انجمنصفحه اولجستجوی انجمن

[good-wishes]

این اشکهای سر زده خواهی نخواهی است
یعنی تمام شعرم اسیر دو راهی است

این واژه های تب زده غرق تلاطم اند
در های و هوی تشنگی و العطش گم اند

باید ز هرم آه دلی شعله ور کنیم
با چلچراغ اشک شبی را سحر کنیم

باید دخیل دل به پر جبرئیل بست
آری به قلب معرکه باید سفر کنیم

پس از کدام حادثه باید شروع کرد
پس از کدام واقعه صرف نظر کنیم

میدان پر از صدای کف و طبل و هلهله است
خیمه اسیر شیون و آشوب و ولوله است

آرام دیده‌ی تری از دست می رود
صبر و قرار مادری از دست می رود

بی‌تاب می شود ز تلظی اصغرش
با دیدن کبودی لب های پرپرش

در مشک های تشنه نَمی هم نمانده است
آبی به غیر اشک دمادم نمانده است

این اشکهای سر زده خواهی نخواهی است
بانوی دل شکسته اسیر دو راهی است

ماتم گرفته کودکش آخر چه می‌شود
لب‌های خشک سوره‌ی کوثر چه می‌شود

یک جرعه آب گرچه دگر در خیام نیست
او را توان خواهش آب از امام نیست

با دست عمه هر گرهی باز می شود
قلب علی هوائیِ پرواز می شود

تا عرش دست های پدر پر کشیده تا ...
تا قلّه‌ی های عشق و شهادت رسیده تا ـ

ـ محشر به پا کند همه جا با صدای خود
این بار با صدای رجز گریه های خود

اما سپاه کوفه جوابش شنیدنی است
تصویر آب دادن این غنچه دیدنی است

چشمان تیر محو سیپیدی حنجرش
رحمی کند خدا به دل خون مادرش

ای وای التهاب سه شعبه چه می کند؟
با این گلو شتاب سه شعبه چه می کند؟

تیری که روی دست پدر کرد پرپرش
حالا دخیل بسته به رگهای حنجرش

این اشکهای سر زده خواهی نخواهی است
حالا امام خسته اسیر دو راهی است

این گونه عاقبت پسر از دست می رود
بیرون کشد سه شعبه سر از دست می رود

«یک گام رو به پیش و یکی رو به پس رود
حالا مردد است به سوی چه کس رود»

دیده میان قلب حرم اضطراب را
دیده کنار خیمه غروب رباب را

دیدند پشت خیمه پدر قبر می‌کند
قبری برای این دل بی صبر می‌کند

اما چگونه خاک بریزد بر این گلو
بر چشمهای بی رمق و نیمه باز او

بهتر که پشت خیمه ای آرام خفته است
بهتر که راز جسم نحیفش نهفته است

بر ساحت تنش که جسارت نمی شود
اعضاش عصر واقعه غارت نمی شود

دیگر به شام شوم تماشا نمی‌رود
دیگر سرش به نیزه‌ی اعدا نمی‌رود

تا شام و کوفه همسفر آفتاب نیست
بر نیزه ها مقابل چشم رباب نیست

این اشکهای سر زده خواهی نخواهی است
شاعر هنوز هم به سر این دو راهی است

گفتند که نیامده دشمن به سوی او
سر نیزه ای نبوده پی جستجوی او

اما چه کرد کینه‌ی این قوم با تنش
شد سینه‌ی شکسته‌ی ارباب مدفنش

شعری از یوسف رحیمی : برگرفته از وبلاگ
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.

[MShariati]

نمی دونم که این شور و جاذبه و کشش چطوره که همه رو، از پیر و جوون و دانا و جاهل؛ همه رو زیر پرچم آقا جمع میکنه. من خودم؛ هیچ معرفتی ندارم، ولی عجیبه که این عشق از کجا میجوشه.

