(۰۹ تیر ۱۳۹۴ ۰۹:۱۵ ق.ظ)Bahar_HS نوشته شده توسط: پ.ن۱:تنصیف داراییهایی که بعد از ازدواج به دست اومده در صورت طلاق.
چرا فقط طلاق؟؟می تونه در زندگی مشترک ادامه دار هم این باشه.
البته یکی از بندهای عقدنامه همینه,همون دفترچه ای که خیلی ها از شدت ذوق و هیجان هست یا هرچیز دیگه وقت نمیکنن بخوننش یا اصلا نمیدونن باید بخوننش و فقط یه کوله بار امضا میزنن پاش و چارتا عکس میگیرن و بعد هم خیلی عاشقانه در افق محو میشن بقیه هم نبات میپاشن..... اون موقع که دارید امضا میزنید حواسها باشه نیمه از اموالی که زان پس! جمع میکنید برای همسر مکرمه هست.
نقل قول: پ.ن۲:باور کنید که دخترا همین رو می خوان،درک کردن؛اینکه من درس خوندم،حق دارم برم سر کار،حق دارم خودم تصمیم بگیرم برم سرکار یا نه،ادامه تحصیل بدم یانه،...کلا بعد از ازدواج استقلالم رو از دست ندم و همین طور در عوض روزهایی که همراهی کردم ،یه روزهایی هم همراه خوبی داشته باشم.
باید بپذیری استقلالی که پیش از ازدواج داری ممکن نیست بعد از اون داشته باشی, چون تصمیم گیری های شما برای یک نفر که خودتون باشی نیست, خیلی چیزها رو تحت الشعاع قرار میده؛ بنظرم کاملا طبیعی هم هست، دیگه گفتن اینکه من درس خوندم پس درس خوندنم چی میشه و این همه عمرم تلف شده و ... که بعضیا زیاد این حرف رو میزنن اصلاً جالب نیست, درس خوندنمون اگه قرار باشه پتک بشه و یا یه شکلی باشه که از اصل بمونیم واسه اینکه به فرع بپردازیم نمیخوندیم بهتر بود!
البته خیلی ها هستن با این موضوع کنار میان و خانوماشون میرن سرکار و درس میخونن و .... ولی متاسفانه این کنار اومدنه گاهی خیلی زیاد بوده, حالا نمیدونم بخاطر ترس از محکوم شدن به بی توجهی به حقوق زنان بوده و ... یا چیز دیگه ولی من فکر میکنم نتیجه ش شده یک سری مشکلات که کم هم نیستن , من نه میخوام و نه میتونم خیلی بهشون اشاره کنم, ولی بارزترینش همین بچه هایی هست که وقتی میبینیمشون از اونها به نام "گودزیلا" یاد میکنیم! نیاز به ریشه یابی هم نیست, مشکل در تربیته که اصلش بر عهده ی مادر بوده , حالا یا مادر داشته درس میخونده و یا اینکه اغلب ساعات روز رو به شغلش اختصاص داده؛ این بچه خونه مادربزرگ(در بهترین حالت) بزرگ شده یا مهد کودک بوده و ... (البته یسری هم هستن نه درس میخونن و نه شاغل هستن , کلاً هپی هستن ولی نمیدونم چرا بخودشون فشار نمیارن واسه تربیت بچه!! که اون بحثش سواست)
ایجاد تعادل بین تحصیل و شغل و قبول مسئولیت های ازدواج کار سختیه که متاسفانه بهش توجه نمیشه و همچیو خیلی سطحی و ساده میگیریم؛ بنظرم کسی که بتونه تعادل رو ایجاد کنه بین ۲ یا ۳ مسئولیت به این سنگینی طوریکه بهشون لطمه نخوره ۱۰۰آفرین داره!