی نگاهها به ناگاه برگشت سمت اون آقاهه، فهمیدیم که با چهار تا بچه که دوتاشون دانشجو هستن هوس کرده تئاتر رو به صورت آکادمیک دنبال کنه شروع کرده درس خوندن. الانم نشون به اون نشون که نمایشنامه نویس و تحلیل گر خلاقی شده.

باز یکی از جلسه های دیگه یه خانمی مسن و عینکی اومد سر کلاس خیلی خوش برخورد بود و مهربون، فکر میکردیم که مامان یکی از بچه ها باشه، بهش گفتیم کلی خندید گفت عزیزای من شاهین پسرم هم سن شماهاس، ولی من دلم میخواست همینطور که پسرم دانشگاه قبول میشه درس میخونه منم دانشگاه قبول بشم رشته ی مورد علاقم ادبیات نمایشی رو دنبال کنم. یه خانم واقعا کوشا و باحالی بود. بعدا هم شاگرد اول شد طوریکه کسی باور نمیکرد. اسمش هم ماری بود، ماری افتخار زاده، یادش بخیر. تو دوره ی فوق لیسانس که خدا خیرش بده جمشید جهانزاده هم هم کلاس ما بود که نوید پسرش تو دوران لیسانس همکلاس ما بود. میخوام بگم تحصیلات هیچ حد و مرزی نداره، مگه پروفسور حسابی نبود؟ واقعا زگهواره تا گور دانش بجوی رو رعایت کرد.

[crevice]

(۱۱ بهمن ۱۳۹۸ ۰۵:۲۰ ب.ظ)RASPINA نوشته شده توسط:  

(11 بهمن ۱۳۹۸ ۰۵:۰۵ ب.ظ)crevice نوشته شده توسط:  توی این دو هفته به اندازه ی یکسال تکنیکال شدم (((:

خوش ب حالتون
چ جوری؟
امروز داشتم فکر می کردم اگه توی ی مسیر یادگیری درست قرار بگیرم می تونم توی یکی دو سال کار حرفه ای کار کنم و توی چند تا زمینه تخصص کشب کنم و در نهایت پولدار بشم

-کار کردن توی یک تیم خفن که با هر کدوم ک صحبت میکنی، چند سال تجربه رو خیلی ساده و سریع بهت انتقال میده
-فراهم بودن ریسورسای سخت افزاری و نرم افزاری

[RASPINA]

مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.

(۱۱ بهمن ۱۳۹۸ ۰۶:۰۵ ب.ظ)crevice نوشته شده توسط:  -کار کردن توی یک تیم خفن که با هر کدوم ک صحبت میکنی، چند سال تجربه رو خیلی ساده و سریع بهت انتقال میده
-فراهم بودن ریسورسای سخت افزاری و نرم افزاری

موف قباشید

[kilookiloo]

(۱۱ بهمن ۱۳۹۸ ۰۶:۰۵ ب.ظ)crevice نوشته شده توسط:  -کار کردن توی یک تیم خفن که با هر کدوم ک صحبت میکنی، چند سال تجربه رو خیلی ساده و سریع بهت انتقال میده
-فراهم بودن ریسورسای سخت افزاری و نرم افزاری

من توی پروسه‌ی مصاحبه این شکلی میشم،‌ برای پیدا کردن پوزیشن آخر توی حدود ۲ هفته‌ای که طول کشید قشنگ اندازه ۴ پنج ماه مطلب یادگرفتم به همه‌ی جوونا پیشنهاد می‌کنم مصاحبه برید که خدا مصاحبه‌کنندگان رو دوست داره

[khayyam]

(۱۱ بهمن ۱۳۹۸ ۱۲:۱۴ ب.ظ)marvelous نوشته شده توسط:  

(11 بهمن ۱۳۹۸ ۱۲:۵۹ ق.ظ)شبگرد نوشته شده توسط:  یه سوال اونایی که ارشد خوندند یا دارند می خونند توی کلاسشون سن بالا هم هست مثلا ۳۶ یا ۳۷

---

اصلا توی این سن میشد درس خوند

---

منظورم درس خوندن در دانشگاه سراسری هست

این حرفی که زدی یعنی چه؟
پس من باید برم بمیرم چون چهل و یک سالمه و تازه میخوام امتحان ارشد بدم؟ یعنی در سن ۴۲ سالگی برم دانشگاه بشینم کنار بقیه!!!!!!
درس خوندن سن و سال سرش نمیشه.
هر که دارد هوس دانشگاه شریف بسم اله

