(۲۹ تیر ۱۳۹۴ ۰۳:۲۸ ق.ظ)kora نوشته شده توسط: به این که چرا همیشه نفر دوم(اگه آخر نبودم) برای دوست داشتن بودم !!!! و چرا این همه سال تلاش کردم تغییر کنم و مورد پسند و دلخواه اطرافیان و خانوادم بشم! و اینکه چقدر احمق بودم که فکر میکردم جواب محبت و اطاعت و احترام، متقابل!!! اشتباه کردم اشتباه! باید واسه این یه بار زندگی کردنم خدا رو شکر میکردم و انقدر مقابل امر و نهی بقیه چشم نمیگفتم! اخه مگه من دوباره متولد میشم! حالا خودم گم کردم! و نمیدونم چطوری خودم پیدا کنم! همه مشکلاتم هم از همین نشات میگیره! اینکه دیگه خودم نیستم.
حالا من برعکسم . دوست دارم یه بارم که شده به اطرافیانم بگم "چشم". همیشه مخالفت میکنم. حتی اگر بعدا کاری که گفتن رو انجام بدم اما حتما اولش مخالفت میکنم.اینجوری هم خیلی بده. همیشه ناراحتی که اطرافیانت رو رنجوندی
احتمالا من و شما دو سر این طیف هستیم. خوش به حال آدمای وسط این طیف، که به موقع میگن چشم و به موقع مخالفت میکنن.بدون اینکه غرورشون جریحه دار بشه یا اینکه کسی رو ناراحت کنن.