تو مجلس آقا احساس میکنم پر و بال دارم، احساس میکنم سرو ته تاریخ بهم دوخته شده، احساس میکنم چیزی تا فروریختن دیوارها و حجابها باقی نمونده، هارمونی غوغا میکنه، ...

طبع شعری که ندارم، یک حدیث میزارم؛

امام حسین(ع) فرمودند:
ای مردم در صفات پسندیده بر یکدیگر سبقت گرفته و در جمع آوری توشه از عمر خود مسابقه دهید. کار نیکی که در انجام آن سرعت نداشته اید را به حساب نیاورید؛ با پیروزی در به پایان رساندن کارها ستایش و تمجید برای خود بیافرینید و با سستی و کندی خود را در تیررس سرزنش قرار ندهید. و بدانید که هرگاه کسی به دیگری احسان نموده و چنین بپندارد که او قدر این احسان را ندانسته، خداوند خودش او را پاداش خواهد داد.

طبع شعری که کور باشه وقتی احساس به اوج میرسه، سر خورده میشی؛ اینجاست که یک مُشت بچه هیئتی مَشت و یه مداح خودمونی و تو دل برو و یه مسجد مرتب و مملو از جمعیت خوب میتونه ایفای نقش کنه.

good-wishes، در تاریخ ۱۸ آبان ۱۳۹۲ ۰۲:۰۲ ق.ظ برای این مطلب یک پانوشت گذاشته است:

احسنت . عالی بود
انشاالله امام حسین به دلتون نظر کنند و حاجاتتون روا به خیر بشه. آمین

[Somayeh_Y]

در ذهن من آیه هات جاریست هنوز

هم خنده و گریه هات جاریست هنوز

بعد از لب خشک ات ای بهار تشنه

دریای فرات باز ... جاریست هنوز؟


مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.

[Mina_J]

امام حسین (ع) فرمود:
اما بعد، مردم برده دنیایند، دین بر زبانشان است و در پی آنند تا وقتی زندگی شان بگذرد. هرگاه با بلا آزموده شوند، دینداران اندک می شوند.
----------
پای نامه صد و چهل هزار امضا بود.
نوشته بود:"بشتاب!ما چشم به راه تو هستیم."
نوشته بود:"میوه ها رسیده و باغ ها سبز شده.منتظرت هستیم."
نامه دردستهایش، وسط بیابان
روبروی سپاهی که راهش را بسته بودند ایستاد:
"کسی را کشته ام خونش را بخواهید؟مالی را برده ام؟"
بی دلیل هلهله کردند.
گفت:"مردم کوفه مرادعوت کرده انداین نامه ها..."
صداهای نامفهوم درآوردند تاصدایش نرسد.
جلوتر آمدتا صورتهایشان راببیند و ناگهان ...
"شبث بن ربعی؟حجار بن ابجر؟قیس بن اشعث؟!"
اسم ها همان اسم های پای نامه ها بود.

[good-wishes]

.:: شعری از حسن لطفی برای حضرت قاسم (ع) ::.

از بس که شکستند تو را برگ و بری نیست
خون تو به جا مانده ولی بال و پری نیست

هر چند برایت پدری کرده ام اما
صد شکر کنار بدن تو پدری نیست

نیمی ز غم اکبر و نیمی ز غم تو
یک گوشه ی بی داغ به روی جگری نیست

این گونه که بر ریشه ی تو خورده گمانم
بی فیض عظیم از بدن تو تبری نیست

گفتم که تو را جمع کنم از دل این دشت
عطر تو می آید ولی از تو اثری نیست

باید خبرت را ز سم اسب بگیرم
جای دگر انگار ز جسمت خبری نیست

گفتم که سرت را سر زانو بگذارم
افسوس که دیر آمدم اینجا و سری نیست

فایل صوتی متن بالا با صدای آقای کریمی

مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.

منبع دریافت شعر :
مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.


