صحبت دوستان درباره رقمهای بالا واقعا درسته. به فرض هم اگر قرار باشه این پول در ورزش و به ویژه فوتبال خرج بشه باید از جای درست شروع کنه. از پایه. اگر تیمها خصوصی بودند٬ کسی هم اعتراض میکرد٬ راحت میگفتند که به هر حال جیب شخصی و خصوصی هست. اما چون این تیمها خصوصی نیستند٬ نمیشه بیتفاوت بود. ببینید پایه حقوق کارمندان در جامعه با پایه حقوق این افراد قابل مقایسه نیست. در حالیکه این افراد هم ممکنه مصدوم بشوند و حتی نیمفصل هم بازی نکنند یا...
یک بازیکن فوتبال حداکثر در سنین ۳۵-۳۶ باید از میدان کنار بره. فرض کنید اگر کسی که حدود ۱۵ سال کار روزانهاش ورزش بوده٬ با بدنی نسبتاً سالم و این درآمدهای بالا٬ بسیار راحت آیندهی خودش را تضمین میکند. ۳۵ سن بالایی نیست برای حضور اجتماعی.
از اینها گذشته اگر به فرض با صرف این ارقام نتیجهای حاصل میشد٬ باز جای امیدواری بود. نه اینکه تیم ملی ایران که بهترینها را در خود جای میده٬ اینطور مقابل تیمهای درجه چندم بازی کنه.
شما حساب کنید٬ همین جواد نکونام٬ سنش داره کمکم بالا میره٬ تیم اسپانیایی میدونه داره چی کار میکنه٬ کمکم سعی میکنه افراد بهتری رو با همون پولی که به این فرد میده جذب کنه و مطمئناً دلش برای تیمهای ایران نسوخته که باهاشون راه بیاد!!! در مقابل در ایران به جای جذب بازیکنهای با انگیزهی بالاتر٬ روی بازیکنهای با سن بالا تأکید میشه و نتیجه هم چند سالی قابل مشاهده هست.
در مانشت راستی از همه چیز بحث میشه... ... بریم سر درسمون