(۳۱ خرداد ۱۳۹۹ ۰۶:۳۶ ب.ظ)Milestone نوشته شده توسط: فکر میکنم خیلی از اونهایی که چنین افکاری داشتن، الان به این نتیجه رسیدن که چنین چیزی نبود،
مخالف آموزش مجازی بودم وقتی اکثرا از آموزش مجازی ذوق داشتن
(۱۹ اسفند ۱۳۹۸ ۱۲:۵۵ ب.ظ)RangiRangi نوشته شده توسط: الان خیر سرم سر کلاس مجازیم! واقعا نفرت دارم از اینجور برگزار کردن کلاس اونم یه کلاسی که فقط ارائه بچه ها مونده و استاد هم فقط ده بیست دقیقه اول یه ذره درس میده!
همه مجازی رو بیشتر از حضوری دوسش دارن ولی من نه.. به نظرم اتلاف وقته. حیف چاره ای نیست تو این شرایط وگرنه یه همچین مسئله ای همیشگی بود من یکی از منتقدان اصلیش میشدم.
کلا با ویس و ویدیو همیشه مشکل داشتم اینم اضافه شد به مشکلاتم با تکنولوژی.. من کلا یا سر کلاس باید برم یاد بگیرم یا باید خودم کتاب رو بخونم متوجه قضیه بشم.
انقدر ساکت بودم کل کلاس که استاد فکر کرد نیستم و ازم سوال پرسید خوشبختانه اون جمله رو شنیده بودم جواب دادم
ولی من وب گردی میکنم الان و استاد داره حرف میزنه بچه ها سوال میپرسن.
تازه این کلاس یه استادمون بود که خییلییی خیلییی باسواده و سعی میکرد هر طور شده جو کلاس واقعی حفظ کنه و کیفیت آموزشش پایین نیاد که انقدر شاکی بودم.
الان امتحانای مجازی رو هم بهش اضافه میکنم.اولش گفتن حضوریه بشکن میزدم. بعد گفتن مجازیه و هیچ ایده ای در موردش ندارم :/
هم کیفیت درس خوندنم اومده پایین و هم فکر و خیال میکنم تو خونه. وقتی دانشگاه بودم انقدر نگران آینده ام و علایقم و .. نبودم! الان انگار رها شدم و تو یه خلائی غوطه ورم. نمیدونم دارم چیکار میکنم یا میخوام چیکار کنم. دانشگاه زندگی یه دانشجو رو هدفمند میکنه.. کاملا موافقم. دنیای مجازی هیچ وقت نمیتونه جای محیط دانشگاه رو بگیره.