مداحی ها و مرثیه های حضرت قاسم (ع):

مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.

good-wishes، در تاریخ ۱۹ آبان ۱۳۹۲ ۰۵:۴۲ ب.ظ برای این مطلب یک پانوشت گذاشته است:

تاپیک مداحی های دلنشین هم با این تاپیک ادغام شد

[Somayeh_Y]

کنون که حسرت پروازفرصتم داده
برای بوسه ات ای تیر هستم آماده

گمان مبرکه علی رفت ومادرش هم رفت
مرا رباب برای همین زمان زاده

برای بوسه زدن برگلوی پاره من
تمام عرش خداهم به سجده افتاده
کسی ندیده کبوترشبیه من این قدر
که نوع پرزدنش ساده رفتنش ساده
نماز عاشقیم را درآسمان خواندم
که دست های پدربوده اند سجاده

به نیزه دار بگوئید قدری آهسته
مباد تا که بیفتد سرم در این جاده

"محسن ناصحی"

[equilibrium]

مرحوم شوشتری رفت رو منبر گفت مردم بیاید میخام از کشته شدن حسین براتون بخونم،
رفت رو منبر، روضه علی اکبر خوند:

"... امام حسین کنار پیکر علی صدا نزد ولدی، ولدی؛
صیحه زد،
از همون بالای مرکب خودشو انداخت،
صیحه زد: ولدی؟ ولدی؟ ..."

اومد از منبر پایین،
گفتن شیخ تو روضه علی اکبر خوندی، وعده داده بودی از کشته شدن حسین بخونی؟
گفت خوندم، نفهمیدید،
حسین کنار پیکر علی مرد ...

در مدح علی اکبر (ع):

مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.

[انرژی مثبت]

لب تر کند پیاله‌ی کوثر تو هم برو**برخیز علیِّ اصغر ِ خیبر تو هم برو
از صبح گریه کردی و دلشوره داشتی**دیدی رسید نوبتت آخر تو هم برو

شش ماه میشود به تو من خو گرفته‌ام**باشد عصایِ پیری مادر تو هم برو
فکر ِ دلِ شکسته‌ی عمه نمیکنی؟!**کم بود ماتم علی اکبر؟! تو هم برو

هر شعبه‌ی سه شعبه برای تو نیزه ‌ای ست**در بزم تیر و نیزه و خنجر تو هم برو
بعد از عمو ماندنت اصلاً صلاح نیست**او رفت پیش ساقی کوثر تو هم برو

تا خیمه ها هنوز به غارت نرفته است**قبل از شروع معرکه بهتر تو هم برو

السلام علیک یا باب الحوائج یا علی اصغر (ع)

---

با اشک هاش دفتر خود را نمور کرد**در خود تمام مرثیه ها را مرور کرد
ذهنش ز روضه ها ی مجسم عبور کرد**شاعر بساط سینه زدن را که جور کرد

احساس کرد از همه عالم جدا شده است**در بیت هاش مجلس ماتم به پا شده است
در اوج روضه خوب دلش را که غم گرفت**وقتی که میز و دفتر و خودکار دم گرفت

وقتش رسیده بود به دستش قلم گرفت**مثل همیشه رخصتی از محتشم گرفت
باز این چه شورش است که در جان واژه ها ست**شاعر شکست خورده طوفان واژه هاست

بی اختیار شد قلمش را رها گذاشت**دستی زغیب قافیه را کربلا گذاشت
یک بیت بعد ، واژه ی لب تشنه را گذاشت**تن را جدا گذاشت و سر را جدا گذاشت

حس کرد پا به پاش جهان گریه می کند**دارد غروب فرشچیان گریه می کند
با این زبان چگونه بگویم چه ها کشید**بر روی خاک و خون بدنی را رها کشید

او را چنان فنای خدا بی ریا کشید**حتی براش جای کفن بوریا کشید
در خون کشید قافیه ها را ، حروف را **از بس که گریه کرد تمام لهوف را

اما در اوج روضه کم آورد و رنگ باخت**بالا گرفت کار و سپس آسمان گداخت
این بند را جدای همه روی نیزه ساخت**خورشید سر بریده غروبی نمی شناخت

بر اوج نیزه گرم طلوعی دوباره بود**اوکهکشان روشن هفده ستاره بود


خون جای واژه بر لبش آورد و بعد از آن ...
پیشانی اش پر از عرق سرد و بعد از آن ...

