اتفاقا اساتید خیلی از این خوشحال میشن...کی بدش میاد دانشجوشو خودش انتخاب کنه.
از یه نظر میتونه خوب باشه این طرح...مثلا هر دانشگاه ممکنه اهداف کلان متفاوتی داشته باشه؛ یه دانشگاه اینکه به زبان بین المللی تدریس انجام بشه میخواد برسه! یکی به اینکه کارها و طرحهای عمرانی و صنعتی انجام بده و دیگری مثلا کارهای پژوهشی و تولید مقاله...
حالا کمیته پذیرش هر دانشگاه میتونه بر اساس اهداف کلان خودش(البته اگه اصلا هدفی وجود داشته باشه
) به اون معیار های مرتبط با سیاست خودش وزن بیشتری برای ارزیابی داوطلبین قرار بده.
نکته مهم: این رو فراموش نکنین که واقعا این روش؛ از خوندن ۴ تا درس مسخره ای که توی دوره ارشد خیلی از اساتید جای این درس ها میان یه چیز دیگه تدریس میکنن(چرا که واسه اونها هم بعضیاش قابل تحمل نیست.) و یا اون استاد واقعا در حد درسه فسیله!!(مثل پایگاه داده پیشرفته
)خیلی بهتره. چرا که این قبیل درسها(سیستم عامل پیشرفته؛ پایگاه داده پیشرفته؛ توزیع شده) عملا هیچ کاربردی در فضای تحصیلات تکمیلی و پژوهش ندارن....
ببخشید که اینو میگم؛ ولی کسانی که دارن میگن کنکور استعداد رو نشون میده دارن خودشونو گول میزنن یا میخوان با این حرفها خودشونو متقاعد کنن.(منظورم واسه دکتریست که پارامتر واسه ارزیابی زیاده...وگرنه واسه ارزیابی کارشناسی ها واسه ارشد واقعا چیزی جز معدل نیست)
در ضمن این رو هم در نظر بگیرین با سیاست فعلی شما n هزار تا مقاله ISI هم داشته باشی نمیتونی از هیچ دانشگاه داخلی ای پذیرش دکتری بگیری اگه توی کنکور مجاز نشی... ولی اگه معدلت ۱۴ باشه و هیچی مقاله نداشته باشی هم باز روی کاغذ شانس قبولی توی دکتری از طریق کنکور رو داری
خدا رو چی دیدید شاید هیچ کدام از مجازین واسه یه کد رشته از شما بهتر نبودن!!!