(۱۱ خرداد ۱۳۹۴ ۱۲:۲۷ ب.ظ)Moazzam1388 نوشته شده توسط: سلام بردوستان
من سال ۸۰ مدرک کارشناسی گرفتم دررشته نرم افزار .رتبه ام ۶۰۰ بود اما بخاطر اشتباه در انتخاب رشته ازدانشگاه خوارزمی سردرآوردم . درطی دوران تحصیل ازدواج کردم وفکرادامه تحصیل ازسرم بیرون رفت. شدم دبیرآموزش وپرورش ودرهنرستان فنی حرفه ای تدریس می کردم.بارها به ادامه تحصیل فکرکردم اما غصه بچه دارنشدن وفرزندانی که یکی پس از دیگری سقط می شدند انگیزه ام را می کشت .تا اینکه سروکله دخترم شش سال پیش پیداشد تصمیم گرفتم اورا ازآب وگل در بیاورم وبعد به خودم فکرکنم سال گذشته بالاخره زمانش رسید کتاب ها راگرفتم ومثل یک کلاس اولی که هیچ چیز نمیداند همه چیزرا ازصفرشروع کردم .ازبدحادثه درست شب کنکورهمسرم دربیمارستان شیفت بود وخودم هم تب ولرز کردم ونتوانستم خوب بخوابم.وخلاصه رتبه های نجومی ۱۹۰ درمعماری و۳۶۰ درنرم وهوش و۶۰۰ درالگوریتم را بدست آوردم به اصراراطرافیان انتخاب رشته کردم طوری که به احتمال زیادمعماری روزانه یکی از دانشگاههای تهران رابیاورم حالا استرس تمام وجودم را گرفته که آیا می توانم درگرایش معماری موفق باشم یانه؟ چه کتابهایی باید بخوانم وآیا امکان یادگیری برایم درسن ۳۷ سالگی وجوددارد یانه؟خوشحال می شوم اگر مراراهنمایی کنید.
علت این که بیشتر ادم ها وقتی سنشون بالا میره خیلی موفق نمیشن اینه که درگیری هاشون زیاد میشه و مسائل جانبی مثل خانواده و .. وارد میشن ولی خب یه فرد ۲۲ ساله مجرد که کاری جز درس خوندن نداره!
اما اگر بتونین وقت مناسبی برای درس خوندن اختصاص بدین قطعا موفق میشین تاریخ پر هست از دانشمندانی که بعد سن ۴۰ سالگی تونستن contribution ای به علم بشر اضافه کنن.مثل لیست زیر رو ببینین.اینا ریاضی دان های برجسته تاریخ هستن که دیر تحصیلاتشون رو شروع کردن :
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمیباشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.