خود را میان معرکه حس کرد و بعد از آن ...
شاعر برید و تاب نیاورد و بعد از آن ...

در خلسه ای عمیق خودش بود و هیچ‌کس
شاعر کنار دفترش افتاد از نفس...

شعر از "حمید رضا برقعی"

[انرژی مثبت]

ماهم فتاده بر خاک با جسم پاره پاره**ای اشک ها بریزید بر دیده چون ستاره
جز من که هم چو خورشید افروختم در این شب**کی پاره پاره دیده اندام ماه پاره؟

ماهم فتاده بر خاک دیدم که خصم نا پاک**با تیغ زخم می زد بر زخم او دوباره
در پیش چشم دشمن بر زخمت ای گل من**جز اشک نیست مرحم جز آه نیست چاره

خندید قاتل تو بر اشک دیده من**با آن که خون بر آمد از قلب سنگ خاره
وقتی لبت مکیدم آه از جگر کشیدم**جای نفس برون ریخت از سینه ام شراره

ای جان رفته از دست بگشا دو دیده از هم**جانی بده به بابا حتی به یک اشاره
دشمن چنین پسندد استاده و بخندد**فرزند دیده بندد بابا کند نظاره

چون ماه نو خمیدم با چشم خویش دیدم**خورشید غرقه خون را در یک فلک ستاره
دردا که پیش رویم در باغ آرزویم**افتاد برگ یاسم با زخم بی شماره

جسم عزیز جانم چون دامن زره شد**از زخم هر پیاده از تیغ هر سواره
افتاده جسم صد چاک جان حسین بر خاک**(میثم) بر آن پاک خون گریه کن هماره

سازگار
-------------------------------------
در مقتل شوشتری از قول مرحوم شیخ جعفر شوشتری (ره) آمده است: مجلس امروز مجلسی است که به اصطلاح مردم اسمش مجلس شهادت علی اکبر (ع)است. لیکن به اصطلاح بنده در خصوص این مجلس می گویم: مجلس وفات حسین (ع) است. نه مجلس یک وفات. بلکه مجلس وفات های حسین (ع) است.

احتضار اول حضرت، زمانی بود که برتن علی اکبر (ع) زره پوشانید و او را راهی میدان نمود و نظر ما یوسانه ای به او کرد "فنظرالیه نظر آیس منه"

احتضار دوم سیدالشهدا (ع) زمانی بود که بعد از چند جراحت و غلبه تشنگی علی اکبر (ع) آمد پشت خیمه به سمت پدر و نگاهش به روی علی اکبر (ع) افتاد. وفات یا احضار دیگر آن حضرت زمانی بود که علی اکبر (ع) از او طلب آب نمود و ایشان فرمودند: " یابنی هات لسانک" زبانت را بیرون بیاور.

و او را دوباره راهی میدان کرد: وقت وفات بی احتضاری سیدالشهدا (ع) آن زمانی بود که اسب آن مظلوم علی اکبر (ع) را برد میان لشگر دشمن. پس همه آن لشگر او را احاطه کردند. "فجعلوا یضربونه بسیوفهم حتی قطعوه اربا اربا" پس شروع کردند به زدن او با شمشیرهای خودشان تا پاره پاره نمودند او را بند بند. در همان حالت یا وقتی که بر زمین قرار گرفت. صدا زد: "یا ابتاه علیک منی السلام".
----------

مهمان عزیز شما قادر به مشاهده پیوندهای انجمن مانشت نمی‌باشید. جهت مشاهده پیوندها ثبت نام کنید.


