(۱۷ دى ۱۳۹۷ ۰۲:۱۴ ق.ظ)khayyam نوشته شده توسط: داداش قرار نیست برای کسی وزنه بزنی ، برای خودت بلاخره به نظرم ورزش هم باید یکی از ارکان های زندگی هر شخصی باشه من خودم شرایط باشگاه رفتن رو داشته باشم تا اخر عمرم ادامش میدم تا جایی که ممکنه تاثیری هم که ازش می گی بخصوص تو بدنسازی باید در کنار ورزش و زدن وزنه حتما باید تغذیه مناسب + مکمل باشه در غیر این صورت حداقل تو بدنسازی جواب نمیده ..... من کسی رو از راه بی راه نکردم بدن هر انسانی روزانه به ویتامین ، پروتئین و گلوتامین و غیره وجود داره بعضی از اینا توسط مواد غذایی تامین میشه بعضی هاشون رو هم خود بدن می سازه در کل برای اینکه نتیجه بگیره ادم باید بره پیش مشاور یا متخصص تغذیه
همین بحث تغذیه و برنامه و مکمل و حتی خواب و ورززش های مکمل که میگی خودش یکی اصلی ترین عوامل دلسردی هست
اینا هر کدومش یه دنیاییه, که به نظرم یکی از پیچیده ترین علوم هست
حالا اگه سرجمع اسمشو بزاریم علم ورزش, خیلیا از این علم ورزش فقط ادعاشو دارن و واقعاً آدمایی که شناخت درست و عمیق دارن خیلی کمن
میری کلی ورزش میکنی اما نتیجه نمیگیری چون که به قول تو وزنه فقط یه تیکه از ماجراست
اما نکته ی مهمش اینجاست که تو فقط از عهده ی همون وزنه زدن برمیای و اون اضلاع دیگه که مهمتر از وزنه هستن از تو ساخته نیست و باید یه آدم با دانش پشتت باشه که یا گیر نمیاد یا اگرم گیر بیاد یه هزینه ی گزاف می مونه رو دستت! (تاز ه اگه یارو واقعاً انسان باشه و خوی سودجویی نداشته باشه) منم فقط نزدم مکملایی مثل پروتئین وی (اوپتیموم) و همین گلوتامین و.. هم مصرف میکردم
در ضمن ورزش حرفه ای خیلی هم واسه سلامتی مفید نیست
در کل بدنسازی از نظر من یه ورزش بشدت کسل کننده و فرسایشی هست که نتیجش به زحماتش نمی ارزه
این نظر منه
(۱۷ دى ۱۳۹۷ ۰۲:۳۳ ق.ظ)hope_ نوشته شده توسط: ممنون از همه
(۱۷ دى ۱۳۹۷ ۰۱:۴۹ ق.ظ)ezra نوشته شده توسط: فکر نمیکنم حتی یه نفر هم رو کره ی زمین وجود داشته باشه که سلامتیش کامل باشه.
همه یه گرفتاری دارن
یا روحی یا جسمی و غالباً هر دوش
ولی بعضی از بیماری ها واقعاً دست و پا گیره. حق داری.
خدا بزرگه.
تو این بی عدالتی ها یه عدالت خاصی وجود داره!
از شما هم ممنون
منظورتون از جمله بولد شده را متوجه نشدم.
یعنی متوجه شدم ولی به نظرم جمله تون یکم ناراحت کننده است.
یعنی این عادلانه است که من و یه عده دیگه بیماری داشته باشیم؟؟
والا حقیقتش خودمم نمیدونم
فقط همینو بدون که یه مدتیه این اعتقاد داره تو ذهنم ریشه میزنه!
چه میدونم! مثلاً تایتانیک میبینی تو نگاه اول فقط بی عدالتی به چشم میاد
اشرافی که در بهترین طبقه ی کشتی نشستن, و بدبخت بیچاره هایی که طبقه ی پایین هستن
ولی عمیق تر نگاه کنی طبقه پایینیا شادن وشنگول, طبقه ی اشراف پر از تفرعن و تجمل و ادا اطوار پوشالی
یا همین بحث پیشرفتی که خودتون میگید بیماری شما رو از میدون انداخت بیرون
خیلی تا همون جایی هم که شما رفتید نتونستن برن
خیلی ها هم مسیر واسشون باز بوده و رفتن و از این به بعد هم میرن و شاید تا آخرش هم برن و اتفاق تلخ که واسه شما وسط راه افتاده واسه اونا آخرش بیوفته!
فکر کن یکی تا تهش بره و زن و بچه و خونه و خونواده بهم بزنه یهو تو اون قله ی رستگاری زنش بهش خیانت کنه, بچش بمیره, خودشم افسردگی شدید بگیره! خدا نخواد واسه هیشکی
یا اصن اتفاق بدی واسش نیوفته, تا آخرش بره ولی خودشو گم کنه تو اعداد و ارقام . تبدیل به یه ماشین حساب بشه!
نیچه میگه چیزی به اسم پیشرفت وجود نداره!
و من هرجور دست و پا میزنم زورم به این حرف نیچه نمیرسه
چون واقعاً هرچیزی بخوای بدست بیاری باید یه چیزی از دست بدی
آیا واقعاً تو این بده بستونا سودی وجود داره, اصن صرفه کردن معنی میده!
اینا از اون بحثای عمیقه که فکر کردن بهش هم بینش عمیق میخواد هم دل!
نه منظورم این نبود که بیماری شما عدالته
این که همه سلامت باشن اسمش عدالت نیست, اسمش مساواته! و خیلی فرق داره این دو با هم!
منظورم این بود بسته شدن بعضی مسیر ها لزوماً بن بست پیشرفت(در صورت وجود خارجی) نیست, چون زندگی یک بُعد نداره!
به قول حسین پناهی:
شام که نیست! خب زحمت خوردنشو هم ندارم! 
![[تصویر: biggrin.gif]](https://manesht.ir/forum/images/smilies/biggrin.gif)