تو هر سنی هر کاری میشه کرد مثلا کسی که ۵۰ سالشه هم می تونه بره دانشگاه و مثلا درس بخونه ، یا کسی که تا ۵۰ سالگی مجرد مونده هم می تونه ۵۰ سالگی ازدواج کنه ولی خدایش قبول کنید هر چیزی تو وقت و زمان خودش لذت داره برای یه شخصی که ۱۸ سالشه و تازه کنکور داده چقدر دانشگاه رفتن براش جذابیت داره ؟ اینو هممون تجربه کردیم و مثلا الان من بخام برم دانشگاه برام هیچ جذابیت جدیدی نداره یا یه زمانی تو دوران کودکی یا نوجوانی برامون دوچرخه می خریدن چقدر برامون جذابیت داشت !؟ الان من دو ساله دوچرخه دارم فقط به عنوان یه وسیله بهش نگاه می کنم و هیچ جذابیت خاصی برام نداره همه چی همینه دوران و زمان ازدواج هم همینه بهتره خودمون رو گول نزنیم من خودم هر سال که سنم بیشتر میشه کلا انگیزه و جذابیت ازدواج از چشم می افته ،

کل حرفم این بود که هر چیزی تو وقتش باشه جالب و جذاب میشه اینو قبول کنیم .

[marvelous]

هیچ وقت و محدودیتی برای هیچ کاری وجود نداره. آدم هر زمان اراده کنه و به قولی ماهی رو از آب بگیره تازس. در مورد ازدواج قضیه اصلا فرق میکنه. ازدواج باید پیش بیاد. مال یکی زودتر مال یکی دیرتر. اصلا ازدواج هم سن خاصی نداره، حالا اصلا نمیخوام خودمو بیام تو این مسئله مثال بزنم. ولی کلا من به روتین اعتقادی ندارم. من همیشه دوس داشتم ساختار شکن باشم و راحت و آزاد زندگی کنم و این کارو هم کردم. حتی بابام هم نتونسته نظرشو به من تحمیل کنه، ازدواج هم برام یه چیزی بود که پیش اومد، الانم مشکلی ندارم و راضی هستم ولی خب شرایطش پیش اومد و شد. میخوام بگم ازدواج هم مثل درس خوندن سن خاصی نداره.
مثل این میمونه که من الان دست از تلاش برای کنکور بکشم و بگم چون سنم از چهل زده بالا دیگه وقتش نیست، خب بریم چیکار کنیم؟ بریم بمیریم پس؟ باید زندگی کرد بابا. بیخیال
به نظرم اصولا گربه دستش به گوشت نمیرسه میگه پیف پیف بود میده و همه ی اینا از تنبلی نشات میگیره. آدم باید زرنگ باشه و من اینو تو چهل سالگی فهمیدم. درسته دیر فهمیدم ولی هیچوقت دیر نیست.

---

تنها یه چیزی دیر بشه خوب نیست، درمان

[RASPINA]

(۱۲ بهمن ۱۳۹۸ ۱۲:۰۹ ق.ظ)marvelous نوشته شده توسط:  ون سنم از چهل زده بالا دیگه وقتش نیست، خب بریم چیکار کنیم؟ بریم بمیریم پس؟ باید زندگی کرد بابا. بیخیال
به نظرم اصولا گربه دستش به گوشت نمیرسه میگه پیف پیف بود میده و همه ی اینا از تنبلی نشات میگیره. آدم باید زرنگ باشه و من اینو تو چهل سالگی فهمیدم. درسته دیر فهمیدم ولی هیچوقت دیر نیست.

چ با مزه ولی واقعیت همینه باید زندگی کرد

---

(۱۱ بهمن ۱۳۹۸ ۱۰:۲۶ ب.ظ)khayyam نوشته شده توسط:  رای یه شخصی که ۱۸ سالشه و تازه کنکور داده چقدر دانشگاه رفتن براش جذابیت داره ؟ اینو هممون تجربه کردیم و مثلا الان من بخام برم دانشگاه برام هیچ جذابیت جدیدی نداره یا یه زمانی تو دوران کودکی یا نوجوانی برامون دوچرخه می خریدن چقدر برامون جذابیت داشت !؟ الان من دو ساله دوچرخه دارم فقط به عنوان یه وسیله بهش نگاه می کنم و هیچ جذابیت خاصی برام نداره همه چی همینه دوران و زمان ازدواج هم همینه بهتره خودمون رو گول نزنیم من خودم هر سال که سنم بیشتر میشه کلا انگیزه و جذابیت ازدواج از چشم می افته ،

این دیدگاه آدمه که تفاوت ایجادمیکنه
هرچند درست هست ی وقتایی هم اینجوریه

---

در واقع من الاندو دیدگاه متفاوت موافق بودم و این یعنی تناقض؟
خیر شرایط نسبی هست و میشه دیدگاه مثبت تری داشته باشم البته دیدگاه مارولوس ی کم انرژی بر هست ولی ارزشش را داره بهتر از نشستن برای رسیدن ب مرگ هست بلاخره آدم ی جا باید از زندگی اش لذت ببره