یا ربّ الحسین(ع) بحق الحسین(ع) اشفع صدر الحسین(ع) بظهور الحجة (عج)

[Mina_J]

باز دارد نی ، نوایی می شود
ناله هایم نینوایی می شود

باز هم تاریخ غم تکرارشد
چشم خون ریز فلک بیدارشد

پرده ها و شعرهای محتشم
بر در و دیوار می پاشند غم

کوچه ها بوی محرم می دهند
تکیه ها تصویری از غم می دهند

مادران از غم سیه پوشند باز
کودکان زنجیر بر دوشند باز

یاد عاشورا جگر ، خون می کند
سرو را چون بید ، مجنون می کند

با خدا "عباس " وقتی دست داد
هر دو دست خویش را از دست داد

شاه عشقی که وزیرش مرده بود
باز ، بازی را ز دشمن برده بود

بر سر نی ، نی نوازی کرد و رفت
با اساس کفر ، بازی کرد و رفت

ابرها ای ابرها یاری کنید
با دو چشم من عزاداری کنید

باز دارد نی ، نوایی می شود
ناله هایم نینوایی می شود

سید عباس سجادی

[rahayi]

تا کرب و بلا هست ، زمین را عشق است
آه دل همواره غمین را عشق است
هر چند که هیچ است همه ارزش ما
مجنون حسینیم ، همین را عشق است.....

[SaMiRa.e]

باز این چه شورش است که در خلق عالم است
باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین
بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

این صبح تیره باز دمید از کجا کزو
کار جهان و خلق جهان جمله در هم است

گویا طلوع می‌کند از مغرب آفتاب
کاشوب در تمامی ذرات عالم است

گر خوانمش قیامت دنیا بعید نیست
این رستخیز عام که نامش محرم است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست
سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

کشتی شکست خوردهٔ طوفان کربلا
در خاک و خون طپیده میدان کربلا

گر چشم روزگار بر او زار می‌گریست
خون می‌گذشت از سر ایوان کربلا

نگرفت دست دهر گلابی به غیر اشک
زآن گل که شد شکفته به بستان کربلا

از آب هم مضایقه کردند کوفیان
خوش داشتند حرمت مهمان کربلا

[Eternal]

حسین بیشتر از آب تشنه ی لبیک بود.افسوس که به جای افکارش، زخم های تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند.
دکتر شریعتی

[tabassomesayna]

هر وقت سیلی خوردی بگو " یا زهرا "

هر وقت دستت رو بستند بگو " یاعلی "

هر وقت بی یاور شدی بگو " یا حسن "

هر وقت آب خوردی بگو " یاحسین "

اما :

اگر تشنه شدی ، آب نخوردی ، دستتو بستند ، بی یاور شدی ، سیلی خوردی بگو "یا زینب"

" امان از دل زینب "

[good-wishes]

وعده ای داده ای و راهی دریا شده ای
خوش به حال لب اصغر که تو سقا شده‏اى

آب از هیبت عباسى تو می‏لرزد
بى عصا آمده‏اى حضرت موسى شده‏اى

به سجود آمده‏اى یا که عمودت زده ‏اند
یا خجالت زده‏اى وه که چه زیبا شده ‏اى

یا اخا گفتى و ناگه کمرم درد گرفت
کمر خم شده را غرق تماشا شده ‏اى

منم و داغ تو و این کمر بشکسته
توئى و ضربه‏اى و فرق ز هم وا شده‏ اى

سعى بسیار مکن تا که ز جا برخیزى
کمى هم فکر خودت باش ببین تا شده ‏اى

مانده‏ام با تن پاشیده‏ات آخر چه کنم؟
اى علمدار حرم مثل معما شده ‏اى

مادرت آمده یا مادر من آمده است
با چنین حال به پاى چه کسى پا شده ‏اى

تو و آن قد رشیدى که پر از طوبى بود
در شگفتم که در این قبر چرا جا شده ‏اى


علی اکبر لطیفیان
--------------------
صل الله علیک یا باب الحوائج یا قمر بنی هاشم یا ابالفضل (ع)