من همسر یک پزشکم.
همسرم از شیمی انصراف داد از پایه واسه پزشکی خوند ک روزانه قبول شد.
الان استاژره.و امتحان رزیدنتی بزرگترین دغدغه زندگیشه.امتحانی که واقعا سخت ترین امتحان قابل تصوره.درسهاش خیلی سنگینه.وقت واسه هیچ تفریحی نداره.ما الان عقد هستیم و هیچ تفریح خاصی نداریم.
برادر همسرم دکترای فنی است و الان راهی خارم از کشور.همه جا هم منتشو دارن.اما واسه پزشکی باید ایران موند یاهزار جور امتحان تو کشور مقصد ازتون میگیرن.
عجب میکم از شما.فکر کردید پزشک عمومی چقدر در آمد داره دوسه تومان اونم تو مناطق بدآب و هوا و محروم.متخصص هم زندگیشو باید بزاره.نصف عمرش شیفته.چند سال باید بره طرح.مثل تراکتور باید درس بخونه.همسر من ساعت شش بیدار میشه تند و سریع خودشو میرسونه بیمارستان .باید آمادگی داشته باشه چون استاد رو سر مریض سوال میپرسه و شوخی هم نداره.اول میرن بخش.بعد درمانگاه.بعد کلاس سر ظهر.بعد شیفت اورژانس.بهد بدو بدو باید برگرده خونه و بشینه واسه امتحان های پشت سرهم و سنگین و هپونطور سوالهای فردای استاد درس بخونه.و بعدش باید درسهای قبلی رو مرور کنه.که واسه امتحام رزیدنتی اماده بشه و ساعت یک شب بخوابه و دوباره......تازه این زندگی یک استاژره نه انترن.چون انترن ها شیفت شب هم دارند و همینطور مسءولیت.
این زحمتی که تو پزشکی کشیده میشه و کامپیوتر کشیده بشه سر از استنفورد در میارید.
(۱۶ مرداد ۱۳۹۲ ۱۲:۵۸ ق.ظ)Fardad-A نوشته شده توسط: اتفاقا" امکان کارشون در خارج هم زیاده. الآن کانادا بیشتر از مهندس در رشته های پزشکی مهاجر می پذیره.
اینکه مدت تحصیل پزشکی طولانی است بنظرم قابل قیاس با مهندسی نیست. در پزشکی نه خبری از تکلیف هست نه پروژه سبک یا سنگین.
بعد از چهارسال طرف انترن میشه و کلا" بیشتر میره سمت کارورزی و مطالعه میاد پایین. یعنی شخص هشتاد درصد کارش آموزش تجربی و کشیک در بیمارستانه.
میماند یه امتحان تخصص. خیلی مینالند ولی امسال مثلا" ۱۴-۱۵ هزار نفر شرکت کردند و هزار و خرده ای میخواستند. شما از نظر آمار با ارشد مقایسه کنید
شما متاسفانه اطلاعی از پزشکی ندارید.
بعضی تخصصها بازار کارشون خیلی خوبه مثل رادیولوژی یا قلب یا گوش و حلق و بینی و زیبایی و پوست و مو و چشم ...
بعضی هاشون هم بازار خوبی ندارند مثل اطفال و داخلی و ...
اونهایی که بازار خوبی داره دیگه کسی کمتر میره سراغ فوق تخصص . ولی اونهایی که بازارش خوب نیست خب میرن سراغ فوق تخصص.
در کل قابل قیاس با مهندسی نیست. مثلا" یه متخصص رادیولوژی که هیچ ربطی هم به مرگ و میر نداره و ریسکی هم نداره ، فقط با یه مسئولیت فنی در یک مرکز تصویربرداری درآمدی در حد ماهی پانزده تا بیست میلیون داره. اگه مرکز از خودش باشه این را ضربدر ۴ کنید.
دوست عزیز ما مهندسین دنبال پول نیستیم عاشقیم.
اگه عاشق باشی و پولدار بهتره
در امریکا و بعضی کشورهای اروپایی پزشکهای ایرانی باید از دوره کارورزی دوباره بگذرونن یا امتحان بدن تا مدرکشون قبول بشه.
یه ازمونی هم هست که اگه بعد از پزشکی عمومی بدین وقبول شید میتونید برید امریکا تخصص بگیرید . همین بغل تو ترکیه هم هست . اسمش ،USMLE هست اگه اشتباه نکنم.
سیستم پزشکی در امریکای شمالی یه کم با ایران متفاوته یعنی افراد باید اول برن یه لیسانس علوم پایه مثل شیمی یا زیست شناسی بگیرند بعد برن پزشکی.
بگذریم. اگ ه در ایران داروسازی هم برید خوبه. با این وضع دارو اگه داروخانه داشته باشی که وضعت عالیه. اگه مسئول فنی یه داروخانه هم بشی همینجوری ماهی چند میلیون بهت میدن.
دندانپزشکی اوضاع کاری خوبی فعلا" نداره. (تو تهران و شهرهای بزرگ)مگر اینکه تخصصش را بگیرید . که یه کم تعداد متخصصینی که میگیرند خیلی کمه. ولی بازار کاریش بخصوص تو زیبایی و ارتو دنسی توپه.
دامپزشکی هم علاقه خاص خودش را می طلبه.
علوم آزمایشگاهی هم فعلا" بازارش خوب نیست و دوران اوجش سپری شده.
اطلاعات فوق بر اثر سر و کار داشتن با پزشکان بدست اومده و براساس شنیده های متعدد از این دوستانه.
شما متاسفانه هیچ اطلاعی از دانشجوی پزشکی بودن ندارید.