(۲۹ تیر ۱۳۹۵ ۰۱:۰۹ ق.ظ)majoit نوشته شده توسط: ی عده رو اصلا درک نمیکنم. . .
اینکه بدون هیچ پشتوانه مالی و هیچ درآمدی بلند میشن میان خواستگاری و وقتی جواب رد میشنون خیلی بهشون بر میخوره و میگن دلمونو شکستی!!!!!
من همیشه معتقدم اگه قراره ی زندگی جدید شروع کنم، باید این شرایطی که تو زندگی الانم دارم نه تنها حفظ بشه، بلکه بهترم بشه. . .
حالا ی عده چی پیش خودشون فک میکنن و با چه اعتماد ب نفسی پا پیش میذارن، من نمیییی دوووونـــــــــــــــــــم((
.
.
.
+خلاصه اینکه روز به روز کلکسیون خواستگارها تکمیل تر میشه و هر چی جلوتر میرم میگم قربوووون قبلیا
خب شرایطی که الآن شما دارید حاصل یک عمر زحمت و تلاش پدرتونه.
خواستگار شما که الآن تازه اول راهه.
بنده خدا چه جوری راه چندین و چندساله رو یک شبه طی کنه؟
یا باید پدر پولدار داشته باشه یا اینکه معدود افرادی باشه که درآمدهای خاص دارن (که اونم درصدش خیلی کمه مخصوصاً تو این سن).
شما حاضرید سالهائی که میتونید کنار یه همسر خوب و با پشتکار زندگیتون رو در کنار هم بسازید رو صرف انتظار برای اومدن یه خواستگار همه چی تموم کنید؟
تازه چه تضمینی هست که این خواستگار همه چی تموم یه روزی بیاد؟
_______________
منم یه دخترم. این حرفا واسه خود منم هست.
اُمیدوارم خدای نکرده به دل نگیرید.