(۲۵ تیر ۱۴۰۲ ۱۰:۳۴ ب.ظ)crevice نوشته شده توسط: دیگه کم کم بعد یه عمر درس خوندن، کم کم دارم خودمو اماده میکنم برم تو محیط واقعی کار.
بعد از یه عمر درس بخوام خلاصه ی نظرمو راجب درس و دانشگاه بگم اینه ک ی مشت فسیل و گشاد دور هم جمعن یه نونی میخورن، ربطی هم نداره کجا باشی. کلن دانشگاه هدفی جز استعداد و وقت تلف کردن نداره.
سلام
میبخشید ولی فکر کنم دیر فهمیدی اما هر وقت ماهی رو از آب بگیری تازه است
من که همون اول ارشد با اینکه امیر کبیر بود و دهن پر کن انصراف بعد دو ماه دادم و رفتم خدمت و الآن هم ۵ سال هست کار میکنم و ازدواجم کردم و راضی هستم اگر میخواستم تو سیستم آموزشی باشم داشتم الآن به جای اینکه برای تو تایپ کنم، برای دفاعیه دکترام تایپ میکردم با هزار تا مشکل اعصاب و خودم رو گول میزدم که این همه سال هدف درس خوندن داشتم و هنوزم مجرد بودم.
(۲۸ خرداد ۱۴۰۲ ۰۴:۵۰ ق.ظ)friends نوشته شده توسط: بعد از چندین سال به مانشت سر زدم نمیدونم چی شد این ور دنیا ساعت ۲ شب یهو یاد مانشت افتادم عجب دورانی بود ۹ سال از کنکور من و درس خوندن با مانشت گذشته و انگار همین دیروز بود....
چه جالب من هم امروز بعد از چند سال اومدم به این سایت
(۱۳ خرداد ۱۴۰۲ ۰۱:۲۱ ق.ظ)khayyam نوشته شده توسط: (13 خرداد ۱۴۰۲ ۰۱:۱۱ ق.ظ)ezra نوشته شده توسط: (12 خرداد ۱۴۰۲ ۱۰:۴۹ ق.ظ)gogooli نوشته شده توسط: دوستان من پسورد دو مرحله ای تلگرامم رو یادم رفته.
تلگرام مگه پسورد داره اصن؟
بله پسورد دو مرحله ای داره !
هر چی دلت می خواهد بگو
داشتم به این فکر می کردم الان ۶ ساله اومدم تهران و تو یه خونه ای ۵ ساله مستاجرم ولی الان بعد ۵ سال امسال همون خونه رو نمی تونم تمدید کنم ! واقعا زندگی تو ایران ارزش نداره اونایی که تو این چند سال حالا تحصیلی یا کاری از ایران رفتن احتمالا زندگی خیلی بهتری دارند و کار عاقلانه ای کردن !
اشتباه نکن الزاما این طور نیست ولی همیشه انسان حسرت کارهای نکرده رو الکی میخوره
به نظرم یک انسان زمانی تمام تلاشش رو انجام میده که بدونه همین یک گزینه رو داره و باید بهترش کنه
مثال برات میزنم خودم و دوستم رو
خودم زمان خدمت نه میخواستم پارتی بازی کنم و نه هیچی و افتادم لب مرز کرمانشاه و شرایط خدمتم خیلی سخت بود اما همه تلاشم رو میکردم همونجا بتونم بهترین شرایط رو برای خودم مهیا کنم و فکر کنم تا حدود زیادی موفق شدم طوری که زمانی که تیپ ماموریت خورد از منطقه برگرده پادگان با اینکه ستوان سوم بودم ولی دوست داشتم بمونم همونجا اما خیلی از بچه های ستوان هم دوره خودم تو همونجا میخواستن هر چه زودتر فرار کنن از اونجا میدونی اون مدت ۱۳ ماه نه خودشون ذره ای از شرایط لذت بردن و نه میذاشتن بقیه راحت خدمت کنن
مثال زیاده ولی حوصله تایپ نیست
به نظرم تا میتونی همه تلاشبت رو بکن شرایطت رو همین جا اوکی کنی
مثل اینکه عضو یه کانال شدم ویروسی بوده تو گروه ها پیام فرستاده تلگرام هم من رو از همه دیوایس هایی که توش لاگین بودم فرستاده بیرون.
