(۰۳ اردیبهشت ۱۳۹۴ ۱۲:۵۱ ق.ظ)blackhalo1989 نوشته شده توسط: یه سوالی که به نظرم مهمه. یه سری معیارا هستن که وتو میکنن طرفو. یعنی یکیشم نداشته باشه دیگه تمومه. این معیارار برای شما چیه؟ لطفا فقط اگه قبلا فکر کردید راجع بهش جواب بدید.
من به شخصه خیلی به این موضوع فکر کردم و چون هیچ وقت نمیشه تضمین کرد آینده رو، از ازدواج به شدت میترسم و طفره میرم از روبرو شدن با این ترس خودم و مسئله ازدواج. برای من این سه مورد اولویت برابری دارن. طرف یکیش رو نداشته باشه تمامه و مجرد موندن و تنهایی رو ترجیح میدم به زندگی که ممکنه در آینده رضایت نداشته باشم ازش.
اولیش اخلاق درست حسابیه.
یکی پولدارترین باشه خوش چهره ترین باشه و هر ترین دیگه ای اما اخلاق درست حسابی نداشته باشه و احترام گذاشتن رو بلد نباشه، زندگی باهاش حماقت محضه
کدوم خانومی دوست داره مدام اذیت بشه از رفتارهای همسرش و یا حتی توهین بشنوه و از اون بدتر کتک زده بشه؟
و البته اخلاق، شامل چشم پاکی هم میشه.
یه خانوم فقط خوشبختی و سفیدبختی میخواد. یه جوری که سال ها بعد برنگرده عقب بگه کاش زبونم لال میشد و جواب مثبت رو به این آقا نمیدادم.
یکی هم اینه تحصیل و کار کردن من رو حق من بدونه و مانعم نشه.
اگر خواستگار من اجازه تصمیم گرفتن در مورد تحصیل و کار کردن من رو به خودم نده سریعا جواب رد رو بهش میدم بدون ذره ای پشیمونی.
چون تحصیل و حتی کار کردن جزو حقوق انسانیه. زن مایملک هیچ کسی نیست و یک انسانه. پس حق داره تصمیم بگیره و به خاطر ازدواج از آرزوهای خودش دل نکنه. مسلما هیچ خانومی هم انقدر بی فکر نیست که ندونه به چه قیمتی میخواد کار کنه و کجا و تو چه محیطی میخواد کار کنه و یا تحصیل کنه. یا اصلا کار نکنه این هم نظر خانومه. یعنی طرف اهل مشورت دادن باشه نه تحمیل کردن نظرش.
و مورد سوم تحصیلات خود طرفه.
اگر آدم تحصیلکرده ای نباشه اصلا به عنوان خواستگار قبولش نمیکنم.
برای من تحصیلات از نون شب هم واجب تره و دوست دارم همسر آینده ام آدم تحصیلکرده ای باشه.
باقی مسائل همه در طول زمان قابل حله.