---

میشه ی اسم برای ی تیم استارتاپی پیشنهاد بدید

[عزیز دادخواه]

(۱۱ بهمن ۱۳۹۸ ۰۵:۵۱ ب.ظ)marvelous نوشته شده توسط:  من یادمه که دوره ی لیسانس درس میخوندم یه بار اول ترم یک جلسه اول کلاس تاریخ هنر بود رفتیم سر کلاس دیدیم یه آقایی نشسته ما هم بهش سلام کردیم و فکر کردیم استاده، هر کسی هم میومد تو بهش میگفتیم شش استاد عصبانی میشه. بعد یهو استاد واقعی اومد سر کلاس و همه ی نگاهها به ناگاه برگشت سمت اون آقاهه، فهمیدیم که با چهار تا بچه که دوتاشون دانشجو هستن هوس کرده تئاتر رو به صورت آکادمیک دنبال کنه شروع کرده درس خوندن. الانم نشون به اون نشون که نمایشنامه نویس و تحلیل گر خلاقی شده.

باز یکی از جلسه های دیگه یه خانمی مسن و عینکی اومد سر کلاس خیلی خوش برخورد بود و مهربون، فکر میکردیم که مامان یکی از بچه ها باشه، بهش گفتیم کلی خندید گفت عزیزای من شاهین پسرم هم سن شماهاس، ولی من دلم میخواست همینطور که پسرم دانشگاه قبول میشه درس میخونه منم دانشگاه قبول بشم رشته ی مورد علاقم ادبیات نمایشی رو دنبال کنم. یه خانم واقعا کوشا و باحالی بود. بعدا هم شاگرد اول شد طوریکه کسی باور نمیکرد. اسمش هم ماری بود، ماری افتخار زاده، یادش بخیر. تو دوره ی فوق لیسانس که خدا خیرش بده جمشید جهانزاده هم هم کلاس ما بود که نوید پسرش تو دوران لیسانس همکلاس ما بود. میخوام بگم تحصیلات هیچ حد و مرزی نداره، مگه پروفسور حسابی نبود؟ واقعا زگهواره تا گور دانش بجوی رو رعایت کرد.

اینکه در سن ما درس خوندن دیر هست یا زود هست به نظرم خود سن ملاک نیست بلکه حواشی و گرفتاری هایی سن ما به دنبال داره که پرداختن به درس رو سخت میکنه که دقیقا به همین دلایل من کلا از درس خوندن به شکل فعلی منصرف شدم چون واقعی فشار خیلی زیادی بهم میاورد و توان تحملش رو نداشتم.
در مورد این حرف عامیانه که هر چیز به سن خودش خوبه. به نظر من این حرف چرندی بیش نیست. نیاز هم به مثال نقض و توضیح اضافه نیست. حرف بیخودیه.
در مورد شما و بقیه هم سن و سالهای ما عمیقا دوست دارم که به هدفی که براش تلاش میکنید برسید و واقعا هم اگر امکانش رو دارید و مجالی هست از دست ندید.
به قول جناب ابتهاج عزیز: گر مرد رهی غم مخور از دوری و دیری/ دانی که رسیدن هنر گام زمان است

و البته به عنوان پ ن در مورد جناب دکتر حسابی هم که البته از اشخاص برجسته تاریخ معاصرند و خدمات با ارزشی داشتند ولی احتمالا بخشهای زیادی از افتخاراتی که در مورد ایشون گفته شده از جمله شاگردی انیشتین یا چیزهای دیگه چندان واقعی نیست.

[شبگرد]

در اینستاگرام یه سری به این پبج بزنید tamilap زندگینامه جالبی داره فکر کنم خانم ها اسمشو شنیده باشند تامیلا پاشایی فکر کنم دز ۳۵ سالگی در امریکا کالج را شروع کرده بعد رفته دانشگاه کلمبیا لیسانس را خونده بعدش در ۴۱ سالگی از دانشگاه استفورد پذیرش دکتری گرفته

[shervan360]

سلام میشه معنی کنید؟


چشمه ها

از تابوت می جوشند

و سوگ واران ژولیده آبروی جهان اند.

عصمت به آینه مفروش

که فاجران نیازمندتران اند.

[codin]

(۱۱ بهمن ۱۳۹۸ ۱۲:۵۹ ق.ظ)شبگرد نوشته شده توسط:  یه سوال اونایی که ارشد خوندند یا دارند می خونند توی کلاسشون سن بالا هم هست مثلا ۳۶ یا ۳۷

---

اصلا توی این سن میشد درس خوند

---

منظورم درس خوندن در دانشگاه سراسری هست

من بعد دکترا میخوام بشینم کنار بچه های ۱۰ سال کوچیکتر پزشکی بخونم بد نیست که احساس جوانی میکنی!!!

