(۱۱ مهر ۱۳۹۴ ۰۴:۵۷ ب.ظ)diligent نوشته شده توسط: خوب همین یه مدت چند ماه باشه کافیه؟ من به مامانم میگم ۴-۵ ماه بریم و بیایم، میره تو فکر یا میگه نههههه زیاده!! دو طرف از هم زده میشن!
توو ۵-۴ ماه زده میشن چطور میخوان یه عمر زندگی کنند.
۴ ۵ ماه هم کم هست ولی خب توو فرهنگِ ما گزینهی دیگهای نیست. اگه خوابگاه بوده باشید میبینید بعد از ۱ سال کنار هم زندگی کردن تازه بعضی اخلاقهای عجیب (خوب یا بد) دوستت مشخص میشه، در حالی که توو اون ۴ ۵ ماه هر کسی میخواد خودش رو خوب نشون بده. شناخت قبلی، پیش از اینکه احساسی در کار بوده باشه خیلی مفیده و الا من از این ریسکها نمیکنم.
البته واسه جواب منفی کار به چار پنج ماه نمیکشه، بعضی وقتها یکی دو حرکت یا حرف همه چی رو عوض میکنه :')
(۱۱ مهر ۱۳۹۴ ۰۴:۵۷ ب.ظ)diligent نوشته شده توسط: +نظرم عوض شد؛ پول و کاری بودن مهمترین معیاره بعد اخلاق.
نظرتون محترمه و هر کسی خواستههای خودش رو از زندگی داره اما چند تا صفحهی فیسبوک که ملت میان مشکلاتشون در میون میذارن دیدم، جداً تا حالا ندیدم یه خانم بیاد گلایه کنه که شوهرم خوشاخلاق هست ولی کار نمیکنه، اما تا دلتون میخواد دیدم که اومدن گفتن شوهرم از صبح تا شب کار میتونه خسته میاد شام میخوره میخوابه، یا اونقدر حواسش به شغلش هست که منو نمیبینه و ... مواظب اون روی سکه هم باشید.