سلام دوستان عزیزم
مرسی از انجمن شیک و زیباتون... من پسری متولد سال ۷۳ هستم، سال سوم دبیرستان که بودم؛ رشتم ریاضی بود ولی اصلا از ریاضیات و محاسبات و دنیای انتزاعی‌اش خوشم نمی اومد، برق و الکترونیک و طراحی رو از بچگی به همراه دنیای زنده و ... خیلی دوست داشتم ولی مشکل من ریاضیات بود که هیچ لذتی ازش نمی بردم هرچند نمره هام بد نبود... بخاطر این مسئله و همچنین مشکلی که مهندسان در ایران دارند، تصمیم گرفتم به رشته تجربی تغییر رشته بدم و سال آخر یا همون پیش دانشگاهی رو در رشته تجربی گذروندم...
از همون ابتدای شروع کنکور، استرس و اضطراب با من همراه شد در سالی پر از بیم و امید که در آخر به دردی روان-تنی ختم شد که کلی وقتم رو در درمانگاه ها گرفت، رتبم در منطقه یک شد ۱۰۷۰۰ هرچند که مدرسمون هم خیلی طولش داد کلاسها رو و بیرون هم کلاس می رفتم... خلاصه چیز خوبی قبول نشدم... یعنی دامپزشکی آزاد شهرستان قبول شدم... بگذریم که تا قبل از سال ۹۲ که اولین کنکورم بود، اوضاع خیلی بهتر بود و هنوز کنکور آزاد با سراسری یکی نشده بود...
سال دوم از مهر شروع کردم و طی ماجراهایی که قصد بازگوئیشون رو ندارم، با دختر خانومی هم سن خودم که دانشجوی پزشکی بود و به عنوان پشتیبان درسی از راه دور با من صحبت می کرد، درگیر رابطه ای عشقی شدم که فکر می کردم ایشون پایبند می مونن و ما با هم ازدواج می کنیم که متاسفانه یا خوشبختانه ایشون بعد از اینکه حسابی اوضاع به هم ریخته بود، از رابطه فرار کردن و... و این بار هم نتیجه شد فقط ۳۰۰ تا کاهش رتبه که باز هم فایده ای نداشت به هیچ وجه... تازه کنکور سال ۹۳ نسبت به ۹۲ سخت تر و رقابتی تر شده بود... زیست شناسی سلولی-مولکولی رشت قبول شدم که چون از من دور بود، نرفتم.
دیگه باید وارد یک دانشگاهی می شدم چون در غیر این صورت، باید به سربازی می رفتم... خوشبختانه دانشگاه آزاد شیراز رشته مهندسی کامپیوتر رو بدون کنکور کرد و وارد این رشته شدم... از همون ابتدا متوجه شدم که واقعا سطح من خیلی خیلی از بیشتر بچه های این دانشگاه از نظر علمی بالاتره... از طرفی بخاطر قبولی در رشته زیست، نمی تونستم امسال یعنی سال ۹۴ کنکور بدم... بخاطر همین برای کنکور ۹۵ شروع کردم به خوندن و خیلی درسهای دانشگاه رو جدی نگرفتم... ولی متاسفانه می بینم هر سال اوضاع به طرز وحشتناکی بدتر میشه... از سوالات گرفته تا قبول شدن در رشته هایی مثل پزشکی... بطوریکه مثلا پارسال با رتبه ۱۶۰۰ طرف تونسته پزشکی شهر بزرگ قبول بشه ولی امسال با ۱۴۰۰ نتونسته... و خیلی موردای دیگه... بخاطر همین چون من باید ۲ ترم مرخصی بگیرم تا برای کنکور ۹۵ بخونم و تا به حال پس از ۲ ترم فقط درسهای زبان عمومی، فارسی عمومی، کارگاه کامپیوتر، برنامه سازی پیشرفته، زبان تخصصی و مبانی کامپیوتر و برنامه سازی رو گذروندم (درسهای ریاضی و فیزیک رو یا رد شدم یا حذف کردم، یعنی تا الان فقط ۱۵ واحد ناقابل گذروندم!)، می ترسم خدای نکرده اگر قبول نشدم در کنکور سال بعد، به شدت عقب بیافتم و از نظر سربازی هم به مشکل بر بخورم... یعنی من ۵ سال معافیت دارم و با این کار ۱ سال از مهلت تحصیلم کم می شه... و اگر تمدید کنن هم دیگه برای ارشد دادن مهلت ندارم... در ضمن درسی هم که عجله ای بخواد خونده بشه تو ذهن نمی مونه...
از طرفی من زبانم خیلی خوبه و فقط کتابهای زبان اصلی و به روز رو مطالعه می کنم و مشکلی هم با زبان و فرهنگ انگلیسی ندارم بلکه لذت هم می برم!
بعضیا می گن اگر بتونی تو همین دانشگاه آزاد مقاله داشته باشی و تو زمینه هایی خودت رو قوی کنی زبانت هم که خوبه می تونی راحت از آمریکا یا اروپا فاند یا اسکالرشیپ بگیری و بری برای مستر... نمی دونم واقعا شدنیه یا نه...
ولی واقعا استعدادهایی رو می بینم تو خودم در زمینه پزشکی و جراحی... منتها مشکل اینه که من پسر نمی تونم دائما کنکور بدم چون سربازی و چیزای دیگه جلوی راهه... کنکور سال بعد هم افتاده آخرای تیر بعیدم نیست حسابی سخت و وحشتناک ترش کنن...
از طرفی دانشگاه های ایران اون چیزی که من می خوام نیست...
تاپیک های مرتبط رو پیدا کردم و خوندم در همین انجمن و دیدم خیلی از دوستان دانشگاه شریف از رشتشون پشیمونن... نمی دونم واقعا شما نظرتون چیه در مورد موضوع من؟؟... آیا خارج رفتن با کمک هایی مثل فاند و ... شدنیه؟؟ آیا با ۲ ترم مرخصی میشه بازم ادامه داد همین رشته رو یا دیگه خراب میشه و نمیشه باهاش خارج رفت؟
شروع مهندسی نرم افزار از پایه یا کنکور مجدد تجربی؟ [*شرایط خاص] 
