(۱۵ خرداد ۱۳۹۵ ۰۲:۲۹ ب.ظ)F@gh@ نوشته شده توسط: من بعد از اون هم مراحل داشتم خاخور جان :دی
خاخور جان؟! >> خواهرجان؟!
چه زبان آشنایی!
(۱۵ خرداد ۱۳۹۵ ۰۳:۲۲ ب.ظ)samanbeigmiri نوشته شده توسط: نتیجه اخلاقی : هیچ وقت توی ایران حرفه ای ورزش نکنید.
خوشبختانه گویا من پیش از شما و وقوع اتفاقات فوقالذکر به این نتیجه اخلاقی پی برده بودم و از این بابت بسیار خوشحالم!
من در دوران نوجوانی یه بار روی دیوار یه عکس نینجا دیدم که مربوط به تبلیغ ورزشی به نام کونگفوتوآ بود و بدون توجه به ماهیت رشته و عاقبت کار و صرفا به دلیل علاقهای که به کارتون لاکپشتهای نیجا داشتم (
) رفتم ثبت نام کردم! کم کم متوجه شدم گویا این ورزش ترکیبی از تکواندو و بوکس هست! لباس، کفش و دستکش بوکس مشکی. من خیلی مواظب حفظ سلامتی و صورت اینو اون بودم که خیلی لطیف ضربههای آپرکات رو بزنم تا طرف دردش نیاد!
ولی اون نامردا خیلی آدمای خطرناک و بیرحمی بودن و هیچ ابایی از نابود کردن صورت آدم نداشتن!
خلاصه همینطوری شد که در هفتههای اولیه و علیرغم میل باطنی به همون شال قرمز (اولین شال یا کمربرند در این ورزش) اکتفا کرده و خودم رو از اون کشتارگاه نجات دادم!