[RASPINA]

(۱۲ بهمن ۱۳۹۸ ۰۱:۱۹ ق.ظ)عزیز دادخواه نوشته شده توسط:  و البته به عنوان پ ن در مورد جناب دکتر حسابی هم که البته از اشخاص برجسته تاریخ معاصرند و خدمات با ارزشی داشتند ولی احتمالا بخشهای زیادی از افتخاراتی که در مورد ایشون گفته شده از جمله شاگردی انیشتین یا چیزهای دیگه چندان واقعی نیست.

پسرش هم اومده بود دانشگاه ما اصلا خوشم نیومد در حد پسر ی پروفسور حرف نمیزد
ی سری داستان تکراری که حوصله نداشت تا آخر شون را بگه
ی سری خاطره هم از مرغ هاشون که تخم میذاشتن !بین داستاناش گفت

البته اینکه دکتر حسابی خیلی آدم بزرگی هستند شکی نیست ولی مثل اینکه پسرش پیاز داغ اش را خیلی زیاد کرده و از اسم پدر سو استفاده می کنه با ی سرچ ساده میشه تناقضاتی در باره حرفاش پیدا کرد مثلا تاسیس دانشگاه تهران به دست دکتر حسابی نبوده ایشون چند تا از دانشگده ها را تاسیس کردند

[codin]

(۱۱ بهمن ۱۳۹۸ ۱۰:۲۶ ب.ظ)khayyam نوشته شده توسط:  

(11 بهمن ۱۳۹۸ ۱۲:۱۴ ب.ظ)marvelous نوشته شده توسط:  

(11 بهمن ۱۳۹۸ ۱۲:۵۹ ق.ظ)شبگرد نوشته شده توسط:  یه سوال اونایی که ارشد خوندند یا دارند می خونند توی کلاسشون سن بالا هم هست مثلا ۳۶ یا ۳۷

---

اصلا توی این سن میشد درس خوند

---

منظورم درس خوندن در دانشگاه سراسری هست

این حرفی که زدی یعنی چه؟
پس من باید برم بمیرم چون چهل و یک سالمه و تازه میخوام امتحان ارشد بدم؟ یعنی در سن ۴۲ سالگی برم دانشگاه بشینم کنار بقیه!!!!!!
درس خوندن سن و سال سرش نمیشه.
هر که دارد هوس دانشگاه شریف بسم اله

تو هر سنی هر کاری میشه کرد مثلا کسی که ۵۰ سالشه هم می تونه بره دانشگاه و مثلا درس بخونه ، یا کسی که تا ۵۰ سالگی مجرد مونده هم می تونه ۵۰ سالگی ازدواج کنه ولی خدایش قبول کنید هر چیزی تو وقت و زمان خودش لذت داره برای یه شخصی که ۱۸ سالشه و تازه کنکور داده چقدر دانشگاه رفتن براش جذابیت داره ؟ اینو هممون تجربه کردیم و مثلا الان من بخام برم دانشگاه برام هیچ جذابیت جدیدی نداره یا یه زمانی تو دوران کودکی یا نوجوانی برامون دوچرخه می خریدن چقدر برامون جذابیت داشت !؟ الان من دو ساله دوچرخه دارم فقط به عنوان یه وسیله بهش نگاه می کنم و هیچ جذابیت خاصی برام نداره همه چی همینه دوران و زمان ازدواج هم همینه بهتره خودمون رو گول نزنیم من خودم هر سال که سنم بیشتر میشه کلا انگیزه و جذابیت ازدواج از چشم می افته ،

کل حرفم این بود که هر چیزی تو وقتش باشه جالب و جذاب میشه اینو قبول کنیم .

باور میکنی جذابیت درس خوندن برای من نه تنها کم نشد بلکه چند برابر ۱۸ سالگی ام شده. ۱۸ سالگی رویا خاصی نداشتم چون توانایی خاصی نداشتم الان اینقدر چیز میز توی مغزم میچرخه گاهی میمونم چطور هندل کنمشون

در مورد ازدواجم درستش همینه بهش به چشم یه چیزی مثل همون دوچرخه نگاه کنی. بودنش خوبه ولی نبودنش باعث نمیشه زندگیت ناقص باشه. از بچگی اینقدر توی مغزمون کردن (نیمه گم شده) یادمون رفت خودمون ۱۰۰ درصد کامل هستیم و نیاز به مکمل نداریم. بلکه نیاز به کسی داریم از بودن کنارش لذت ببریم و برامون یه دوست باشه همین... نظر شخصیمه البته! با احترام به سایر عقاید

[MarkLand]

تا الان نشده بود که به ارایه ای نیاز داشته باشم که از حالت سورت بیاد بیرون و درهم بشه چه جالب که تابع اونم از قبل نوشتن ایول!